" แต่ฉันเต็มใจ..ที่จะเป็นผู้หญิงของเธอ " เสียงเล็กเอ่ยออกมาจากหัวใจที่แอบชอบเขามานานแสนนาน เธอยินดีที่ผู้ชายคนแรกจะเป็นเขาคนนี้ ...คนที่เป็นจูบแรกของเธอ...
Lihat lebih banyakคุณเชื่อเรื่องรักแรกพบไหม?
การที่ใครสักคนจะสามารถจดจำคนคนหนึ่งได้ในขณะที่เพิ่งเคยเห็นหน้ากันแค่ครั้งเดียว หากเสี้ยวหน้าของเขาที่ยังตรึงตาตรึงใจเราได้จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เรียกว่า รักแรกพบ แล้วละก็ ฉันก็คงต้องเชื่อแล้วหล่ะว่ามีจริง...
ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อนหน้า....
" ลงมาก่อนเฟย์ มึงอย่าคิดทำอะไรบ้าๆ นะ "
" ฮื้ออ~ พี่เดลเค้าทิ้งกูไปแล้ว ไม่มีใครรักกูจริงๆ เลยซักคน กูอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย "
" กูไงที่รักมึง ครอบครัวของมึง ทุกคนต่างก็รักมึงกันทั้งนั้น ใจเย็นๆ แล้วลงมาเถอะนะ เราค่อยๆ คิดหาทางแก้ไขกัน เดี๋ยวกูจะช่วยมึงเอง "
" พูดจริงนะ เมเบล มึงจะช่วยกูจริงๆ ใช่ไหม? " หญิงสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ข้ามราวกั้นออกไปยืนอยู่บนชั้นดาดฟ้าบนอาคารเรียนสูงห้าชั้น เธอเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายทำท่าจะกระโดดลงมาหวังประชดชีวิต
" กูพูดจริงๆ มึงลงมาเถอะนะ ถอยออกมาทีละนิดนะ ค่อยๆ ถอยออกมาเฟย์ " หญิงสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลายอีกคนกำลังพยายามเกลี่ยกล่อมเพื่อนสนิทอยู่ห่างๆ ในขณะที่ทีมกู้ภัยต่างเตรียมตัวเข้าช่วยเหลือในบริเวณใกล้เคียงเช่นกัน
" ดีมากเฟย์ แบบนั้นแหละ ดีเฟย์ ดีมาก "
พรึ่บ...!
ในที่สุดทีมกู้ภัยก็สามารถเข้าช่วยเหลือคนคิดสั้นได้สำเร็จไปพร้อมๆ กับความโล่งใจของทุกคนด้านล่างตึกเรียน และเมเบลที่เป็นเพื่อนที่สนิทสนมของเฟย์มาตั้งแต่ชั้นอนุบาล
" ฮื้ออ~ "
" ไม่เป็นไรแล้วนะ มึงยังมีกู มีครอบครัวของมึง ทุกคนต่างก็รักมึงทั้งนั้น อย่าทำแบบนี้อีกนะเฟย์ ฮึก~ " หญิงสาวสองคนกอดกันร้องไห้สะอึกสะอื้น เมเบลเห็นเพื่อนสนิทเจ็บปวดเจียนขาดใจเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเมื่อเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอดยังคงไหลอาบแก้มไม่จบไม่สิ้น
" กูจะลากคอไอ้คนที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้ มาคุกเข่าขอโทษต่อหน้ามึงเอง "
หนึ่งอาทิตย์ถัดมา
@ Bobo Club
