All Chapters of สัญญารักไร้หัวใจ: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 49เลขาคนใหม่อคิณขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลุกไปเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออกเขาก็พบกับอคินัย น้องชายของเขาที่ยืนอยู่ข้างนอกด้วยท่าทางที่ดูจริงจังผิดปกติ อคินัยไม่รอช้าที่จะเดินเข้ามาในห้องแล้วพูดกับอคิณทันที “พี่คินน์ครับ ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษา” อคิณพยักหน้าให้เขา แล้วทั้งสองก็นั่งลงบนโซฟาแล้วหันไปมองพราวตะวัน“เดี๋ยวผมขอคุยกับน้องชายก่อนนะครับ” พราวตะวันยิ้มให้ก่อนจะขอตัวออกไปจากห้องทำงาน แต่เมื่อเธอจะเดินออกไปเธอก็พบกับ พราวฟ้าที่ยืนอยู่หน้าห้องพอดี“พี่พราว ฟ้าคิดถึงก็เลยมาหาค่ะ ได้ยินว่าพี่มาทำงานวันแรกก็เลยซื้อผลไม้มาฝากค่ะ”พราวตะวันรับถึงผลไม้มาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ เดี๋ยวเราไปนั่งรอข้างนอกก่อนนะ พอดีพี่คินน์มีเรื่องต้องคุยกับอคินัย”พราวฟ้าพยักหน้าเข้าใจแล้วก็เดินไปนั่งที่โซนร้านอาหารของโรงพยาบาลในห้องทำงาน อคินัยเริ่มพูดกับอคิณด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เลขาคนเก่าของผมลาออกกะทันหัน ผมอยากให้พี่ช่วยหาเลขาคนใหม่ให้หน่อย” “ถ้าพี่หาให้ได้ พี่จะได้อะไรเหรอ” อคิณถามอย่างยิ้มๆ อคินัยเลิกคิ้ว “แล้วพี่อยากได้อะไรล่ะครับ” “ฉันมีคนในใจแล้ว” อคิณตอบก่อนจะหันไ

ตอนที่ 50 แผนร้ายแต่ก็ยังรักในเวลาเดียวกัน อคิณกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เขาได้รับข้อความจากฟิล์มที่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย อคิณรู้สึกสงสัยแต่ก็ตัดสินใจที่จะมาพบฟิล์มเพียงลำพังเพื่อที่จะได้รู้ความจริงทั้งหมด ฟิล์มปรากฏตัวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและดูเหนื่อยล้า“ผมต้องขอโทษด้วยที่โทรหาคุณในเวลาแบบนี้” ฟิล์มพูด “แต่ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณ”อคิณวางแก้วกาแฟลงแล้วมองฟิล์มอย่างสงสัย “ว่ามาเลย”“พราวตะวัน... เธอยังติดต่อกับผมอยู่” ฟิล์มบอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลังเล “เราไม่ได้เลิกกันจริงๆ เราแค่แกล้งทำเป็นเลิกกันเพื่อให้คุณตายใจ”อคิณมองฟิล์มด้วยสายตาที่ว่างเปล่าราวกับว่าคำพูดของเขาเป็นเพียงแค่เรื่องตลก “คุณกำลังพูดเรื่องอะไร”“ก็เรื่องที่พราวตะวันกับฉันยังคบกันอยู่ไง” ฟิล์มพูด “เธอแค่ต้องการจะแก้แค้นคุณที่ทิ้งเธอไป แล้วเธอก็ใช้ฉันเป็นเครื่องมือ”อคิณหัวเราะในลำคอ “คุณคิดว่าผมจะเชื่อเรื่องแบบนี้เหรอ”“แต่ผมพูดความจริง!” ฟิล์มตะโกน “คุณต้องเชื่อผม”อคิณส่ายหน้า “ผมเชื่อในตัวพราว” อคิณบอก“และผมก็ไม่เชื่อว่าคุณจะยอมมาเจอผมเพียงลำพังเพื่อพูดเรื่องแบบนี้”ฟิล์ม

