Todos os capítulos de Loving My CEO Ex-Husband: Capítulo 91 - Capítulo 100

Nagbilang pa sa daliri si Reina habang masinsinang ipinapaliwanag kay Sera, para bang isang guro na paulit-ulit na nagtuturo sa estudyanteng matigas ang ulo at ayaw makinig. May kasamang diin ang bawat isa niyang numero, na para bang pinapako sa isip ni Sera ang mga puntong nais niyang ipaliwanag.“Tingnan mo ha, Sera,” panimula niya, kasabay ng pagturo ng isa niyang daliri. “Una—si Mr. Blake, gwapo. Hindi lang basta gwapo na tipong pangkaraniwang itsura. Iyong klase ng kagwapuhan na kahit saan mo siya dalhin, kahit sa mga pagtitipon ng mayayaman at kilala, hindi ka mapapahiya. May dating, may tindig, may presensya.”Itinaas niya ang pangalawang daliri, kasabay ng bahagyang pagtaas ng kanyang kilay. “Pangalawa—maayos ang kita niya. Hindi man siya milyonaryo gaya ng ibang koneksyon natin, sapat naman ang kinikita niya para mamuhay nang komportable. Hindi siya palamunin, hindi siya walang direksyon. Alam niya kung paano tumayo sa sariling paa.”Sandaling huminto si Reina, nagpalit ng po

“Kung sakali talagang wala ka nang choice,” wika ni Reina, medyo bastos ang tono, “edi sumunod ka na lang sa landas na tinatahak ko. Sa itsura mong iyan, Ysabelle, basta matanggap mo lang ang mga tinatagong patakaran ng industriya, walang papel na hindi mo makukuha.”Nakasimangot si Ysabelle kanina, parang nawalan ng gana sa buhay, pero nang marinig ang tinuran ni Reina, bigla itong nagliwanag. Umakto pa itong para bang isang dalagang mahinhin, tumiklop ang mga braso at bahagyang umurong sa upuan, waring takot na takot sa narinig.“Mula ako sa disente at marangal na pamilya,” giit niya, nakataas pa ang kilay. “Paano mo ako mapipilit na ibenta ang… alam mo na, iyon?”Sandaling natahimik ang mesa, ngunit hindi nagtagal, mabilis ding binago ni Ysabelle ang usapan. “Sige na nga, tama na iyan tungkol sa akin. Ikaw kaya ang pag-usapan natin, Reina. Mag-tatatlumpu ka na, pero ni minsan, wala ka pang naranasang unang pag-ibig. Sinasabi ko sa’yo, habang tumatagal, nauubos ang magagandang lalak

Sandaling natigilan si Reina bago muling nagsalita. May kislap sa kanyang mga mata habang nakatitig sa malayo, para bang sariwa pa sa alaala ang imahe ng lalaking kanilang nakilala. “Ang gwapo niya, at grabe ang aura. Hindi ko maiwasang isipin kung interesado ba siya kay Sera.”Hindi agad nagsalita si Ysabelle. Tahimik siyang nakaupo, ngunit sa loob-loob niya’y kumukulo ang mga iniisip. Sa haba ng kanyang karanasan—dalawampu’t pitong taon na rin bilang isang bakla—handa siyang ipagpusta ang lahat: kung bakla ang lalaking iyon, puputulin na lang niya ang sarili niyang ulo.Ang totoo, walang bakas ng pagiging bakla sa kilos ni Blake. Sa halip, malinaw ang nakikita niyang dalawang posibilidad: kung hindi ito talaga bakla, ibig sabihin, may malalim itong intensyon kung bakit niya pinapanggap na ganoon. At kung gayon, may dalawang dahilan lang: alinman sa gusto nitong makuha si Sera, o mayroon itong ibang pakay na nakatago.Sandaling naglaro sa isip ni Ysabelle ang posibilidad na baka may

Sa departamento ng negosyo, may tatlong grupo na magkakahiwalay ng gawain. Ang pinuno ng ikatlong grupo kung saan kabilang si Sera ay si Sebastian Serrano. Bagaman nasa early thirties pa lamang ito, ay mabilis nang nakapagpatatag ng pangalan sa kumpanya. Matangkad, makisig, laging maayos ang pananamit, at higit sa lahat ay may mabuting ugali. Dahil din sa kanyang mga nagawang tagumpay sa larangan ng negosyo, hindi nakapagtatakang marami sa kumpanya ang humahanga sa kanya—lalo na ang mga kababaihan. Para bang natural na humahatak ng atensyon ang kanyang presensya saan man siya magpunta.Pagkatok ni Sera sa pinto ng opisina ni Sebastian at pagbukas nito, agad siyang sinalubong ng isang eksenang hindi niya inaasahan: isang dalagang may mataas na ponytail, namumugto ang mga mata, at tila galing sa pag-iyak ang lumabas. Kilala niya ang dalagang ito—si Cristy Patellana, na kapwa niya bagong salta sa kumpanya. Sabay silang pumasok halos isang buwan pa lamang ang nakalipas, at pareho pang nas

Makalipas ang ilang sandali, dumating na rin ang mga tauhan ni Ysabelle dala si Leonel, ang ama ni Sera. Maingat nila itong inihatid pabalik sa sala, at agad ding humingi ng tawad ang mga lalaking naghatid, na wari ba’y nahihiya sa nangyari.“Pasensya na talaga, Ms. Sera,” ani ng mga guwardiya, bahagyang nakayuko, ang boses ay puno ng pagsisisi. “Pasensya na po kung hindi agad namin nabanggit na umalis si Mr. Leonel sa inyong bahay, o kung nakatawag man lang sana kami ay sana'y hindi na kayo nag-alala pa.”Napatingin si Sera sa kaniyang ama na nakaupo na ngayon sa sofa. Ligtas ito, maayos ang kalagayan, at kahit payat ay buhay at humihinga sa harap niya. Hindi niya napigilang mamula ang mga mata, bahagyang nangilid ang luha. Mahina siyang umiling, pilit na nagpapakita ng tapang.“Wala iyon,” marahan niyang sabi, pilit na pinipigil ang nanginginig na tinig. “Maraming salamat ho sa pagbabantay ninyo, mga sir! Salamat ho talaga, pati na rin sa pag-aalaga kay Papa nang makita niyo siya ka