All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 61 - Chapter 70

ถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังจะขอหย่า ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง เจียงซู่เธอต้องหาทุกวิธีทางเพื่อยื้อชีวิตของคุณย่าเอาไว้ให้ได้กู้หวยอวิ๋นพูดขึ้น “ยากหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ เพียงแต่ต้องใช้เวลา” เจียงซู่พูดเตือนเขา “คุณรู้ใช่ไหมว่าในเมืองเป่ยเฉิงตระกูลโจวมีอิทธิพลมากแค่ไหน?” กู้หวยอวิ๋น “วางใจเถอะ สามีคุณทำอะไรผมไม่ได้หรอก” ถึงแม้เขาจะเป็นคนของเมืองกั่งเฉิง แต่นั่นก็ใช่ว่าตระกูลโจวจะไร้อิทธิพลในเมืองกั่งเฉิง ดูท่าแล้วทนายคนนี้ที่รุ่นพี่แนะนำ คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่ก่อนหน้านี้เจียงซู่ก็พอจะรู้สึกแล้วว่า เว่ยชิงหางไม่ได้มาจากตระกูลธรรมดา ตอนนี้ยิ่งชัดเจนแล้วว่า สิ่งที่เธอคาดเดานั้นไม่มีทางผิดพลาดว่ากันโลกมักดึงดูดสิ่งของแบบเดียวให้มักอยู่คู่กัน เช่นเดียวกับมนุษย์ที่มักจะคบหากับผู้ที่อยู่ในระดับเดียวกับตนเสมอเจียงซู่ไม่ได้ถามต่อ เธอยกแก้วขึ้น “เรื่องนี้ต้องรบกวนคุณแล้ว”กู้หวยอวิ๋นเหลือบตามองไปยังเว่ยชิงหางที่นั่งข้างเจียงซู่ ยิ้มอย่างมีเลศนัยให้เขา พร้อมกับยกแก้วชนกับเธอ ถือเป็นการตอบตกลงระหว่างที่เจียงซู่ไปเข้าห้องน้ำ ทั้งห้องส่วนตัวจึงเหลือเพียงชายหนุ่มแค่สองคนกู้หวยอวิ๋นเ

โจวซือเหย่ “จำเป็นต้องทำอยู่แล้วครับ”น้ำใจของเขาที่มีต่อคุณย่า เป็นเรื่องยากที่จะปฏิเสธ“เวิงอี๋บอกกับผมว่า หลังจากที่คุณย่าเจอเธอ คุณย่าก็หมดสติไป เธอเป็นห่วงมาก เด็กคนนั้นเป็นน้องสาวของเพื่อนผม ก็เหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่ง ถ้าเธอทำอะไรล่วงเกิน คุณย่าก็บอกผมได้ครับ ถึงยังไงผมก็ขอโทษแทนเธอด้วยนะครับ”เมื่อได้ยินคำนั้น เจียงซู่รู้สึกราวกับโลกทั้งใบดับวูบลงไปตรงหน้าเพียงเพื่อเวิงอี๋ เขาถึงขนาดยอมก้มหัวขอโทษได้ขนาดนี้เชียวหรือ!คุณย่าอี้ “ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอหรอก เป็นเพราะร่างกายย่าเอง”โจวซือเหย่อยู่ในห้องป่วยได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาจึงขอตัวออกไปรับโทรศัพท์เมื่อเขาเดินออกไป บรรยากาศในห้องแสนอืดอัดพลันหายไปทำให้ห้องพักกลับมาชีวิตชีวาอีกครั้ง เจียงซู่ถึงได้หายใจทั่วท้องขึ้นคุณย่าอี้มองหลานสาวของตนด้วยความห่วงใย “ช่วงนี้หนูไม่ค่อยได้พักผ่อนเลยใช่มั้ย ย่าเห็นใต้ตาหนูคล้ำเชียว”เจียงซู่ตอบ “ช่วงนี้ทำงานหนักนิดหน่อยค่ะ”คุณย่าอี้เอ่ยเตือน “อย่าคิดว่าตัวเองอายุยังน้อยแล้วจะโหมร่างกายตัวเองได้นะ หนูต้องดูร่างกายให้ดี แล้วก็ย่าเองก็อยากเลี้ยงเจ้าตัวเล็กแล้วนะ”“อย่างน้อย

