All Chapters of My wife เมื่อหมดรัก: Chapter 61 - Chapter 70

“ได้ข่าวไหมว่าคุณณิชไม่ใช่เมียเก็บบอส เขาก็อยู่กันปกติแต่อยู่กันสองบ้าน บ้านใหญ่กับบ้านคุณณิช” “จริงดิ เธอไปเอามาจากไหน” “คนวงในสุดๆ แล้ว มีคนเล่าว่าอันนี้น้าเดชคนขับรถบอสเป็นคนเล่าเอง ใครมันจะรู้ดีเรื่องเจ้านายเท่าแม่บ้านกับคนขับรถล่ะ” “เออ จริงด้วย บอสไปไหนน้าเดชแกก็ต้องรู้ดีสุด ละแกไว้ใจน้าเดชที่สุด คิดดูสิว่าบอสส่งน้าเดชไปคอยขับรถพาคุณหนูสองคนกับคุณณิชไปโน่นนี่นั่นช่วงวันหยุด” “ก็จริง เออใช่นึกออกแล้ว น้องสาวชั้นเล่าว่าวันเสาร์ที่ผ่านมาเจอบอสพาลูกเมียไปเที่ยวไร่องุ่นที่พัทยา” คนเล่าเป็นหนึ่งในผู้ช่วยเลขาในทีมของสุพรรษาและมีน้องสาวทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก“โนจ้ะ ฉันได้ยินน้าเดชเล่าว่าเช้านั้นคุณณิชพาลูกไปพัทยา บอสเพิ่งลงจากเครื่องกลับจากจีน พอถึงไทยปุ๊บก็ตามไปพัทยาเลยทำหน้าที่คุณพ่อต่อ โคตรน่ารักเลยอะแกไม่คิดว่าบอสจะมีมุมนี้” “แล้วทำไมคุณณิชเพิ่งโผล่มาล่ะ ตั้งหลายปีเราก็ไม่เคยเห็นคุณณิชเลยนะ” สาวคนหนึ่งตั้งข้อสงสัย“เพิ่งโผล่ที่ไหน คุณณิชก็ทำงานที่ออฟฟิศล่างมาตั้งสองสามปีละมั้ง แต่ไม่มีใครรู้เองว่าเธอเป็นอะไรกับบอส”“เออจริง เพื่อนฉันอยู่แผนกนั้นก็ว่าแป

“อาตี๋ เชงเม้งปีนี้พาอาณิชกับหลานสาวป๊าไปด้วยนะ พาอีมาเจอคนอื่นๆ ในบ้านเราบ้าง”เสียงบิดาที่ดังมาจากในโทรศัพท์ทำให้อังกูรอมยิ้ม“ได้ครับป๊า อีกสองอาทิตย์ใช่ไหมเดี๋ยวผมกับณิชพาเด็กๆ ไปเจอป๊ากับม้าที่โน่นเลย”อังกูรกับเสี่ยกวงสนทนากันต่อเรื่องงานอีกครู่หนึ่งก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยขอตัวและวางสาย เขาเริ่มสตาร์ตรถจะขับออกจากหน้าโรงเรียนลูกชายเพื่อไปรับแฝดน้องต่ออีกคน “เราจะไป[1]เชงเม้งกันอีกแล้วเหรอฮะพ่อ” วินที่ได้ยินพ่อคุยกับอากงถามขึ้น“ใช่ลูก ปีนี้จะไปน้ำตกไหนดี ไปค้างกันสักคืนไหม” “อยากไปโบนันซ่าฮะ วินจะพาน้องไปดูเสือ เรานอนสองคืนได้ไหมละพ่อ” วินต่อรอง“น่าจะได้คืนเดียวลูก วินยังไม่ปิดเทอมนี่ครับ ส่วนหวาน‍หวานปิดวันนี้แล้ว” อังกูรไม่ลืมว่าลูกชายยังไม่ได้ปิดเทอม เนื่องจากนานาชาติปิดเทอมช้ากว่าโรงเรียนทั่วไป“เอาไว้พวกเราสองคนเรียนที่เดียวกันเมื่อไหร่ เราคงหาเวลาไปทริปยาวๆ ได้บ้างนะลูก” อังกูรปลอบใจเด็กชาย“ไปจริงๆ นะพ่อ แต่ว่าเดี๋ยวนี้วินก็ไม่ค่อยเหงาแล้ว พ่อไม่อยู่ พ่อไปทำงานวินก็มีแม่ มีหวาน” เด็กชายพูดจ๋อยๆ อังกูรฟังแล้วสะท้อนใจ เขาเคยคิดว่าตัวเองให้ลูกเต็มที่แล้ว แ

