All Chapters of พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก: Chapter 141 - Chapter 150

168 Chapters

บทที่141 การยึดเรือนหลังอย่างเงียบเชียบ

ทันใดนั้น น้ำเสียงของกัวรั่วชิงพลันแปรเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกจนทุกคนสะท้าน“ข้าจะจัดการเปลี่ยนผู้ดูแลทั้งหมดทันที นอกจากนี้ก็จะตัดเบี้ยหวัด และเรียกเงินเพื่อชดใช้ความเสียหายที่พวกเจ้าสร้างไว้ให้กับจวน และหากคนผู้นั้นเป็นมีสัญญานายบ่าว ข้าก็จะขายคนคนนั้นออกไปเป็นทาส ให้พ่อค้าทาสโหดๆ ในเรือนทาสที่ห่างไกล เพื่อให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่บ่าวไพร่ที่คิดทรยศ”คำขู่ที่รุนแรงและตรงจุดของกัวรั่วชิงได้ผลชะงัด พ่อบ้านใหญ่และพวกหัวหน้างานต่างเห็นว่านางเอาจริง และเมื่อได้รับคำยืนยันจากเสี่ยวฮวาสาวใช้ของฮูหยินจิ้งกั๋วกงว่ากัวซื่อได้รับอนุญาตให้จัดการปัญหาทุกอย่างได้เต็มที่จริงๆ พวกเขาก็รู้ทันทีว่าทางรอดเดียว คือการให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ เพื่อประกาศความบริสุทธิ์ หรือปกป้องความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ที่พวกเขาซุกเอาไว้ใต้พรม“ไม่ต้องกังวลไป หากใครทำความผิดเอาไว้ แล้วยอมรับออกมาตามตรง ข้าจะไม่ลงโทษรุนแรง และจะให้โอกาสทำคุณไถ่โทษอีกด้วย” กัวรั่วชิงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดด้วยสีหน้า และน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรานี“พวกบ่าวจะไปนำบัญชีมาให้ฮูหยินซื่อจื่อเดี๋ยวนี้ขอรับ” พ่อบ้านใหญ่ตัดสินใจและหันไปสั่งหัวหน้างานแต่ละฝ่า
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่142 คืนเข้าจวนที่ว่างเปล่าของอนุซู

ในที่สุด วันแรมสิบสี่ค่ำที่ถูกกำหนดก็มาถึง เป็นฤกษ์ที่ไม่ได้ดีเลิศ แต่ก็ถือเป็นฤกษ์มงคลสำหรับการรับสมาชิกใหม่เข้าจวน ตามที่จิ้งกั๋วกงต้องการซูหมิ่นจูถูกส่งตัวมาที่จวนจิ้งกั๋วกงในฐานะอนุภรรยาอย่างเงียบเชียบผ่านประตูหลังของจวนตามธรรมเนียม เพราะมีเพียงภรรยาเอกเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าทางประตูใหญ่ แต่ถึงอย่างไรตระกูลซูที่มั่งคั่งก็เตรียมสินเดิมมากมาย และสาวใช้สองสามคนมาด้วย จึงทำให้ไม่รู้สึกอับอายจนเกินไปครั้นผ่านเข้ามาถึงลานทางด้านหลัง ก็มีสาวใช้รุ่นใหญ่คนหนึ่งมารอต้อนรับตามธรรมเนียม และนำทางไปยังเรือนพักที่จัดเตรียมไว้สำหรับอนุของซื่อจื่อ แน่นอนว่าเรือนพักแห่งนี้เล็กกว่าเรือนของนางที่ตระกูลซูลิบลับ แต่ด้วยความรู้สึกที่มีต่อหวงเชียนเล่อทำให้นางกล้ำกลืนความรู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมลงไปซูหมิ่นจูในชุดแต่งงานแบบเรียบง่ายนั่งรอหวงเชียนเล่อ ในห้องหอที่เงียบงัน ไม่มีเสียงดนตรี ไม่มีงานเลี้ยง และพิธีกราบไหว้ฟ้าดิน มีเพียงแสงเทียนส่องสว่างอย่างรำไรที่พอจะทำให้ห้องหอดูอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย นางนั่งอยู่บนเตียงโดยมีผ้าคลุมหน้าสีแดงปิดบังใบหน้าที่แต่งแต้มมาอย่างดีเอาไว้ พร้อมกับความหวังว่าเขาจะเห็น
last updateLast Updated : 2025-11-23
Read more

