Lahat ng Kabanata ng Love Engineerเมียวิศวะ: Kabanata 121 - Kabanata 130

ในตอนนั้นเองพริตตี้สาวก็เดินถือธงสีเขียวมายืนรอข้างสนาม บ่งบอกว่าไม่กี่อึดใจการแข่งขันจะเริ่มขึ้นแล้ว ปกติในการแข่งรถจะมีการวอร์มก่อนแต่สำหรับที่นี่ การวอร์มไม่จำเป็น!“ทั้งสองคนเตรียมตัว...ปรี๊ดดดดด”ฟึบ!เมื่อทีมงานประกาศเริ่มการแข่งและเป่านกหวีด พร้อมกับธงสีเขียวโบกสะบัดเป็นสัญญาณปล่อยตัวนักแข่งออกจากจุดสตาร์ต เสียงคันเร่งของรถขนาด 1000 ซีซี ดังกระหึ่มทั้งสองคันก็เร่งออกตัวทันทีโดยที่กายออกตัวก่อนตามด้วยเขาเฮ!กรี๊ดดดดดดเสียงกองเชียร์จากทั้งสนามดังลั่นเมื่อเริ่มการแข่งขัน แต่กลับไม่สามารถรบกวนสมาธิของเขา โซ่ปล่อยให้กายได้ใจนำไปก่อนแต่เขาก็รักษาระดับความเร็วไม่ห่างกันมากปกติเขาแข่งสนามแข่งของเสือแต่เป็นรถ 4 ล้อ แต่สนามนี้ไอ้กายมันจะแข่งแค่ 2 ล้อทำให้เขาต้องลงแบบ 2 ล้อแทน ซึ่งไม่ได้ขับนานแล้วแต่เขาก็ยังทำได้ดี ส่วนรถ Ducati คันนี้เขาพึ่งถอยมาใหม่เพื่อใช้ในการลงแข่ง อย่างน้อยมันเป็นรุ่นใหม่และแรงเอาเรื่อง อีกไม่ถึง 400 เมตรข้างหน้าจะเข้าโค้งแรกของสนาม เขาเร่งความเร็วขึ้นมาก่อนจะแซงขึ้นมาก่อนถึงจุดเข้าโค้งเพื่อทำความเร็วเข้าโค้งให้ดีที่สุด หรือที่เรียกว่า Racing Line ก่อนจะถึงปลายโ

โดยเฉพาะกายที่ตอนนี้ได้แต่ยืนกำมือแน่น ทำไมไอ้โซ่มาปรากฏตัวที่สนามได้ ไหนจะปลอมเป็นนักแข่งมาแข่งกับเขาอีก!“พวกมึงต้องการอะไร”คริสไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้นอกจากเขาจะโมโหเรื่องชื่อเสียงของสนามแข่งและพวกมันที่มาหยามกันแล้ว ยังโมโหที่ไอ้คนข้างหลังไม่ยอมเก็บอาวุธมันอีก ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง“ก็นะ อย่างที่บอก ตอนแรกก็อยากได้คนแต่ตอนนี้เริ่มอยากได้อย่างอื่นด้วยแล้ว”“หมายความว่ายังไง”“ตอนนี้ให้น้องกูเอาตัวคนไปก่อน ส่วนเรามาตกลงกันดีไหม”ซันไม่ยอมให้คริสได้ตอบปฏิเสธ เขาส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่พามาด้วยลากคอไอ้กายออกไปให้โซ่จัดการ ส่วนสนามนี้เขาจะเคลียร์กับมันเองเพราะมีหลายเรื่องให้สะสาง“เฮียช่วยผมด้วย เฮีย ๆ ๆ”กายร้องลั่นเมื่อมีพวกลูกน้องของซันเข้ามาจับตัวและพาออกไปด้วย เขาทั้งร้องทั้งอ้อนวอนให้เฮียคริสช่วยแต่นอกจากเฮียจะนิ่งแล้วยังหันหน้าหนีไม่สนใจอีก แบบนี้เขาจะรอดไปได้ยังไง!“ไปกันเถอะ”โซ่หันกลับมาหาคนตัวเล็กก่อนจะรับเสื้อคลุมจากลูกน้องมาคลุมลงบนตัวของมิกิ ด้วยความที่เสื้อตัวใหญ่มากเมื่อทาบทับบนร่างทำให้เสื้อยาวคลุมจนถึงเข่า“อืม”มิกิพยักหน้าและเดินตามการจับจูงขอ

พวกเขามองตามรุ่นพี่สุดโหดลากเพื่อนร่วมห้องออกไปจนสุดสายตา ก่อนจะหันมามองพีชที่ยังยืนทื่ออยู่ที่เดิม ไผ่เดินมาตบไหล่เพื่อนเบา ๆ“ทำใจเหอะ”“กูเห็นด้วย ท่าทางหวงขนาดนั้นคงไม่ธรรมดา”“กูมาช้าไปเหรอวะ” พีชพูดเสียงแผ่ว“เออ มึงช้า เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว กูหิวไอ้สัด อยากเศร้าค่อยไปร้านเหล้า”หลังจากนั้นพวกเขาก็ลากเพื่อนที่อกหักรักคุดทั้งที่ยังไม่เริ่มเข้าร้านปิ้งย่างไปทันที เพราะหิวมากแล้วไม่มีเวลามาปลอบเดินออกมาจนสุดสายตาทุกคนเธอก็สะบัดมือออกทำให้โซ่หันมาจ้องอย่างดุดันจนเธอชะงักเพราะมันดูน่ากลัว หรือเขาจะไบโพลาร์อีกแล้ว“ขอโทษ...เจ็บไหม”เขาปรับเสียงให้อ่อนลงและเอ่ยขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจให้เธอเจ็บตัวเลยแต่ เขาโมโหไม่ชอบสายตาที่ไอ้เด็กนั่นมันมองผู้หญิงของเขา“อือ ไม่เจ็บมากหรอก ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ”“อืม เป็นเพราะหวงมากเกินไป”เธอตกใจที่เขาไม่ทำตัวร้ายกาจและยอมขอโทษออกมาก็รู้สึกแปลกใจมากเพราะเวลาโมโหเขาชอบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พอเจอเขาปรับเปลี่ยนอารมณ์ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยแค่เขาใจเย็นลงบ้างมันก็ดีนะ“ทำไมต้องหวงด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ”“ทำขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าคิดยังไง”โซ

