All Chapters of Love Engineerเมียวิศวะ: Chapter 111 - Chapter 120

หลังจากที่รู้สึกตัวแล้วฉันพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดขึ้นมาแต่งตัว และเก็บได้แค่กระเป๋าสะพายกับเอกสารสำคัญเท่านั้น กลัวว่าช้ากว่านี้เขาจะรู้สึกตัวก่อนเป็นเพราะร่างกายเหนื่อยล้าสะสมจากการหักโหมอ่านหนังสือเตรียมสอบในช่วงนี้ด้วย พอลากสังขารลงมาถึงหน้าคอนโดสายตาเริ่มพร่าเบลอ ภาพตรงหน้าไม่ชัดและค่อย ๆ มืดดับลง ตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าฉันคงต้องหัวฟาดแล้วแน่ ๆ แต่โชคดีที่ รปภ. และนิติคอนโดวิ่งมาช่วยไว้ทันพวกเขาช่วยกันปฐมพยาบาลไม่นานมิกิเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งและกล่าวขอบคุณ แต่จังหวะนั้นร่างบางของซินเซียก็เดินออกมาจากคอนโดพอดี“มีอะไรกันเหรอคะ”ซินเซียเอ่ยทักพี่ ๆ ที่ดูแลคอนโดด้วยความสนิทสนมเพราะมาที่นี่บ่อย ทำให้เธอชอบซื้อขนมของกินมาฝากพวกพี่เขาประจำ“อ้าวคุณซินเซีย พอดีน้องเขาเป็นลมพวกพี่เลยพามาปฐมพยาบาลค่ะ”“เป็นอะไรมากไหมอะ...อ้าว มิกิเองเหรอ”“อืม เราเอง...ทำให้ทุกคนต้องวุ่นวายไปด้วยเลย”“ไม่เป็นไรหรอกครับ โชคดีแล้วที่ไม่เป็นลมข้างนอก”พี่ รปภ. และพี่นิติคอนโดช่วยกันพูดปลอบเมื่อเห็นคนตัวเล็กก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ซินเซียเห็นเพื่อนสาวต่างสาขาหน้าตาซีดเซียวแต่ยังฝืนลุกขึ้นยืนจึงรีบเดินเข้ามา

โซ่นิ่งไปสักพักก่อนจะตอบไนต์เรื่องของแพร ตอนแรกเขากะว่าจะจัดการที่มายุ่งกับน้องสาวเขา แต่พอเห็นสภาพเธอหลังจากหนีไปหาสายฟ้าแล้วเขาเลยไม่ยุ่งดีกว่า แต่ถ้าเธอไม่เข็ดเขาก็จะลงมือเอง“แต่ให้คนเฝ้าสังเกตยัยนั่นไว้ก็ดี เผื่อกล้าที่จะแผลงฤทธิ์อีก” ให้คนจับตาดูไว้คงดีกว่าจึงตอบไนต์ไปอีกที“อืม”“กูว่าดูไว้ก็ดี เรื่องมึงกับเด็กปีหนึ่งก็ดังอยู่นะ เพจเมาท์มอยเล่นข่าวแม่งทุกวัน ถ้ายัยแพรยังเจ็บใจมึงอยู่ไม่น่าจะรามือง่าย ๆ”คนที่นั่งเล่นเกมอย่างต้าร์ออกความคิดเห็นบ้างหลังจากที่ได้ยินชื่อแพร เขาเกลียดยัยนี่ฉิบหาย ทำไมโซ่ไม่จัดการสักที ตั้งแต่คราวที่อยู่เบื้องหลังทำร้ายซินเซียแล้ว น้องสาวของเขาไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ“เออ ก็เอาตามนั้น”เมื่อคุยกันเข้าใจแล้วพวกเขาก็เริ่มติวหนังสือกัน ส่วนเสือกับไฟแยกออกไปนั่งที่โต๊ะทานอาหารกันเพราะพวกเขาไม่ได้เรียนโยธาเหมือนเพื่อน พรุ่งนี้ก็ถึงวันสอบวันแรกแล้ว ถึงจะเรียนเก่งแค่ไหนถ้าไม่มีแนวข้อสอบก็จอดเหมือนเดิม ดังนั้นก่อนวันสอบเลยมาติวและหาแนวข้อสอบจากเพื่อนตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันสุดท้ายของปีสูง ใช้เวลาสอบสามชั่วโมงนั่งเขียนคำตอบกันยา

