บทที่ 45.1 อย่าไป..ภูริตสะลึมสะลือตื่นมาในช่วงสายของอีกวัน วงแขนปาดป่ายหาคนตัวเล็กที่น่าจะนอนอยู่ข้างกายในตอนนี้ ทว่ากลับไม่พบ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจก่อนลุกขึ้นมานั่ง กวาดสายตามองหาปาริตาทั่วห้องจนมั่นใจว่าหล่อนไม่ได้อยู่ในห้องนี้จึงลุกออกตามหาด้านนอก“ริตา ริตาอยู่ไหนคะ กลับห้องแล้วเหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยเรียกแต่ไม่มีวี่แววจะได้รับการตอบกลับ เขาหยิบชุดคลุมมาใส่แล้วเดินลงไปยังชั้นล่าง ไม่ว่าจะเป็นห้องครัวหรือห้องรับแขกก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหญิงสาว“ริตาคะ อยู่ในห้องเหรอ พี่เข้าไปนะ”เขายั้งมือเอาไว้ตรงด้ามจับประตูเพื่อรอการอนุญาตจากปาริตา แต่เมื่อด้านในยังคงเงียบจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องไร้คนที่ชายหนุ่มตามหา บนเตียงไม่มีร่องรอยของการใช้งานรวมถึงไฟยังปิดสนิทอีกด้วยภูริตจัดการเปิดไฟในห้องก่อนพบสิ่งผิดปกติด้วยข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งไม่มีอะไรอยู่เลย พยายามคิดในแง่ดีว่าหล่อนคงเก็บกวาดห้องตอนเขาไม่อยู่ ทว่าขากลับพาชายหนุ่มเดินไปทางตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดออก คนตัวสูงแทบเข่าทรุดในวินาทีแรกที่ได้เห็น...ไม่มีเสื้อผ้าของหล่อนเหลืออยู่เลยแม้แต่ชุดเดียว“ริตา! ริตาอยู่ที่ไหน!”
Terakhir Diperbarui : 2025-08-08
Masuk
