Semua Bab First Kiss จูบแรก: Bab 1 - Bab 10

สาวน้อยล้มลงกองที่พื้นโดยไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กรู้สึกทั้งเจ็บทั้งตกใจในคราวเดียวกัน ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มที่แนบชิดอยู่บนของแข็งบางอย่างค่อยๆ ยกขึ้น พร้อมๆ กับดวงตากลมโตที่ลืมขึ้นมาช้าๆมือเรียวเล็กที่วางแนบอยู่ใกล้ๆ กับใบหน้าเริ่มลูบไล้ของแข็งที่ปกคลุมด้วยผ้าเนื้อดีสีขาว นิ้วเรียวลากไล้ลงมาสัมผัสกับกระดุมเสื้อที่เปิดออกสองถึงสามเม็ด กลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนหลงไหลโชยมาประทะเข้ากับจมูกจนเธอเผลอเคลิบเคลิ้ม และในขณะที่เธอเริ่มตั้งสติได้และเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาเข้ากับสิ่งที่เธอกำลังทับอยู่บนนั้น" ว้ายย..! " เมเบลรีบหยัดกายลุกขึ้นทันที เธอล้มทับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเข้าอย่างจัง คงเป็นช่วงจังหวะที่ประตูเปิดและเธอกำลังใช้แรงเตรียมผลักเข้ามาพอดี จึงทำให้เกิดเหตุเช่นนี้" ขะ...ขอโทษนะคะ " หญิงสาวรีบยกมือไหว้ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาที่กำลังหยัดกายลุกนั่ง เขาก้มลงเก็บเงินสดหลายปึกที่ล่วงหล่นออกจากกระเป๋าสะพายด้วยความรีบร้อน เขาใช้สองมือปัดๆ เศษฝุ่นที่เสื้อผ้า ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หันมามองหน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ" โห คนอะไรสูงชะมัด แถมหล่อมากอีกต่างหาก " สาวน้อยยืนมองคนตัวสูงตาแป๋ว เธอกระพริบตาปริบๆ ตก

สองสาวสวยในชุดนักศึกษาเข้ารูปพอดีตัว เดินฝ่าฝูงชนเข้ามาจนถึงด้านหลังตึกคณะวิศวะฯ ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ถูกวางเรียงรายด้วยโต้ะหินอ่อนจำนวนมาก สายตาหลายคู่ของบรรดาหนุ่มๆ ในบริเวณนี้ ต่างจับจ้องมาทางพวกเธอทั้งสอง" แพรว พี่มึงอยู่ตรงไหนเนี่ย? กูเริ่มจะกลัวแล้วนะ " เมเบลเกาะแขนเพื่อนเอาไว้แน่น เธอเดินตามหลังของสาวมั่นอย่างแพรว ทั้งก็หลบสายตาลงเพราะอายต่อสายตาหลายคู่ ถึงแม้เมเบลจะมีนิสัยคลั่งคนหล่อ แต่ถ้าจะมากองรวมกันเยอะขนาดนี้เธอก็ไม่ไหวเหมือนกัน" กลัวอะไร หน้าตาดีๆ ทั้งนั้น ดงผู้งานดีที่แท้ทรูจ้า " แพรวจีบปากจีบคอพูดอย่างไม่อาย เธอมาที่นี่แทบจะทุกวัน เพราะอาสาซื้อกาแฟมาให้พี่ชายแต่ความจริงนั้นแพรวใช้เป็นข้ออ้างเพื่อที่จะได้มาดูหนุ่มๆ วิศวะฯ ซะมากกว่าทั้งสองสาวเดินเข้ามาจนถึงโต้ะประจำของกลุ่มรุ่นพี่ปีสาม ผู้ชายหน้าตาดีสูสีกันสามคนกำลังนั่งเลื่อนหน้าจอมือถือกันคนละเครื่องโดยไม่ทันสังเกตุว่ามีสองสาวกำลังยืนมองอยู่ไม่ไกล" พี่มิกค์ กาแฟมาแล้วค่ะ " แพรวเดินเข้าไปพร้อมส่งเสียงทักทายบรรดาหนุ่มหล่อทั้งสามอย่างสนิทสนม ก่อนชายหนุ่มคิ้วดกใบหน้าคมคายที่นั่งหันหลังอยู่จะลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้ม" ขอบใจ "