แสงไฟวิบวับหลากสีส่องสว่างออกมาจากไนท์คลับดังย้านใจกลางเมือง เสียงเพลงดังกระหึ่มจากด้านในเล็ดลอดออกมาสู่ภายนอกเมื่อประตูกระจกบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยการ์ดชุดดำสองคนที่รอต้อนรับนักท่องราตรีอยู่หน้าทางเข้า
สองสาวบนรถเบนซ์สีดำติดฟิลม์ทึบจนไม่สามารถมองเห็นคนด้านในได้ พวกเธอกวาดสายตามองไปโดยรอบบริเวณ หาจังหวะที่จะเข้าไปด้านในเพื่อพบใครบางคน
เมื่อประเมินสถานการณ์ตรงหน้าแล้วว่าไม่น่าจะเล็ดลอดระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่เข้าไปได้ เฟย์ซึ่งอยู่ในตำแหน่งคนขับรถจึงคว้าเสื้อคลุมของเฮียฟาน พี่ชายแท้ๆ และเป็นเจ้าของรถคันนี้ที่เธอแอบขโมยมาขับ ให้กับเพื่อนสาวคนข้างๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายเช่นกัน
" ใส่คลุมเอาไว้เมเบล สภาพนี้ไม่น่าจะเข้าไปด้านในได้ "
" ขอบใจ ไหนเอารูปผู้ชายคนนั้นมาดูหน่อยดิ กูจะได้ลากคอมันมาถูกคน " เมเบลหยิบเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่มาสวมเอาไว้เพื่อปกปิดชุดนักเรียนของเธอ หลังเลิกเรียนเมเบลก็ยังขลุกอยู่กับเฟย์เธอจึงยังไม่ได้เปลี่ยนชุด
เฟย์หันหน้าจอมือถือที่แสดงรูปถ่ายคู่กันของตัวเองและชายหนุ่มที่เพิ่งหักอกเธอไปหมาดๆ ให้เมเบลดู เพื่อนสาวถึงกับตะลึงตาค้างในความหล่อเหลาของชายในรูป เขาหล่อในแบบลูกครึ่ง ทรงแบดๆ ดูมีเส่นห์มาก แต่ก็ดูมีอายุเยอะกว่าพวกเธอในคราเดียวกัน
" นี่มึงไปรู้จักกันได้ไงว่ะ? " เมเบลเลิกคิ้วสงสัย เธอไม่เคยเห็นชายในรูปนี้มาก่อน ก็พอรู้มาบ้างว่าเฟย์ชอบพออยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ก็ไม่เคยได้เจอตัวจริงเลยซักครั้ง
" เพื่อนเฮียฟาน " คนรู้สึกผิดก้มหน้าตอบเสียงสั่น เพราะพี่ชายของเธอเคยเตือนแล้วว่าเฮียเดล หรือแม้กระทั่งเพื่อนทุกคนของเขาเจ้าชู้และอันตรายทุกคน แต่เฟย์เองก็เลือกที่จะไม่เชื่อฟัง และแอบมีความสัมพันธ์ลับๆ โดยไม่ให้พี่ชายรู้
" เชี้x...! แล้วนี่พี่มึงรู้มั้ยว่ะ?" เมเบลอุทานขึ้นด้วยความตกใจ เธอค่อนข้างสนิทกับครอบครัวนี้ เฮียฟานเป็นคนยังไงเบลเองก็รู้ดี
คนทำความผิดส่ายหน้าตอบ ทั้งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไปพร้อมกัน ทำเอาเบลถึงกับไปต่อไม่เป็นเลย เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่เพื่อนคบด้วยจะรุ่นใหญ่ขนาดนั้น เพราะพวกเธอกับเฮียฟานห่างกันถึงเจ็ดปี แล้วเด็กมัธยมปลายอย่างเธอจะไปลากคอเขามาได้ยังไงกัน
" มึงต้องช่วยกูนะเบล และก็ห้ามบอกพี่ชายกูด้วย " เฟย์ทำหน้าตาน่าสงสาร แล้วอีกคนจะปฏิเสธยังไงได้กัน
