All Chapters of Love Engineerเมียวิศวะ: Chapter 131 - Chapter 140

“เข้า-ใจ-ไหม” “อือ รู้แล้วว” “ดีมาก” “ลุกออกไปได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปเรียนสาย” “อืม” โซ่ลุกขึ้นยืนก่อนจะก้มลงมาจัดเสื้อให้ฉันอย่างเบามือ จนฉันไม่รู้จะทำตัวยังไงได้แต่เก็บมือไม้มาวางทับกันบนหน้าตัก เมื่อจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยเขาก็เดินกลับเข้าไปแต่งตัวในห้อง สรุปผมก็ไม่ได้เช็ดให้เลย เขาเข้าไปจัดการเช็ดให้ตัวเองเรียบร้อยวันนี้มีเรียนเวลา 18.00 พวกเราเลยออกจากคอนโดตอน 16.45 เผื่อเวลารถติดด้วย โซ่บอกว่าเลิกเรียนให้รอก่อนเขาจะไปรับ แต่ว่าฉันเกรงใจแองจี้ ตอนนี้ฉันพักอยู่กับเพื่อนเลยคิดว่ากลับพร้อมเพื่อนดีกว่า ทำให้เขาหน้าบึ้งตลอดเวลาที่อยู่บนรถ“เลิกเรียนแล้วบอกนะ กลับกับแองจี้ก็ได้แต่ต้องทักมาบอกด้วย” “อืมเดี๋ยวทักบอก ไปนะบ๊ายบาย” ฉันยกมือบ๊ายบายให้เขาก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไปเรียน ฉันมีเรียนตึกคณะส่วนเขามีเรียนที่ช็อปโยธาซึ่งต้องเดินไกลออกไปอีก ระหว่างทางมีคนอยู่ใต้ตึกคณะกันพอสมควรสายตาทิ่มแทงมองตรงมาที่ฉันจนต้องหยุดเดินและหันกลับไปมอง แต่ก็ไม่เจอใคร ทุกคนต่างสนใจแต่สิ่งที่ทำไม่ได้มีคนจดจ้องอะไรฉันขนาดนั้น สงสัยฉันคิดไปเองมั้งหมับ! “กรี๊ดดดด” “ตกใจอะไรขนาดนั้นยะ”เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น

เสือที่มองอยู่นานพูดขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้สร้างเรื่องมากมายไม่จบไม่สิ้น รอบนี้ถ้าไอ้โซ่ไม่จัดการขั้นเด็ดขาดเขาก็จะจัดการเอง มิกิหันไปมองที่เสือ ทำไมทุกคนพูดเหมือนรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ดี แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่“โซ่ มึงไปส่งน้องมิกิกับเพื่อนก่อนค่อยตามไปโกดัง”“อืม...ปะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”“ค่ะ ๆ” แองจี้เดินตามพวกเรามาเงียบ ๆฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าของโซ่ที่เดินอยู่ ทำไมวันนี้เขาดูเงียบจัง มีอะไรหรือเปล่านะ แต่เพราะแบบนั้นฉันก็ไม่กล้าถามจนเรามาถึงคอนโดของแองจี้“ขอบคุณนะคะพี่โซ่ ปะมิกิ”“แกไปพักก่อนเลย เดี๋ยวฉันไปกับโซ่”“ฮ้า แกจะไปกับพี่เขาเหรอ”“อืม บ๊ายบายนะ”แองจี้ลงจากรถไปแล้ว ส่วนฉันก็หันไปฉีกยิ้มให้เขาทันที ร่างสูงส่งสายตาดุ ๆ มาให้ประมาณว่าทำไมไม่ลง“ฉันจะไปกับนาย”“ไม่ได้!”“ทำไม”“เพราะมันไม่เหมาะกับเธอไง”“แต่ฉันอยากไป วันนี้นายเป็นอะไรหรือเปล่า”เขาดูอึดอัดใจที่จะตอบแต่เพราะว่าเราตกลงกันแล้ว มีอะไรต้องคุยไม่ใช่เงียบ ทำให้เขายอมเปิดปาก“ฉันเสียใจที่ทำให้เธอตกอยู่ในอันตรายตลอด”“แต่นายก็มาช่วยฉันทันตลอดนะ”“แล้วถ้าฉันมาไม่ทันล่ะ เธอจะเป็นยังไง เพราะความเลวของฉันแท้ ๆ มันถึงได้เ

ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าลืมหยิบเสื้อผ้าเข้ามาในห้องน้ำด้วย ฮือ ยัยมิกิ!แกร็ก!มิกิค่อย ๆ แง้มประตูห้องน้ำออกมาตามด้วยหัวเล็ก ๆ นั่น มองซ้ายทีขวาทีไม่เห็นเงาร่างสูงเธอจึงค่อย ๆ ย่องไปที่ตู้เสื้อผ้าและค้นหาอยู่สักพัก ฮือ ไม่เคยออกจากห้องน้ำด้วยการห่อแค่ผ้าเช็ดตัวแบบนี้เลย หวังว่าเขาจะยังไม่เข้ามานะหมับ!“อ๊ะ นายย….”“ยั่วเหรอ”น้ำเสียงเย็นเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูจนเธอขนลุกซู่ อ้อมแขนแกร่งกอดรัดแน่นจนเธอไม่กล้าขยับ ตอนนี้ตัวเธอคงแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้วแน่เลย“เปล่านะ ปล่อยได้แล้วจะแต่งตัว”“แต่งทำไม ยังไงก็ได้ถอด”“ฮือ ไม่ได้นะ”ร่างบางเสียงสั่นเธอยังไม่พร้อม ครั้งล่าสุดที่เขาทำมันหนักหน่วงเกินไปเธอรับไม่ไหว น้ำสีใสคลอเบ้าอย่างน่าสงสาร คนที่กดจูบที่ซอกคอคลายอ้อมแขนออกก่อนจะจับเธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา สายตาคู่คมจ้องมองคนตัวเล็กน้ำตาไหลอาบแก้มแปะ!“คิดอะไร ฉันไม่ทำหรอก รีบแต่งตัวได้แล้ว”“ฮ้าาา...” แปลกมากทำไมเขา“หรือจะให้ทำ!”“อะ ไม่ ๆ จะแต่งตัวตอนนี้แหละ นายออกไปรอข้างนอกก่อนสิ”“อืมม”เมื่อเขาออกไปแล้วเธอก็ยกมือขึ้นมาทาบทับที่หน้าอก หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกม

เขาอุ้มเธอขึ้นมาและพาไปที่ห้องนอนทันที เมื่อวางร่างบางลงบนเตียงแล้วเขาก็จัดการลอกคราบเธอจนเธอเหลือเพียงชั้นในสีชมพูชิ้นบนและชิ้นล่างเท่านั้น ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้เธอรู้สึกขนลุกก็จริง แต่ไม่เท่าสายตาร้อนแรงของเขาที่มองมา“อื้มมม...”ร่างสูงประกบจูบอีกครั้งเพื่อให้เธอผ่อนคลาย มือหนาสอดไปข้างหลังและปลดตะขอบราเล็กจิ๋วออก ความอวบอิ่มขาวผ่องก็ปรากฏ เขาเลื่อนมือมาบีบขยำหน้าอกอวบอย่างเบามือ นิ้วแกร่งสะกิดที่ยอดอกจนแข็งเป็นไต“อะ…”“เสียวเหรอ…”คนตัวเล็กกัดปากแน่นจนเขามันเขี้ยวเลยก้มหน้าลงงับยอดอกสีหวานแทน โซ่ก้มเลียรอบฐานและดูดดึงไปมาทั้งสองข้าง มือหนาก็บีบขยำนวดเฟ้นความอวบอิ่มเต็มมือ มิกิที่โดนคนตัวสูงเล่นงานก็รู้สึกเสียวซ่านจนเผลอครางออกมาทุกครั้งที่เขาทำจะแฝงไปด้วยความรุนแรงเร่าร้อน แต่ครั้งนี้เขากลับอ่อนโยนขึ้นและกลัวเธอเจ็บตัว ตรงไหนควรเบาก็เบาแต่ตรงไหนควรหนักเขาก็หนักหน่วงเช่นกัน มือหนาจับขาเรียวยกขึ้นตั้งเป็นรูปตัวเอ็มก่อนจะถอดชั้นในสีชมพูชิ้นล่างออก มิกิหลับตาแน่นด้วยความเขินอายต่อสายตาของเขา“หึ จะมาอายอะไร”โซ่จัดการถอดเสื้อผ้าบนร่างกายออกจนหมดเผยผิวกายขาวผ่องแต่มีมัดกล้

“ฉันเกือบหงายหลังตกรถ”“อะไรนะ”โอ๊ยยย ลมตีหน้าขนาดนี้ อยากจะด่าเขา เขากลับไม่ได้ยินซะงั้น หึ!โซ่ขับรถออกเดินทางไปพัทยาด้วยรถมอเตอร์ไซค์ DUCATI สีแดงที่ใช้แข่งในสนามเถื่อน เพราะคิดว่าเสาร์อาทิตย์นี้อยากพามิกิไปทะเลและอยากพาเธอชมบรรยากาศไปด้วย เลยคิดว่าเอารถมอเตอร์ไซค์ไปก็สะดวกดี ส่วนของต่าง ๆ ให้แม่บ้านเตรียมไว้ให้แล้ว โชคดีที่พวกเขาออกเดินทางก่อนเวลาที่รถจะติดทำให้การจราจรไม่ติดขัดมาก ก่อนออกจากกรุงเทพเขาแวะไปคอนโดเพื่อเอาเสื้อแจ็กเก็ตมาให้เธอใส่ก่อน เห็นผิวคนตัวเล็กเริ่มแดงก็อดสงสารไม่ได้บ้านพักตากอากาศในที่สุดการเดินทางก็สิ้นสุดลง จากท้องฟ้าสีส้มร้อนแรงแปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทพร้อมแสงดาวระยิบระยับบนฟากฟ้า อากาศเย็นสบายจากลมชายหาดตีเข้าที่หน้าอย่างจังพร้อมกลิ่นของทะเลอ่า ชอบจังคนตัวเล็กรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาน้ำทะเลทันทีเมื่อโซ่อุ้มลงจากรถคันโต แล้วเธอกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข เพราะที่นี่เงียบสงบมีเพียงแสงไฟสลัวจากหน้าบ้านเพียงเท่านั้น“ขึ้นมาเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวพาไปเดินเล่น”โซ่ตะโกนเรียกแฟนสาวให้ขึ้นมาเปลี่ยนชุด เพราะเขาได้ให้คนเตรียมของไว้แล้ว อีกอย่างกลัวเธอเดินไปเห็นจุดที่ไม่