ร่างบางเม้มริมฝีปากแน่นอย่างใช้ความคิด คนตรงหน้าดูก็รู้ว่าไม่ได้มาดี เธอไม่รู้ว่าเขาและโซ่มีปัญหาอะไรกัน เธอแค่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้“ขอโทษนะคะ หนูไม่รู้จักคนที่พี่ถามหรอก”มิกิตัดสินใจโกหกออกไปเพื่อรอดพ้นจากสถานการณ์นี้ แต่เธอคงไม่รู้ว่ากายเคยเห็นโซ่จูงมือเธอที่ผับแล้ว“อ๋อเหรอ...หึ”“...”“ไม่รู้จักสินะ”“ค่ะ...งั้นขอตัวก่อนนะอ๊ะ...” ร่างบางหันหลังกลับก็ต้องชะงักเมื่อเขายื่นผ้ามาปิดปากไว้ฟึบ!แขนแกร่งช้อนร่างแบบบางไว้ทันก่อนที่จะล้มฟุบลงไปกับพื้น เก็บกระเป๋าสะพายของเธอและอุ้มไปที่รถอย่างเร่งรีบเพราะกลัวว่าจะมีคนผ่านมาเห็น เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนก็สตาร์ตรถและขับออกจากมหา’ลัย มุ่งตรงไปที่ทางออกนอกเมืองทันทีระหว่างทางไม่ได้เร่งรีบเหมือนอยู่ที่มหา’ลัย เขามีเวลาพิจารณาร่างบางอย่างถี่ถ้วน คนตัวเล็กในชุดนักศึกษาแบบพอดีตัว ผมยาวสลวยรับกับใบหน้าสวยน่ารักทำให้คนมองไม่เบื่อเลย ไม่แปลกที่ไอ้โซ่จะดูหวงมาก ขนาดเขาแค่มองยังรู้สึกชอบเลย โดยเฉพาะผิวขาว ๆ ที่โผล่พ้นชุดนักศึกษาเสียดายที่เขาเกลียดไอ้โซ่เกินกว่าจะใช้ผู้หญิงร่วมกับมัน!รถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอดที่หน้าตึกขนาดกลาง ภายนอกเหมือนอา

หน้าจอปรากฏบุคคลที่หนีไปเที่ยวต่างประเทศโดยที่ไม่บอกใครเพราะทะเลาะกับแฟน โดยที่พี่ชายแบบเขาก็โดนหางเลขไปด้วย มือหนารีบกดรับทันทีแม้ว่าช่วงนี้จะอารมณ์ไม่ดีก็ตาม แต่น้องสาวคือข้อยกเว้น“ว่าไงหมวย” เมื่อเขากดรับสายและทักทายคนโทรเข้ามา ก็เห็นว่าตอนนี้เพื่อนที่นั่งซึมอย่างไอ้เสือหูผึ่งขึ้นมาทันที[เฮีย มีเรื่องจะสารภาพ...สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ]“เฮียเคยโกรธหมวยด้วยเหรอ...พูดมาเถอะ”[คือหนู...หนูเป็นคนพามิกิมาอยู่ด้วยเองอะ แล้วเมื่อวานที่มิกิไปสอบ ปกติอิลจะไปเป็นเพื่อนแต่เมื่อวานติดธุระ]“...” [หลังจากนั้นหนูก็ติดต่อมิกิไม่ได้เลย ไม่รู้มิกิหายไปไหน หนูให้คนออกตามหาแล้วก็ยังไม่เจอ หนูเลยโทรหาเฮีย]“...” [เฮีย...ช่วยมิกิด้วยนะ] ซินเซียเอ่ยเสียงแผ่ว“อืม” [งั้นแค่นี้นะ หนูขอโทษอีกครั้งนะคะ...ติ๊ด]ว่าแล้วเชียวว่าทำไมแค่ผู้หญิงคนเดียวถึงหาไม่เจอ ไอ้ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ คงมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยสินะ อยากจะฟาดมันสักหมัด! “ซินเซียโทรมาเหรอ...ว่าไงบ้าง ถามถึงกูปะ” ไอ้เสือรีบเสนอหน้าเข้ามาถามทันทีหลังจากวางสาย“เสือก!” “หมวยโทรมาทำไมวะโซ่ หรือว่าน้องให้อภัยเราแล้ว” ไอ้ต้าร์ก็อีกคน ได้ยินว่าน้องโทรมา

“อ้าว เงียบกันจัง มีอะไรหรือเปล่า”“เอ่อเจ้ น้องเขาถามอะ”“ถามอะไร”“ทำไมพวกพี่ถึงแต่งหน้าแต่งตัวให้หนูด้วยคะ กายเขาจะพาหนูไปไหน”เมื่อพวกพี่ช่างแต่งหน้าไม่ตอบ มิกิเลยแทรกถามขึ้นมาอีกครั้ง ไม่สนใจใบหน้ากระอักกระอ่วนของทั้งสอง เธอคิดว่าพี่ที่ไปเอาชุดมาให้เธอคงเป็นหัวหน้าอีกที“นี่หนูไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือสนามแข่งรถ และห้องนี้มีไว้เพื่อเตรียมตัวให้กับผู้หญิงที่จะมาเป็นของเดิมพัน”ฮ้าาาา! ของเดิมพันงั้นเหรอสนามแข่งรถ jk speedwayเสียงเชียร์ดังสนั่นทั่วทั้งสนามเมื่อจบการแข่งขันแมตช์ที่สอง ฝั่งไหนชนะก็แลกของเดิมพันกัน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทางสนามก็พักอีกประมาณ 30 นาที เพื่อให้ทางทีมงานตรวจเช็กสนามก่อนคู่สุดท้ายจะลงแข่งร่างบางผิวขาวผ่องราวตุ๊กตาในเสื้อครอปเอวลอยสุดเซ็กซี่ ที่ข้างหน้าเป็นคอปกแขนกุดปิดมิดชิด แต่ข้างหลังนี่สิแทบจะโชว์หลังเปลือยเปล่าและกระโปรงยีนสั้นจู๋ เข้ากับรองเท้าบูตส้นสูงยาวเลยเข่าขึ้นมา เธอพยายามดึงรั้งกระโปรงลงมาแล้วแต่ไม่เป็นผลเลยเฮ่อ!ฉันนั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างปลงตกไม่รู้จะหนีออกไปยังไงแถมยังตัวคนเดียวอีก โทรศัพท์กระเป๋าก็ไม่เห็นตั้งแต่โดนจับตัวมา หลังจากพี่ช่างแ