สาวน้อยผิวขาวใส เธอมัดผมสีน้ำตาลธรรมชาติที่ยาวสลวยถึงกลางหลังรวบตึงเป็นหางม้า ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มแต่งเติมด้วยแป้งเด็กบางๆ ริมฝีปากชมพูกระจับเคลือบด้วยลิปกรอสสีชมพูอ่อน เธอสูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆ ก่อนจะก้าวเท้าลงไปจากรถ
เมเบลยืนมองเข้าไปด้านในไนท์คลับด้วยหัวใจที่เต้นแรง ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกฮึกเหิมในการจะลากคอคนที่ทำเพื่อนสนิทเสียใจมาให้ได้ แต่พอรู้ว่าเขาเป็นถึงเจ้าของไนท์คลับและยังเป็นพี่เธออีกตั้งหลายปี จู่ๆ ก็รู้สึกประหม่าขึ้นมากระทันหัน
สองเท้าเล็กก้าวไปข้างหน้าทีละนิด ก่อนจะหยุดชะงัก และถอยหลังออก เมเบลยกมือขึ้นกระชับเสื้อคลุมตัวใหญ่เข้าหาตัวมิดชิด สูดหายใจเข้าปอดหนักๆ อีกครั้งและเดินหน้าต่อไป
" เดี๋ยว..! ขอบัตรประชาชนด้วยครับ " การ์ดชุดดำยืนขวางหน้าเธอเอาไว้ พร้อมผายมือรอรับสิ่งที่เขาต้องการที่ตรวจ
" อุ๊ย..ลืมหยิบมาด้วยอ่ะค่ะ แต่หนูอายุยี่สิบสองแล้วนะ ให้หนูเข้าไปเถอะนะคะ " เมเบลยืนตัวเกร็งกลัวโดนจับได้ ภายใต้ความนิ่งนั้นข้างในกลับสั่นสะท้านจนแทบยืนไม่อยู่
" ไม่ได้ มันเป็นกฎของที่นี่ ไว้อายุครบยี่สิบเมื่อไหร่ค่อยมาใหม่นะครับน้อง " พี่การ์ดชุดดำพยักพเยิดหน้าไปที่รองเท้านักเรียนสีดำที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ ก่อนจะยกมือขึ้นสะบัดให้หลบออกไปจากตรงนี้ ในจังหวะที่คนอื่นๆ ที่รอคิวก็แทรกเข้ามาแทนที่เธอ
" โอ๊ย! พลาดจนได้ " เมเบลยืนครุ่นคิดอยู่หน้าไนท์คลับ โดยที่ยังมีสายตาของเฟย์ที่นั่งรออยู่ในรถจับจ้องอยู่ สาวน้อยหน้าหวานแสยะยิ้มออกมาเมื่อเธอรู้วิธีที่จะเข้าไปด้านในได้แล้ว
" หึ.. เข้าด้านหน้าไม่ได้ ก็แค่ไปด้านหลัง "
พูดจบเธอก็กวาดสายตามองไปโดยรอบบริเวณ กระทั่งเห็นชายกลุ่มหนึ่งเดินที่ออกมาจากฝั่งข้างกำแพง ไม่รอช้าเมเบลรีบตรงไปยังจุดนั้นทันที
มุมมืดของทางเดินแคบๆ ทำให้หญิงสาวนึกกลัวขึ้นมาอีกครั้ง แต่มาจนถึงขนาดนี้แล้วยังไงเธอก็ต้องเข้าไปให้ได้ และเหมือนสวรรค์จะเห็นใจเธอเมื่อตอนนี้ดวงตาคู่สวยมองเห็นประตูทึบบานใหญ่ตรงหน้า หากเดาไม่ผิดต้องเป็นทางเข้าอีกทางแน่ๆ
สองเท้าเล็กรีบก้าวฉับๆ เข้าไปอย่างไม่รีรอ ในจังหวะที่เธอกำลังยื่นมือเข้าไปจับที่ราวประตูนั้น ประตูทึบบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกจากด้านในทันทีจนคนตัวเล็กเซถลาเข้าไปตามแรงประตูโดยไม่ทันระวัง
" ว้ายยย..."
" เฮ้ย..นี่เธอ..!"
*************************
Spoil next ep.