วันรุ่งขึ้นณิช‍ชาและอังกูรไปจดทะเบียนสมรสกันที่ว่าการเขตตามที่ทนายแนะนำ โดยมีทนายและทีมงานลงชื่อเป็นพยานจากนั้นก็เป็นเรื่องของทนายที่จะจัดการเอกสารต่างๆ ให้ “แวะร้านสะดวกซื้อข้างหน้าได้ไหมคะ คุณต้น” ออกจากที่ทำการเขตทั้งสองกลับเข้าสำนักงานด้วยกัน แต่จู่ๆ ณิช‍ชาก็รู้สึกว่าเหมือนประจำเดือนจะมา และกระเป๋าถือใบที่เธอใช้วันนี้ไม่มีผ้าอนามัยสำรองมาด้วย“ณิชจะซื้ออะไร หิวเหรอ” อังกูรนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เช้า ภรรยาตามกฎหมายหมาดๆ ยังไม่ได้ทานอะไรมากนักเพราะเธอมัวแต่ดูแลลูกให้กินอาหารเช้า“เปล่าค่ะ คือว่าณิช... น่าจะประจำเดือนมา” เธอกัดริมฝีปาก ไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวกับเขาขนาดนี้มาก่อนจึงอึกอักนิดหน่อย“งั้นแวะปั๊มหน้าดีกว่า มีร้านค้ามีห้องน้ำด้วย” ชายหนุ่มพยัก‍หน้าไปทางป้ายที่เห็นไกลๆ“ก็ดีค่ะ” เมื่อไปถึงปั๊มน้ำมัน อังกูรหาที่จอดจากนั้นเขาเดินตามเธอเข้าไปในร้านค้าด้วย ณิช‍ชาหันมาเห็นจึงมองอย่างสงสัยว่าเขาเดินตามที่ชั้นวางแผนกผ้าอนามัยทำไม“คุณจะซื้ออะไรคะ”“ผมจะมาดูว่าณิชใช้แบบไหน เผื่อวันหน้าผมต้องเป็นคนมาซื้อให้” เสียงเขาไม่เบาและทำให้ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู

ณิช‍ชาและหวาน‍หวานออกจากร้านทำเล็บเกือบเที่ยง วันนี้อังกูรนัดกับลูกสาวไว้ว่าจะสั่งอาหารที่เด็กหญิงชอบขึ้นมารับประทานข้างบน เพราะตัวเขาต้องทำงานที่นี่ทั้งวัน ส่วนณิช‍ชาจะอยู่ช่วยงานจนถึงเวลาไปรับลูกชายที่โรงเรียนแล้วจะเลยพาคู่แฝดกลับบ้าน ลิฟต์เปิดออกพนักงานที่ทยอยกันพักเที่ยงเริ่มลงมาจากแผนก เพื่อไปยังแคนทีนของห้างที่เปิดบริการเฉพาะพนักงานเท่านั้น หนึ่งในคนที่ก้าวออกมาชะงักเมื่อเห็นณิช‍ชา “ณิชพี่ดีใจจังที่เจอ” เมลินดาปราดมาหาท่าทางดีอกดีใจ ณิช‍ชาปรายตามองไม่ได้ยิ้มตอบดังเช่นเมื่อก่อน“พี่ขอคุยด้วยสักห้านาทีได้ไหมณิช” “มีอะไรเหรอคะ พูดเลยก็ได้” ณิช‍ชาตอบเธอหันไปมองหวาน‍หวาน “หวาน‍หวานขึ้นไปหาคุณพ่อก่อนเองได้ไหมลูก”เด็กหญิงพยัก‍หน้า ตรงนั้นมีพนักงานหญิงที่คุ้นหน้าหลายคนอาสา “ให้หนูพาน้องหวาน‍หวานขึ้นไปชั้นเก้าก็ได้นะคะคุณณิช” ณิช‍ชายิ้มให้พนักงานที่เธอจำได้ว่าอยู่ในทีมเลขานุการของสุพรรษา “ขอบคุณมากนะคะ หวาน‍หวานขึ้นไปข้างบนกับพี่เขานะคะลูก เดี๋ยวแม่ตามไป” หญิงสาวหันกลับมามองเมลินดา เดินนำไปอีกมุมที่เป็นซอกตึกห่างไปไม่ไกล “ตกลงมีอะไรคะ” “

เช้านั้นพวกเขาออกเดินทางก่อนเจ็ดนาฬิกา อังกูรเป็นคนขับรถไปเองเฉพาะครอบครัวของตนสี่คนพ่อแม่ลูก ส่วนบรรดาของไหว้ที่ถูกจัดเตรียมอย่างดีในส่วนที่เขารับผิดชอบ คือบรรดาอาหารปรุงสำเร็จต่างๆ อาทิ [1]โหงวแซ ข้าวสวย ผัดหมี่ รวมไปถึงขนมต่างๆ อย่างซาลาเปา ขนมเปี๊ยะ จันอับ ถ้วยฟู ของเหล่านี้จะถูกขนแยกไปในรถอีกคันที่มีระบบรักษาอุณหภูมิเพื่อไม่ให้อาหารที่ปรุงสุกแล้วเสียได้เนื่องจากอากาศร้อนมากในช่วงปลายเดือนมีนาคมนั่นเองส่วนน้องสาวอีกสองคนรับหน้าที่เตรียมของอื่นๆ เช่นอันธิกาดูแลเรื่องผลไม้และเครื่องดื่ม ส่วนอิส‍ริ‍ยาเป็นคนจัดหาดอกไม้ กระดาษไหว้และอุปกรณ์ต่างๆ รวมถึงของตกแต่งหลุมศพ ซึ่งงบตรงนี้สามพี่น้องจะใช้เงินส่วนตัวในการจัดหา อังกูรจึงรับหน้าที่จ่ายมากกว่าคนอื่นในฐานะพี่ชายคนโต หลุมฝังศพของครอบครัวเป็นหลุมใหญ่อยู่ในโซนพิเศษคือด้านหน้าสุด หาง่ายและมีพื้นที่กว้างมากโดยที่วันนี้นอกจากจะมีครอบครัวของอังกูรแล้วยังมีญาติคนอื่นๆ ในตระกูลมาร่วมด้วย ซึ่งณิช‍ชาจะได้พบในวันนี้เป็นครั้งแรกแบบเป็นทางการเมื่อไปถึงสุสานอังกูรจอดรถยนต์ที่จุดนัดพบเฉพาะของครอบครัวเขาคือที่โรงทาน โรงทานจะอยู่ไม่