" ไหนดูซิ แม่แรดน้อย " แพรวจับเมเบลหมุนซ้ายหมุนขวาหลังจากแปลงโฉมให้เพื่อนเสร็จ จากสาวน้อยสดใสเกือบจะจืดชืด ให้เป็นสาวสวยในลุคเซ็กซี่ขยี่ตาจนคนรับหน้าที่เมคอัพอาร์ติสถึงกับต้องตกตะลึงซะเองเดรสสั้นรัดรูปสีดำของแพรว ถูกจับมาสวมใส่ให้กับนางแบบสาวจำเป็น ขับผิวเนียนขาวอมชมพูที่ผ่านการดูแลมาเป็นอย่างดีให้มีออร่าเจิสจรัส ด้านบนเป็นสายคล้องคอแหวกโชว์เนินอกคัพดีของแท้จากธรรมชาติ ผมยาวสลวยสุขภาพดีที่ไม่เคยผ่านการทำสีทิ้งตัวยาวสลวยลงถึงกลางหลัง ใบหน้าจิ้มลิ้มแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง สวยโฉบเฉี่ยวจนคนอาสาแปรงโฉมให้ถึงกับตาค้างไปตามกัน"ป๊าดดด งามปะล้ำปะเหลือ " เฟย์ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงที่แซ่บไม่แพ้กันพูดขึ้น ปกติเมเบลเป็นคนสวยอยู่แล้วเพียงแต่เธอไม่ค่อยชอบแต่งตัวจัดจ้าน แต่พอเปลี่ยนลุคใหม่จึงไม่แปลกที่จะสวยสะดุดสายตาขนาดนี้" มันไม่สั้นไปใช่มั้ย? " คนไม่มั่นใจดึงชายกระโปรงลงอย่างเคอะเขิน เธอไม่เคยแต่งตัวล้อเสือล้อตะเข้ขนาดนี้มาก่อน ปกติจะเห็นแต่พี่หนิง ผู้เป็นพี่สาวชอบแต่งแนวนี้ซะมากกว่าแต่พอก้มลงดึงช่วงล่าง ช่วงบนก็แทบจะทะลักออกมาเช่นกัน เจ้าของร่างสวยทำได้เพียงใช้มือเรียวเล็กของตนเอ

ช่วงสายของวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุดพักผ่อนของใครหลายคน จึงทำให้ผู้คนตามสถานที่พักผ่อนต่างก็ค่อนข้างเนืองแน่นกว่าวันธรรมดาเป็นเท่าตัวณ ห้างสรรพสินค้าสุดหรูหราใจกลางเมือง สามสาวที่วุ่นอยูกับการเลือกบิกินีต่างก็หยิบชุดนั้น วางชุดนี้อยู่นานหลายชั่วโมง ก็ยังไม่ได้ในสิ่งที่ถูกใจ" แพรว ถ้ากูจะไม่ไปทริปหัวหินแล้ว...."" มึงหยุดเลยนะเมเบล จะมาเปลี่ยนใจอะไรตอนนี้ อีธามไม่ไปคนหนึ่งก็กร่อยพอแรงล่ะ มึงก็ยังจะชิ่งอีกคนเหรอ?" แพรวพูดเสียงดุ ทั้งสายตาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้ากระจกพร้อมกับสองมือที่หยิบชุดขึ้นมาทาบกับหุ่นเอ็กๆ ของตนเองเมเบลยืนเงียบ มองหน้าเฟย์หวังขอความช่วยเหลือ ใจหนึ่งก็กลัวเพื่อนจะโกรธที่ต้องยกเลิก แต่ถ้าจะไปก็ยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้าใครบางคนยอมรับว่าตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้นเธอก็รู้สึกไม่ค่อยอยากจะเจอหน้าเขาซักเท่าไหร่ ถึงปากจะพูดไปว่าเดินหน้าต่อ แต่ในใจกลับถอยไม่เป็นท่า" แพรวๆ เอาจริงมึงไปกับกูสองคนก็ได้นะเว้ย อีเบลมันคงติดธุระแหละ ใช่มั้ยเบล?" เฟย์หันมาทางเมเบลให้ช่วยอือออ" ชะ..ใช่ๆ พอดี..."" มึงหยุด มึงก็ด้วย....!" แพรวชี้หน้าเพื่อนสาวคนสนิททั้งสองสลับกันไปมา" เราคบกันมากี่

" แค่กๆๆ "" นี่มันที่ไหน แล้วนายพาฉันมาทำไม?" หลังจากที่ถูกน้ำเค็มในท้องทะเลกระเซ็นเข้าจนเต็มปอด ทำให้เมเบลสำลักออกมาจนหน้าแดง เธอถูกเดรฟอุ้มขึ้นมานั่งที่หน้าสปีดโบ้ท ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากกระทั่งรู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่เกาะแห่งนี้ เกาะที่เงียบสงบ และวังเวงจนชวนขนลุก" เสื้อฉันหายไปไหน?" เขาไม่สนใจคำถามของคนที่ยืนหอบหายใจอยู่ตรงหน้า แต่เลือกที่จะถามหาเสื้อคลุมตัวนั้นแทน" นี่นายยังเป็นคนอยู่มั้ย ทำฉันสะบักสะบอมขนาดนี้นายยังห่วงเสื้อเนี่ยนะ เหอะ...ใจนายมันทำด้วยอะไร แค่กๆๆ "" พูดจบรึยัง ถ้าจบแล้วก็ก้มลงดูสภาพตัวเอง แล้วตอบฉันมา ว่าเธอจะยังต้องการเสื้อคลุมของฉันอยู่มั้ย?"เมเบลชะงักนิ่งก่อนจะทำตามที่เขาบอก เธอก้มลงมองตัวเองช้าๆ คนตัวเล็กรีบนั่งยองๆลงกับพื้นเมื่อเห็นสภาพที่แทบจะเรียกได้ว่าเปลือยเปล่าของตัวเอง เสื้อนักศึกษาตัวบางเปียกชุ่มไปด้วยน้ำแนบเนื้อจนเห็นบราเซียสีดำด้านใน บราที่ปิดได้เพียงแค่ครั้งเต้าเท่านั้น.." ว่ายังไงล่ะ ต้องการมั้ย?" คนตัวสูงนั่งยองๆลงข้างๆ เธอพร้อมกับกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่" แล้วทำไมนายถึงไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้ล่ะห้ะ! " เมเบลเขินอายจนแทบอยากจะมุดพ