จะไปไหม หรือจะรอให้พี่ชายฉันลากเข้าไปให้ไอ้พวกนั้นจับทำเมีย
ร่างบางสะอื้นไห้จนเผลอหลับไปทั้งน้ำตาอีกเช่นเคย เมเบลนอนหลับอยู่บนชั้นสองของบ้าน ห้องนอนประจำที่เคยอบอุ่นครั้งตอนมีแม่อยู่ด้วย แต่ตอนนี้เหลือเพียงความเงียบเหงาและโศกเศร้าเสียใจของเจ้าของห้องยามดึกช่วงเวลาตีสองโดยประมาณ ดวงตากลมโตนอนกระพริบตาปริบๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก สมองที่ด้านชาเริ่มประมวลเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนจะหลับอีกครั้งก็พลันทำให้จุกหน่วงเข้ามาที่หัวใจในขณะที่เธอกำลังนอนจมความเสียใจอยู่ตรงนี้ เขาคนนั้นคงกำลังมีความสุขอยู่กับพี่สาวของเธอ เพียงแค่คิดว่าทุกสัมผัสที่เคยได้รับจะต้องใช้ร่วมกับคนอื่น น้ำตาก็พลันไหลออกมาโดยอัตโนมัติก็อกๆๆ" คุณหนูคะ คุณหนูตื่นค่ะ "เสียงป้านวลที่ดังเข้ามา ปลุกให้เมเบลสะดุ้งหลุดออกมาจากภวังค์ความเศร้า หัวใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำ กลางดึงแบบนี้ป้านวลจะมาเคาะประตูเรียกทำไมกัน" มีอะไรรึป่าวคะ?"@ โรงพยาบาลบีเซนต์" ฮื้อๆๆ คุณท่านต้องไม่เป็นอะไรนะคะ " แม่บ้านคนเก่าคนแก่ร้องไห้สะอื้นอยู่หน้าห้องไอซียู หลังจากได้รับโทรศัพท์จากทางโรงพยาบาลในกลางดึกว่าเจ้านายของบ้านเกิดอาการโรคหัวใจวายจนหมดสติไป ทำให้นวลต้องรีบไปบอกคุณหนูเมเบล และติดต่อไปยังคุณรุจีผู
" สวัสดีค่ะคุณเดรฟ " เสียงหวานเอ่ยต้อนรับเจ้าของคาสิโนอีกคน ที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาเยือนที่นี่อีกครั้งในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเดรฟเพียงปรายตามองผ่านๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าพนักงานต้อนรับสาวสวยเข้าไปยังด้านใน แต่ร่างสูงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อสองมือเล็กของสาวสวยกำลังจับแขนเขารั้งเอาไว้" ขอเวลาให้มิวแปปหนึ่งได้มั้ยคะ?"" ตามฉันมา " เดรฟหยุดคิดเพียงครู่ก่อนจะตัดสินใจเดินนำหน้าของสาวสวยที่เคยคุ้นเคยกันเข้ามายังห้องประชุมขนาดกลาง ยังไม่ทันที่ประตูห้องจะปิดลง มิวก็สวมกอดเดรฟจากทางด้านหลัง แก้มนวนเนียนจากการเติมแต่งแนบชิดติดกับแผ่นหลังกว้างด้วยความโหยหา" มิวคิดถึงคุณ "" ปล่อย " เพียงแค่น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น หญิงสาวก็ต้องรีบคลายอ้อมแขนนั้นออกทันที มิวเดินก้มหน้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเดรฟ ก่อนที่เดรสสายเดี่ยวสีดำพอดีตัวจะล่วงลงมากองอยู่ที่พื้นโดยการถอดมันออกของเจ้าของร่าง" คุณไม่รู้สึกอะไรกับมิวแล้วจริงๆเหรอคะ " เธอเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มที่เธอเคยเอาตัวเข้าแลกเพราะเงิน ก่อนจะตกหลุมรักเขาขึ้นมาอย่างห้ามใจไม่ได้เดรฟจ้องมองไปยังเรือนร่างขาวผ่อง สองเต้าสวยขนาดพอดีมือ ปิดด้วยซิลิโคนสีเนื้อบนยอดทับทิม
