Chapter 31 : ปากแข็งหลังจากที่คนตัวเล็กได้รับผลของการท้ายทายจนสาสม เปลือกตาสีมุขลืมตาตื่นขึ้นมาให้เวลาเช้ามืดแต่กลับไร้เงาของคนนอนข้างกายมาทั้งคืน ไอเย็นจากผ้าปูที่นอนทำให้สังเกตุได้ว่าเขาคงลุกออกไปนานแล้วแพรชมพูค่อย ๆ ก้าวลงจากเตียง รู้สึกระบมไปทั้งตัวจนต้องนิ่วหน้าออกมา เธอไม่เคยชินกับความดิบของเขาเลยสักครั้ง แต่แปลกที่พอนึกถึงขึ้นมาทีไรก็อดที่จะใจฟูไม่ได้ ความร้อนแรงบนเตียงของหมอนิคต่อให้มีอะไรกันทุกวันเขาก็ไม่เคยแผ่วเลยสักวันเธอเดินออกมาด้านนอก กวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้องก็พบกับความว่างเปล่า จึงคิดว่าเขาอาจจะอยู่ในห้องทำงานแน่ ๆ เพราะเมื่อคืนตั้งแต่ถูกยั่วด้วยคำพูดหมอนิคก็สลบไปพร้อมกันจนไม่เป็นอันทำงานต่อเพราะกว่าจะเสร็จกิจก็เกือบจะตีสอง..."พี่นิคคะ" ร่างเล็กเดินหาวหวอด ๆ ทั้งยกมือปิดปากตัวเองไปด้วย เขาอยู่ที่โต๊ะทำงานจริง ๆ แต่ทำไมถึงได้ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยกันนะ ผิดกับเธอที่แทบลืมตาไม่ขึ้นแล้วคนสะลึมสะลือเดินหัวฟูมาเบียดกายนั่งลงบนตัก ก่อนจะยกแขนเล็กทั้งสองคล้องไปที่ลำคอหอมกรุ่นที่หลงไหล ส่วนคนถูกนั่งทับได้แต่อยู่นิ่ง ๆ มองการกระทำแปลก ๆ ของแพรชมพูด้วยความไม่เข้าใจ"ขอนอ
Last Updated : 2025-08-13
LOGIN