โรงอาหารคณะวิศวกรรมศาสตร์11.50 น.“แม่งอาจารย์ไปปล่อยช้า คนโคตรเยอะเลย” ต้าร์บ่นอย่างหัวร้อนเพราะวันนี้เปิดเทอมวันแรกอาจารย์ก็เล่นสอนซะแล้ว พวกเขาหิวข้าวเกือบตายแต่พอมาเจอคนที่โรงอาหารเขาบอกเลย อยากลาตายจริง ๆ คนโคตรเยอะ“บ่นมากมึงอะ รีบเดินเข้าไป” ไนต์ตามมาสมทบก่อนจะผลักไหล่ต้าร์ให้เลิกบ่นแล้วเดินหาโต๊ะสักที อากาศยิ่งร้อน ๆ คนขี้ร้อนแบบเขาก็เริ่มหงุดหงิดละ“เชี่ย สาวมาแต่ไหนเยอะจังวะ” เพทายตาวาวเมื่อมองเข้าไปภายในโรงอาหาร เหตุที่คนเยอะคงเพราะมีคณะอื่นมากินที่คณะวิศวะกันเยอะ ทำให้ที่นี่อัดแน่นไปด้วยผู้คนโดยเฉพาะสาว ๆ สวย ๆ แบบนี้เขาชอบ! ผลัวะ! “ไอ้สัดโซ่! มึงตบหัวกูทำไมแม่ง เดี๋ยวผมเสียทรงหมด อิจฉากูดิ คนมีเมียก็งี้” “มึงจะอยากให้คนเยอะทำไม เดี๋ยวก็ไม่มีข้าวให้แดก” “ไอ้โซ่ไม่ได้หัวร้อนเพราะหิวแต่หัวร้อนเพราะเมียเมิน จนตอนนี้เขาตอบแชตยังวะ ฮ่า ๆ” ไอ้เลวต้าร์!เขาล่ะอยากด่ามันจริง ๆ ล้อเขาเรื่องมิกิฉิบหาย อย่าให้ถึงทีมึงบ้างนะ เขาจดบัญชีความแค้นไว้ในใจอย่างละเอียด ก่อนจะกวาดสายตามองเข้าไปภายในโรงอาหารอีกครั้ง และเห็นไฟเพื่อนอีกคนอยู่ภายในโรงอาหารไวเท่าความคิดเขาก้าวเท้าเดินนำเ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”เพล้ง!ร่างบางกรีดร้องเสียงดังลั่นก่อนจะปาโทรศัพท์ลงกับพื้นอย่างแรง ทำไม! เธอทำลายนังสายน้ำไปแล้วทำไมยังมีคนอื่นโผล่มาอีก เธอลงทุนลงแรงกีดกันผู้หญิงทุกคนไปตั้งเท่าไร ทำไมเขาไม่มองเธอบ้างเธอเกลียดโซ่จนวางแผนทำลายน้องสาวเขาแต่ก็ไม่สำเร็จ จนเธอโดนสายฟ้าเล่นงานกว่าจะดึงสติกลับมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ถ้าความแค้นยังสุมอยู่ในอกแบบนี้เธอไม่มีทางปล่อยวางใบหน้าสวยบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ เธอจ้องมองรูปภาพผู้หญิงคนใหม่ในไอจีโซ่ด้วยแรงแค้น เธอมีชื่อว่า แพร ย้อนนึกไปถึงตอนเข้าปีหนึ่ง ฐานะทางบ้านเธอค่อนข้างจนทำให้พยายามปากกัดตีนถีบกว่าจะเข้ามหา’ลัยนี้ได้ เป้าหมายเพื่ออนาคตที่ดีกว่าเหมือนโชคล้นทับเมื่อเธอได้เจอกับสายน้ำเพื่อนที่เธอต้องคว้าเอาไว้ให้แน่น สายน้ำเป็นลูกคุณหนูบ้านรวย เธอน่ารักนิสัยดี และไม่รังเกียจที่จะคบกับแพร ไม่ว่าจะมีอะไรสายน้ำแบ่งปันแพรตลอด ถึงขนาดที่แพรมาขออาศัยอยู่คอนโดกับสายน้ำความทะเยอทะยานของแพรไม่มีที่สิ้นสุด เธอเริ่มอิจฉาคนที่เกิดมาดีพร้อมอย่างสายน้ำของใช้ส่วนตัวทุกอย่างเธออยากได้ก็เอามาใช้ทันทีโดยไม่เกรงใจเพื่อน จนวันหนึ่งจากที่แค่อิจฉาก็เริ่มมีแร