Semua Bab สุดที่ร้าย : Bab 21 - Bab 30

80 Bab

Chapter 21 มาดามนารา

Chapter 21 มาดามนารา"แพรกลับเองได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์โทรมาถาม"(คุณนี่ชอบพูดคำว่าอุตส่าห์อยู่เรื่อยเลยนะ ว่าแต่จะไม่เปลี่ยนใจย้ายไปอยู่กับผมแน่นะครับ?)"ไม่เปลี่ยนใจค่ะ แค่เป็นแฟนหลอก ๆ ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาหนิ อีกอย่างแพรก็ไม่อยากสร้างความวุ่นวายให้คุณอีก"(....ตามใจคุณก็แล้วกัน เดี๋ยวผมจะส่งข้อมูลไปให้อ่านคร่าว ๆ นะ อีกสามวันคุณจะต้องไปพบมาดามนาราพร้อมผม)หลังจากวางสายแพรชมพูก็นั่งอ่านบทละครที่แต่งขึ้นโดยนายแพทย์เฉพาะทางไปพลาง ๆ ระหว่างรอเคลียร์ค่าใช้จ่ายของทางโรงพยาบาล ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาเบา ๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงเส่นห์ของ นิค คาเดลเนื้อหาการดำเนินเรื่องถูกแต่งขึ้นมาราวกับนักเขียนรังสรรค์เองกับมือ ในข้อความระบุถึงประวัติส่วนตัวคร่าว ๆ ของเขารวมถึงความชอบและไม่ชอบต่าง ๆ อย่างละเอียดยิบ แต่คนโปรไฟล์เริศทั้งหน้าตาหล่อเหลาราวเทพเจ้าสร้างขึ้นแต่กลับยังโสดและถึงกับจะต้องกุเรื่องขึ้นมาเพื่อหลอกแม่ตัวเอง เพียงเพราะไม่อยากมีคนรักอย่างนั้นเหรอ แล้วอะไรคือเหตุผลที่ทำให้หมอนิคขยาดกับความรัก หรือจะเกี่ยวกับภาพที่วาดใบนั้นกันแน่มือเรียวเล็กคว้ากระเป๋าสะพายของตนเองม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 22 : เป็นไรนะ...ผมเข้าใจ

Chapter 22 : เป็นไรนะ...ผมเข้าใจหลังจากเคลียร์ค่าใช้จ่ายเสร็จเรียบร้อย แพรชมพูก็เดินออกมาจนถึงหน้าทางเข้าของโรงพยาบาล สองแขนยกขึ้นบิดขี้เกียจพร้อมทั้งสูดสมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ราวกับว่ากำลังยืนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์พร้อมรับโอโซนอันบริสุทธิ์หลายวันมานี้ได้แต่ทนอุดอู้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม อาหารที่กินเข้าไปก็รสจืดชืด วันนี้แหละที่เธอจะได้เป็นตัวของตัวเองสักที เพียงแค่คิดว่ามื้อเย็นคือหมูกระทะเนื้อนุ่มติดมันเยิ้ม ๆ ใบหน้าสวยก็ฉีกยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวปี๊ก~"ขึ้นรถ" กระจกฝั่งซ้ายค่อย ๆ เลื่อนลงมาพร้อมกับเสียงเจ้าของรถ คุณหมอหนุ่มเอียงหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะพยักเพยิดหน้าให้เธอรีบขึ้นไปนั่งข้างคนขับ"เอ่อ คือแพร..""เร็วสิครับ รถติดแล้วเห็นไหม?" เธอหันมองท้ายรถก็มีรถอีกหลายคันจอดรอเป็นทางยาวจริง ๆ ทำให้แพรชมพูต้องรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งโดยเร็ว ก่อนที่คนขับจะบังคับพวงมาลัยเข้าสู่ถนนเส้นหลักด้วยความเร็ว"คุณติดงานไม่ใช่เหรอคะ?" เธอหันมองคนขับในชุดทำงาน เสื้อเชิ๊ตสีขาวยังคงยัดเข้าในกางเกงสแลคสีดำและมีเสื้อสูทแขวนเอาไว้ด้านท้ายรถ เมื่อเช้าที่คุยกันเขาต้องไปประชุมที่ต่างจังหวัดอยู่เลย แต่ตอนนี้ทำไมถึงไ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 23 : ครั้งแรกในหลาย ๆ เรื่อง