อื้มม~ จุ๊บๆ จ๊วบๆเดรฟยังคงดูดดึงริมฝีปากเล็กจนบวมเจ่ออย่างสุขสม เสียงครางกระเส่าของคนตัวเล็กทำให้เขาไม่สามารถหยุดที่จะเคี้ยวกล้ำเธอได้แม้จะถึงฝั่งฝันมาแล้วหลายต่อหลายครั้งริมฝีปากได้รูปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยสีแดงช้ำจากการขบเม้มก่อนหน้านี้ ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากลงมาเรื่อยๆ ตามผิวเนียนนุ่ม กลิ่นหอมของเมเบลทำให้เขาแทบคลั่งอยากจะบีบร่างเล็กให้แหลกคามือ" เบลทำให้พี่คลั่งได้ตลอดเวลาจริงๆ " เสียงแหบพร่าพูดขึ้นมาในขณะที่แก่นกายยังคงแช่เอาไว้ ก่อนที่สะโพกสอบจะค่อยๆขยับอย่างเนิบนาบ" พักก่อนได้มั้ยคะ พี่เดรฟทำเบลมาหลายรอบแล้วนะ " เสียงหวานเอ่ยออกมาเบาๆ แต่คนฟังกลับรู้สึกถึงการยั่วยวนชวนให้อามรณ์ดิบในกายผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงอาการทรมานออกมายิ่งสร้างความกระสั่นภายในให้แตกกระเจิงปั่ก ปั่ก ปั่ก" อ่าส์ เบาๆ มันจุก "" พี่ชอบเอาหนักๆ อดทนหน่อยนะ " เดรฟโหมแรงที่ยังมีอยู่มหาศาลใส่ร่างบางจนสองเต้าใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกอย่างหนักหน่วงเดรฟก้มลงดูดหน้าอกที่เด้งท้าทายอย่างหื่นกระหาย ใช้มืออีกข้างบีบคลึงเต้าอวบจนอย่างเมามันจนเมเบลรู้สึกปวดไปหมดจ๊วบ จ๊วบ " อ่าส
ซูเปอร์มาร์เกตแห่งหนึ่งใกล้กับคอนโดสุดหรู เมเบลและเดรฟยังคงช่วยกันเลือกวัตถุดิบในการที่จะเข้าครัวบ่ายนี้ เมื่ออีกคนอยากทานอาหารฝีมือเธอ มีหรือที่เมเบลจะปฏิเสธหากพูดถึงเรื่องเสน่ห์ปลายจวักไม่มีใครที่จะไม่ยกนิ้วโป้งให้เธอ การเข้าครัวช่วยเป็นลูกมือให้ป้านวลบ่อยครั้ง ทำให้คุณหนูเมเบลได้วิชาติดตัวมาโดยปริยาย" อันนี้ต้องใช้มั้ย?" เดรฟชี้ไปที่ซอสปรุงรสเรียงรายกันบนเชลล์วางสินค้า ในขณะที่คนถูกถามกำลังจะเดินออกจากแผนกอาหารเมื่อมั่นใจว่าได้ของที่ต้องการครบแล้ว เธอหันกลับมามองตามเสียงทุ้มก่อนจะยกนิ้วให้กับคนรอบคอบไปหนึ่งที" หยิบมาเลยค่ะ" ให้คำตอบเสร็จคนตัวเล็กก็หันหลังเดินตรงไปที่เคาร์เตอร์คิดเงิน โดยมีคนรับหน้าที่ในการเข็นรถก้าวเท้ายาวๆเดินตามหลัง" แล้วอันนี้ล่ะ ต้องใช้มั้ย?" เดรฟหยิบถุงยางอนามัยใกล้มือระหว่างต่อแถวรอคิดเงินขึ้นมาโชว์ให้เมเบลดู รอยยิ้มกรุ่มกริ่มเผยออกมาทางสีหน้าจนคนที่ต่อคิวใกล้ๆถึงกับพากันแอบขำตามๆกัน" จะใช้กับใครล่ะคะ ?"" อืม นั่นสิ ก็กับเบลพี่ไม่เคยใช้เลยนิเนาะ" เดรฟโน้มใบหน้าลงมากระซิบข้างหูของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะวางมันลงที่เดิม คนขี้เขินถึงกับหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อทันท
