All Chapters of ครูสาวโดนของ: Chapter 1 - Chapter 10

“เราเป็นอะไรไปเนี่ย” เธอเริ่มรู้สึกกลัวและใจคอไม่ดีกับอาการประหลาดของตัวเอง “เมื่อเช้ายังไม่เป็นอะไรเลย ..จู่ๆ เราเป็นแบบนี้ได้ไง หรือว่าเราแพนิก”การมาเป็นครูบรรจุใหม่ในโรงเรียนชายแดนทำให้เธอเครียดขนาดนั้นเลยเหรอยอมรับว่าตอนแรกก็กังวล เพราะไม่เคยใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดมาก่อน แถมไม่รู้จักใครที่นี่เลยแต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอมั่นใจว่ามีความสุขมากและสนุกกับการทำงานที่นี่พอสมควร เธอมีหัวหน้างานที่ใจดี มีเพื่อนครูที่น่ารัก มีลูกศิษย์ลูกหาที่ตั้งใจเรียน“แกเป็นอะไรปลายฟ้า ..ทำไมรู้สึก” เหมือนมีลำแขนสอดอยู่ในรูกลีบอีกแล้ว “โอ๊ยย..เจ็บจัง!”เธอจะต้องทรมานไปจนถึงเมื่อไหร่ หากไปหาหมอที่โรงพยาบาล จะบอกหมอว่ายังไง ยารักษาต่างๆ นานาจะทำให้อาการแปลกๆ หายไปได้มั้ย โอย...ตอนนี้ทั้งเครียดทั้งกังวลจนไม่อยากจะเจอใครแล้วปลายฟ้าตัดสินใจลางานในช่วงบ่าย โดยอ้างว่าไม่สบาย แล้วกลับไปพักผ่อนที่บ้านพักหลังโรงเรียน“โอยย ร้อน ทำไมร้อนยังงี้นะ ร้อนสุดๆเลยอ่ะ” เธอรู้สึกร้อนจากภายในจนจะทนไม่ไหว แม้อากาศราว 22องศา แต่ใจเธอกลับร้อนรุ่มสุมทรวงสวนทางกับอากาศ“ร้อนอย่างกับเดือนเมษา ทำไมร้อนอย่างนี้นะ” ทั้งที่ตอนนี้ม

‘อย่าเข้ามานะ’ เธอพูดกับชายร่างยักษ์ในใจ แต่มันเหมือนฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ขยับเท้าก้าวขึ้นมายืนคร่อมตรงเนินสวาทอูมอิ่ม ดุ้นฉกาจมหึมากวัดแกว่งไปมาไม่ต่างจากงวงช้าง หัวของมันเหมือนหัวงูอนาคอนด้า ที่พร้อมจะฉกหญ้าอ่อนบนเนินหนั่น‘จะทำอะไรฉัน!!!..ออกไปนะ!!!’ เธอตะโกนดังก้องอยู่ในใจ พยายามดิ้นส่ายแต่ขยับร่างไม่ได้เหมือนเคย ‘อย่าเข้ามานะ ไป!!!’‘ฮึ่มมม ฮึ่มมมมม’ มันตอบโต้ด้วยการคำรามฮึ่มฮ่ำเหมือนเสือหิวโซที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ‘อ๊ะ!’ เธอตกใจตาเหลือกเมื่อเหลือบเห็นมือของมันที่ไม่ใช่มือมนุษย์ มันเป็นมือของเสือจริงๆ พอมองลงไปที่ปลายเท้าก็พบว่ามันเป็นเท้าของเสือ!!‘เสือสมิง!!’ วินาทีนั้น เรื่องราวเกี่ยวกับเสือสมิงที่พรานพยับเล่าให้ฟังก็ดังขึ้นในหัว เสือที่จำแลงแปลงกายเป็นมนุษย์ได้และล่อลวงมนุษย์เพื่อจับกิน แต่เสือสมิงในป่าธารสวรรค์ เคยเป็นมนุษย์มาก่อน เขาเป็นโจรป่าผู้เหี้ยมโหดบ้าเลือดที่โดนเสือเป็นฝูงรุมขย้ำจนไม่เหลือแม้แต่เส้นผม!!ตอนที่พรานผยับเล่าเรื่องนี้ เธอเป็นคนหนึ่งที่ไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง คิดว่าเป็นแค่เรื่องเล่าหรือนิทานตำนาน ที่มีไว้เพื่อไล่พวกโจรป่ากับพวกที่เข้ามาลักลอบตัดไม้ทำลา

