All Chapters of สัญญารักไร้หัวใจ: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่ 66 พราวยั่วๆ (18+) อคิณก้มลงจูบแผ่นหลังที่เปียกชุ่มของรถภรรยาอย่างบ้าคลั่ง เขาคำรามสียงต่ำด้วยความอิ่มเอมใจที่ได้ครอบครอง “ของพี่ ของพี่คนเดียว” ท่ามกลางสายน้ำที่กำลังไหล ความเร่าร้อนของคนทั้งคู่ก็พุ่งสู่จุดสูงสุดพร้อมกัน ร่างที่โอบกอดกันอยู่ภายใต้ฝักบัวกระตุกเกร็งด้วยการปลดปล่อยอันรุนแรง ก่อนที่ทั้งสองจะยืนหอบหายใจอย่างหนัก ปล่อยให้สายน้ำชำระล้างร่างกาย หลังจากความเร่าร้อนใต้ฝักบัวจบลง อคิณและพราวตะวันก้าวออกมาจากห้องน้ำ ทั้งคู่เช็ดตัวอย่างลวกๆ ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวกัน พราวตะวันโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี แล้วเดินนำไปยังเตียงนอนด้วยเรือนร่างที่ยังคงเปียกชื้นเล็กน้อย อคิณมองภรรยาด้วยสายตาที่ยังคงร้อนระอุ พราวตะวันในตอนนี้เต็มไปด้วยความกล้าหาญและความต้องการที่จะเป็นฝ่ายควบคุม พราวตะวันทิ้งตัวลงบนเตียงนอนสีขาว เธอทอดสายตาเย้ายวนมองสามี แล้วเริ่มการยั่วยวนอย่างช้าๆ และจงใจ เธอใช้มือลูบไล้ไปตามหน้าท้องและต้นขาของตัวเองช้าๆ โดยเฉพาะตรงสามเหลี่ยมของเธอที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำฉ่ำแฉะและเยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง หรือมันยังไม่ได้แห้งเลย ทุกการสัมผัสของเธอเป็นการเชื้อเชิญท

ตอนที่ 68 แผนสมคบคิด “นี่คุณ เรื่องที่จบไปแล้วก็ควรจะปล่อยให้มันจบไป และการที่ภรรยาของผมมีความสุขอยู่กับใคร มันก็เป็นสิทธิ์จของเธอ และถ้ามีครั้งที่สองที่คุณเข้ามาวุ่นวายกับพราวอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือน” ฟิล์มหัวเราะเบาๆ อย่างเย้นหยัน “ผมก็แค่เป็นห่วง เพราะตอนที่พราวแต่งงานกับคุณก็เพราะโดนบังคับและพราวก็ยังคบกับผม แล้วเธอก็ร้องไห้โวยวายกับผมบ่อยๆ” ฟิล์มกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จงใจสร้างบาดแผลลึกอย่างเลือดเย็น คำพูดนั้นทำให้อุณหภูมิรอบตัวอคิณลดลงจนน่ากลัว ดวงตาของเขาลุกวาวด้วยความโกรธที่พุ่งถึงขีดสุด เขาไม่เคยคาดคิดว่าฟิล์มจะกล้าพูดเรื่องส่วนตัวที่ละเอียดอ่อนนี้ออกมา “นี่คุณ” อคิณกัดฟันกรอด “หยุดพูดเรื่องเก่าๆ สักที” พราวตะวันรับรู้ได้ถึงความโกรธของสามี เธอวางมือลงบนท่อนแขนของอคิณเบาๆ เพื่อปรามไม่ให้เขาใช้ความรุนแรง เธอรู้ดีว่าเธอต้องเป็นคนจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พราวตะวันเงยหน้าเงยหน้ามองฟิล์มอย่างเยือกเย็นและมั่นคง “พี่ฟิล์มคะ พราวยอมรับว่าอดีตมันเป็นอย่างที่พี่พูด พราวอาจจะเคยโง่เขลาที่หลงเชื่อในความสัมพันธ์ที่คิด