Chapter 23 : ครั้งแรกในหลาย ๆ เรื่องแพรชมพูยังคงเดินเล่นริมชายหาดที่ลาดยาวสุดลูกหูลูกตาในยามเย็นด้วยความตื่นเต้นของคนที่เพิ่งเคยเห็นทะเลเป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่ผ่านมาถึงจะดูผ่านทางหน้าจอมาบ้างว่างดงามมากแค่ไหน แต่การได้เห็นกับตาทั้งภาพและเสียง รวมถึงกลิ่นอายของสายลมที่พัดโชยเอาน้ำเค็มเข้ามาปะทะกับผิวพรรณเนื้อเนียนก็ยิ่งรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่ต่างจากเด็กน้อยตัวเล็กที่เธอกำลังยืนมองเจ้าหนูวิ่งตรงเข้ามาทางนี้"ขอบคุณค่ะ" เด็กหญิงมัดผมแกะผูกโบว์สีชมพูฉีกยิ้มโชว์ฟันหลอให้เธอพร้อมกับยื่นมือมารอรับลูกบอลจากแพรชมพูหลังจากที่ก้มลงเก็บมันขึ้นมาให้"นี่จ๊ะ" เธอส่งมันให้เด็กน้อยด้วยรอยยิ้ม แต่คนรับลูกบอกกับไม่ยอมชักมือกลับ ยังคงยืนยิ้มแฉ่งมองหน้าของเธอและชะงักมือค้างเอาไว้อยู่อย่างนั้น"มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?" แพรชมพูจึงนั่งยองลงที่พื้น เพื่อจะได้มองใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของแม่เด็กตัวจิ๋วได้เต็มตา แก้มป่องและแววตาไร้เดียงสาช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก"พี่หน้าเหมือนตุ๊กตาของหนูเลยค่ะ" เสียงเล็กเอ่ยออกมา ก่อนจะยื่นมือมาจิ้มลงที่แก้มของเธอเบา ๆ"อุ๊ย ฮ่าๆๆ" รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ก็ปล่อยให้เด็กน้อยจับแก้มเล่นต่อไป แต่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 24 : เจ้าเล่ห์ NC20+

Chapter 24 : เจ้าเล่ห์ NC20+"อ่า~""ซี๊ด~ แพร อ่าา"ร่างสมส่วนออนท็อปอยู่ด้านบน สะโพกกลมขยับขึ้นลงตามจังหวะอารมณ์ของทั้งคู่ เสียงครางของหมอนิคทำให้คนปรนเปรอได้ใจ รอยยิ้มเผยขึ้นที่มุมปากของคนหันหลังในยามเอี้ยวตัวหันกลับมามองใบหน้าสุขสมของอีกคนเพี๊ยะ!!"อ๊ะ อ๊า~"หมอนิคกระแทกสวนขึ้นจนสองเต้ากระเพื่อมตามแรงโถมเข้าใส่ มือหนาฟาดลงที่ก้นขาวเนียนเสียงดังตามแรงจนเกิดรอยนิ้วมือสีช้ำบนผิวขาว คนถูกกระทำกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่าน เสพติดรสชาติเซ็กส์อันถึงใจโดยไม่รู้ตัวจังหวะนี้ต่างไม่มีใครยอมใคร แพรชมพูขยับเอวขึ้นลงและท่าสควอชที่เคยฝึกก็ได้ใช้งานจริงสักที กลีบกุหลาบสีหวานกลืนกินแท่งร้อนจนมิดราวกับหิวกระหายมาแสนนาน น้ำหวานสีใสชะโลมทั่วทั้งเอ็นหนาฉ่ำวาวปลุกปั่นอารมณ์ของสายตาคมที่จ้องมองจนไม่อาจละหนีได้"เสียวมากครับ อื้มม~""ก็เสร็จเลยสิคะ ไม่ต้องกลั้นไว้ คืนนี้แพรพร้อมที่จะเป็นของคุณทั้งคืน" คำพูดท้าทายทั้งสายตาที่หันมายั่วยวนทำให้รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก สองมือหนาดันกายลุกขึ้นก่อนจะจับสะโพกผายล็อกเข้าหาตัวพั่บ! พั่บ!"อ๊า~ บะ เบา ๆ หน่อยค่ะ""ผมรู้ว่าคุณไม่ได้คิดอย่างที่พูด"เอวสอบกระแทกเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 25 : แผนสูง

