Semua Bab ตัวร้ายที่รัก: Bab 1 - Bab 6

1ชีวิตของเรนโบว์“พอดีว่าถ่ายตอนกลางคืนกว่าจะถ่ายเสร็จก็ดึกมากกว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ใช้เวลาเดินทางอีกหลายชั่วโมงเลยมาถึงเช้า” รมิดาบอกกับแม่ของเธอแล้วก็เดินไปเตรียมอาหารเช้ามาให้หลานกับแม่แล้วก็ของเธอเอง “ข้าวต้มปลาของคุณยาย ข้าวต้มกุ้งของพราวรุ้ง ข้ามต้มหมูของพลอยดาวกับน้าเรนโบว์ เรามากินพร้อมกันให้หมดเลยโอเคมั้ยคะ” รมิดาพูดอย่างนั้นเด็ก ๆ ก็เริ่มกินไปพร้อม ๆ กับผู้ใหญ่ ตอนนี้สองแฝดอายุ 5 ขวบแล้ว ทั้งสองเป็นเด็กเลี้ยงง่ายมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีพ่อกับแม่แต่เด็ก ๆ ก็ไม่เคยขาดเพราะน้าของเด็ก ๆ พร้อมสนับสนุนหลานสาวตัวน้อยของเธอมาก ๆ “พรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดของสองจิ๋วแล้วนะคะแม่ และก็เป็นวันครบรอบการจากไปของพี่ฝนทิพย์ เราไปทำบุญกันดีมั้ยคะ พาเด็ก ๆ ไปด้วย” รมิดาที่ไปส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียนกลับมาก็มานั่งคุยกับแม่ที่กำลังนั่งจัดดอกไม้ใส่แจกันเตรียมไปไหว้พระ “ก็ดีเหมือนกันนะ แม่ก็คิดถึงพี่สาวแกเหมือนกันป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง” สายฝนที่ยังคงคิดถึงลูกสาวคนโตอยู่ทุกวันแต่ก็คลายเหงาได้บ้างเพราะมีสองแฝดคอยสร้างเสียงหัวเราะให้กับ

3ชีวิตของจูเลีย จูเลียไปที่กองถ่ายละคร เธอคือนางเอกอันดับหนึ่งที่มีชื่อเสียงมาก ๆ ในตอนนี้ เธอคือคนที่รักชนาธิปมาก ๆ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนมาใกล้เขาเธอจะตามราวีจนผู้หญิงพวกนั้นยอมเลิกยุ่งกับเขา “แกกล้าดีมากนะที่ยุ่งกับผู้ชายของฉันแกรู้หรือเปล่าว่าพวกร่าน ๆ อย่างนี้ต้องโดนอะไร” จูเลียที่ดักรอทำร้ายผู้หญิงที่เธอเห็นว่ามายุ่งกับชนาธิป เธอไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของเธอ ยิ่งเธอได้รู้ว่ามายุ่งกับคนของเธอ คน ๆ นั้นต้องเจอดีอย่างตอนนี้ เพี้ยะ!!! เพี้ยะ!!! เพี้ยะ!!! เสียงฝ่ามือของจูเลียที่กระทบกับใบหน้าของหญิงสาวที่มายุ่งกับผู้ชายของเธอ “กรี๊ด!!! นี่เธอจะบ้าหรือไงมาตบหน้าของฉันทำไม ผู้ชายของเธออยากได้ฉันแล้วจะให้ฉันทำยังไง” หญิงสาวคนนั้นเองก็ไม่ยอม นอกจากที่เธอจะเถียงเธอแล้ว เธอก็ใช้ฝ่ามือของเธอตบไปที่หน้าของจูเลียเช่นกัน “นี่แกกล้าดียังไงมาหาว่าพี่ซันของฉันอยากได้แก แกหรือเปล่าที่อยากได้พี่ซันของฉัน” จูเลียพูดขึ้นมาพร้อมกับง้างฝ่ามือของเธอแต่หญิงสาวคนนั้นก็สวนฝ่ามือไปที่หน้าของเธอก่อน “กรี๊ด!!! แกกล้าตบหน้าฉันใช่มั้ย” จูเลียพูดขึ้น

5พระเอกสุดหล่อของเรนโบว์ วันนี้เป็นวันแรกของละครเรื่องใหม่ที่รมิดาต้องออกกองไปถ่ายทำ รมิดาเตรียมตัวตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปที่ต่างจังหวัดเพื่อถ่ายละคร ซึ่งเธอต้องไปอยู่ที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาหนึ่งเดือน “แม่คะหนูไปแล้วนะคะ” รมิดาบอกกับสายฝนแม่ของเธอก่อนที่จะออกจากบ้านของเธอ “ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก ไม่ต้องห่วงแม่แล้วก็ไม่ต้องห่วงหลานนะ เดี๋ยวแม่ดูแลเอง ส่วนนี้พระที่แม่ศรัทธาพกติดตัวไปด้วยนะ” สายฝนบอกกับลูกสาวพร้อมกับยื่นพระหนึ่งองค์ให้กับเธอ “ขอบคุณนะคะแม่ แม่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ แล้วก็ฝากหลานด้วยนะคะ มีอะไรโทรหาหนูได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” รมิดาบอกกับแม่แล้วก็เดินออกจากบ้านไปเพื่อโบกแท็กซี่ไปทำงาน รมิดาไปรวมตัวกับผู้กำกับและทีมงานอีกหลายคนเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางด้วยรถตู้ของทางบริษัท “พี่ปราบเราต้องไปเป็นเดือนอย่างนี้ พี่ไม่คิดถึงแฟนแย่หรอเนี่ย” รมิดาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของปรีติผู้กำกับที่เธอร่วมงานเป็นประจำ” “พี่ก็คงคิดถึงแต่ทำไงได้พี่ก็ต้องอดทนเพราะต้องหาเงินให้ลูกให้เมียนี่ไง ว่าแต่เราเถอะ แม่กับหลา