로그인공유
EP7...โดนของแรง..แกล้งให้สั่น
최신 업데이트:
2025-08-12 16:45:27หลังอาบน้ำจนร่างกายสะอาดทุกซอกทุกมุม เธอออกจากห้องน้ำมาด้วยความรู้สึกเครียดกังวล
ตอนแรกว่าจะแต่งตัวแล้วไปสอน แต่กลับไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย แอบกลัวว่าจะเกิดอาการขณะกำลังสอนนักเรียนอยู่หน้าชั้นเรียนอีก
“ทำไงดี” เธอถามตัวเองซ้ำๆ นึกไม่ออกว่าจะเอาปัญหาแปลกประหลาดนี้ไปปรึกษาใครดี เพื่อนครูที่สนิทที่สุดคือครูตั้ม แต่เขาเป็นผู้ชาย ส่วนครูจอมขวัญ ครูรับจ้างสอนวิชาเดียวกัน ที่สนิทรองลงมา เธอลางานสองวันไปทำธุระที่ต่างจังหวัด พรุ่งนี้ถึงจะกลับมาสอน
“ครูญาดาขี้เม้าท์จะตาย ขืนคุยกับครูญาดา เรื่องเราดังไปทั้งอำเภอแน่ ..ครูท๊อปก็ไม่ได้สนิทขนาดนั้น โอยยย ทำไงดีเนี่ย ..อูยยย ..มะเขือยาว ทำไมฉันอยากทำกับมะเขือยาวจัง ..เอาไว้ไหนนะ”
วินาทีนั้นเอง...โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอรีบหยิบมาดู เพราะคิดว่าเป็นสายจาก ผอ.ธันวา แต่กลับเป็นผู้ชายอีกคน ‘พรานพยับ’ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบที่ยังแข็งแรงบึกบึน ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับป่าในแถบนี้ เจ้าของสายตาดุดัน แต่ร้อนแรงทุกครั้งเมื่อได้เห็นสัตว์ป่า
“สวัสดีค่ะน้าพราน” เธอเรียกพรานพยับตามครูตั้มซึ่งเป็นหลานชาย บันทึกเบอร์ของเขาไว้ตั้งแต่ไปเดินป่าด้วยกันเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
“ครูปลายฟ้า” น้ำเสียงดุดันเหมือนหน้าตา ลมหายใจหนักหน่วงเบาๆราวกับมีเรื่องกังวล “..ผมอยากเจอครูปลายฟ้าตอนนี้เลย”
เธอขมวดคิ้วนิ่วหน้า “มีอะไรรึเปล่าคะ??”
“เมื่อคืน ตอนที่ผมออกตระเวนแถวๆลำธารฝั่งตรงข้ามบ้านพักครู ..ผมเห็นวิญญาณตัวใหญ่ยักษ์ยืนคร่อมอยู่บนหลังคาบ้านครู”
เธอตกใจตาโต “อะไรนะคะ!!”
“เมื่อคืนครูเจออะไรแปลกๆบ้างรึเปล่า”
เธอกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ หันมองรอบกายด้วยความหวาดกลัว “ค่ะ ..มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น ความจริง มันแปลกมาสองวันแล้วค่ะ”
“ผมคิดว่าครูโดนของนะ ต้องรีบแก้ในเจ็ดวัน ไม่งั้น ครูจะหนีจากมันไม่ได้อีกเลย”
เธออ้าปากค้าง ช็อคจนใจสั่น “โดนของเหรอคะ”
“ใช่ครับ ของแรงซะด้วยนะ”
“ของแรง???”
“ทั้งดุทั้งโหด และกักขฬะ”
เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว “กักขฬะเหรอคะ?”
