5 พระเอกสุดหล่อของเรนโบว์

5

พระเอกสุดหล่อของเรนโบว์

         วันนี้เป็นวันแรกของละครเรื่องใหม่ที่รมิดาต้องออกกองไปถ่ายทำ รมิดาเตรียมตัวตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปที่ต่างจังหวัดเพื่อถ่ายละคร ซึ่งเธอต้องไปอยู่ที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาหนึ่งเดือน

         “แม่คะหนูไปแล้วนะคะ” รมิดาบอกกับสายฝนแม่ของเธอก่อนที่จะออกจากบ้านของเธอ

            “ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก ไม่ต้องห่วงแม่แล้วก็ไม่ต้องห่วงหลานนะ เดี๋ยวแม่ดูแลเอง ส่วนนี้พระที่แม่ศรัทธาพกติดตัวไปด้วยนะ” สายฝนบอกกับลูกสาวพร้อมกับยื่นพระหนึ่งองค์ให้กับเธอ

            “ขอบคุณนะคะแม่ แม่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ แล้วก็ฝากหลานด้วยนะคะ มีอะไรโทรหาหนูได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” รมิดาบอกกับแม่แล้วก็เดินออกจากบ้านไปเพื่อโบกแท็กซี่ไปทำงาน

            รมิดาไปรวมตัวกับผู้กำกับและทีมงานอีกหลายคนเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางด้วยรถตู้ของทางบริษัท

            “พี่ปราบเราต้องไปเป็นเดือนอย่างนี้ พี่ไม่คิดถึงแฟนแย่หรอเนี่ย” รมิดาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของปรีติผู้กำกับที่เธอร่วมงานเป็นประจำ”

            “พี่ก็คงคิดถึงแต่ทำไงได้พี่ก็ต้องอดทนเพราะต้องหาเงินให้ลูกให้เมียนี่ไง ว่าแต่เราเถอะ แม่กับหลานจะอยู่ยังไงไม่มีเราอ่ะ” ปรีติกับรมิดารู้จักกันเป็นอย่างดีทั้งเรื่องงานและเรื่องครอบครัวเพราะเวลาที่รมิดาเดือดร้อนเรื่องต่าง ๆ ก็ได้ปรีตินี่แหละที่คอยช่วยเหลือ

            “แม่แข็งแรงขึ้นแล้วค่ะ พอดูแลหลาน ๆ ได้แต่หนูก็ลงทุนจ้างแม่บ้านให้มาดูแลแม่กับหลานในระหว่างที่หนูไม่อยู่ก็เป็นญาติ ๆ กันนั่นแหละอย่างน้อย ๆ ก็พอแบ่งเบาภาระแม่ได้บ้าง

            “ก็ดีแล้วแหละ พี่ก็เป็นห่วงแกเรื่องนี้แหละ” ปรีติบอกกับเธอก่อนจะใช้ที่ปิดตาปิดตาของเขาไว้เพื่อที่เขาจะนอนพักผ่อนในระหว่างเดินทาง รมิดาเองก็เช่นกัน เธอก็เตรียมตัวนอนในระหว่างที่เดินทางเช่นกันเพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะต้องเดินทางทำให้เธอเป็นห่วงแม่กับหลานกว่าจะหลับลงก็เกือบสว่างแล้ว

           

            ในการเดินทางใช้เวลาหลายชั่วโมงตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็มืดแล้วกว่าจะถึงบ้านพักก็ดึกแล้ว ทำให้เมื่อถึงที่พักทุกคนที่เดินทางมาก็เข้าห้องใครห้องมันแล้วก็นอนหลับไปในทันที

            เช้าวันใหม่ที่สดใสเพราะบรรยากาศเป็นบรรยากาศบ้าน ๆ ที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขา วันนี้จะเป็นวันแรกที่ดารานักแสดงหลัก ๆ จะได้มาเข้าฉากหนึ่งในนั้นก็มีธันวาที่รับบทพระเอกในเรื่องและเป็นพระเอกขวัญใจของรมิดาอีกด้วย

            ธันวามาที่กองก่อนดาราคนอื่น ๆ เขาเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก ๆ ไม่มีครั้งไหนที่เขามาสายเลย

            “วันนี้ฉากแรกที่เราจะถ่ายทำคือฉากที่พระเอกโดนจับตัวมามัดไว้ที่ต้นไม้แล้วก็มีนางเอกเป็นคนมาช่วยนะ” ปรีติบอกกับรมิดาเพื่อให้เธอไปแจ้งกับฝ่ายฉากฝ่ายต่าง ๆ ที่ต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม

