All Chapters of First Kiss จูบแรก: Chapter 41 - Chapter 50

หลังจากเคลียร์เรื่องต่างๆที่โรงพยาบาลและบริษัทเสร็จเรียบร้อย เมเบลต้องรีบนั่งรถเข้ามามหาวิทยาลัยเพื่อเข้าเรียนช่วงเช้าให้ทันเวลา โดยมีน้าสมหวังคนขับรถของบิดาทำหน้าที่รับส่งเธอแทน เพราะช่วงนี้เมเบลต้องไปๆมาๆ ระหว่างโรงพยาบาลและมหาวิทยาลัยแทบทุกวัน" จอดตรงนี้แหละค่ะ เบลมีเรียนถึงเที่ยง น้าหวังไปทำธุระก่อนก็ได้นะคะ ใกล้ถึงเวลาค่อยมารับเบลก็ได้ " เธอเอ่ยขึ้นพร้อมเก็บกระเป๋าสัมภาระมาถือไว้ พอออกจากโรงพยาบาลในช่วงเช้ามืดเมเบลก็ตรงดิ่งมาที่นี่เลยทำให้เธอยังอยู่ในชุดลำลองสบายๆ" ครับคุณหนู " สิ้นคำตอบรับของคนขับรถ เมเบลก็ลงมาจากรถที่จอดอยู่ข้างๆคณะ ยืนรอเฟย์นำชุดนักศึกษามาให้เปลี่ยนที่นี่ เพราะหากมัวกลับไปที่คอนโดเกรงว่าอาจจะเข้าเรียนไม่ทันระหว่างรอเฟย์ มือเล็กก็เลื่อนมือถือเล่นไปพลางๆ ข้อความจากเดรฟที่เธอจงใจเมินทั้งก็ยุ่งๆเรื่องที่บ้าน ทำให้เมเบลยังไม่แม้แต่จะเปิดเข้าไปอ่าน กระทั่งเธอตัดสินใจโทรหาเขาเพราะคงไม่มีเวลาพอที่จะพิมพ์อธิบายยืดยาวให้กับคนเอาแต่ใจฟังแต่สุดท้ายปลายสายก็ไม่รับ ทำให้เมเบลทำได้เพียงทิ้งข้อความไว้เท่านั้น....LineMbel : คุณพ่อเบลไม่สบาย ช่วงนี้เบลอาจจะไม่ว่างนะคะ" เ

สี่ชั่วโมงผ่านไปหลังจากแยกตัวมาจากป้ามินตรา เมเบลในฐานะบุตรสาวจึงได้เข้ามาจัดการเรื่องการย้ายโรงพยาบาลในการรักษาบิดาไปที่ต่างประเทศตามที่ได้ตกลงกันไว้กับผู้ที่จะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด โดยเธอจะตามไปทันทีหลังจากเคลียร์เรื่องเรียนที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อย" ได้ข่าวน้ารุจีกับพี่หนิงบ้างมั้ยคะ?" เมเบลหันไปถามทนายที่นั่งรถกลับมายังคอนโดพร้อมกัน เปลือกตาสีมุกยังคงหลับลงอยู่อย่างนั้นเพื่อพักสายตา" ลุงให้คนตามดูอยู่ครับ ตอนนี้คุณรุจีหนีไปกลบดารอยู่ที่ภาคใต้ ส่วนคุณหนิงอยู่คอนโดเพื่อนและเก็บตัวเงียบ แต่คิดว่าอีกไม่นานก็ต้องกลับมา " ภสินตอบตามข้อมูลที่ได้รับมาจากนักสืบที่ให้คอยตามดูเอาไว้" หึ...เงินหมดก็ต้องกลับมาสิคะ เบลต้องการแค่ลายเซ็นต์บนใบหย่าโดยไม่เสียซักบาท ลุงภสินจัดการต่อด้วยนะคะ " เมเบลจำต้องเป็นคนใจร้ายเพื่อจะได้กำจัดตัวต้นเหตุให้ออกไปจากชีวิตให้สิ้นซาก ใครดีมาเธอก็จะดีกลับ ร้ายมาก็อย่าหวังจะได้อยู่ในชีวิตเธออีกต่อไป เพราะต่อจากนี้จะไม่มีอีกแล้วเมเบลที่อ่อนแอ" คุณหนูจะไปบอสตันตอนไหนครับ ลุงจะได้เตรียมทุกอย่างให้" ผู้เป็นบิดาถูกส่งตัวไปรักษาต่อกับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโดยตรงที่บอสตัน จึงท