Chapter 25 : แผนสูง[นิค]ครืด~ ครืด~เสียงมือถือที่สั่นสะเทือนบนโต๊ะกระจกใสซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนนัก ทำให้นิคค่อย ๆ ลืมตาตื่นและรีบหยัดกายลุกขึ้นไปรับสาย เขาตั้งปิดเสียงเอาไว้เว้นแต่สายจากคนสำคัญเท่านั้นที่จะเปิดแจ้งเตือนร่างกำยำหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ ในจังหวะที่กำลังกดรับสายสำคัญนั้นสายตาก็ดันไปกระทบเข้ากับแผ่นหลังขาวเนียนราวกับผิวเด็กที่คลุมผ้าห่มแค่ด้านหน้า เปลือยเปล่าด้านหลังและหันมายั่วยวนสายตาของเขาอีกเช่นเคย(รับสายแล้วเงียบทำไมลูก?) เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากมือถือทำให้นิคดึงสติกลับมาสนใจคนปลายสายทันที แต่ก็ไม่วายลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่"ครับคุณแม่ พอดีผมเพิ่งตื่นก็เลยยังงัวเงียอยู่" สายตายังคงจ้องอยู่ที่ตัวต้นเหตุที่ทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเองเอาซะเลย(คงหนักล่ะสินะ ถ้างั้นลูกพักผ่อนให้เต็มที่เลยนะ จ๊ะ ส่วนเรื่องงานแม่จะให้นรีนุชจัดการต่อเอง) นาราหยอกล้อลูกชายด้วยคำพูดอย่างลืมตัว กระทั่งคนฟังผิดสังเกตุ"ที่ว่าหนักนี่คุณแม่หมายถึงอะไรครับ?"(อ้าว ก็ลูกไปประชุมไม่ใช่รึไง กว่าจะเสร็จก็คงจะดึกดื่นเที่ยงคืนเหมือนทุกครั้ง หรือว่าแกแอบไปอะไรยังไงกับผู้หญิงที่ไหน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 26 : พักผ่อน?

Chapter 26 : พักผ่อน?[นิค]ไม่นานนักเรือสปีดโบ๊ทที่มีหมอนิคเป็นคนขับมาด้วยตนเองก็จอดสนิทยังชายฝั่งของเกาะแห่งหนึ่ง เขาลงจากเรือก่อนและยื่นมือมารอรับคนตัวเล็กที่ยังดูงุนงงอยู่บนเรือ ไม่แน่ใจว่าเธอกำลังเมาคลื่นหรือว่าตะลึงงันกับความงดงามของธรรมชาติเบื้องหน้านี้กันแน่แพรชมพูก้าวเท้าลงมาจากเรือโดยมีอีกคนคอยช่วยเหลือประคองอยู่ตลอด ทันทีที่เหยียบลงบนเม็ดทรายขาวละเอียด รองเท้าผ้าใบคู่เล็กก็ถูกสลัดออกจากตัว ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นพร้อมกับนั่งยองลงกับพื้น"คุณ! ไหวรึเปล่า?" นิคเห็นท่าอาการไม่สู้ดีก็รีบพยุงคนตัวเล็กเอาไว้อีกครั้ง"ทรายที่นี่สวยจังเลยค่ะ น้ำใสมากคุณดูสิ" และเขาก็ต้องรีบปล่อยมือออกจากตัวเธอด้วยความโล่งใจ นึกว่าเมากระแสคลื่นจนเวียนหัวล้มลง ที่ไหนได้ก็แค่เด็กตื่นตูม"พี่นิค เราเล่นน้ำกันไหมคะ?" คนตัวเล็กฉีกยิ้มตาหยีด้วยใบหน้าที่มีความหวังในขณะหันมารอคำตอบ"ไม่ดีกว่า ผมเหนื่อย อยากพักผ่อน" นิคเดินเลี่ยงออกไปหยิบกระเป๋าบนเรือลงมา ก่อนจะเดินผ่านหน้าอีกคนเข้าไปยังบ้านพัก หวังว่าเธอหายตื่นเต้นแล้วคงจะตามเข้ามาเอง แต่เขากำลังคิดผิด..."กรี๊ดดด ตูม! ว้าว สดชื่นจังเลย~"หมอนิครีบหันไปมองต
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 27 : ไม่ชอบบังคับ

