All Chapters of Loving My CEO Ex-Husband: Chapter 71 - Chapter 80

Sa mismong sandaling iyon, nang matapos magsalita si Claire, agad siyang nagtangkang itulak si Reina palayo at tuluyang umalis. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, ni hindi natinag si Reina. Parang isang matatag na pader ang kanyang katawan, at walang kaunting epekto ang pagtulak ni Claire.Hindi kasi basta-basta si Reina. May alam siya sa martial arts at kabisado niya kung paano ipagtanggol ang sarili. Kaya’t sa halip na umatras, buong tapang niyang hinarap si Claire. Walang pag-aalinlangan, dinakma niya ang kwelyo nito at hinila nang mariin. Ang malamig na titig ni Reina ay dumiretso sa mga mata ni Claire, at sa ilalim ng ilaw ng kalye ay tila mas lumalim at nagdilim pa ang kanyang mga mata.“Claire Torres,” mabigat at mababa ang tono ng kanyang boses, halos parang bulong ng isang hukom na naglalabas ng hatol, “ang Diyos ay nakakakita ng lahat ng kilos mo. Kaya’t payo ko sa’yo—matuto kang maging mabuti. Si Sera, mahinhin ang ugali at madalas nag-iisip nang sobra. Kaya mo siyang

Bagaman sinabi na ni Atty. Lorenzo matapos ang pag-aadjourn ng korte ilang araw ang nakararaan na malapit nang bawiin ng pamilyang Torres ang kaso at lalapit din sila upang pag-usapan ang kompensasyon, hindi pa rin inaasahan ni Sera na mangyayari ito nang ganoon kabilis.Hindi pa siya nakakasagot nang biglang nagsalita si Barbara, puno ng inis at kawalan ng pasensya. Malamig at matalim ang boses nito, parang nag-uutos kaysa nakikiusap.“Sera,” aniya, mariin ang tono, “huwag mong isipin na nakikiusap ako sa’yo! Sigurado kang matatalo sa kasong ito. Kaya’t ngayong handa kaming bawiin ang kaso, malinaw na kabutihan na ito mula sa amin! At siyempre, hindi kita patutulungin nang libre. Isang milyong piso—sapat na, hindi ba?”Halos mapatawa si Sera. Tunay nga, sila ang pinakamakapangyarihang pamilya sa buong Maynila. Ngunit kahit sa sandaling sila’y humihingi ng tulong, nagagawa pa rin nila itong balutin ng kayabangan, na para bang sila pa ang nagkakaloob ng biyaya.Ano ba ang iniisip ni Ba

Gabing iyon, banayad ang ihip ng hangin at tila may halong bulong ng mga bulaklak na umaalingasaw sa paligid. Sa ilalim ng malamlam na sinag ng buwan, malinaw pa rin sa alaala ni Sera ang matangkad at matuwid na tindig ng isang lalaki—ang aninong iyon na minsang nagbigay ng tibok na parang musika sa kanyang puso. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya malimutan ang kakaibang pintig na naramdaman niya noon, isang damdaming kumalabog sa kanyang dibdib na para bang unang beses siyang nakakita ng liwanag sa gitna ng dilim.Ngunit nang siya’y bumalik sa ulirat, lahat ay tila naglaho na lamang at naging alaala na nakalipas. Para bang nangyari lang kahapon, ngunit sa tatlong maikling taon ay naging abo siya sa paningin ni Adrian—isang bahid ng dugo na nais nitong burahin.Habang nakaupo at nakatanaw sa kawalan, biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Naputol ang paglalakbay ng kanyang isip. Agad niya itong kinuha at tiningnan ang screen.Isang mensahe mula kay Blake.“Pwede ka bang makauwi na

Dahil darating si Lola Merida kinagabihan, buong atensyon ni Sera ay nakatuon sa kung paano niya mapapasaya at mabibigyan ng maginhawang pagtanggap ang matanda. Sa isip niya, wala nang ibang mahalagang bagay—ni si Adrian ay hindi na niya napag-ukulan ng atensyon sa mga sandaling iyon.Pagkatapos ng trabaho, hindi na siya umuwi agad. Diretso siyang bumaba sa supermarket na nasa ibaba ng gusali ng kanilang opisina. Doon ay pinili niya nang mabuti ang mga bibilhin: dalawang paboritong produktong gawa sa gatas na minsan ay nabanggit ni Lola Merida, ilang pakete ng masustansyang mani, at ilang kahon ng iba’t ibang uri ng mamahaling prutas. Habang naglalakad sa pasilyo ng supermarket, sumagi sa isip niya ang sinabi ni Lola noon—na ang pamilya nito ay dati raw nagtatanim ng kabute at ang kanilang probinsya ay nasa kabundukan. Dahil doon, naisip ni Sera na baka mas magugustuhan ng matanda kung may makakain ding pagkaing-dagat. Kaya’t nagdagdag pa siya ng ilang kilo ng sariwang hipon at aliman

Tinitigan ni Sera ang lalaking nakaluhod sa kanyang harapan—si Blake, na maingat ang bawat galaw, wari’y takot na takot na masaktan siya. Sa gilid naman niya ay naroon si Lola Merida, nakatayo at nanginginig sa nerbiyos, bakas sa mukha ang matinding pag-aalala. Habang nakikita niya ang dalawang taong iyon na buong puso ang pagkalinga, biglang namula ang kanyang mga mata at hindi niya napigilang maluha.Nagulantang si Lola Merida nang mapansin iyon. Agad niyang dinampot ang kamay at malakas na pinalo si Blake sa likod. “Kasalanan mo ‘to! Ang clumsy mo! Tingnan mo, nasaktan lalo ang apo kong babae. Halos umiyak na siya sa sakit!”Hindi nakapalag si Blake. Tahimik lamang siyang yumuko, nagtimpi, at walang imik na tinanggap ang palo ng matanda. Ngunit nang mag-angat siya ng tingin, nakadungaw ang kanyang mga mata kay Sera—puno ng pagkabahala at walang kasiguraduhan.Mabilis na natauhan si Sera. Pinunasan niya ang gilid ng kanyang mga mata at pilit na ngumiti, saka mabilis na ipinaliwanag,