All Chapters of My wife เมื่อหมดรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“ชอบไหม” ประโยคคำถามแผ่วพร่ามาพร้อมกับเสียงลมหายใจหอบหนัก อิสริยาพยายามลืมตามองแต่รู้สึกว่าเปลือกตาหนักอึ้ง ลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดไปตามผิวกายเจือกลิ่นบรั่นดีจางๆ จนเธอรู้สึกเหมือนจะเมาตามเธอยกมือขึ้นตั้งใจจะผลักอะไรก็ตามที่กำลังทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเหมือนขาดอากาศหายใจ แต่ฝ่ามือบางของเธอก็ถูกรวบไว้ทั้งสองข้างกดลงกับที่นอน จากนั้นความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างกายเมื่อยอดอกถูกดูดกลืนขบเม้มอย่างเมามันเธอครางออกมาเสียงแผ่วเบาเมื่อรู้สึกว่าควบคุมร่างกายไม่ได้อีกต่อไป ผิวเนื้อเธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัวและตอนนั้นเองที่รับรู้ว่าร่างกายของตนเปลือยเปล่าท่ามกลางความมืด หญิงสาวบิดตัวแผ่นหลังแอ่นโค้งจนไม่ติดที่นอนเพราะร่างกายส่วนกึ่งกลางร่างถูกดื่มชิมอย่างตะกรุมตะกราม ลิ้นสากเวลาที่สัมผัสกับกลีบเนื้ออ่อนทำให้เกิดเสียงหยาบโลนแต่ก็ชวนให้วาบหวามไปพร้อมกันในความมืดเธอถูกพลิกร่างให้นอนคว่ำ จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็ทิ้งตัวลงแนบชิดไล่จูบไปทั่วตั้งแต่ต้นคอ ซอกใบหูสอดลิ้นเลียเข้าไปในรูหูจนเธอย่นคอหนี ขนลุกทั้งตัวจากความเสียวสยิวที่เกิดขึ้นปุบปับร่างสูงจูบไล่ไปตามแผ่นหลังและแนวกระดูกสันหลัง หยุดนิ่ง

“แล้วลูกละคะ” อิสริยาถามเมื่อเดินลงมาจากห้องพักผู้ป่วยเพื่อกลับบ้าน “พี่พาน้องเพียงไปฝากที่บ้านป๊าน่ะ แล้วเลยมาหาเอ๋ที่นี่เพราะไม่รู้ว่าเรื่องจะยุ่งยากมากแค่ไหน” สกนธีพาลูกไปฝากไว้ที่บ้านพ่อตาโดยอธิบายเรื่องสั้นๆ ซึ่งทุกคนที่บ้านนั้นก็เข้าใจดี เพราะต่างก็คุ้นเคยกับเพื่อนกลุ่มนี้ของลูกสาวคืนนี้ณาราจะอยู่เฝ้าติยากร โดยที่อีกสักครู่แฟนหนุ่มของณาราจะมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยอีกคน เพื่อนสาวยืนยันให้อิสริยากลับไปพักที่บ้านเพราะเห็นว่าเพื่อนมีลูกเล็กและขอบคุณที่เธอมาทันทีที่โทรไปหา“แกอยู่ได้แน่นะ” อิสริยายังคงเป็นห่วง“ไม่เป็นไรอยู่ได้ อีกแป๊บนึงเดี๋ยวแฟนฉันก็มาแกกลับไปพักเถอะ ขอบใจนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนกัน” “ขอบใจทำไม ไอ้ติมก็เพื่อนฉันไหม แกพักบ้างนะณางั้นฉันกลับก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้มาเปลี่ยนกะแกอยู่เป็นเพื่อนติมมัน” “อ้าว เราไม่ไปรับลูกเหรอพี่เก่ง” หญิงสาวถามหลังจากที่เงยหน้ามองถนนและทันเห็นว่าเขาขับรถผ่านซอยบ้านเธอไปพอดี“ม้าไลน์มาบอกว่าน้องเพียงหลับแล้ว ไม่ต้องมารับเดี๋ยวจะงอแงให้เราไปรับลูกพรุ่งนี้” ชายหนุ่มอธิบาย เห็นเธอขมวดคิ้วก็รีบพูดต่อ“ม้าไลน์มาบอกในกลุ่มครอบครัว เ

อิสริยาอาบน้ำอยู่นานมาก เมื่อออกจากห้องน้ำจึงเห็นว่าสกนธีปิดไฟเข้านอนแล้ว เธอชั่งใจว่าควรจะออกไปนอนอีกห้องหรือนอนในห้องเดียวกันกับเขา แต่ก็เกรงว่าลูกจะรู้ว่าพ่อแม่ไม่ได้นอนห้องเดียวกันอีกจึงตัดสินใจเดินไปล้มตัวนอนบนที่นอนอีกฝั่ง ทันทีที่เธอพลิกตัวหันหลังให้คนที่นอนอยู่ก่อนแล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งเมื่อโดนสวมกอดทั้งตัว อิสริยาหันหน้ากลับมาตั้งใจจะตวาดใส่แต่ก็ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากริมฝีปากเพราะถูกปิดปากแบบไม่ให้ตั้งตัว“อื้อ...” เธอส่งเสียงอู้อี้เป็นโอกาสให้สกนธีล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน เขาล่อหลอกเธอด้วยจูบดูดดื่มพร้อมกับที่กดร่างเธอให้นอนหงายเลื่อนตัวคร่อมทับด้านบน ไม่ยอมละริมฝีปากออกในยามที่เปลี่ยนท่าจนทำให้เธอเริ่มเคลิ้มตาม“นึกว่าจะไม่ยอมออกจากห้องน้ำแล้ว” เขาพูดเสียงแผ่วพร่าในความสลัว “ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้น่าจะหนีไปนอนอีกห้อง” คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ“ถึงเอ๋ไปพี่ก็ตามไปนอนด้วยอยู่ดี ยังไงเราก็ต้องอยู่ห้องเดียวกันแยกไม่ได้แล้ว เดี๋ยวลูกไม่สบายใจ” ดวงตาสองคู่สบกัน ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายหลบตา สกนธีจึงก้มลงไปจูบที่ปลายคางเธอนุ่มนวล ลากลิ้นปาดเลีย