Chapter 27 : ไม่ชอบบังคับทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบทันทีที่แพรชมพูตัดสินใจบอกความจริงว่าเธอคือทายาทของหุ้นส่วนที่เพิ่งเซ็นสัญญาร่วมลงทุนกับ Optimal ตามข่าวนั่น ใบหน้าหวานซีดเผือก ความเงียบของอีกคนทำให้เธอคิดไปต่าง ๆ นา ๆ"คุณจะโกรธจะเกลียดแพรก็ได้นะคะที่แพรปิดบัง" เธอทำลายความเงียบร่วมสิบนาทีด้วยน้ำเสียงเศร้า ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำตาเต็มสองเบ้า ในขณะที่หมอนิคยังคงมีสีหน้าราบเรียบไม่แสดงอาการอะไรออกมานอกจากความนิ่ง"พี่นิคคะ แพรไม่...""ฮ่า ๆ มุขอะไรของคุณเนี่ยแพร รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วครับ คุณหนูแพรชมพู SB Group" มือหนายื่นมาขยี่ผมยาวสลวยจนยุ่งเหยิงคามือ พร้อมรอยยิ้มขบขำที่เผยขึ้นบนใบหน้าหลังจากอดกลั้นมานาน ยิ่งท่าทางของแพรชมพูดูจริงจังที่จะเล่นมุขแค่ไหน เขาก็ต้องแกล้งตบมุขให้สมจริงไปตามกัน"ไม่ใช่มุขนะคะ แพรพูดจริง ๆ" เสียงเล็กพยายามอธิบายตามหลังอีกคนที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเสียงหัวเราะ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นนั่งถอนหายใจหนัก ๆ ออกมา กว่าจะพูดออกมาได้ก็ทำใจตั้งนาน แต่คนฟังกลับคิดว่าเล่นมุข...บ้าจริง...รถคันหรูขับเข้ามายังคอนโดที่ตั้งสูงตระหง่าอยู่ใจกลางกรุงเทพม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 28 : ร้ายกาจ

Chapter 28 : ร้ายกาจแกร๊ก !แกร๊ก! แกร๊ก!"ทำไมเปิดไม่ออกนะ?" ราวจับอลูมิเนียมสีเทาแมททาลิคหน้าประตูถูกบิดจนแทบจะหลุดติดมือออกมาแต่ก็ยังไม่สามารถปลดล็อกจากด้านในได้ จากที่ใช้เพียงมือเดียวหมุนก็เพิ่มเป็นสองมือ แพรชมพูยกแขนเช็ดเม็ดเหงือที่ซึมออกมาบริเวณหน้าผากหลังจากที่ใช้เรี่ยวแรงไปกับการดึงราวประตูมาสักพักก่อนที่จะทำประตูห้องของเขาพัง มือเรียวเล็กจึงรูดปลดล็อกหน้าจอมือถือของตนเอง เพื่อที่จะโทรหาเจ้าของห้อง เพราะเธอพยายามจนถึงที่สุดแล้วแต่ราวกับว่ามันติดสัญญาณอะไรบางอย่าง ไม่ใช่แค่ประตูฝืดหรือบังเอิญพังในตอนที่เธอกำลังจะใช้งาน(ว่าไงคุณ?)"พี่นิคคะ คือแพรออกจากห้องไม่ได้ จู่ ๆ ประตูมันก็เปิดไม่ออกอ่ะคะ"(อ้อ โทษทีนะ พอดีผมลืมว่าคุณจะออกไปก็เลยเผลอล็อกเอาไว้จากด้านนอกน่ะ)"ถ้างั้นรบกวนพี่แจ้งนิติฯ มาเปิดให้หน่อยได้ไหมคะ?"(เห็นทีจะไม่ได้นะครับ เพราะผมตั้งระบบแสกนใบหน้าและม่านตาเอาไว้)"อ้าว แล้วแพรจะออกไปยังไงล่ะ?"(ออกไม่ได้ก็ไม่ต้องออกสิครับ พักผ่อนเยอะ ๆ นะเด็กดี)"ดะ เดี๋ยวค่ะ!!!...."หมอนิคกดตัดสายและปิดเครื่องทันทีพร้อมกับปิดลิ้นชักข้างโต๊ะทำงานหลังจากวางมือถือเอาไว้ด้วยรอยยิ้มร
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 29 : แม่ครัวจำเป็น

