All Chapters of First Kiss จูบแรก: Chapter 51 - Chapter 60

คุณหนูของบ้านยืนชะงักนิ่งทันทีที่ได้เห็นใบหน้าของผู้ชายที่อยู่ในใจอีกครั้ง ถึงจะทำใจเอาไว้ล่วงหน้าแล้วแต่เมื่อได้ประจันหน้ากันจริงๆหัวใจก็ยังเต้นแรงอยู่ดี ไม่ต่างจากผู้มาเยือนที่หลังจากตั้งสติได้ก็รีบสาวเท้าตรงเข้ามาหาเธอในทันที" เมเบล ใช่เธอจริงๆด้วย " เดรฟโผลเข้ากอดร่างบางด้วยความดีใจสุดชีวิตอย่างหลงลืมตัวว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดนั้นคือว่าที่พี่สะไภ้ของตัวเอง มือหนากอดรัดร่างบางแนบอกพรมจูบเรือนผมด้วยความคิดถึงทั้งหมดที่มี" ปล่อยค่ะ " คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักแต่เดรฟก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ หนำซ้ำยังกระชับวงแขนแน่นขึ้นกว่าเดิม" เดรฟ ปล่อยเมเบลเดี๋ยวนี้ " กระทั่งเสียงน่าเกรงขามของมาดามดารินเปร่งขึ้น ลูกชายคนเล็กของเธอจึงค่อยๆคลายวงแขนออกอย่างอ้อยอิ่ง เดรฟหันไปสบสายตาของทุกๆคนที่ยืนจ้องมองมาทางนี้เป็นตาเดียว ก่อนจะรู้ตัวว่าเผลอทำเรื่องน่าเกลียดลงไป" พี่เดรฟคงจำคนผิดน่ะลูก ไม่ต้องตกใจนะ " ดารินทำทีเป็นไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาก่อน เธอเดินเข้ามาเตะไหล่บางของว่าที่ลูกสะไภ้ พร้อมกับจับมือของลูกชายคนโตเดินมาด้วย ดวงตาเฉี่ยวมองหน้าเดลอย่างมีเลศนัย" ตาเดล นี่คือน้องเมเบล ว่าที่เจ้าสาวของล

" เอาขึ้นไปเก็บให้เรียบร้อยนะ และก็เอาที่วางอยู่ทั้งหมดบนโต๊ะขึ้นรถให้ฉันด้วย "" ครับมาดาม / ค่ะมาดาม " ลูกน้องคนสนิททั้งสองโค้งตัวรับคำสั่งผู้เป็นเจ้านาย แม่บ้านวัยยี่สิบปลายๆ ค่อยๆบรรจงหยิบของบนโต๊ะที่มีราคาสูงลิ่วอย่างพิถีพิถันขึ้นไปเก็บที่ตู้เซฟด้านบนชั้นสองของคฤหาสน์หรู และลูกน้องชายอีกคนจัดการนำกล่องกัมหยี่นับสิบกล่องตรงหน้า ไปยังรถที่จอดติดเครื่องรออยู่หน้าบ้าน ก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของจะหันมาสนใจรองเท้าที่จะสวมใส่ไปงานคืนนี้แทน" แม่ครับ ผมขอคุยด้วย.." ยังไม่ทันที่ลูกชายคนเล็กจะพูดจบ ดารินก็ยกมือขึ้นห้ามไม่ให้ขัดจังหวะในการเลือกรองเท้าของเธอ ใบหน้าสวยกว่าวัยของผู้เป็นมารดาทำเมินเฉยไม่สนใจต่อลูกชายที่ยืนรอสักนิด" เอาคู่นี้มา ไม่ๆ เอาคู่นั้นดีกว่า " เดรฟยืนรอที่จะคุยกับแม่อยู่ข้างๆ ท่าทีไม่สนใจของดารินทำให้เขาต้องถอนหายใจอย่างเซ็งๆ กระทั่งผู้เป็นบิดาเดินลงมาจากด้านบนในชุดสูทเป็นทางการ" คุณสวยมากเลยดาริน " ผู้เป็นสามีเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มใจดีทุกครั้งที่มองมายังภรรยาที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายสิบปี" คุณก็ยังหล่อเหมือนตอนหนุ่มๆเลยค่ะรอยส์ " คนถูกชมละสายตาจากรองเท้าคู่งาม หันมาโอ

" นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ?" ร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำรัดหุ่นสมส่วนเบียดตัวเข้ามาแนบชิดหนุ่มหล่อลูกชายนักการเมืองดังที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บาร์ตัวสูง เห็นเพียงแผ่นหลังและกลิ่นประจำตัวก็ทำให้ชายหนุ่มโอบรัดร่างบางตรงหน้าโดยไม่ลังเล" ตัวแสบ รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วงแค่ไหน " ธามยกมือข้างที่ว่างเขกศรีษะเพื่อนสนิทเบาๆอย่างนึกหมั่นไส้" โอ๊ย! แทนที่จะดีใจ มีหน้ามาให้มะเหงกเราอีกนะ " เมเบลเบี่ยงตัวออกจากเพื่อนชายทันใด ก่อนจะถูกเขกรอบสอง พร้อมกับเสียงหัวเราะของเฟย์ที่ดังตามหลังมา" แพรวล่ะ ?"" ไปเอาของที่รถ เดี๋ยวก็คงตามมา " ธามมองหน้าจิ้มลิ้มของเพื่อนสาว ด้วยความรู้สึกดีใจจนแทบพูดไม่ออก ไม่ต่างจากคนอื่นๆที่คิดว่าชาตินี้จะไม่มีวันได้พบกันอีกแล้ว" ทำไมดูไม่ค่อยปกติเลย " เห็นดวงตาแดงก่ำของเมเบลก็อดสงสัยไม่ได้ ธามจึงได้แต่เพยิดหน้าถามเฟย์ให้หายสงสัย" ดื่มไปสองขวดล่ะ ไม่อวกก็บุญแล้ว " เฟย์ตอบด้วยหน้าเซ็งๆ กระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับสาวชุดแดงที่คุ้นเคยจึงได้โบกมือเรียก " แพรว ทางนี้ "" พวกมึงว่า กูควรจะโกรธมันมั้ย?" เสียงแหลมเล็กตะเบ็งขึ้นมาตั้งแต่ที่ยังเดินมาไม่ถึงด้วยซ้ำ ทำเอาคนถูกกล่าวถึงต้องรีบดีด

แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามากระทบกับผ้าม่านสีขาวพริ้วไหวยามสายลมพัดผ่านหน้าต่างที่ถูกเปิดเอาไว้รับลมธรรมชาติ คนตัวเล็กลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกสดชื่นหลังจากที่ได้นอนหลับพักผ่อนเต็มอิ่มมาทั้งคืนหลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จเรียบร้อย เมเบลในชุดเดรสกระโปรงสั้นสีครีม ปล่อยผมยาวสลวยทิ้งตัวสวยลงกลางหลัง ใบหน้าจิ้มลิ้มแต่งเติมบางๆ ก่อนจะลงไปข้างล่างเมื่อถึงเวลานัดที่เจ้าหน้าที่จากทางโรงพยาบาลจะพาคุณพ่อทำกายภาพบำบัด" เห็นคุณพ่อมั้ยจ๊ะนุช?" เสียงเล็กเอ่ยถามแม่บ้านสาวน้อยคนใหม่ที่เพิ่งจ้างมาช่วยงานป้านวลได้เพียงไม่กี่วัน" คุณท่านนั่งคุยกับแขกอยู่ที่สวนหลังบ้านค่ะคุณหนู " เธอตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างรู้มารยาท" แขก...ลุงภสินรึป่าวคะ?" เมเบลยืนครุ่นคิดในขณะรอคำตอบ ปกติช่วงนี้นอกจากทนายและพยาบาล พ่อของเธอก็แทบจะไม่ได้พบปะกับใคร" ไม่ใช่คุณภสินค่ะ แต่เป็นเทพบุตรสุดหล่อ " แม่บ้านวัยใสรุ่นราวคราวเดียวกันกับเมเบลตอบด้วยท่าทางเคอะเขิน" หื้ม..หมายถึงยังไงอ่ะ น่าตาดีหรอ หรือว่านิสัยดี?"" หน้าตาสิคะคุณเมเบล หล่อวัวตายควายล้มเลยค่ะ สูงเหมือนนายแบบ ขาวเหมือนไม่มีอยู่จริง "" ดะ..เดี๋ยวนะ มีคนหล่อขนาดนั้นอ

" ขออนุญาติค่ะ แฟ้มเอกสารย้อนหลังสามปีที่คุณเดรฟแจ้งขอไป ดิฉันเอาวางไว้บนโต๊ะนะคะ " เลขาสาวสวยของประธานคนเก่าในยูนิฟอร์มของบริษัทนำเข้าเครื่องดื่มจากต่างประเทศเดินเข้ามาพร้อมกับพนักงานสาวสามคน ต่างก็หอบแฟ้มปกแข็งพลุงพลังเต็มมือเข้ามาในห้องทำงานที่ถูกตกแต่งใหม่ทั้งหมดของว่าที่ประธานคนใหม่"....." ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากเจ้าของห้อง มีเพียงสายตาคมกริบที่มองผ่านกลับให้ความรู้สึกน่าเกรงกลัวแม้ไม่ถูกตำหนิ" คุณเดลอยู่ที่ห้องไหม?"" ตอนนี้อยู่ที่ห้องทำงานค่ะ " สิ้นเสียงตอบที่ฟังดูประหม่าไม่น้อยของเลขาสาว เดรฟจึงลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ตรงไปยังห้องทำงานของพี่ชายในทันที โดยมีเสียงซุบซิบดังตามหลังเป็นระยะๆ" อร้าย~ หล่อจังเลยอ่ะ "" คนนี้นะเหรอบอสคนใหม่ หน้าเด็กมาก "คนถูกพูดถึงเดินผ่านไปอย่างหูทวนลม ไม่ใส่ใจในคำพูดพวกนั้นของพนักงานแม้แต่น้อย นอกจากความนิ่งและเคร่งขรึมที่แสดงออกชัดเจนก็ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มเป็นมิตรกับผู้ใดอีกเลย" ผมต้องการเลขาที่เป็นผู้ชาย จัดการให้ผมด้วย " ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาถึงห้องทำงานของเดล คนเข้ามาใหม่ก็เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะประธาน มองจ้องหน้าพี่ชายที่ช่วงนี้ดูจ