“ครูต้องรีบแก้ให้เร็วที่สุด”
“หนูต้องทำไงคะ จะแก้ได้ยังไง”
“ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิด ครูต้องเข้าพิธีแก้ตามปมที่มันผูกไว้ ..มันมีรายละเอียด ก่อนอื่นต้องรู้ก่อนว่าของที่ครูโดน มันมาจากไหน”
“น้าพรานช่วยหนูได้มั้ยคะ”
“ตอนนี้ผมนั่งสมาธิอยู่ในถ้ำบนน้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ด อีกสามวันกว่าจะลงไปข้างล่าง”
“งั้นหนูไปหาน้าพรานที่นั่นได้มั้ยคะ” เพราะตอนนี้เธอร้อนใจสุดๆแล้ว
“แต่ครูไม่ชำนาญเส้นทาง ..มาคนเดียว อาจหลงป่าได้เลยนะ ผมอดเป็นห่วงไม่ได้”
“ฟ้าจำเส้นทางได้ค่ะ ยังไงฟ้าก็จะไป”
“เอางี้ก็แล้วกัน ผมจะส่งพรายน้ำไปคุ้มครองครู”
“พรายน้ำเหรอคะ”
“ไม่ต้องกลัว มันทำตามคำสั่งผม มันจะไม่ทำร้ายครู แต่จะนำทางครูมาหาผมที่ถ้ำได้”
“แล้ว..มาในลักษณะไหนคะ”
“ครูมองไม่เห็นหรอก แค่ได้กลิ่น กลิ่นพรายน้ำตัวนี้จะคล้ายดอกบัวน่ะครับ เพราะผมเรียกมันมาจากสระบัว ครูทำใจให้สบายๆแล้วเดินตามกลิ่นมาเลยครับ”
เพราะกลัวจนลืมกลัวไปแล้ว ปลายฟ้าไม่รอช้า สวมเสื้อยึดสีดำกางเกงยีนขาสั้น รองเทาผ้าใบ หยิบกระเป๋าสะพาย ใส่ทั้งมีดสั้น สเปรย์พริกไทยและเครื่องช็อตไฟฟ้าลงในกระเป๋าสะพาย แล้วออกจากบ้านพักครู ตรงไปยังลำธารขนาดใหญ่ด้านหลัง เพื่อจะข้ามไปอีกฝั่ง อย่างไม่ลังเล
“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำร้ายฉันได้!!” เธอก้าวลงไปในลำธารน้ำใส ซึ่งเต็มไปด้วยโขดหินทั้งเล็กใหญ่กระจัดกระจายถ้วนทั่ว ค่อยๆเดินลุยน้ำครึ่งน่องจนถึงริมฝั่งอีกฟากของลำธาร
“อื้อ..” เมื่อขึ้นไปยืนบนฝั่ง ซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่หนาแน่น สายลมพัดวูบผ่านใบหน้า ก่อนเธอจะได้กลิ่นดอกบัวหอมกรุ่นแตะจมูก “...มาแล้ว”
เธอรับรู้ได้ว่าพรายน้ำมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว วินาทีแรกขนลุกซู่ไปทั้งตัว วินาทีต่อมาก็เกิดความมั่นใจว่าจะไม่มีอันตรายใดมาทำร้ายเธอได้ในระหว่างทาง
เธอเดินตามกลิ่นดอกบัวไปอย่างแน่วแน่มุ่งมั่น ไม่หวั่นต่อเสียงสรรพสัตว์ที่ได้ยินตลอดทาง หัวใจจดจ่อจะไปให้ถึงถ้ำฤาษีบนน้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ดให้จงได้
ใช้เวลาไปราวสามสิบนาทีก็ถึงน้ำตกธารสวรรค์ชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ๆเธอกับกลุ่มครูหนุ่มสาวมักจะมาปิ๊กนิกเล่นน้ำกันเกือบทุกวันหยุด
แต่จุดหมายของเธออยู่สูงกว่านั้น น้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ดที่อยู่บนยอดเขา
“เอาวะ อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว” เธอใช้ความพยายามและความอดทนอย่างหนักมาต่อสู่กับการเดินขึ้นเขาในครั้งนี้ โดยยังคงตามกลิ่นดอกบัวไป
สรุปแล้วเธอใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่าก็ถึงน้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ด ซึ่งก็สมกับนามเรียก เพราะม่านน้ำตกตรงหน้าราวกับตกจากสรวงสวรรค์ แอ่งน้ำมีสีเขียวสดใสดั่งแก้วมรกต แวดล้อมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่เก่าแก่อายุนับร้อยปี
“ในที่สุด...ฉันก็มาถึงแล้ว!!” เธอกวาดสายตามองไปทั่ว แต่ยังไม่เห็นพรานพยับ จึงเดินตามกลิ่นดอกบัวไปทางทิศตะวันตก ตรงไปยังหลังม่านน้ำตก แล้วก็พบโพรงถ้ำขนาดใหญ่ซ่อนอยู่ตรงนั้น
“น้าพราน!” ภาพที่เธอเห็นคือพรานพยับอยู่ในสภาพเกือบเปลือย สวมเพียงกระจับปิ้งใบไม้ปกปิดลำฉกาจเอาไว้ กำลังนั่งบำเพ็ญศีลอยู่อย่างสงบ บนแท่นหินขนาดใหญ่กลางโพรงถ้ำ
“มาแล้วเรอะ” เขาถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา...