Chapter 29 : แม่ครัวจำเป็นพรึ่บ"ว้าย!" คนจับตะหลิวอยู่ในมือสะดุ้งโหยงลูบแขนปอย ๆ เมื่อน้ำมันกระเด็นใส่จนเกิดรอยแดง ท่าทางยึกยักครุ่นคิดว่าควรเสี่ยงที่จะยื่นมือไปพลิกตัวปลาในกระทะดีหรือไม่ ทั้งที่ในใจอยากจะปิดเตาทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดเธอเห็นอีกคนดูอาการไม่ค่อยดีจึงตัดสินใจออกไปซื้อวัตถุดิบเข้ามาทำอาหารเย็นไว้ให้เขาทาน และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเธอจึงจะกลับห้องของริสาเพื่อนสาวคนสนิทและหาที่พักใหม่ภายหลังซ่า~เสียงน้ำมันซึมเข้าตัวปลาอีกข้างดังขึ้นทันทีที่แพรชมพูตัดสินใจทำอาหารต่อ คนตั้งใจแน่วแน่ที่จะโชว์ฝีมือในการทำอาหารเย็นยังคงไม่ละความพยาม ปกติถนัดทำแต่อาหารฝรั่ง ส่วนอาหารไทยแค่เคยเป็นลูกมือของคุณแม่เท่านั้น"รอให้ตัวปลาเป็นสีเหลืองชวนกิน จากนั้นตักขึ้นมาพักไว้สักครู่ เราก็จะได้เนื้อปลาที่เนื้อนุ่มและกรอบทั้งสีก็ชวนรับประทานด้วยจ๊ะ"คนความจำดีนึกถึงคำที่มารดาเคยพูดเอาไว้ในตอนที่สอนแม่บ้านทำอาหารไทย ไม่คิดว่าการแอบมองอยู่ห่าง ๆ และเผลอกลืนน้ำลายไปหลายอึกในตอนนั้นจะทำให้ได้จำมาใช้ประโยชน์แบบนี้เครื่องเคียงที่หามาได้นำมาผสมคลุกเคล้ากับน้ำยำก่อนจะราดลงบนตัวปลานิลสีเหลืองทองที่ถูกจัด
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya

Chapter 30 : ไม่คิดจะมีใคร

Chapter 30 : ไม่คิดจะมีใคร"เป็นไงบ้างคะ?" แพรชมพูจ้องหน้าคนที่เพิ่งตักเอาหารฝีมือตัวเองเข้าปากเป็นคำแรก รอฟังคำติชมอย่างใจจรดจ่อ สีหน้านิ่งเรียบของหมอนิคหลังจากกลืนลงไปในลำคอทำให้คนรอฟังใจชื้นขึ้นมา เพราะอย่างน้อย ๆ เขาก็ไม่อวกออกมาแถมยังไม่แสดงอาการใด ๆ ก็แสดงว่าฝีมือเธอใช้ได้หมอนิคหยิบแก้วน้ำเปล่ามาดื่ม ก่อนจะวางมันลงที่เดิมและหันมามองหน้าคนตั้งคำถาม เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะตักเมนูเด็ดที่อีกคนภูมิใจนำเสนอไปวางลงในจานให้แทน"คุณลองทานดูบ้างสิ""ค่ะ ขอบคุณนะคะ" คนคิดเองเออเองยิ้มตาหยีพร้อมกับตักเนื้อปลาและเครื่องเคียงเข้าปากทันที แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องหยุดชะงักทุกส่วน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มองซ้ายมองขวาคล้ายกับกำลังหาบางสิ่งบางอย่าง"น้ำครับ" คนยื่นแก้วน้ำมาให้กระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ แค่ได้แกล้งให้เธอชิมฝีมือห่วย ๆ ของตัวเองได้เขาก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ในขณะที่อีกคนคว้าแก้วได้ก็กระดกเข้าปากอย่างไม่คิดชีวิตแต่ก็ไม่ลืมจะสังเกตุเห็นว่ามีบางคนกำลังเผยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว"อร่อยดีนะคะ นุ่มและก็หอมมาก" ตั้งตัวได้แพรชมพูก็ส่งยิ้มพร้อมคำชมออกไป"คุณชอบทานรสชาติแบบนี้เหรอครับ รู้ไหมว่าทานเค็มมันไม่ดีต่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-12
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1234568
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status