รถซูเปอร์คาร์คันหรู มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านพักตากอากาศที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงพอสมควร หลังจากได้พักผ่อนเต็มอิ่มมาทั้งคืนทำให้เช้าวันนี้เดรฟรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ เว้นแต่คนที่เข้านอนด้วยกันเมื่อคืนนี่ล่ะที่จะทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาหลังจากตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกในเวลาหกโมงเช้า เพราะตั้งใจว่าจะไปส่งเมเบลที่มหาวิทยาลัยเพื่อไปทัศนะศึกษา แต่พอลืมตาขึ้นมากลับพบเจอเพียงความว่างเปล่า ที่นอนข้างๆเย็นเฉียบบ่งบอกว่าเธอออกไปจากที่นี่นานมากแล้ว ทั้งมือถือที่เขาซื้อให้ยังวางเอาไว้บนที่นอนอีกหากไม่รู้ล่วงหน้าว่าเมเบลไปทัศนะศึกษาที่เกาะ เดรฟคงคิดว่าอีกคนกำลังหลบหน้าเขาด้วยการหายไปแบบนี้ ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่มีวันยอมแน่ๆรถคันหนูขับเข้ามาจอดยังบริเวณบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ทั้งพื้นที่เต็มไปด้วยบอดี้การ์ดหลายสิบชีวิตทำให้เดรฟรู้ได้ในทันทีว่าพ่อและแม่ของเขามาถึงที่นี่แล้ว ก่อนสายตาจะสะดุดเข้ากับรถยนต์สัญชาติเยอรมันสีขาวมุกของพี่ชายที่จอดอยู่ก่อนแล้ว" สงสัยเมืองไทยจะหิมะตก " ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมกับก้าวเท้าลงจากรถ ตั้งแต่เด็กจนโตแทบจะนับครั้งได้เลยสำหรับการได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นส่วนตัว

แม้วันเวลาจะผ่านไปถึงหนึ่งอาทิตย์แล้ว เดรฟก็ยังคงเดินทางมาที่เกาะแห่งนี้ในทุกๆวัน เพื่อเฝ้ารอเมเบลกลับมาอย่างมีความหวัง เขาเดินทางมาตั้งแต่เช้าและกลับออกไปเมื่อดวงตะวันลับขอบฟ้า ตราบใดที่ยังไม่เจอร่างไร้วิญญาณของเธอเขาจะไม่มีทางละความพยายามที่จะตามหาเด็ดขาดตอนนี้เจ้าหน้าที่ทุกส่วนต่างเริ่มที่จะยุติการค้นหาและทำการกู้ซากเรือเสร็จสิ้นแล้ว รายชื่อผู้เสียชีวิตและสูญหายถูกอัพเดทรายวัน กระทั่งวันนี้ที่มีชื่อของ นิลภัทร อัศวพานิช ชื่อสกุลอย่างเป็นทางการของผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอปรากฏอยู่ที่หน้าจอมือถือในกลุ่มของผู้สูญหายความโศกเศร้าเข้ามาครอบงำจิตรใจหลังจากที่เสียสติอยู่หลายวันจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน เดรฟค่อยๆนั่งลงบนพื้นทรายโดยไม่สนใจว่าจะเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าราคาแพงที่สวมใส่ รอยขีดข่วนและรอยฟกช้ำจากการตามหาเมเบลอย่างบ้าคลั่งในหลายวันที่ผ่านมา ทั้งบนเกาะและใต้ท้องทะเลแห่งนี้ ยังคงมีให้เห็นทั่วทั้งร่างกายใบหน้าคมคายค่อยๆก้มลงที่พื้น มองดูหยาดน้ำตาที่ล่วงหล่นกระทบบนหาดทรายสีขาวนับแสนนับล้านเม็ดตรงหน้า น้ำตาที่กลั่นออกมาจากความเจ็บปวดเสียใจที่ซ่อนอยู่ภายในใจอย่างไม่มีวันหมดสิ้น" พี่ขอโทษที่ละเลยคว

วันนี้เมเบลลงมือเข้าครัวเอง เพราะเธอคิดถึงรสชาติของอาหารไทยเอามากๆ ตลอดระยะเวลาสองอาทิตย์ที่มาอยู่ที่นี่มันทำให้เธอต้องทานแต่อาหารอ่อนๆ รสชาติไม่ถูกปากเอาซะเลย" คุณหนูให้เชฟทำให้ก็ได้นะคะ ไม่เห็นต้องลงมือเองเลย" แม่บ้านที่รับหน้าที่ดูแลเธอพูดขึ้นด้วยความกังวล หากเกิดอะไรขึ้นมาจนคุณหนูเจ็บตัวมีหวังคงโดนตัดเงินเดือนเป็นแน่" มือเบลใช้งานได้ทั้งสองข้างแล้วนะคะ เบลถอดเฝือกแล้วเห็นมั้ย?" เมเบลพูดทั้งปรุงอาหารไปด้วย วันนี้ป้ามินตราและลุงรอยส์จะมาที่นี่ เธอจึงอยากจะลองทำอาหารให้ผู้มีพระคุณทั้งสองรับประทาน" ป้ารู้ค่ะ แต่ว่าคุณหนูก็ไม่ควรทำงานหนักนะคะ เพิ่งจะถอดเฝือกออกหมาดๆ เดี๋ยวถ้าเจ็บขึ้นมาอีกจะทำยังไงคะ ?" แม่บ้านที่ถูกส่งตรงมาจากเมืองไทยเพื่อดูแลเมเบลบ่นพึมพำแบบนี้เป็นประจำ แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนถูกบ่นหงุดหงิดได้ เมเบลเอาแต่ส่งยิ้มกลับไปให้และก็ยังรั้นที่จะทำอาหารต่อไป" เสร็จแล้วค่ะ เลิกบ่นได้แล้ว " คนตัวเล็กหันไปทำปากยื่นใส่ เห็นหน้าเจือนๆของป้าแม่บ้านก็พลันทำให้เมเบลคิดถึงบ้านที่เมืองไทย และคิดถึงป้านวลขึ้นมา เธอหันไปล้างไม้ล้างมือ ถอดชุดกันเปื้อนออก" เบลขึ้นห้องก่อนนะคะ ใกล้เวลาที่คุณ