ตอนที่ 71 ความสุขที่ยังไม่สุด ในช่วงเช้าตรู่ อคิณตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกผิด เขาเฝ้ามองพราวตะวันที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ ภรรยาของเขาที่มีสีหน้าอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัดจากการแพ้ท้อง “พี่ขอโทษนะครับที่รัก” อคิณกระซิบเบาๆ จูบที่หน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน เขารู้ดีว่าช่วงนี้เขาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อจัดการกับปัญหาที่ณิชาสร้างขึ้น เขาแทบไม่มีเวลาดูแลเธอเลย เมื่อพราวตะวันตื่นขึ้นมา อคิณก็รีบปรนนิบัติอย่างเต็มที่ตั้งแต่เตรียมน้ำอุ่นให้ดื่ม ไปจนถึงการสั่งให้แม่บ้านทำอาหารที่เธอพอจะทานได้ “พี่คินน์ไม่ต้องห่วงพราวมากก็ได้นะคะ ดูสิคะ ใต้ตาพี่คินน์คล้ำขนาดไหน พราวรู้ว่าพี่คินน์เหนื่อยมาก” พราวตะวันยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของสามีด้วยความเป็นห่วง อคิณจับมือภรรยามาจูบไว้ “ไม่เป็นไรครับที่รัก งานมันยุ่งนิดหน่อยเท่านั้นเอง พี่แค่เป็นห่วงพราวมากกว่า พี่อยากจะลาพักงานมาอยู่ดูแลพราวทั้งวันเลย แต่พี่ต้องรีบจัดการไอ้เรื่องวุ่นวายพวกนี้ให้จบก่อน เพื่อที่เราจะได้ประกาศข่าวดีของเราอย่างสบายใจ” “พราวเข้าใจค่ะ พราวจะดูแลลูกของเราอย่างดีที่สุด ไม่ต้องห่วงนะคะ” พราวตะวันยิ้มให้เขาอย่างมั่นใจ แต่ในใจ

ตอนที่ 73 ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ หลังจากที่อคิณมาส่งและขับรถออกไปพราวตะวันก็ได้โทรหากานต์และพราวตะวันให้มาหาที่บ้านพ่อแม่ทันที หลังจากนั้นเธอก็เปิดประตูเข้าไป ภาพแรกที่เห็นคือแม่ที่กำลังจัดดอกไม้และพ่อที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา “คุณแม่ คุณพ่อ พราวคิดถึงค่ะ” พราวตะวันวางกระเป๋าแล้วรีบโผเข้ากอดพ่อกับแม่ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยม “กลับมาแล้วลูกสาวคนเก่ง” อรัญญารับกอดลูกสาวไว้แน่น “ทำไมถึงกลับมาบ้านไม่บอกล่วงหน้าเลยลูก แม่ไม่ได้เตรียมของโปรดหนูไว้รอเลย” “พราวแค่อยากมาพักผ่อนค่ะ” พราวตะวันยิ้มให้พ่อกับแม่แต่แววตาของเธอยังคงมีความสับสนและเครียดซ่อนอยู่จาดการเผชิญหน้ากับณิชา หลังจากพูดคุยกันได้สักพัก พราวตะวันก็ขอตัวพักผ่อน ซึ่งเธอก็นอนหลับไปเพราะเธอรู้สึกอบอุ่นที่ได้อยู่ใกล้ๆ กับพ่อและแม่อย่างนี้ อรัญญาเมื่อเห็นว่าลูกสาวจะมาค้างที่นี่ก็ดีใจมากๆ เพราะนานมากแล้วที่ไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากันอย่างนี้ แม้แต่พราวฟ้าเองช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะงานก็ยุ่งๆ พราวฟ้าจึงไปอยู่กับอคินัย เมื่อได้รู้ว่าวันนี้จะมีการรวมตัวกัน อรัญญาก็สั่งอาหารสดมาเต็มไปหมด ทั้งหมูไก่ อาหารท

ตอนที่75ความห่วงใย อคิณไม่รอช้า เขาเข้าถึงตัวพราวตะวันอย่างรวดเร็ว สีหน้าตื่นตระหนกของเขายังคงอยู่ แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและเด็ดขาด เขาย่อตัวลงใช้มืออังหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา “ไปพักในห้องครับที่รัก” อคิณกล่าวเสียงนุ่ม ทว่ามั่นคง ก่อนจะตัดสินใจช้อนตัวพราวตะวันขึ้นอุ้มทันทีด้วยความระมัดระวังอย่างที่สุด “ผมว่าให้พราวไปพักผ่อนบนห้องดีกว่าครับคุณพ่อคุณแม่” อคิณบอกกับสุริยะและอรัญญาที่ยืนลุ้นอาการของลูกสาว “นัย วิน ช่วยดูแลคุณพ่อคุณแม่ด้วย ปาร์ตี้กันให้สนุกนะ ไม่ต้องห่วงพราวเดี๋ยวดูแลเอง ฟ้ากับกานต์ก็ปาร์ตี้ตามสบายนะ” “ครับพี่” อคินัยตอบรับพี่ชาย “แกพาพราวไปพักเถอะ เดี๋ยวเรื่องอาหารฉันจัดการเอง” ชวินเอ่ยขึ้นมาแล้วก็เดินไปตบไหล่เพื่อนเบาๆ “เรื่องไหนก็ไม่น่าห่วงเท่าพี่พราว พี่คินน์พาพี่พราวไปพักเถอะค่ะ” พราวฟ้าเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างกังวล “ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวกานต์ช่วยดูแลคุณพ่อ คุณแม่เองค่ะ” กานต์เองก็ไม่อยากให้อคิณห่วงเรื่องอื่นเพิ่มขึ้นไปอีก “ขอบใจมากทุกคน เดี๋ยวพราวอาการดีขึ้นจะลงมาหานะ” อคิณอุ้มพราว