บทที่143 ผูกพันรักเหนือพันธะ

เสียงปิดประตูอย่างแผ่วเบาดังขึ้นที่เรือนรุ่ยหลิน หวงเชียนเล่อก้าวเข้ามาในเรือนของกัวรั่วชิงด้วยความเหนื่อยล้าทางใจมากกว่าทางกาย ความรู้สึกหนักอึ้งและความเย็นชาที่ต้องแสดงออกในคืนนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหายใจอยู่ในน้ำแข็งบรรยากาศในเรือนรุ่ยหลินแตกต่างจากเรือนเล็กที่เขาเพิ่งจากมาอย่างสิ้นเชิง ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นกำยานอ่อนๆ และความอบอุ่นของมังกรดินในยามค่ำคืนกัวรั่วชิงอยู่ในชุดคลุมผ้าไหมสีหงส์ร่อนที่มีประกายแวววาวใต้แสงเทียน พร้อมด้วยลายปักดอกโบตั๋นอันละเอียดอ่อน ยิ่งเสริมให้นางดูสง่างามและโดดเด่น แม้จะอยู่ในเวลาผักผ่อนแล้วก็ตาม นางกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ตั่งอุ่นข้างหน้าต่าง ใบหน้างามสะคราญแลดูสงบนิ่ง ไร้ทุกข์ไร้กังวล ไม่เหมือนคนที่สามีเพิ่งจะไปรับอนุเข้าจวนเลยแม้แต่น้อยครั้นกัวรั่วชิงเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ แล้วเห็นหวงเชียนเล่อเดินเข้ามา จึงวางหนังสือลง แล้วลุกขึ้นและเดินตรงไปยังสามีอย่างไม่ลังเล นางเห็นความตึงเครียดที่เกาะอยู่บนใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน“เกิดอะไรขึ้น ท่านต้องไปเรือนอนุซูมิใช่หรือ เหตุใดจึงมาที่นี่เล่า” กัวรั่วชิงเอ่ยเสียงนุ่มนวล ขณะเดินเข้าไปหาสามีหวงเชียนเ
last updateLast Updated : 2025-11-24
Read more

บทที่144 หลอมรวมเป็นหนึ่ง

กัวรั่วชิงโอบกอดแผ่นหลังที่แข็งแกร่งของสามีไว้แน่น นางจิกเล็บลงบนผิวหนังเขาเล็กน้อยเพื่อระบายความปรารถนาที่พุ่งพล่าน นางรับรู้ถึงความหนักแน่นและเร่าร้อนของหวงเชียนเล่อ และการตอบรับของร่างกายนางก็เป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด“เชียนเล่อ...” นางเรียกเขาเสียงแผ่วหวาน ดวงตาพร่ามัวไปด้วยไฟพิศวาทและความรัก “ข้า... ข้าต้องการท่าน”คำสารภาพที่ออกมาจากใจจริงทำให้หวงเชียนเล่อหัวใจเต้นแรง เขาก้มลงจูบนางอย่างเร่าร้อนและดูดดื่ม เพื่อเป็นการตอบรับคำขอแสนหวานของภรรยา เขาเร่งจังหวะให้เร็วและหนักหน่วงขึ้น โดยยังคงเฝ้ามองดวงหน้าแดงเรื่อของกัวรั่วชิง เพื่อให้แน่ใจว่านางกำลังได้รับความสุขอย่างเต็มที่กัวรั่วชิงเชิดหน้าขึ้นรับสัมผัส นางรู้ดีว่าสามีกำลังถ่ายทอดความรักลึกซึ้งให้แก่นางผ่านร่างกายนี้ แม้ว่าวันนี้จะมีสตรีคนอื่นเข้ามาในจวน แต่นางก็ยังคงเป็นผู้เดียวที่เขามาหา เป็นผู้เดียวที่เขามอบหัวใจให้ และเป็นผู้เดียวที่เขามอบกายให้ด้วยความรักเยี่ยงนี้ทุกสัมผัสของหวงเชียนเล่อ สื่อสารออกมาเป็นถ้อยคำได้ว่า ‘เจ้าคือของข้า เจ้าคือภรรยา เจ้าคือทุกสิ่งทุกอย่างของข้า’เขาพลันพลิกร่างของนางขึ้นมาอยู่บนกายแกร่ง โดยม
last updateLast Updated : 2025-11-25
Read more

