6 ตัวร้ายในเรื่องและนอกเรื่อง

6

ตัวร้ายในเรื่องและนอกเรื่อง

        

         หลังจากวันที่กาแฟของชนาธิปหก รมิดาก็ยังไม่ได้เจอเขาอีกเพราะยังไม่มีฉากของเขา แต่วันนี้เป็นวันที่เขาต้องมาเข้าฉากแต่วันนี้ธันวาเทพบุตรของเธอไม่ได้มาที่กองถ่ายเพราะไม่มีฉากของเขา ทำให้รมิดาไม่มีกำลังใจในการทำงานเลย

         “วันนี้พี่ปราบไม่มานะเรนโบว์เธอต้องทำหน้าที่แทนพี่ปราบนะ ส่วนงานอย่างอื่นพี่ทำให้เอง” พี่อ้อมทีมงานอีกคนเดินมาบอกกับเธอยิ้ม ๆ แต่คนได้ฟังไม่ยิ้มเลยเพราะเธอยังไม่เคยเป็นผู้กำกับจริง ๆ เลยสักครั้งนอกจากเป็นผู้ช่วยปรีติเท่านั้น

            “ทำไมต้องมาหยุดวันนี้ด้วยนะพี่ปราบวันนี้ซาตานก็มาที่กองถ่ายซะด้วย ปวดหัวจริง ๆ” รมิดาไม่อยากกำกับในวันที่ซาตานอย่างชนาธิปมาแสดง

            “นักแสดงพร้อมแล้วนะคะพี่เรนโบว์ ฉากก็พร้อมแล้วค่ะ ทุกอย่างพร้อมแล้วค่ะ” ทีมงานอีกคนมาบอกกับรมิดาเพื่อให้เธอเริ่มถ่ายทำได้แล้ว

            ชนาธิปที่เห็นเธอนั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์เขาก็เริ่มอยากแกล้งเธอขึ้นมาเพราะวันนี้เขารู้ว่าธันวาไม่ได้มาก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้แน่นอนเพราะไม่มีเทพบุตรสุดหล่อคอยปกป้องเขาก็มีสิทธิ์ที่จะแกล้งเธออย่างเต็มที่

            เมื่อการถ่ายทำเริ่มขึ้น ชนาธิปก็เข้าฉากตามปกติจนผ่านไปจนถึงฉากสุดท้ายที่เขาต้องถ่ายเป็นฉากที่เขาต้องต่อสู้กับนางเอกซึ่งก็คือจูเลียทั้งสองแสดงเหมือนว่ากับว่าไม่จริงจังทำให้ดูไม่สมจริง

            “คัทค่ะ นางเอกต้องต่อสู้ให้แข็งแกร่งให้มากกว่านี้ พระเอกก็ควรทำให้มันสมจริงหน่อยนี่ทำเหมือนไม่มีแรงเลยสักนิด” รมิดาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองชนาธิปแล้วก็จูเลีย

            “นี่คุณผู้กำกับจำเป็น ผมก็แสดงสุดฝีมือแล้วนะครับจะให้ผมทำยังไงอีกครับ คุณไม่มีประสบการณ์หรือเปล่ามาหาว่าผมเล่นไม่สมจริง” ชนาธิปพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเธออย่างไม่ยอม

            “นี่คุณก่อนที่จะมาพูดอย่างนี้ คุณรู้จักฉันดีแค่ไหน ฉันไม่ได้คิดไปคนเดียว คนอื่น ๆ ก็เห็นด้วยในเมื่อมันไม่สมจริงก็คือไม่สมจริง คุณจะมาบอกว่าฉันไม่มีประสบการณ์ไม่ได้หรอกนะคะ” รมิดาเองก็ไม่ยอมเพราะเธอเองก็ปรึกษากับผู้ช่วยอีกสองคนแล้วเพราะเธอก็ทำหน้าที่แทนเธอก็ต้องถามคนอื่น ๆ ด้วย

            “เธอแกล้งฉันกับพี่ซัน เธอก็รู้ว่าฉากบู๊มันเหนื่อย อากาศก็ยิ่งร้อน ๆ อยู่ด้วย เธอจะให้ฉันแสดงไปอีกกี่รอบ” จูเลียพูดขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจโดยที่ไม่มีใครเข้าข้างทั้งสองคนเลย

