All Chapters of My Possessive Ex-Husband: Chapter 51 - Chapter 60

TUMITIG SIYA sa mga mata nito at sa pagkain na sa hapag. She doesn’t know what to say. Gusto niya itong tanungin kung bakit at anong meron ngunit seryoso itong naglalagay ng kanin sa kanyang pinggan.She couldn’t help but raise an eyebrow, but she didn’t say a word. Pinapanood niya lamang ang bawat galaw nito. Nang matapos itong maglagay ng pagkain sa kanyang pinggan ay nag-angat ito ng tingin sa kanya.“Dig in,” wika nito at tipid siyang nginitian. “What’s the catch?” Ayan na naman sa bibig niyang pasmado. Yung dapat ay na sa isip niya lang, tapos ngayon ay bigla-bigla na lang lalabas sa kanyang bibig. And now that she has said it, “That became your favorite phrase for the past few weeks,” anito at tinaasan siya ng kilay. “Hindi ba pwedeng gusto ko lang magpakabait sa ‘yo?” Umiling siya rito. “Dalawang linggo na lang ako rito, Charles. Pwede ka nang bumalik sa nature mo.”Charles didn’t say a word. Nagbaba lang ito ng tingin sa plato nito at nilagyan na lang din ng pagkain ang sa

Mas lalo pang lumalim ang kanilang halikan. Alam niya sa kanyang sarili na dapat ay hindi na niya sinusuklian pa ang mga halik nito. It would only give him clues that she’s still… she’s still into him, even after all the years that had gone by.Gusto niyang kastiguhin ang sarili. Bakit sa kabila ng sakit na dinulot nito sa kanya ay tumitibok pa rin ang kanyang puso para rito. Isn’t it too much? He used her for something. He fooled her. He made her believe that he was trying to love her. Pero bakit… bakit ganun?He bit her lower lip and sucked it hard. Kusang umawang ang kanyang labi at kinuha naman ‘yun ni Charles na pagkakataon para paglaruan ang kanyang dila. Her eyes closed on their own as her mind competes what to do: kung itutulak niya bai to o hahayaan na lang niya ang katawan niyang bumigay sa nais nito.She held his shoulders, trying to push him to breathe.“Charles,” she whispered.“What?” tanong nito.This time, bumaba na ang labi nito sa kanyang leeg. Wala sa sarili siyang

MASAMA ang kanyang tingin sa binata habang seryoso itong nakatulala sa kawalan. Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isipan nito. Kahit anong pagtikhim ang kanyang gagawin ay hindi siya nito nililingon. He’s very unbothered and it’s making he mad!“Charles.” Hindi na niya mapigilan ang sariling tawagin ang pangalan nito. “I promise, I will be back right away. Just give me two hours.”“Stop talking,” he said. “May iniisip ako.”“Kung ayaw mo ng maingay, payagan mo na kasi ako. My… boyfriend needs me right now.” Napangiwi siya nang mapagtanto niyang medyo nag-aalangan ang kanyang tinig nang banggitin ang salitang boyfriend. “Just please, let me go.”“I already told you my answer, Tally. Go and busy yourself. Your flowers needed some water. Go and water them.”Napasimangot siya lalo sa sinabi nito. Mukhang wala nga talaga itong balak na pakawalan siya. Mariin niyang nakagat ang ibabang labi at magsasalita pa sana nang makarinig sila ng busina mula sa labas.She frowned. Agad siyang t

“AM I ALREADY too much?” tanong niya sa kanyang kaibigan na ngayon ay tahimik na nakaupo sa couch niya rito sa loob ng silid.“I think, yes.” Mahinang natawa si Liam at binalingan siya ng tingin. “Damn. I can’t believe what I just heard. Really? You faked something that concerns your health just for her to come back? Bakit hindi mo na lang kasi ligawan?”Nakaramdam siya ng inis sa paraan ng pagtawa nito. Para bang inaasar siya—which Liam really is. Gusto niyang sapakin ito ngunit hindi niya magawa dahil baka mabinat siya. Gusto niya itong sipain palabas ng silid ngunit ang tanging magagawa lamang niya ngayon ay samaan ito ng tingin.Mas lalong lumawak ang ngisi ng kaibigan nang mapansin nitong napipikon na siya. Inirapan niya na lang ito at humugot ng malalim na hininga. Tumingin siya sa bedside table at inabot ang kanyang phone.“Nga pala…” panimula ni Liam dahilan para makuha nitong muli ang atensyon niya. “When are you going to tell her?”He frowned. “Tell her what?”Tinaasan siya

SHE’S lost for words. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na sabihin para pagaanin ang sitwasyon. Ramdam niya ang bigat sa tinig nito habang nagsasalita. Wala siyang mahagilap na emosyon sa mukha at mga mata nito.“I…”“Ayaw mo na ba talaga sa ‘kin?” he asked before she could even add another word. “Did you really have to use someone to lie to me?”“Mali ba ‘yon?” Nabisto na siya. Wala na rin naman siyang matakbuhan pa kaya’t ipaglalaban na lang niya. She will try to justify her lies, kahit alam niya sa sarili niyang nonsense ang mga rason na lalabas sa kanyang bibig. “Ikaw rin naman, ah. You used me before. Pero hindi naman ako nagreklamo, ah? I just left you because it was draining. And yes, I lied because… because I don’t want you to act like you didn’t hurt me. In that way, tatantanan mo na ako at hindi mo na ako aabalahin pa.”Hiningal siya matapos sabihin ang mga salitang ‘yon. Nakatitig lamang ito sa kanya na para bang binabasa nito ang laman ng kanyang isipan. Umiwas siy