ตอนที่52ชิดใกล้ ด้วยเหตุผลของหัวใจ ในเช้าวันที่สองของการทำงานที่โรงพยาบาลของพราวฟ้า เธอเดินเข้ามาในแผนกบริหารด้วยความตื่นเต้น เธอได้มีโอกาสทำงานกับอคินัย แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธออยากทำแต่เพราะพี่เขยของเธอเป็นคนขอร้องทำให้เธอไม่อยากปฏิเสธและอีกอย่างก็ดูเหมือนว่าอคินัยก็กำลังเดือดร้อน พราวฟ้าเดินตรงไปที่หน้าห้องทำงานของอคินัย ซึ่งเป็นโต๊ะทำงานของเธอในวันแรก แต่แล้วเธอก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าพื้นที่ว่างเปล่าและไม่มีโต๊ะทำงานของเธอตั้งอยู่ตรงนั้นแล้ว เธอหันไปมองรอบๆ เพื่อหาคำตอบ “โต๊ะหายไปไหนนะ” พราวฟ้าพึมพำกับตัวเอง “หรือว่าฉันมาผิดที่ ไม่น่าจะใช่ เมื่อวานฉันก็ทำงานตรงนี้จริงๆ นี่นา” เธอเดินไปรอบๆ โซนต้อนรับของแผนกบริหาร สายตาของเธอสอดส่องไปตามมุมต่างๆ เผื่อว่าจะมีใครย้ายโต๊ะไปทำความสะอาดหรือเปล่า “ไม่มี แปลกจัง” เธอหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของอคินัยอีกครั้ง ก่อนจะหยุดยืนอย่างงงงันว่าโต๊ะของเธอหายไปไหน “หรือว่าเขาจะไล่เราออกแล้ว” ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจอย่างรวดเร็ว ทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มซีดเผือด “แค่สองวันเองนะ ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล

ตอนที่53ดูมีพิรุธ อคิณและพราวตะวันกำลังนั่งทำงานที่โรงพยาบาล พราวตะวันเป็นผู้ช่วยที่ดีของอคิณ เธอทำงานทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว ทำให้อคิณเองก็รู้สึกว่าพอมีพราวตะวันก็ทำให้เขาทำงานได้เร็วขึ้น อคิณกำลังนั่งอ่านเอกสารกองโตอย่างเร่งรีบอยู่ที่โต๊ะทำงานในโรงพยาบาล มือหนึ่งถือปากกา อีกมือหนึ่งกำลังขยับเมาส์สลับไปมาระหว่างที่ไฟล์สำคัญหลายไฟล์ ทันใดนั้นเอกสารที่เขาต้องการที่สุดก็เลื่อนมาวางไว้ตรงหน้า โดยไม่ต้องเอ่ยปากขอ พราวตะวันยืนอยู่ข้างๆ เขา ใบหน้ายิ้มเล็กน้อยอย่างรู้ทัน เธอทำงานทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วและเป็นระบบระเบียบ ทำให้จังหวะการทำงานของอคิณราบรื่นอย่างเหลือเชื่อ “เอกสารที่ต้องเซ็นและส่งให้ฝ่ายการเงินวันนี้ค่ะคินน์” พราวตะวันกระซิบเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจัดระเบียบปากกาและเครื่องเขียนที่กระจัดกระจายอยู่ข้างหน้าเขาอย่างเคยชิน อคิณละสายตาจากเอกสารแล้วเงยหน้าขึ้นมองภรรยาและผู้ช่วยคนเก่งของเขา เขาพิงพนักเก้าอี้พลางกอดอกมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู “คุณนี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ” อคิณกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มทุ้ม “ตั้งแต่มีคุณมาช่วยงาน ผมรู้

ตอนที่55รัก...ในห้องทำงาน (18+) อคิณอุ้มพราวตะวันจากห้องทำงานขนาดใหญ่ของเขาอย่างเร่งรีบที่สุด เขาพาเธอเข้าสู่โซนเลานจ์ส่วนตัวที่อยู่ติดกัน ซึ่งมีเพียงโซฟาหนังตัวยาวและชั้นหนังสือทางการแพทย์หนาเตอะ พราวตะวันหัวเราะคิกคักแล้วซบหน้าเข้ากับลำคอของเขา “คุณนี่ใจร้อนจริงๆ เลยนะคะเดี๋ยวนี้” พราวตะวันกระซิบเบาๆ “ใครจะไปใจเย็นไหวล่ะครับ” อคิณตอบเสียงพร่า พลางใช้เท้าปิดประตูห้องส่วนตัวที่อยู่ภายในห้องทำงาน เป็นสัญญาณว่าโลกภายนอกถูกตัดขาด อคิณวางพราวตะวันลงบนโซฟาหนังตัวยาว ร่างของเขาตามลงไปทาบทับทันที แสงไฟสลัวจากโต๊ะทำงานที่มองเห็นจากมุมห้อง ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่มีเงาครึ่งซีก “เราต้องรีบหน่อยนะครับพราว ก่อนที่ใครจะมาเคาะประตูห้อง” อคิณกระซิบชิดริมฝีปากเธอ แต่คำพูดนั้นกลับย้อนแย้งกับมือที่กำลังเร่งรัดปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอ “คินน์คะ ใจเย็นๆ ก่อนก็ได้ค่ะ” พราวตะวันตอบยิ้มๆ มือเรียวของเธอเลื่อนขึ้นไปสัมผัสแผงอกที่แข็งแกร่งของเขา แล้วดึงใบหน้าเขาลงมารับจูบ จูบที่ทั้งดุดันและอ่อนโยน ทำให้ความปรารถนาพุ่งสูงขึ้นจากรวดเร็ว เสียงผิวหนังที่เสียดสีกับผ้าไหมดังแผ