เธอแปลกใจมากเมื่อได้เห็นพรานพยับในสภาพเหมือนคนป่า เพราะตอนเจอกันครั้งแรก เขาดูเหมือนหัวหน้าหน่วยรบพิเศษ เหมือนทหารกล้าบ้าดีเดือดที่พร้อมพุ่งไปข้างหน้า ไม่ใช่คนป่าหรือฤาษี
최신 챕터
ครูสาวโดนของ EP7...โดนของแรง..แกล้งให้สั่น
หลังอาบน้ำจนร่างกายสะอาดทุกซอกทุกมุม เธอออกจากห้องน้ำมาด้วยความรู้สึกเครียดกังวลตอนแรกว่าจะแต่งตัวแล้วไปสอน แต่กลับไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย แอบกลัวว่าจะเกิดอาการขณะกำลังสอนนักเรียนอยู่หน้าชั้นเรียนอีก“ทำไงดี” เธอถามตัวเองซ้ำๆ นึกไม่ออกว่าจะเอาปัญหาแปลกประหลาดนี้ไปปรึกษาใครดี เพื่อนครูที่สนิทที่สุดคือครูตั้ม แต่เขาเป็นผู้ชาย ส่วนครูจอมขวัญ ครูรับจ้างสอนวิชาเดียวกัน ที่สนิทรองลงมา เธอลางานสองวันไปทำธุระที่ต่างจังหวัด พรุ่งนี้ถึงจะกลับมาสอน“ครูญาดาขี้เม้าท์จะตาย ขืนคุยกับครูญาดา เรื่องเราดังไปทั้งอำเภอแน่ ..ครูท๊อปก็ไม่ได้สนิทขนาดนั้น โอยยย ทำไงดีเนี่ย ..อูยยย ..มะเขือยาว ทำไมฉันอยากทำกับมะเขือยาวจัง ..เอาไว้ไหนนะ”วินาทีนั้นเอง...โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอรีบหยิบมาดู เพราะคิดว่าเป็นสายจาก ผอ.ธันวา แต่กลับเป็นผู้ชายอีกคน ‘พรานพยับ’ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบที่ยังแข็งแรงบึกบึน ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับป่าในแถบนี้ เจ้าของสายตาดุดัน แต่ร้อนแรงทุกครั้งเมื่อได้เห็นสัตว์ป่า“สวัสดีค่ะน้าพราน” เธอเรียกพรานพยับตามครูตั้มซึ่งเป็นหลานชาย บันทึกเบอร์ของเขาไว้ตั้งแต่ไปเดินป่าด้วยกันเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา“ครูป
ครูสาวโดนของ EP6...มะเขือยาวจ๋า
“บอกแล้วไงเวลานอกราชการ จะไม่มีตำแหน่งไม่มีหัวโขน อยู่กันแบบพี่แบบน้องดีกว่า เข้าใจมั้ยน้องฟ้า”เธอยิ้มเขิน “เข้าใจแล้วค่ะพี่ธัน”ผอ.ธันวายื่นมือมาขยี้ปอยผมด้านหน้าเธออย่างเอ็นดู ทำเธอตกใจเล็กน้อย “พี่ธัน! เดี๋ยวใครเห็นเข้า จะเข้าใจผิดเอาได้นะคะ”เพราะบริเวณนี้เต็มไปด้วยบ้านพักครูน่ะสิ ไม่ได้มีแค่บ้านพักเธอหลังเดียวเสียหน่อย“ไม่มีใครเข้าใจผิดหรอก เพราะพี่ซื้อโจ๊กจากร้านดังในอำเภอมาฝากน้องๆ ที่บ้านพักทุกคน ไม่ได้ซื้อมาให้ปลายฟ้าคนเดียวซะหน่อย”เธอหมายถึงเรื่องที่เขาขยี้ปอยผมต่างหาก ต่อให้เขาเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว แต่เธอก็ไม่ได้เป็นน้องสาวของเขาจริงๆ นี่นา“ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” ถึงไม่ได้ซื้อมาให้เธอคนเดียว แต่เธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอด้วยใจจริง“พักผ่อนนะ พี่ไปละ”เธอยืนมองส่งจน ผอ.ธันวาขับรถเก๋งสีดำออกจากบริเวณหน้าบ้านพักของเธอไป ซึ่งเป็นบ้านที่เขายอมสละให้ครูบรรจุใหม่อย่างเธอมาพักแทนเรื่องนี้ทำให้บรรดาครูหญิงในโรงเรียนแตกตื่น ทั้งครูบรรจุ ครูรับจ้าง หรือแม้แต่ครูที่แต่งงานแล้ว ต่างพากันอิจฉาที่เธอได้นอนบนเตียงที่ ผอ.สุดหล่อ เคยนอน แม้จะนอนกันคนละเวลาก็เหอะ“เฮ่อ...แค่เห็นรอยยิ้มของเขา