" จิ๊~ ปล่อยนะ อย่ามาจับ " เมเบลสะบัดแขนออก ล้มตัวลงบนที่นอนนุ่มอย่างหมดแรง มือเล็กยกขึ้นมาจับศรีษะทั้งออกแรงบีบเบาๆ ดวงตาปรือหนักอึ้งจนไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้" โอ๊ย ขับรถดีๆไม่เป็นรึไง เวียนหัวไปหมดแล้วเนี่ย " เสียงเล็กโวยวายขึ้นมาอย่างไร้สติ เดรฟได้เพียงยืนเท้าสะเอวมอง พลางส่ายหัวเมื่อเห็นสภาพของคนบนเตียงอ๊วก!!" บะ...เบล " เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ คนเมาอาเจียนจนเลอะที่นอนเต็มไปหมดโดยที่เจ้าของห้องทำได้เพียงยืนมองหญิงสาวนอนจมกองอวกอยู่อย่างนั้น ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ออกมา" อืออ~ อย่ามาจับ " เมเบลต่อต้านคนที่กำลังจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกทั้งที่ดวงตาทั้งสองก็ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น" อยู่เฉยๆ " เดรฟจัดการอุ้มร่างบางไร้เปลือยเปล่าออกไปวางบนโซฟาตัวใหญ่ที่ห้องโฮมเธียเตอร์ และต้องปิดห้องนอนที่คลุกเคล้าไปด้วยกลิ่นอันไม่พึงประสงค์เอาไว้รอแม่บ้านมาทำความสะอาดในตอนเช้ามือหนาค่อยๆ ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆ บรรจงเช็ดตัวให้อีกคน พร้อมกับความคิดที่ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องมาทนทำอะไรแบบนี้ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยคิดจะทำให้ใครมาก่อน การจะต้องมาคอยเป็นห่วงเป็นใยใคร หรือแคร์ความรู้สึกของใครไม่เคยอ
@ Sacool Pub" วิดวิ๊ววว~ โห่ววว " สาวน้อยในชุดเสื้อสายเดี่ยวสีดำกำลังโยกย้ายส่ายเอวบางอยู่บนเวทีข้างดีเจชื่อดัง ผิวขาวใสบนเรียวขาเล็กภายใต้กางเกงยีนส์ขาสั้น และเนินอกล้นทะลักขอบเสื้อโดดเด่นออร่ายามแสงไฟหลากสีส่องเข้ามากระทบดีเจชื่อดังทั้งในเรื่องของฝีมือและการกินไม่เลือก ดูจะสนใจหญิงสาวข้างกายเป็นพิเศษ โดยเฉพาะสายตาที่มองมาอย่างแสดงเจตนารมณ์ชัดเจน" ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะเบล " ธามเริ่มที่จะทนต่อการประชดชีวิตของเพื่อนไม่ไหวจึงรีบขึ้นไปดึงร่างเล็กให้ลงจากเวที แต่ถึงอย่างนั้นคนเมามายไร้สติก็เอาแต่ปฏิเสธ โดยมีคนดังข้างกายคอยกันท่าธามออกมา กระทั่งต้องเดินลงมาจากบนเวทีเป็นครั้งที่สอง" เอาไงดีว่ะเฟย์ พี่สไปร์ทดูจะไม่ปล่อยเบลลงมาง่ายๆแน่" หลังจากปิดไลฟ์สดลงเมื่อเห็นว่าไม่ใช่เรื่องสนุกอีกต่อไปแล้ว แพรวเขย่าแขนเฟย์อย่างร้อนใจ เพราะรู้จักฉายาที่เลื่องลือเรื่องการคั่วสาวของดีเจสไปร์ทดี" ธามมันก็ออกตัวแรงไม่ได้ด้วยสิ มีเรื่องขึ้นมานี่ซวยเลย " เฟย์ยืนนิ่งใช้ความคิด ในใจนึกถึงแต่ตัวต้นเหตุที่ทำให้เมเบลหมดความอดทนจนสติแตกแบบนี้ หากจะบากหน้าให้เขามาช่วยคงจะได้ถูกเพื่อนสนิทโกรธเข้าให้ ส่วนเฮียฟานที่พอ
Komen