บทที่145 อนุซูรายงานตัว

แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาในเรือนรุ่ยหลินอย่างอ่อนโยน คืนที่ผ่านมาเป็นเครื่องยืนยันความรักที่มั่นคงระหว่างกัวรั่วชิงกับหวงเชียนเล่อได้อย่างสมบูรณ์แบบกัวรั่วชิงตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นและเปี่ยมสุข นางผ่อนคลายและไร้ความกังวลใด ๆหวงเชียนเล่อลุกขึ้นแต่งกายในชุดขุนนาง เตรียมไปปฏิบัติหน้าที่ที่ศูนย์บัญชาการกองทัพประจำด่านชายแดนตะวันตก ทว่าดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความหลงใหลในตัวภรรยา“ชิงเอ๋อร์นอนต่ออีกหน่อยเถิด แล้ววันนี้ข้าจะรีบกลับมาหาเจ้า” เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะฝากฝังคำพูดสุดท้าย “ไม่ต้องกังวลเรื่องในจวน เจ้าทำตามที่ควรทำก็พอ ที่เหลือมีข้าอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ”กัวรั่วชิงยิ้มรับ ดวงตาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในบุรุษผู้นี้อย่างที่สุดขณะเดียวกันที่เรือนจิ่วฟาง ซูหมิ่นจูตื่นขึ้นมาในเช้าวันแรกที่ไร้สามีเคียงข้าง นางมองไปยังฟูกข้างที่ว่างเปล่าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอับอายและไม่ยินยอม การถูกทอดทิ้งในคืนส่งตัวคืนแรกถือเป็นความอัปยศที่ไม่มีสตรีใดรับได้ซูจิ่นได้ยินความเคลื่อนไหวภายในห้อง จึงเดินเข้ามาเก็บม่านเตียง และประคองเจ้านายของตนแต่งกายด้วยชุดที่สวยงามที่ส
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more

บทที่146 สัญญาณแห่งความสุข

เวลาได้ร่วงเลยจากปลายฤดูเหมันต์เข้าสู่ต้นฤดูวสันต์ อากาศที่เคยหนาวเหน็บเริ่มอบอุ่นขึ้น กิ่งก้านที่เคยเปลือยเปล่าของต้นไม้ในจวนจิ้งกั๋วกงเริ่มมียอดอ่อนสีเขียวผลิบานออกมา ส่งสัญญาณแห่งการเริ่มต้นใหม่พร้อมกันนั้น ข่าวคราวความเคลื่อนไหวจากเมืองหลวงก็เป็นที่กล่าวขวัญถึงในวงกว้าง และก่อให้เกิดกระแสวิจารณ์อย่างหนาหู เว่ยอ๋อง มู่หย่งฉี เจ้าครองแคว้นบรรณาการเหนือเขตแดนฝั่งตะวันตก ผู้ซึ่งรั้งรออยู่ในเมืองหลวงเพื่อจัดการภารกิจสำคัญ ได้เข้าพิธีวิวาห์อย่างเป็นทางการกับเหยาหลิงเจิน บุตรีของเจิ้นหนิงโหวเป็นที่เรียบร้อยแล้วแม้จะเป็นที่รู้กันว่าพระชายาเว่ยอ๋องผู้นี้มีสติปัญญาไม่สมบูรณ์ แต่การวิวาห์ก็ดำเนินไปอย่างยิ่งใหญ่ บัดนี้มีกระแสเล่าลือว่า เว่ยอ๋องจะนำพระชายาเดินทางกลับมายังฉางหยางในไม่ช้า การกลับมาของคู่สามีภรรยาที่แปลกประหลาดนี้ จึงเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ผู้คนและขุนนางในดินแดนแห่งนี้ต่างจับตามองและเตรียมพร้อมต้อนรับด้วยความสงสัยเคลือบแคลงอย่างยิ่งต่างจากกัวรั่วชิงเมื่อรู้ข่าว นางกลับรู้สึกยินดีที่สหายในวัยเด็กของนางได้รับเกียรติยศสูงส่ง เพราะต่อให้ผู้อื่นจะดูแคลนนางว่าเป็นเพียงคนเขลา แต่ในสายต
last updateLast Updated : 2025-11-27
Read more