คดีของติยากรคืบหน้าอย่างรวดเร็วและมีแนวโน้มไปในทางดี เพราะว่าทนายติดต่อไปยังอดีตแฟนสาวอีกคนของเคน และได้รับทราบถึงพฤติกรรมที่ไม่ต่างกันกับที่ติยากรได้พบ นอกจากนั้นในอีกส่วนซึ่งเป็นคดีของสกนธีเองก็มีการได้คุยกับเพื่อนร่วมวงการหลายคน และพบว่าเคนไม่ได้ทำกับสกนธีเป็นคนแรก ดังนั้นจึงมีการรวบรวมผู้เสียหายหลายคนรวมฟ้องกันเป็นหลายกระทง ต่างกรรมต่างวาระและมูลค่าความเสียหายสูงถึงหลายสิบล้านคดีของติยากรและผู้เสียหายคนอื่นๆ ที่คดีที่เกี่ยวกับการแบล็กเมล ข่มขู่ ทำร้ายร่างกายและกรรโชกทรัพย์นั้น ศาลชั้นต้นได้พิจารณาแล้วและได้ตัดสินให้เคนจำคุกทั้งหมดสี่ปีสิบสองเดือน และเสียค่าปรับอีกสามแสนบาทและมีคำสั่งห้ามเข้าใกล้โจทก์ในระยะห่างที่ศาลกำหนดจำเลยได้ยื่นอุทธรณ์ซึ่งศาลได้รับอุทธรณ์ตามขั้นตอน นั่นหมายความคดีจะต้องยืดเยื้อไปอีกนาน ในส่วนคดีของสกนธีศาลได้ประทับรับฟ้องเคนเป็นจำเลยที่หนึ่ง และผู้มีส่วนรู้เห็นเป็นจำเลยที่สองและสามอีกหลายคน ซึ่งคดีของสกนธีเป็นคดีที่มีมูลความผิดและอัตราโทษที่รุนแรงไม่แพ้กัน คือคดีปลอมแปลงเอกสารราชการซึ่งถือเป็นความผิดอาญามีโทษทั้งจำและปรับทีมกฎหมายของคดีที่สกน

“คุณพ่อขา แม่จะต้องอยู่ข้างในนานไหมคะ” เด็กหญิงสุพิชชากระตุกมือคุณพ่อของเธอที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัด“เดี๋ยวคุณแม่ก็ออกมาลูก” สกนธีจูงมือลูกสาวพามานั่งรอด้วยกัน “หนูหิวหรือยังคะ ไปหาอะไรกินก่อนไหมพ่อพาไป” ชายหนุ่มมองเวลา จากที่คุณหมอแจ้งไว้น่าจะพอมีเวลานิดหน่อยพาลูกไปหาอะไรรับประทาน“หิวค่ะ แต่หนูอยากรอแม่” เพราะว่าเด็กหญิงเพิ่งกลับจากโรงเรียนก็ตรงมาที่โรงพยาบาลเลย “ไปกินก่อนลูก กว่าแม่จะผ่าตัดเสร็จกว่าจะขึ้นห้องพัก” ชายหนุ่มบอกลูกสาว กำลังจะพาเด็กหญิงไปชั้นล่างแต่คุณนายอิสรีย์เดินมาถึงเสียก่อน“น้องเพียงไปกับอาม่าก็ได้ลูก เก่งรอดูเอ๋เถอะเดี๋ยวแม่พาน้องเพียงไปเอง” “ขอบคุณครับม้า” สกนธีขอบคุณแม่ของภรรยาที่มาช่วยดูแลหลาน หลังจากที่อันธิกาเป็นคนไปรับหลานจากโรงเรียนมาส่งหาพ่อแม่ที่โรงพยาบาล“แล้วนี่เอ๋จะทำหมันด้วยเลยไหม” นางถามต่อ“ไม่ทำครับ เดี๋ยวผมทำเอง” แม่ยายชะงักมองหน้าลูกเขย ก่อนจะยิ้ม “ดี ทำหมันก็เจ็บตัวเพิ่มแค่ผ่าคลอดก็เจ็บพอแล้ว ขอบใจนะ” หาได้น้อยบ้านที่ผู้ชายจะยอมเป็นฝ่ายทำหมัน เนื่องจากมองกันว่าไหนๆ ฝ่ายหญิงก็คลอดลูกอยู่แล้ว ควรจะทำหมันไปด