“บอกแล้วไงเวลานอกราชการ จะไม่มีตำแหน่งไม่มีหัวโขน อยู่กันแบบพี่แบบน้องดีกว่า เข้าใจมั้ยน้องฟ้า”เธอยิ้มเขิน “เข้าใจแล้วค่ะพี่ธัน”ผอ.ธันวายื่นมือมาขยี้ปอยผมด้านหน้าเธออย่างเอ็นดู ทำเธอตกใจเล็กน้อย “พี่ธัน! เดี๋ยวใครเห็นเข้า จะเข้าใจผิดเอาได้นะคะ”เพราะบริเวณนี้เต็มไปด้วยบ้านพักครูน่ะสิ ไม่ได้มีแค่บ้านพักเธอหลังเดียวเสียหน่อย“ไม่มีใครเข้าใจผิดหรอก เพราะพี่ซื้อโจ๊กจากร้านดังในอำเภอมาฝากน้องๆ ที่บ้านพักทุกคน ไม่ได้ซื้อมาให้ปลายฟ้าคนเดียวซะหน่อย”เธอหมายถึงเรื่องที่เขาขยี้ปอยผมต่างหาก ต่อให้เขาเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว แต่เธอก็ไม่ได้เป็นน้องสาวของเขาจริงๆ นี่นา“ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” ถึงไม่ได้ซื้อมาให้เธอคนเดียว แต่เธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอด้วยใจจริง“พักผ่อนนะ พี่ไปละ”เธอยืนมองส่งจน ผอ.ธันวาขับรถเก๋งสีดำออกจากบริเวณหน้าบ้านพักของเธอไป ซึ่งเป็นบ้านที่เขายอมสละให้ครูบรรจุใหม่อย่างเธอมาพักแทนเรื่องนี้ทำให้บรรดาครูหญิงในโรงเรียนแตกตื่น ทั้งครูบรรจุ ครูรับจ้าง หรือแม้แต่ครูที่แต่งงานแล้ว ต่างพากันอิจฉาที่เธอได้นอนบนเตียงที่ ผอ.สุดหล่อ เคยนอน แม้จะนอนกันคนละเวลาก็เหอะ“เฮ่อ...แค่เห็นรอยยิ้มของเขา

พรานพยับลืมตาขึ้น แววตาดุดันเปล่งประกาย จ้องมองใบหน้าของเธอนิ่งงัน ก่อนจะไล่มองลงไปยังช่วงล่างกลางลำตัว ตอนนั้นเองที่เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้า เหมือนเจออะไรบางอย่าง...“สวัสดีค่ะน้าพราน” เธอยกมือไหว้พรานพยับ เห็นสายตาสงสัยของเขาก็เริ่มกังวล “มีอะไรหรือคะ”เขาจ้องมองตรงเนินสวาทของเธอ “ตอนนี้ครูรู้สึกเหมือนโดนสมสู่ตลอดเวลาใช่มั้ย”เธออ้าปากหวอ เขารู้ได้ไง มองทะลุผ่านเป้ากางเกงได้อย่างนั้นเหรอ “เอ่อ...ก็ประมาณนั้นค่ะ เหมือนมีของแข็งๆกระแทกใส่ตลอด”เขาพยักหน้า “ของดิ้นได้เหมือนอสรพิษ แล้วก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวเหมือนโดนพิษงู”เธอตาเหลือก “ใช่ค่ะ แสบร้อนเหมือนโดนพิษงู”“มีคนทำของใส่ครู แอบเอาของๆครูไปทำพิธีลงของอุบาศก์ ปลุกเสือสมิงจอมอาฆาตที่ชอบเสพสมกับมนุษย์ไปหาครู ปลุกต่อมร่านของครูให้ร้อนเหมือนไฟ จนครูทนไม่ไหว ต้องใช้มะเขือยาวมาชำระความใคร่ มาปลดปล่อยตัณหา จากนั้นของๆครูก็จะเน่าเปื่อย น้ำหนองไหล จนใช้งานไม่ได้อีก”“ห๊ะ!?” เธอช็อคใจหายวาบ “ทำไมน่ากลัวขนาดนี้คะ ใครหรือคะที่ทำของใส่หนู”“ใครสักคนที่อิจฉาริษยา ใครสักคนที่เกลียดชังครูเข้ากระดูก อยากทำลายครู”“ใครกันนะ ..ทุกคนก็ดีกับหนูนะคะ” เธอน

เพราะสงสัยจนอยู่ไม่ติด เลยรีบโทรหาครูตั้ม เพื่อนัดกินหมูกระทะที่ร้านประจำในตัวอำเภอแต่... “วันนี้เรานัดกินเลี้ยงเพื่อนมัธยมน่ะ”“เหรอ ..จริงสิ งั้นครูจอมขวัญก็ไปด้วยใช่มั้ย เพราะเป็นเด็กโรงเรียนเดียวกันนี่นา”“ใช่แล้ว อยากคุยมั้ยล่ะ แต่ตอนนี้นางไปเข้าห้องน้ำอยู่นะ”“แน่ะ สองคนนี้แอบคบกันป๊ะเนี่ย”“จะบ้าเหรอ ยัยจอมมันแอบชอบคนอื่นอยู่”“จริงเหรอ ใครอ่ะ”ครูตั้มเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบกระซาบ “ก็ ผอ.ธันวาไง ทำไมแกไม่รู้อ่ะ สนิทกันจะตาย”หลังวางสายจากครูตั้ม เธอก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวที่ได้ยินมา จนพบว่าครูจอมขวัญมักชื่นชม ผอ.ธันวาเสมอ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูดีไปหมด และเวลาที่พูดถึงผอ.ธันวา แววตาที่เคยเงียบงันก็จะเปล่งประกาย พร้อมจะทำทุกอย่างตามคำสั่งโดยไม่มีข้อแม้“หึง ผอ.ธันวานี่เอง” หากเธอลองสังเกตดีๆ ก็จะพบว่าแววตาคู่นั้นบอกตลอดเวลาว่าที่ๆเธอยืนอยู่นั้น มันเคยเป็นของฉันมาก่อน แกไม่ควรมาที่นี่เลย“ฉันโง่เอง...ที่มองโลกในแง่ดีเกินไป คิดว่าที่นี่เป็นทุ่งลาเวนเดอร์”วันนี้เธอได้เรียนรู้แล้วว่าอย่าเพิ่งตัดสินใครหากยังไม่รู้จักกันดีพอ เพราะบางคนหน้าตาดูใจดีไม่มีพิษภัย แต่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้