ครูสาวโดนของ EP5...ตื่นมาก็ยังรู้สึก
“โอ๊ะ!” เธอลืมตาฉับ เหมือนตื่นจากความตาย สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วลุกขึ้นนั่ง หันมองไปทั่วก็ไม่พบเสือสมิงตัวนั้น รอบตัวมีเพียงความว่างเปล่า และแสงอรุณแรกในเช้าวันใหม่ ที่สาดผ่านหน้าต่างบานเล็กเข้ามาเป็นลำ...“อ่า...เราฝันไปเหรอเนี่ย???” แต่ทำไมเหมือนจริงจนน่ากลัว “จริงสิ!” เธอรีบเลิกผ้าห่มออกดู เพื่อสำรวจตรวจความปลอดภัยของเนินสวาท แล้วก็พบว่ามันเปียกฉ่ำเหนียวเหนอะไปด้วยน้ำใคร่“อะ...นี่เรา เกิดอารมณ์ก็เลยฝัน อย่างนั้นเหรอ..ฝันเปียกเนี่ยนะ”ซึ่งพอคิดว่าตัวเองแค่ฝันลามกแล้วเกิดอารมณ์จนร่างกายมันตอบสนอง ก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะยังไงมันก็คือธรรมชาติของมนุษย์ ในวัยเจริญพันธุ์เช่นเธอ ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลยผู้หญิงอายุยี่สิบสามปีที่ยังไม่มีผู้ชายเป็นของตัวเอง แต่ก็ใช่จะชอบหรือรักใครไม่เป็นนี่นาและถึงเธอจะไม่เคยมีเซ็กซ์กับชายใดมาก่อน แต่ถ้านึกถึงผู้ชายที่แอบปลื้มเมื่อไหร่ มันก็มีอารมณ์ได้เหมือนกันแหละ“แต่..เราไม่ได้มีอารมณ์กับเสือสมิงแน่นอน สงสัยเราจะคิดถึงเรื่องที่น้าพรานเล่ามากไป สมองเลยหมกมุ่น ไม่ยอมดิลีทขยะออก ..เลยฝันบ้าบอคอแตกแบบนี้ ..เสือสมิงมีจริงที่ไหนกันล่ะ แล้วไอ้ตัวที่เราเจอใน
ครูสาวโดนของ EP4...อย่านะ...อย่าทำฉัน!
‘อย่าเข้ามานะ’ เธอพูดกับชายร่างยักษ์ในใจ แต่มันเหมือนฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ขยับเท้าก้าวขึ้นมายืนคร่อมตรงเนินสวาทอูมอิ่ม ดุ้นฉกาจมหึมากวัดแกว่งไปมาไม่ต่างจากงวงช้าง หัวของมันเหมือนหัวงูอนาคอนด้า ที่พร้อมจะฉกหญ้าอ่อนบนเนินหนั่น‘จะทำอะไรฉัน!!!..ออกไปนะ!!!’ เธอตะโกนดังก้องอยู่ในใจ พยายามดิ้นส่ายแต่ขยับร่างไม่ได้เหมือนเคย ‘อย่าเข้ามานะ ไป!!!’‘ฮึ่มมม ฮึ่มมมมม’ มันตอบโต้ด้วยการคำรามฮึ่มฮ่ำเหมือนเสือหิวโซที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ‘อ๊ะ!’ เธอตกใจตาเหลือกเมื่อเหลือบเห็นมือของมันที่ไม่ใช่มือมนุษย์ มันเป็นมือของเสือจริงๆ พอมองลงไปที่ปลายเท้าก็พบว่ามันเป็นเท้าของเสือ!!‘เสือสมิง!!’ วินาทีนั้น เรื่องราวเกี่ยวกับเสือสมิงที่พรานพยับเล่าให้ฟังก็ดังขึ้นในหัว เสือที่จำแลงแปลงกายเป็นมนุษย์ได้และล่อลวงมนุษย์เพื่อจับกิน แต่เสือสมิงในป่าธารสวรรค์ เคยเป็นมนุษย์มาก่อน เขาเป็นโจรป่าผู้เหี้ยมโหดบ้าเลือดที่โดนเสือเป็นฝูงรุมขย้ำจนไม่เหลือแม้แต่เส้นผม!!ตอนที่พรานผยับเล่าเรื่องนี้ เธอเป็นคนหนึ่งที่ไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง คิดว่าเป็นแค่เรื่องเล่าหรือนิทานตำนาน ที่มีไว้เพื่อไล่พวกโจรป่ากับพวกที่เข้ามาลักลอบตัดไม้ทำลา