            “ได้ค่ะเดี๋ยวเรนโบว์ไปแจ้งกับฝ่ายต่าง ๆ แล้วก็แจ้งบทกับนักแสดงด้วย” รมิดาบอกกับปรีติแล้วก็เริ่มเดินไปทำตามที่เธอได้พูดเมื่อสักครู่   

            “คุณธันวาคะ นี่คือบทของวันนี้นะคะ คุณอาจจะอ่านมาบ้างแล้วนะคะ วันนี้ฉากแรกก็โดนจับแล้วนางเอกที่เป็นคุณจูเลียนะคะที่จะเข้ามาช่วยนะคะ” รมิดาที่พยายามตั้งสติให้พูดให้ถูกที่สุดเพราะเธอแอบปลื้มธันวามาก ๆ เธอกลัวมาก ๆ ว่าเธอจะตื่นเต้นที่ได้อยู่ใกล้เขาจนพูดผิดพูดถูก

            “ได้ครับ ขอบคุณมาก ๆ นะครับ” ธันวาอ่อนโยนน่ารักกับเธอมาก ๆ จนเธอแทบไปไม่เป็นเลยในตอนนั้น

            “ฝากด้วยนะคะ” รมิดาบอกกับเขาแล้วเธอก็เดินไปจากตรงนั้น เธอเดินสวนทางกับชนาธิปซึ่งรมิดาก็รู้ว่าเขาเป็นนักแสดงที่มารับบทเป็นตัวร้าย เขาเดินไม่ระวังมาชนเธอแต่เขากลับโทษว่าเธอเป็นคนมาชนเขาก่อน การชนในครั้งนี้ทำให้แก้วกาแฟที่เขาพึ่งซื้อมาและยังไม่ทันได้กินหกจนหมด

            “นี่เธอเดินภาษาอะไรถึงได้มาชนแก้วกาแฟของฉันอย่างนี้ เธอรู้หรือเปล่าว่ามันแก้วล่ะเท่าไร” ชนาธิปพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเธออย่างเอาเรื่อง     

            “ฉันไม่ได้เป็นคนที่ทำให้แก้วกาแฟของคุณหกสักหน่อย คุณต่างหากที่เป็นคนเดินมาชนฉัน” รมิดาไม่ยอมให้เขาหาว่าเธอเป็นคนผิดง่าย ๆ แน่นอนเพราะเธอไม่ได้เป็นคนผิด

            “นี่เธอจะมาบอกว่าเธอไม่ได้ทำได้ยังไง ก็เห็น ๆ อยู่ว่าเธอเป็นคนที่ทำให้แก้วกาแฟของพี่ซันหก เธอเดินชนพี่ซันฉันก็เห็น” จูเลียพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเธออย่างหาเรื่องอีกคน

            “นี่จะบ้าหรือไงก็ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำ ก็คือไม่ได้ทำสิ จะมาให้ฉันยอมรับอย่างนี้ได้ยังไง” รมิดาไม่ยอมรับผิดเด็ดขาดเพราะเธอไม่ได้ผิดอะไร

            “เธอนี่มันหน้าด้านจริง ๆ ก็ฉันเห็น ๆ อยู่ว่าเธอเป็นคนชนฉันจนแก้วกาแฟของฉันหก” ชนาธิปยังคงพูดขึ้นมาและยืนยันว่าเธอเป็นคนทำให้แก้วกาแฟของเขาหก

            “แต่ที่ฉันเห็น ฉันเห็นว่านายสะดุดสายไฟเลยทำให้แก้วกาแฟของนายหล่นลงบนพื้น” ธันวาที่เดินเข้ามาเพื่อช่วยพูดให้เธอไม่ได้กลายเป็นคนผิด

            เมื่อธันวาพูดขึ้นมาอย่างนั้น ชนาธิปก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดินหนีไป เพราะเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นคนผิดแต่แค่หาเรื่องเธอเท่านั้น

            ธันวาปกป้องเธอเป็นสุภาพบุรุษอย่างนี้ยิ่งทำให้เธอปลาบปลื้มเธอมากขึ้นไปอีก

            “ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยพูดให้ไม่อย่างนั้นฉันก็คงเป็นคนที่กล่าวหาว่าผิดแน่นอนเลย” รมิดายกมือขึ้นไหว้ขอบคุณเขาอย่างอ่อนน้อม

            “ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ชอบคนที่หาเรื่องคนอื่นเหมือนกัน” ธันวาเอ่ยขึ้นมาอย่างนั้นก่อนที่จะเดินไปแต่งหน้าต่อ

            รมิดาปลื้มเขามาก ๆ ปลื้มจนเธอมองว่าเขาเป็นเทพบุตรสำหรับเธอ ส่วนชนาธิปนั้นเป็นเป็นซาตานสำหรับเธอส่วนจูเลียก็คือแม่มดที่เธอไม่อยากพูดด้วยเลยสักนิด