บทที่147 โอกาสที่รอคอย

เรือนจิ่วฟาง เต็มไปด้วยความเงียบเหงาที่ยาวนานมาหลายเดือน แสงอาทิตย์ยามบ่ายสาดส่องเข้ามา ไม่ได้ช่วยบรรเทาความอ้างว้างในใจซูหมิ่นจูได้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งทราบข่าวว่ากัวรั่วชิงตั้งครรภ์ หัวใจนางก็ร้อนรุ่มดั่งมีไฟสุ่ม“เวลาผ่านไปเพียงเท่านี้ นางจิ้งจอกนั่นก็ท้องแล้ว ไหนข่าวลือว่านางมีบุตรยากอย่างไรเล่า” ตอนไปที่เมืองหลวง นางได้ข่าวว่ากัวรั่วชิงมีบุตรยาก จึงไม่ค่อยเดือดเนื้อร้อนใจเท่าใด แต่ตอนนี้คนที่ไม่น่าจะท้องกลับท้องขึ้นมาเสียได้ มันน่าแค้นใจนัก “หากนางคลอดบุตรชายก่อนข้า ข้าก็จะไม่เหลือโอกาสใดๆ อีกต่อไปแล้วน่ะสิ”“นางท้องได้ คุณหนูของบ่าวก็ท้องได้เจ้าค่ะ และนางจะได้บุตรชายหรือไม่ก็ยังไม่รู้” ซูจิ่นรีบเข้ามากระซิบข้างหูผู้เป็นนาย “ตอนนี้ซื่อจื่อเลือกที่จะแยกไปนอนที่ห้องหนังสือ ขาดคนดูแลปรนนิบัติยามค่ำคืน นี่เป็นโอกาสของท่านแล้ว”นัยน์ตาของซูหมิ่นจูมีประกายวาบผ่าน “จริงสินะ ข้าเตรียมการสำหรับตั้งครรภ์มานานขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสร่วมหอกับซื่อจื่อสักครั้ง ข้าจะต้องท้องแน่ๆ”“ใช่แล้วเจ้าค่ะ หากท่านสามารถตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชายคนแรกให้ซื่อจื่อได้ ความสำคัญของกัวรั่วชิงก็จะหมดไปเอง”คำยุยงของ ซ
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่148 เชื่อใจ

หวงเชียนเล่อออกจากห้องหนังสืออย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเคร่งเครียดจนน่ากลัว แม้จะยังค้างคาและรู้สึกหงุดหงิดไม่สบอารมณ์กับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่สัญชาตญาณของแม่ทัพบอกให้เขารีบไปศูนย์บัญชาการกองทัพ เพื่อจัดการงานสำคัญให้เสร็จสิ้นก่อนจะคิดเรื่องส่วนตัวตลอดทั้งวัน เขาพยายามทบทวน ลำดับเหตุการณ์เมื่อคืนตั้งแต่ต้นจนจบ ก็พบว่าสิ่งเดียวที่ผิดไปจากทุกครั้งคือเครื่องหอมแม้จะดูเหมือนเดิม แต่ก็มีกลิ่นที่ผิดเพี้ยนผสมอยู่‘นางใช้กำยานปลุกกำหนัดกับข้า?’ไม่ใช่! หากเป็นกำยานกระตุ้นกำหนัด กลิ่นจะหอมเอียนกว่านี้ เขาต้องรู้ตัวตั้งแต่แรกแน่ แต่เพราะกลิ่นนี้คล้ายกลิ่นที่ใช้ในห้องหนังสือเป็นประจำ ทำให้กว่าจะรู้ตัวร่างกายก็ร้อนรุ่มไปหมดแล้ว เขาถึงได้เสียท่าให้กับซูหมิ่นจูทว่าเขาร่วมหอกับนางจริง ๆ หรือ เพราะความทรงจำส่วนนี้ไม่มีเหลืออยู่เลย แต่ปัญหาก็คือร่องรอยการเสียพรหมจรรย์ที่ปรากฏอยู่...ความรู้สึกผิดต่อกัวรั่วชิงย่อมมีอยู่ แต่สิ่งที่เข้าครอบงำจิตใจของหวงเชียนเล่อมากกว่า คือความโมโหและโกรธแค้นที่ถูกลบเหลี่ยม‘ข้าผ่านสมรภูมิรบมานับครั้งไม่ถ้วน เล่ห์กลในกองทัพอันซับซ้อนข้าก็เคยประสบมาแล้ว แต่ข้ากลับพลาดท่าใ
last updateLast Updated : 2025-11-29
Read more

