All Chapters of Love Engineerเมียวิศวะ: Chapter 151 - Chapter 160

[ดูแลน้องดี ๆ เข้าใจไหม]“ครับแม่ ผมรู้แล้ว”[รู้แล้วก็ดี ห้ามทำน้องเสียใจด้วย]“นี่ใครลูกแม่กันแน่ ผมหรือเธอ”[ทั้งสองนั่นแหละ…แค่นี้นะแม่จะไปทำงาน]“ครับ”ติ๊ด!ผมวางสายจากแม่ก่อนจะหยิบตารางเรียนขึ้นมาดู ไม่ใช่ของผมหรอกแต่เป็นของยัยตัวแสบต่างหาก ตั้งแต่มีเธอเข้ามาชีวิตผมโคตรขาดอิสรภาพเลยว่ะ ไปเรียนก็ต้องไปรับไปส่งโคตรน่าเบื่อ!ช่วงนี้ยิ่งนอนน้อยอยู่!!!ชีวิตปี 4 ไม่ง่ายเลย ดูเหมือนวิชาเรียนน้อยก็จริงแต่วิชาที่ต้องเรียนดันมีแต่อาจารย์ที่เฮี้ยบ ๆ ทั้งนั้น โดยเฉพาะอาจารย์ที่ดูแลเรื่องโปรเจกต์จบยิ่งเดาใจยาก ผมกับไอ้เสือออกแบบแล้วก็ไม่ถูกใจแกสักทีก๊อก ก๊อก “นาย...ทำอะไรอยู่”น้ำเสียงหวานใสดังอยู่หน้าห้องปลุกให้เขาออกจากภวังค์ความคิด ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง“มีอะไร”“วันนี้ฉะ”“ไม่ว่าง!”“เอ๊ะ! ไม่ว่างยังไง เห็นอยู่แต่ห้องทั้งวัน”“ก็ตอนนี้ไม่ว่าง!!”“ไม่เชื่อ”“แล้วแต่เธอ”ผมหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเหมือนเดิม โดยไม่รู้ว่าเธอจะเดินตามเข้ามา“อะ! ...จะหยุดก็ไม่บอก”“ยัยบ้าเดินตามมาทำไม!”ผมเผลอตะคอกอย่างเสียอารมณ์ ช่วงนี้ยิ่งหงุดหงิดง่าย ไม่ว่าใครจะทำอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด ยิ่งคนน

อื้ออ อ่าหนักจังในความมืดร่างบางนอนกระสับกระส่ายไปมาด้วยความอึดอัดจนแทบขยับตัวไม่ได้ แรงกอดรัดทำให้เธอค่อย ๆ รู้สึกตัว เปลือกตาขยับขึ้นก่อนจะหรี่ตาลง เมื่อเจอแสงสีทองสาดส่องผ่านม่านสีขาวเข้ามาภายในห้องเช้าแล้วเหรอเนี่ยอาการปวดท้องทุเลาลงแล้ว เธอพยายามจะขยับตัวแต่กลับทำไม่ได้ นอกจากความรู้สึกหนักอึ้งตั้งแต่หน้าอกลงไปเหมือนคนเป็นอัมพาต ควีนยกหัวขึ้นดูก่อนจะกวาดไล่สายตาลงไป เห็นกลุ่มก้อนเส้นผมสีดำเรียงตัวกันไม่เป็นทรงแนบกับหน้าอกของเธออยู่ ดวงตาทรงเสน่ห์เบิกตาโพลงและ…นี่มันหัวคน?ในห้องมีแค่สองคนแล้วจะเป็นหัวใครได้นอกจาก...กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!“ไอ้บ้าลุกออกจากตัวฉันเดี๋ยวนี้!”ควีนกรีดร้องพร้อมกับดิ้นไปมาอย่างแรง พลางก่นด่าไฟในใจที่มาทำให้หน้าอกหน้าใจของเธอแปดเปื้อน!!!“ลุกเดี๋ยวนี้ ได้ยินไหม!”พลัก!!“โอ๊ย เป็นบ้าอะไรอีก”“นายสิบ้า กล้าดียังไง!”เธอมองคนลามกตรงหน้าที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับทำท่าทางหัวร้อนใส่เธอ คนที่ควรหัวร้อนน่ะเธอไม่ใช่เขานะ ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร“แม่ง! น่าจะปล่อยให้ปวดท้องตายไปเลย ถ้ารู้ว่าตื่นแล้วจะแผลงฤทธิ์ใส่แบบนี้”ไฟลุกนั่งบนเตียงพลางขยี้ผมของ

