All Chapters of ครูสาวโดนของ: Chapter 21 - Chapter 30

“อื้อ...ซี๊ดดดด” เธอรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งตัว ยามลิ้นอุ่นตวัดวนไปทั่วบัวตูมเต่งตึงทั้งสองข้าง แม้มีบรากางกั้น ก็ไม่ทำให้รสสัมผัสนั้นหมดความเร่าร้อนลงได้ วินาทีนี้ เธอแทบจะปลดตาขอชุดชั้นในเสียเอง“โอ้วววว อา...อื้ออออออ...อูยยยยยสสสสสส์”"ขอชิมเนื้อนางให้หนำใจเถอะนะ” ว่าแล้วก็ล้วงมือลงไปในซอกขาของเธอแล้วคว้าจับเนื้ออูมของเธอไว้“อุ๊ย! เฮียขา...อื้ม...อ๊ะ...” ฝ่ามือร้ายคลำเคล้นอย่างสนุก ริมฝีปากร้ายก็ยังระดมจูบไปทั่วเนินอก “ฮือ...อา....”เขาใช้นิ้วชี้ขยี้จุดเสียวของเธออย่างเร็วและแรงจนเธอดิ้นพล่าน บิดกายสั่นสะท้านราวกับนอนอยู่บนกองไฟ“อู๊ยยยยยย เฮียขา โอยยยย” เธอครวญครางไม่ขาดปาก เขาก็ยังเร่งมือถี่ยิบ ขยี้ สะกิดตุ่มเสียวของหญิงสาวอย่างไร้ความปราณี จนเธอกดเกร็งไปทั้งร่าง ปลดปล่อยน้ำทิพย์จนกางเกงในเปียกชุ่มเฮียโกไม่รอช้า จัดการถอดกางเกงในของเธอออกทันที ส่วนเธอจัดการปลดเสื้อชั้นในออกแล้วโยนทิ้งไป“นอนลงสิจ๊ะ” เจ้าหล่อนทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อแผ่นหลังวางแนบบนเบาะนิ่มแล้วนั้น เขาก็จู่โจมเธอทันที“อื้อ....อา...” ริมฝีปากร้อนแรงของหนุ่มใหญ่ที่แสนเก่ง ทำให้เธอแทบละลายอีกครั้ง เขาจูบอย่างเร่าร้

เธอเผลอครางออกมาผะแผ่ว ขณะหลับตานิ่ง ปริ่มสุข สองมือลูบไล้ร่างกายไปถ้วนทั่ว พาลคิดไปว่าฝ่ามือตัวเองคือฝ่ามือของโกสินทร์เสียอย่างนั้น“อืม...เราคงบ้าไปแล้ว เขาแก่กว่าเราตั้งเยอะ” เธอพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านและงุ่นง่านออกจากหัว รีบบิดก๊อกน้ำสำหรับเปิดฝักบัว เพื่อให้สายน้ำหลั่งไหล ชำระคราบแห่งตัณหา “แถมมีเมียมีลูกแล้วด้วย...มันก็แค่การแลกเปลี่ยน...มันก็แค่แลกกัน”ใช่! ครั้งนี้คือการแลกเปลี่ยน แต่ครั้งต่อไปคือความต้องการ!!!“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ ในเมื่อตัวเธอเองก็มีความสุขไม่น้อยไปกว่าเขา อย่างน้อย ก่อนที่เราจะไปจากที่นี่”ร่างกายสวยงามในวัยสาวสะพรั่งที่เธอใช้มันเพื่อแลกกับอนาคตของตัวเอง เธอหวังว่ามันจะคุ้ม“ขอโทษด้วยนะคุณแววตา ก็ฉันไม่มีเงิน ไม่มีเส้นสาย ไม่มีอำนาจ ไม่มีอะไรเลย มีก็แค่ความสวยงามและร่างกายสมบูรณ์แบบที่หากได้เปลือยกายต่อหน้าใครแล้วล่ะก็ ไม่มีผู้ชายคนไหนอดใจอยู่หรอก รวมทั้งผัวของคุณด้วย ต้องขอโทษจริงๆ”ติ๊ง...เสียงข้อความเข้าดังขึ้น ขณะเธอเยื้องย่างออกจากห้องน้ำ โดยมีผ้าขนหนูผืนน้อยห่อกาย เธอแน่ใจว่าต้องเป็นข้อความจากเฮียโกอย่างแน่นอน“คิดถึงจังเลยคนสวย...” ซึ่งเธอเดาไม่ผิด