เจียงซู่เลือกที่จะทำเป็นมองไม่เห็นเมื่อเธอเดินสวนออกไป โจวซือเหย่ก็เอ่ยถามขึ้น “คุณจะไปไหน?”ในแววตาของเจียงซู่ฉายแววตาเย้ยหยัน “ก็หลีกทางให้พวกคุณไง”ความตั้งใจของเขาไม่ใช่แบบนี้เหรอสิ้นคำ เธอก็เลือกเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกโจวซือเหย่มองตามแผ่นหลังของเธอที่ค่อย ๆ เดินจากไป อ้าปากคล้ายกลับมีบางสิ่งที่อยากจะพูด แต่แล้วสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไม่พูดมันออกมา……ก่อนหน้านี้เธอไม่อยากที่จะให้คนอื่นนั้นได้รู้เรื่องการหย่าร้าง แต่การที่โจวซือเหย่พาเวิงอี๋เข้าบ้านอย่างเปิดเผยแบบนี้ มันทำให้เธอไม่อยากทนเป็นเต่าหดหัวอีกต่อไปเธอเลือกที่จะย้ายออกไปอีกครั้ง เลือกจะไม่เห็นไม่รับรู้ใจจะได้ไม่เจ็บปวดการกระทำของโจวซือเหย่ที่พาผู้หญิงอื่นเข้าบ้าน ทำให้เหล่าผู้ใหญ่ตระกูลโจวรู้กันหมด พวกเขาจึงเรียกกลับไปคุยก่อนพบคุณปู่ เจียงซู่ก็เจอเวินเหยาฉินเสียก่อนเพียงแค่เห็นหน้าเวินเหยาฉินก็เปิดฉากดุด่าทันที “ในฐานะภรรยา เธอกำลังทำอะไร? ไม่รู้จักห้ามซือเหย่ ทำไมปล่อยให้เขาทำอะไรตามอำเภอใจไปเรื่อย?”เจียงซู่ “ลูกชายคุณแม่ไม่เคยฟังหนูหรอกค่ะ”เวินเหยาฉินถลึงตาใส่ “ในเมื่อเขาไม่ฟัง แล้วทำไมเธอถึง

ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นพนักงานของบริษัทแล้ว และไม่มีบัตรผ่านขึ้นลิฟต์ เธอจึงขึ้นไปไม่ได้ ทำได้แค่โทรหาเลขาหลู่ขณะที่เธอกำลังรออยู่ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง“เจียงซู่”เมื่อได้ยินเสียง เจียงซู่ก็หันกลับไปมองเป็นเวิงอี๋กับหญิงสาวอีกคนหนึ่งเธอเคยเจอผู้หญิงคนนี้ ซึ่งเป็นคนในแผนกผู้ช่วยหยางเจวียนมองเธอตั้งแต่หัวจรด “เธอยังมาที่นี่อีกทำไม?”เจียงซู่ไม่อยากจะสนใจพวกเธอเมื่อเห็นเจียงซู่ไม่สนใจเธอ หยางเจวียนก็รู้สึกเสียหน้า จึงพูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันพูดกับเธออยู่นะ! หูหนวกเหรอ?”เจียงซู่พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ทำไมฉันจะมาไม่ได้? ตอนนี้กั่งรุ่ยเป็นสมบัติส่วนตัวของเธอแล้วเหรอ?”หยางเจวียน “ตอนนี้เธอไม่ใช่พนักงานของบริษัทแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควรจะมา!”“ใครเป็นคนตั้งกฎว่าไม่ใช่พนักงานของบริษัทแล้วจะมาไม่ได้?” เจียงซู่พูดต่อ “เธอเหรอ?”เวิงอี๋ขมวดคิ้ว “คุณเจียง พวกเราเคยเป็นเพื่อนร่วมงานกันมาก่อน เสี่ยวเจวียนไม่ได้มีเจตนาอื่น คุณก็ไม่จำเป็นต้องก้าวร้าวขนาดนี้”เมื่อเห็นเวิงอี๋หนุนหลังให้ หยางเจวียนก็ยิ่งได้ใจ “ฉันตั้งกฎไม่ได้ก็จริง แต่พี่เวิงทำได้ เธอเป็นนายหญิงของเรา ไม่ใ

โจวซือเหย่ไม่ได้รู้สึกอับอาย เขาดึงมือกลับอย่างเป็นธรรมชาติ แต่สายตากลับเหลือบมองไปทางเจียงซู่แวบหนึ่งเจียงซู่ไม่สนใจการสงสัยของเขามีคนอื่นต้องการพบอาจารย์เจิง พวกเจียงซู่จึงตามออกไปเวิงอี๋มองตามหลังพวกเขาแล้วพูดว่า “พี่ซือเหย่ พี่เจียงพูดอะไรลับหลังพี่หรือเปล่า? ฉันว่าอาจารย์เจิงดูเหมือนจะไม่พอใจพี่นะ”พอดีมีพนักงานเสิร์ฟเดินผ่าน โจวซือเหย่จึงหยิบแก้วไวน์จากถาดของเขา แกว่งแก้วเบา ๆ และพูดช้า ๆ ว่า “เธอไม่ใช่คนที่จะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น นัยน์ตาของเวิงอี๋ก็เปล่งประกาย ก่อนจะพูดด้วยเสียงหัวเราะ “ฉันคงจะคิดมากไปเองค่ะ ฉันก็รู้สึกว่าพี่เจียงไม่ใช่คนแบบนั้น”งานเลี้ยงดำเนินไปจนถึงสี่ทุ่มจึงจบลงณ โรงแรมห้องพักของทั้งสามคนอยู่ไม่ไกลกัน แต่ละคนต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า เจียงซู่จึงไม่ได้ตั้งใจจะนอนดึก เธอตรงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันทีหลังจากอาบน้ำเสร็จออกมา ขณะที่เธอทาครีมบำรุงผิวเสร็จ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นเธอไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเปิดประตูออกไปโจวซือเหย่กำลังยืนขวางอยู่หน้าประตูเหมือนกำแพงปิดตายเจียงซู่เผยแววต