ร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัวตัดผิวขาวเหลืองและใบหน้าสวยหวาน ดูสุภาพเรียบร้อยเดินเข้ามานั่งรอน้องสาวที่ใต้ตึกคณะนิเทศศาสตร์ ด้วยเข็มกลัดและเข็มขัดที่แตกต่างจากมหา’ลัยแอลทำให้หลายคนมองเธออย่างสนใจ “ชมพู” ทำเป็นหลุบตาลงมองโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองโดยที่ไม่สนใจสายตารอบข้างเธอมาที่นี่เพราะนัดเอาของมาให้ “ฟ้า” น้องสาวของเธอที่เรียนอยู่ปี 2 มหา’ลัยแอล ส่วนเธอเรียนที่วิทยาลัยนานาชาติคนละฟากกับที่นี่เลย แต่เทียบแล้วที่นี่ดูหรูหราและใหญ่กว่ามาก ทว่าที่เธอเลือกเรียนที่นั่นเพราะคณะการแสดงของที่นั่นมีแมวมองมาหาเด็กเยอะ ซึ่งความฝันของเธอคือการเป็นนักแสดงดาราสาวชื่อดังและความฝันของเธอก็สำเร็จมาอีกขั้นแล้ว ตอนนี้เธอได้เป็นนางแบบในสังกัดของผู้จัดการดาวทอง เริ่มไต่เต้าจากนางแบบโนเนม เล่นเป็นตัวประกอบ ตอนนี้เธอได้งานถ่ายแบบในนิตยสาร และมีเป็นนางแบบประจำให้กับแบรนด์เสื้อแบรนด์ดังอีกด้วย“พี่ชมรอนานไหม”“อ่า ไม่นานจ้ะ”ฟ้า น้องสาวของเธอส่งเสียงทักทายขึ้นมาทำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เธอเอาของมาให้น้องสาวและอยู่สนทนากันเล็กน้อย แต่ก่อนจะกลับสายตาของเธอเหมือนจะเจอร่างบางแสนคุ้นเคยควีนมาทำอะไรท

หมับ!!“แกร้องเท่าที่แกต้องการเลย ฉันจะอยู่กับแกเอง”เมษากอดฉันไว้แน่นและไม่ถามอะไรสักคำ ส่วนฉันที่เจอความจริงกระแทกหน้าก็ได้แต่ซบหน้ากับไหล่เมษาและร้องไห้ออกมาเบา ๆ ตอนนี้สิ่งที่ฉันกลัวมันเปิดเผยออกมาแล้ว ฉันยังจำสายตาของใครหลายคนที่มองฉันได้เป็นอย่างดี พวกเขาล้วนตัดสินฉันเพียงเพราะข่าวลือส่วนคนที่ฉันสงสัยวันนี้เขากลับหายตัวไป มันทำให้ข้อสงสัยของฉันเริ่มชัดเจนขึ้น เพราะทุกอย่างมีแค่ฉันกับเขาที่รู้ แล้วจะมีใครเอาเรื่องพวกนี้มาเล่นงานฉันอีกไฟ ไหนนายบอกไม่ได้เกลียดฉันไง…ยิ่งคิดน้ำตายิ่งหลั่งไหลออกมาเรื่อย ๆ ด้วยความเสียใจ ฉันเริ่มกลัวการเผชิญหน้ากับคนอื่นแล้ว ฉันจะทำยังไงดี ฮึก ฮึก“ไม่เป็นไรนะแก”“อืม”โชคดีจังที่ตอนนี้ฉันมีเมษา และโชคดีที่เธอพาฉันออกมาก่อนไม่งั้นเข้าห้องเรียนไปไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลย ทำไมฉันต้องแบกรับทุกเรื่องไว้อีกแล้ว ฉันได้แต่ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาคณะนิเทศศาสตร์“แล้วจะเอาไง”หลังจากปลอบควีนอยู่นานจนหายสะอื้น เมษาก็ถามขึ้นมาว่าควีนเตรียมรับมือยังไงต่อเพราะเรื่องนี้ค่อนข้างร้ายแรง เธอไม่กล้าถามเรื่องส่วนตัวของเพื่อนมากนักเลยไม่รู้จะช่วยยังไง ทำได้เพียงอยู่ข้าง ๆ เพื

“เอม...ไม่ได้ตั้งใจ...ขอโทษนะคะพี่ไทม์”หนุ่มหล่อที่ยืนเด่นอยู่ตรงนั้น เขาคือ ไทม์ คณะบริหารธุรกิจปี 4 ที่ครองใจสาว ๆ หลายคน ด้วยบุคลิกที่เป็นผู้นำ สุภาพ และเจ้าเสน่ห์ทำให้หลายคนชอบเขา“เพราะเธอเลย...คิดจะทำอะไรยัยควีนฮะ!”เมษาได้สติก่อนเพื่อนรีบหันไปว่าเฌอเอมทันที เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรโง่เง่าในที่สาธารณะแบบนี้“พี่ไทม์ คะ...คือเอม”“พอเถอะน้องเอม...ถือว่าพี่ขอ”“ขอโทษอีกครั้งนะคะพี่ไทม์...เอมช่วย”“ไม่เป็นไรครับ!!”ไทม์ปฏิเสธทันควันเพราะต้องรีบไล่เธอออกไปก่อนที่เขาจะระเบิดอารมณ์ใส่เธอในที่สาธารณะแบบนี้ น่าหงุดหงิดจริง ๆด้านเฌอเอมที่โดนไล่ก็น้ำตาคลอเดินกลับไปที่โต๊ะ ก่อนจะหยิบกระเป๋าและเดินออกไปด้วยความอับอาย“เอ่อ...ขอบคุณนะคะ”ควีนหันมาขอบคุณรุ่นพี่หนุ่มที่มายืนรับน้ำปั่นแทนเธออย่างรู้สึกผิดที่ทำเขาอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่เขายังยิ้มบาง ๆ ให้อย่างไม่ถือโทษโกรธใคร“ไม่เป็นไรครับ...ใครเห็นก็ต้องช่วยทั้งนั้น”“แต่ว่าเสื้อของพี่เลอะหมดแล้ว”เธอเลื่อนสายตามองเสื้อแจ็กเก็ตยี่ห้อดังที่เขาสวมทับเสื้อนักศึกษาอีกที ตอนนี้มันเลอะไปด้วยคราบน้ำปั่นแล้ว แบบนี้ต้องรีบเอาไปทำความสะอาด ไม่งั้นมี