เนื้อนางเดินต่ออีกราวสองร้อยเมตรก็ถึงหน้าบ้านกำนัน มีบอดีการ์ดสองคนยืนเฝ้าประตูอยู่“ฉันมากับผู้อำนวยการรตีค่ะ”“อ่อ...เชิญข้างในครับ” ขาดคำนั้น ประตูก็เปิดออก เผยความหรูหราโอ่อ่าภายในแบบบ้านเศรษฐี เธอย่างเท้าเข้าไปในด้านในด้วยความตื่นเต้น ไล่สายตามองไปทั่วทุกซอกทุกมุม“มาหากำนันใช่มั้ยคะ เชิญที่ห้องรับแขกค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคนเดินมาบอกเธอและผายมือเชิญไปทางประตูหนึ่ง“ผมไม่ยอมจริงๆ หลานผมมีรอยแบบนั้นได้ยังไง ถ้าไม่ใช่ครูแล้วใครเป็นคนทำ” เสียงของกำนันแผดออกมา ฟังก็รู้ว่าหัวเสียเต็มที่ ทำให้คนที่กำลังจะเข้าไปถึงกับชะงัก “ผมเลี้ยงหลานผมดีแค่ไหน ผอ.ก็รู้ แม้แต่ยุงสักตัวก็ไม่ยอมให้กัด แล้วนี่...ผอ.ปล่อยให้ครูฝึกสอนกระจอกๆมาทำหลานผมได้”“ขอโทษที่มาสายค่ะ” เนื้อนางก้าวเข้าไปในห้อง พร้อมกับพนมมือไหว้อย่างสวยงาม ด้วยใบหน้าเรียบเฉย แต่ดูทรงอำนาจ “หนูเป็นครูฝึกสอนของเด็กหญิงอารยาหลานของกำนันเองค่ะ”เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอจ้องสายตาดุดันของกำนันอย่างไม่เกรงกลัวทีเดียว กำนันพจน์ชะงักไปอึดใจหนึ่งเมื่อได้เห็นเด็กสาวคนนี้ ที่มีอะไรหลายๆอย่างในตัว ทำให้เขานึกไปถึงภรรยาที่จากไป“นี่คือครูเนื้อนางค่ะ เธอจ

หญิงสาวแค่ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรเขา นอกจากชิมอาหารตรงหน้าสองสามคำแล้วขอตัวไปห้องน้ำ“เฮ้อ...คนแก่คนนี้ เท่ดีจัง” เธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ขณะยืนล้างมืออยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ วินาทีนั้นเองที่หญิงสาวท้องแก่คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ ด้วยท่าทางมีความสุข เมื่อทั้งคู่หันมาสบหน้ากันโดยบังเอิญก็ทำให้เหวอไปทั้งคู่“เธอน่ะเอง นึกว่าใครที่ไหน มีปัญญามากินร้านแบบนี้ด้วยเรอะ หรือว่ามีเสี่ยพุงปลิ้นที่ไหนพามา” แววตาสายตาดูถูก พูดใส่หน้าเธอ ก่อนเดินเชิดเข้าห้องส้วมไป เมื่อประตูปิดก็ยังตะโกนออกมาอย่างไร้ความเป็นผู้ดี “ที่ไม่เอาเรื่องหล่อน เพราะผัวฉันขอไว้หรอกนะ เขาห่วงว่าฉันจะอารมณ์เสียจนคลอดยาก ไม่งั้น เธอเจอดีกว่านี้แน่ยัยครูฝึกสอนกระจอก”“เอ่อ...ก็เมืองนี้มันเล็กแค่นี้เองอ่ะเนาะ” เนื้อนางกรอกตามองบน “เสี่ยพุงปริ้นที่ไหนงั้นเรอะ นี่ถ้าคุณเห็นหน้าเสียคนนั้นล่ะก็ คงกรี๊ดเหมือนผีเข้า”เธอเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างหัวเสีย ระหว่างเดินกลับไปยังห้องวีไอพี เธอเห็นโกสินทร์นั่งอยู่ที่โต๊ะริมทะเล ท่าทางไม่ได้สนุกนักหรอก ดูเหมือนบังคับให้มามากกว่า“ชิ” เธอชิใส่ลูกเขย เดินกลับไปหาพ่อตาของเขาด้วยความยินด

เมื่อเธอผ่านเรื่องนี้ไปได้แล้ว เธอก็ต้องเจอเรื่องใหม่ๆ ปัญหาใหม่ๆเข้ามาทดสอบอยู่เสมอ ไม่อย่างนั้น ชีวิตมันคงจะราบเรียบเกินไปและสวรรค์ก็คงอยากจะฝึกความอดทนเธออีกครั้ง“อะไรกันเนี่ย...” หลังจากอ่านข้อความหนึ่งในโทรศัพท์ ซึ่งถูกส่งมาจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก มันทำให้เข่าเธอแทบทรุดทีเดียว “อย่าคิดว่า...ไม่มีใครเห็น”เนื้อนางถึงกับปวดขมับกับข้อความปริศนาที่ส่งมาหลายครั้งในช่วงเช้าของวันนี้ จนทำให้เธอสอนหนังสือไม่ค่อยรู้เรื่อง“เห็นอะไร?...บอกมา” เธอทนไม่ไหวจำต้องพิมพ์ตอบกลับไป แต่มันก็ยังส่งข้อความเดิมกลับมา เลยทำให้เธอรู้สึกโมโหจนแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง “บ้า...ไอ้โรคจิตที่ไหนเนี่ย...คอยดูนะถ้าจับได้ว่าใครคิดจะแกล้งฉันล่ะก็ ฉันจะจัดการให้หายบ้าไปเลย”หญิงสาวออกจากห้องน้ำหลังจากล้างหน้าล้างตาจนสะอาด เธอไม่แต่งหน้าใหม่เพราะไม่มีอารมณ์“เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันนาง” แป้งร่ำเดินมาชวนพร้อมโอ๊ต แต่เนื้อนางปฏิเสธเพราะไม่มีอารมณ์จะกินข้าวหรือทำอะไรทั้งนั้น“ไปเถอะ เดี๋ยวฉันหานมกินสักกล่องก็พอ อยากลดความอ้วนน่ะ” เมื่อเพื่อนๆหันหลังเดินออกไปแล้ว เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เพื่อรับสายของโกสินทร์ที่ติดต่อกลับมาอ