บทที่149 ความลำพองใจอันแสนสั้น

ทางด้านซูหมิ่นจู พอเห็นว่าหวงเชียนเล่อไม่ได้ปฏิเสธร่องรอยการร่วมหอที่นางสร้างขึ้น ซ้ำยังมีท่าทีโอนอ่อนผ่อนตาม นางก็อดรู้สึกภาคภูมิใจในแผนการของตน และเชื่อมั่นว่าหากคืนต่อ ๆ ไปเขามาหานาง อีกไม่นานนางจะต้องตั้งครรภ์เป็นแน่ คิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก นางจึงกำชับซูจิ่นให้จัดหาเสื้อผ้าอาภรณ์ที่งดงามสำหรับคืนนี้ไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆในช่วงบ่าย กัวรั่วชิงในฐานะฮูหยินเอกผู้ใจกว้าง ได้ส่งกัวเซียงสาวใช้ชั้นสองจากเรือนรุ่ยหลิน นำผ้าไหมจินหลิงเนื้อดี พร้อมปิ่นปักผมหยกขาวไปมอบให้ซูหมิ่นจูที่เรือนจิ่วฟาง เพื่อเป็นรางวัลที่อนุภรรยาได้ช่วย “ปรนนิบัติซื่อจื่อ” ในยามที่ฮูหยินเอกกำลังตั้งครรภ์กัวเซียงมอบของกำนัลให้ที่มือของซูหมิ่นจูด้วยท่าทางสุภาพพร้อมกล่าวคำถ่อมตนตามธรรมเนียม “ฮูหยินซื่อจื่อให้บ่าวนำของขวัญมาให้อนุซูเจ้าค่ะ ฮูหยินยังชื่นชมว่าอนุซูเอาใจใส่ซื่อจื่อได้ดี และขอให้รักษาสุขภาพด้วย”ซูหมิ่นจูมองปิ่นปักผมหยกที่อยู่ในกล่องอย่างพิจารณา ด้วยประสบการณ์ในตระกูลวาณิชที่ร่ำรวย นางย่อมมองออกว่าหยกชั้นดีนี้เป็นของมีค่าจริง ๆ นางเชื่อว่าของกำนัลล้ำค่าเช่นนี้ต้องเป็นเพราะหวงเชียนเล่อสั่งนางมาแน่
last updateLast Updated : 2025-12-01
Read more

บทที่150 ข้าเป็นเพียงอนุผู้น่าสงสาร

เมื่อความมืดเข้าปกคลุมจวนจิ้งกั๋วกง ซูหมิ่นจูก็เริ่มดำเนินการไปตามแผน ซูจิ่นสร้างข้ออ้างกับบ่าวไพร่ในเรือนจิ่วฟางว่าอนุซูรู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงปิดประตูพักผ่อน โดยไม่ต้องการให้ใครรบกวนในคืนนี้ขณะเดียวกัน ซูหมิ่นจูได้มอบเงินก้อนหนึ่งให้ซูจิ่น เพื่อนำไปติดสินบนนายทวารที่เฝ้าประตูเล็กด้านหลังจวน ประตูนี้ถูกใช้เฉพาะในยามที่จวนเกิดเรื่องฉุกเฉินเท่านั้น ผู้เฝ้าเป็นชายชราที่ทำงานให้กับจวนกั๋วกงมาเนิ่นนาน เขาจึงได้รับความไว้วางใจให้เฝ้าประตูนี้ พอนานวันเข้าก็ยิ่งเกิดความเบื่อหน่าย และมักใช้ช่องทางนี้ทำเงินอย่างลับ ๆ จากผู้ที่ต้องการแอบออกจากจวนโดยไม่ให้ผู้ใดรู้เห็นยามดึกสงัด ซูหมิ่นจูปลอมตัวเป็นหญิงรับใช้ธรรมดา โดยสวมเสื้อผ้าสีทึบเพื่ออำพรางตัวในความมืด นางมีซูจิ่นคอยคุมกันและนำทาง เมื่อไปถึงประตูเล็กด้านหลัง ซูจิ่นมอบสินบนที่เตรียมไว้ให้แก่นายทวารชราทันที“เจ้าจงจำไว้ หากเรื่องคืนนี้ถูกเปิดเผยออกไป ไม่ใช่แค่เงินรางวัลก้อนใหญ่จะไม่มีให้เจ้า แต่ชีวิตของเจ้าก็จะไม่มีเหลือด้วย” ซูจิ่นกล่าวเสียงเบาแต่หนักแน่นด้วยคำขู่แกมสัญญานายทวารชราซึ่งได้รับเงินก้อนโตจนตาโตนั้นรีบรับปากอย่างสัตย์ซื่อ “วางใจไ
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more
PREV
1
...
121314151617
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status