ครูสาวโดนของ EP3...ฝันร้ายแสนซ่าน
หลังอาบน้ำเสร็จ เธอใช้ผ้าขนหนูสีขาวห่อพันตัวเพื่อซับน้ำและปกปิดร่างกายในส่วนสงวน แล้วออกมานั่งยีผมด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปลายเตียงพอใจสงบลงและร่างกายเย็นลงได้ ก็เริ่มคิดหาเหตุผลว่าทำไมจู่ๆ เธอจึงเกิดอาการประหลาดเช่นนี้“ก่อนหน้านี้ ..เราไปทำอะไรมานะ กินอะไรแปลกๆ หรือเจออะไรแปลกๆ มารึเปล่า” พยายามคิดทบทวนเกี่ยวกับชีวิตในสามวันเจ็ดวันที่ผ่านมา “จริงสิ! เมื่อสามวันก่อน เราไปเดินป่ามานี่นา”ทริปเดินป่าที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานและความท้าทาย เพราะเดินขึ้นไปจนถึงน้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยทีเดียว โดยมีพรานพยับซึ่งอดีตเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้วัยห้าสิบเป็นไกด์นำทาง มีครูตั้มหลานพรานพยับเป็นหัวหน้าทีม มีครูท๊อป ครูจอมขวัญ ครูญาดาและเธอเป็นผู้ร่วมทีม“น้าพราน!”พอคิดถึงพรานพยับ คำพูดประโยคหนึ่งก็ลอยมาเลย ตอนพักกินข้าวกันที่น้ำตกธารสวรรค์ชั้นห้า เขาได้เข้ามากระซิบบอกเธอว่า...‘สามวันเจ็ดวันนี้ ..อย่ากินมะเขือยาวที่คนอื่นเอามาให้นะ มันสกปรก’“มะเขือยาว!!” พอคิดแล้วใจก็สั่น เพราะเช้าวันนี้ เธอกินข้าวร่วมกับกลุ่มเพื่อนครูที่โรงอาหาร ในจานผักแนมน้ำพริก มีมะเขือยาวหั่นชิ้นผสมอยู่ด้วยตอนที่พรานพยับกระซิบบอ
ครูสาวโดนของ EP2...ร้อนจนอยู่ไม่ติด
“เราเป็นอะไรไปเนี่ย” เธอเริ่มรู้สึกกลัวและใจคอไม่ดีกับอาการประหลาดของตัวเอง “เมื่อเช้ายังไม่เป็นอะไรเลย ..จู่ๆ เราเป็นแบบนี้ได้ไง หรือว่าเราแพนิก”การมาเป็นครูบรรจุใหม่ในโรงเรียนชายแดนทำให้เธอเครียดขนาดนั้นเลยเหรอยอมรับว่าตอนแรกก็กังวล เพราะไม่เคยใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดมาก่อน แถมไม่รู้จักใครที่นี่เลยแต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอมั่นใจว่ามีความสุขมากและสนุกกับการทำงานที่นี่พอสมควร เธอมีหัวหน้างานที่ใจดี มีเพื่อนครูที่น่ารัก มีลูกศิษย์ลูกหาที่ตั้งใจเรียน“แกเป็นอะไรปลายฟ้า ..ทำไมรู้สึก” เหมือนมีลำแขนสอดอยู่ในรูกลีบอีกแล้ว “โอ๊ยย..เจ็บจัง!”เธอจะต้องทรมานไปจนถึงเมื่อไหร่ หากไปหาหมอที่โรงพยาบาล จะบอกหมอว่ายังไง ยารักษาต่างๆ นานาจะทำให้อาการแปลกๆ หายไปได้มั้ย โอย...ตอนนี้ทั้งเครียดทั้งกังวลจนไม่อยากจะเจอใครแล้วปลายฟ้าตัดสินใจลางานในช่วงบ่าย โดยอ้างว่าไม่สบาย แล้วกลับไปพักผ่อนที่บ้านพักหลังโรงเรียน“โอยย ร้อน ทำไมร้อนยังงี้นะ ร้อนสุดๆเลยอ่ะ” เธอรู้สึกร้อนจากภายในจนจะทนไม่ไหว แม้อากาศราว 22องศา แต่ใจเธอกลับร้อนรุ่มสุมทรวงสวนทางกับอากาศ“ร้อนอย่างกับเดือนเมษา ทำไมร้อนอย่างนี้นะ” ทั้งที่ตอนนี้ม
