Semua Bab First Kiss จูบแรก: Bab 11 - Bab 20

สัมผัสนุ่มลึกย้ำลงมาบนริมฝีปากอย่างนุ่มนวลทำเอาคนหลับตาพริ้มใจเต้นรัวแรงขึ้น ริมฝีปากอิ่มสวยเผลอไผลอย่างไม่รู้ตัวเพราะตกอยู่ในภวังค์วาบหวาม แต่สิ่งที่กำลังสอดไล่เข้ามาในโพรงปากนุ่มกลับทำให้ส่งเสียงครางท้วงออกมาในลำคอเบาๆ" อืมม~ " เสียงกระเส่าครางเบาๆในลำคอ มือหนารั้งท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้ามาแนบชิดกว่าเก่า ริมฝีปากได้รูปจูบตอบอย่างเร้าร้อนพอๆ กับความระอุในกายจนแทบระเบิดออกมาลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปอย่างชำนาญ ตักตวงความหวานล่ำในโพรงปากเล็กอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากล่างถูกดูดดึงจนบวมเป่ง ก่อนลิ้นร้อนจะควานหาน้ำหวานอย่างเอาแต่ใจนานนับนาทีถึงจะไม่ใช่เซ็กส์ครั้งแรก แต่ไม่เคยเลยซักครั้งที่เดรฟคิดจะจูบกับผู้หญิงคนไหน หากเมเบลบอกว่าเขาคือจูบแรกของเธอ เธอเองก็คือจูบแรกของเขาเช่นเดียวกัน" เฮ้อๆ " เมเบลรีบโกยอากาศเข้าปอดทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ หัวใจเธอเต้นโครมคราม ถึงจะทำไปด้วยความเต็มใจแต่ลึกๆ แล้วเธอเองก็นึกกังวลอยู่ไม่น้อย ความรู้สึกเริ่มตีกันไปหมดอย่างกล้าๆ กลัวๆรอยสักรูปมังกรตัวใหญ่น่าสะพรึงกลัวราวกับมันกำลังเลื้อยอยู่บนแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้านั้น ดวงตาของมันคมกริบเหมือนกับเจ้าของร่าง เมเบล

ร่างบางก้าวเข้ามาที่คอนโดของตนเองด้วยความอิดโรย สองขาเล็กสั่นเทาจนแทบจะพยุงตัวเองเดินไม่ไหว ทุกการเคลื่อนไหวทำให้ความเจ็บปวดบริเวณใจกลางสาวแล่นแปล๊บเข้ามาเล่นงานหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยาวนานจนฟ้าสาง เมเบลถึงกับสลบคาเตียงด้วยความอ่อนเพลีย เธอไม่รู้ว่าการกระทำอันแสนป่าเถือนจบลงเมื่อไหร่ แต่ทันทีที่ได้สติกลับคืนมาตัวเธอก็นอนอยู่บนรถตู้ซึ่งจอดอยู่ที่หน้าคอนโดเป็นที่เรียบร้อยแล้วไม่แม้แต่จะมองหน้าคนขับหรือเอ่ยถามใดๆ แค่รู้ว่าตนเองมีชีวิตรอดกลับมาได้รอยยิ้มจางๆก็ฉายบนใบหน้าซีดเผือก ลมหายใจที่พ่นออกมาแผ่วเบาอย่างไร้เรี่ยวแรง ทำให้หญิงสาวต้องกลั้นใจเดินออกมาทั้งที่ข้อเท้ายังคงบวมเป่ง และอุณหภูมิในร่างกายร้อนผ่าวแกร่ก~" เมเบล มึง....." เฟย์กลืนคำพูดลงคอจนหมดสิ้นเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนรัก เมเบลหันกลับมาระบายยิ้มบางๆ ให้อีกคนก่อนที่ทุกอย่างจะดับลง" เมเบล เบล !! "ร่างบางนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอนประจำของตนเอง เม็ดเหงือที่ผุดขึ้นตามไรผมยังคงมีเพื่อนสนิทคอยซับมันให้อยู่ข้างกายไม่ห่างเฟย์จัดการถอดเสื้อเชิ๊ตตัวยาวสีขาวออกจากร่างบาง แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าทำให้เธอต้องตกใจ รอยสีแ

ไนท์คลับสุดหรูริมแม่น้ำสายหลักใจกลางเมือง แสงไฟวิบวับที่สาดส่องล้อตาล้อใจของผู้คนให้เข้ามาเที่ยวราตรี ภายใต้ความใหญ่โตและหรูหรา เบื้องหลังกลับเป็นบ่อนคาสิโนที่ยิ่งใหญ่ของสองพี่น้องนักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลี ธุรกิจที่อยู่เหนือกฎหมาย ไม่มีผู้ใดกล้ามีปัญหากับผู้ทรงอิทธิพลในวงการสีเทาอันดับต้นๆของเอเชียเพี๊ยะ !!ใบหน้าหล่อหันตามแรงที่ฝ่ามือหนาฟาดเข้าที่ข้างแก้ม เขายังคงนิ่งไม่มีท่าทีโมโหหรือตอบโต้ใดๆ ผิดกับหญิงสาวที่ติดสอยห้อยตามมาด้วยความไม่เต็มใจ ดวงตาของเธอเบิกโพล่ง ตกใจในการกระทำที่อุอาจของชายตรงหน้า" เดรฟ นายเป็น..." เขายกมือขึ้นห้ามไม่ให้เธอเข้ามาใกล้ เมเบลหยุดชะงักนิ่งเมื่อสายตาคมกริบที่ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่เธอมาด้วยตวัดมองอย่างน่ากลัว" มึงรู้ใช่มั้ย ว่าไม่ควรทำแบบนั้น !" เสียงเข้มของมาเฟียหนุ่มตะคอกดังลั่นห้องทำงานขนาดใหญ่อย่างน่าเกรงขาม ท่ามกลางบรรดาลูกน้องนับสิบคนที่ยืนรายล้อมอยู่ภายในห้องนี้ด้วย" ครับ " คนกระทำความผิดตอบกลับเสียงนิ่ง ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มทั้งสองคนหันมาจ้องหน้ากันไม่ลดละ ต่างก็ไม่ได้มีใครยอมใครเมเบลยืนตัวสั่นอย่างหวั่นกลัว เธอจำเขาได้แม่น เมื่อหนึ่

หลังจากเลิกเรียนทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับที่พัก วันนี้เฟย์ต้องออกไปทำธุระกับพี่ชาย เมเบลจึงหาเรื่องไม่อยากกลับห้อง เพราะการอยู่คนเดียวมันชอบทำให้เธอคิดฟุ้งซ่าน" หมดขวดนี้กลับเลยนะ กูนัดเด็กเอาไว้จะไปดูหนังรอบดึกกัน " เฟย์เปิดเบียร์ขวดที่สามรินลงแก้วยื่นให้เมเบลที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเพื่อนรักอารมณ์ไหน เพราะหากเมเบลได้ชวนมาดื่มนั่นก็มีอยู่แค่สิ่งเดียว คือกลุ้มใจ" เด็ก?"" กิ๊กใหม่อ่ะ อย่าไปสนใจเลย ดื่มๆ " แพรวยกแก้วชวนเพื่อนให้รีบดื่มให้หมดก่อนที่จะเลยเวลานัด" เคๆ " คนคออ่อนยกแก้วโชว์ เพียงสามขวดแค่นี้ก็ทำเธอมึนหัวได้มากเหมือนกันคนตัวเล็กเดินเซขึ้นมายังคอนโดสุดหรู คีย์การ์ดในมือถูกยื่นไปแสกนที่ประตูหน้าห้องอย่างที่เคยทำเป็นประจำรองเท้าส้นสูงถูกสบัดทิ้งด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนจะเดินโซซัดโซเซเข้ามาที่ห้องนอนของตัวเอง ความมืดไม่ได้ทำให้เจ้าของห้องหวาดกลัว ต่อให้หลับตาเดินเธอก็รู้ว่าตรงไหนมีอะไรวางอยู่มือเล็กกระชากกระเป๋าใบแพงที่มีคนซื้อมาคืนให้เพื่อทดแทนใบเก่าที่มีรอยขูดออกจากตัว ก่อนจะปามันลงบนที่นอนเพราะโมโหคนซื้อตุ่บ!" ฉันจะไม่สะพายแกอีกแล้ว เพราะคนที่ซื้อแกมาทำ

" คืนนั้นมึงอยู่กับพี่เดรฟใช่มั้ย?"แค่กๆๆ" เฟย์รู้? " เมเบลสำลักน้ำหวานหน้าแดง ผ่านมาจนเกือบจะถึงหนึ่งอาทิตย์แล้วเฟย์เพิ่งจะมาถาม แสดงว่าห้าวันที่ผ่านมา เฟย์ก็รู้มาตลอดว่าเธอโกหก" กูได้ยินเสียง " เฟย์เองก็ไม่ได้ทำหน้าล้อเลียนหรือมีท่าทีโกรธเคืองอะไร เธอยังคงตักเค้กรสสตอเบอรี่คำโตเข้าปากอย่างอารมณ์ดี" สะ...เสียงอะไร?" เป็นเมเบลที่รู้สึกร้อนๆ หนาวๆขึ้นมา ภาพการกระทำในคืนนั้นฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง โดยเฉพาะเสียงร้องไห้ของตัวเองที่ดังระงมทั้งคืน บวกกับน้ำตาที่ไหลอาบพวงแก้มจนไม่รู้ว่าเหือดแห้งไปตอนไหนเพราะตัวเธอเองหลับไปพร้อมๆ กับมัน" ทุกเสียง...." เมเบลยกมือขึ้นห้ามไม่ให้เฟย์พูดต่อทันที ใบหน้าสวยหวานขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความอับอาย ห้องนอนของพวกเธอมันไม่เก็บเสียง เธอก็ลืมคิดไปสนิท" ไม่ต้องพูดต่อแล้ว เบลไม่อยากฟัง " สองมือเล็กยกขึ้นมากุมขมับ ก้มหน้างุนเพราะไม่รู้จะแบกหน้าสวยๆไปไว้ที่ไหน ถึงจะสนิทสนมกันแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้มันก็ไม่ควรให้เพื่อนหรือใครรับรู้" มีฉากหนึ่งนะที่มึงยังไม่รู้ จะฟังไม่ฟัง?"" ฟัง " เธอตอบสวนขึ้นทันควัน ใครมันจะไม่อยากรู้ล่ะ เผื่อฉากหนึ่งที่ว่าจะทำให้หัวใจที่ห่อเ