            “นี่ฉันไม่ได้แกล้งพวกคุณหรอกนะแต่มันไม่ได้จริง ๆ แล้วจะให้ฉันบอกว่ายังไง” รมิดาพยายามพูดกับทั้งสองอย่างใจเย็นแต่ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ยอมเธอง่าย ๆ

            “อย่างนี้แหละเรียกว่าแกล้ง” ชนาธิปเอ่ยขึ้นมาแล้วก็มองหน้าของเธอกวน ๆ

            “ก็บอกว่าไม่ได้แกล้งไงไม่เข้าใจหรือไง หน้าที่ของผู้กำกับคือกำกับการแสดงไม่ได้มีหน้าที่แกล้งใครทั้งนั้น ถึงฉันจะได้ทำหน้าที่เป็นผู้กำกับเป็นครั้งแรกแต่ฉันก็มีจรรยาบรรณพอในการทำงานว่าแต่พวกคุณมีจรรยาบรรณพอหรือเปล่าในการทำงาน” รมิดาพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของทั้งสองแต่ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด

            “จะอะไรก็ช่างฉันจะไม่แสดงอีกรอบจนกว่าผู้กำกับคนเดิมจะเป็นคนมาทำงานกับฉัน ส่วนเธอไม่ได้เรื่อง” ชนาธิปพูดขึ้นมาอย่างนั้นแล้วก็เดินออกไปจากกองถ่ายในทันที จูเลียเองก็เช่นกันเธอก็เดินไปตามเขาเช่นกัน ทำให้รมิดาไม่มีทางเลือกนอกจากเลิกกองไปโดยปริยาย

            “คนอย่างนี้ก็มีด้วย ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่าย เลิกกอง” รมิดาพูดขึ้นมาอย่างหัวเสียพร้อมกับบอกให้ทีมงานเลิกกอง

            ทันทีที่รมิดากลับมาถึงห้องเธอก็รีบโทรหาปรีติในทันที เธออยากระบายมาก ๆ เธอกดดันมาก ๆ ตั้งแต่ทำงานมาเธอไม่เคยเจอนักแสดงนิสัยอย่างนี้เลย พึ่งเจอชนาธิปกับจูเลียที่หาเรื่องเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน

            “กรี๊ด ๆ ๆ ๆ” ทันทีที่ปรีติรับสายเธอก็กรีดร้องออกมาเสียงดังใส่มือถือจนเขาต้องรีบเอามือถือออกจากหูของเขา

            “นี่จะบ้าหรือไงเรนโบว์มากรี๊ดใส่หูพี่อย่างนี้ หูพี่ก็แตกกันพอดี” ปรีติพูดขึ้นมาเมื่อเธอเลิกกรี๊ด

            “ก็นักแสดงของพี่ทำกับหนูแสบมากนะ ไม่ยอมถ่ายต่อถ้าพี่ไม่มาเป็นผู้กำกับ หนูบอกให้แสดงอีกรอบก็หาว่าหนูแกล้งมีที่ไหน” รมิดาบ่นไม่หยุดจนปรีติได้แต่ฟังเธอจนหูของเขาเริ่มชาขึ้นมาบ้างแล้ว

            “โอเค ๆ ๆ พี่เข้าใจแล้ว พี่รู้มาจากพี่อ้อมแล้ว พี่ไม่โทษแกหรอกเรนโบว์พี่ทำงานมาเยอะพี่รู้ดี เดี๋ยวพี่เอาคืนให้แต่ตอนนี้แกใจเย็น ๆ ก่อนแล้วก็นอนพักผ่อนได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกันน้องรัก” ปรีติบอกกับเธอก่อนที่จะวางสายไปจากเธอ

            รมิดาวางสายจากปรีติก็โทรหาแม่ของเธอเพื่อขอกำลังใจแต่มันดึกแล้วเมื่อเธอโทรหาแม่แล้วถามหาหลานตัวน้อยสองคนก็หลับไปแล้วเรียบร้อย

            หลังจากที่วางสายจากแม่เธอก็มานอนคิดทบทวนเรื่องที่เธอต้องมาเจอในวันนี้ก็ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดใจขึ้นมาแต่พอเธอนึกถึงธันวาเธอก็มีรอยยิ้มขึ้นมาเพราะเขาคือเทพบุตรของเธอ