All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อรถมาถึงโรงพยาบาลเจียงซู่ก็กล่าวเตือนเจียงเจียเหวินที่ทำหน้าซังกะตายว่า “ถ้าเธอยังอยากจะมีชีวิตสุขสบายแบบนี้ต่อไป ก็อย่าแสดงท่าทีหยิ่งผยอง”ตัวเองผู้เป็นภรรยาหลวงยังต้องกล้ำกลืนฝืนทนแกล้งโง่ แล้วเธอผู้ที่เป็นตัวต้นเหตุ ยังจะมาทำตัวหัวแข็งหยิ่งผยองอะไรกัน?เจียงเจียเหวินจ้องเธอแล้วพูดว่า “ยังจำเป็นต้องให้พี่มาสอนอะไรฉันอีก?”ถ้าไม่ใช่เพราะคุณย่า เรื่องนี้เธอไม่อยากจะยุ่งเลยเจียงซู่เคาะประตูห้องพักฟื้นผู้ป่วย ก่อนที่เสียงเย็นชาของโจวซือเหย่จะดังออกมาจากข้างในเมื่อผลักประตูเข้าไป ก็เห็นโจวซือเหย่ที่กำลังป้อนน้ำให้เวิงอี๋อย่างเอาใจใส่ เจียงซู่กำสองมือแน่นโดยไม่รู้ตัว รู้แค่เพียงว่าระคายเคืองตาไม่สบายตาโจวซือเหย่มองไปที่เธอ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับถามในใจว่าเธอมาทำอะไรที่นี่?เจียงซู่ระงับอารมณ์ในใจแล้วพูดออกไปว่า “ฉันพาเจียงเจียเหวินมาขอโทษคุณเวิงค่ะ”พูดจบ เธอเหลือบมองเจียงเจียเหวิน แม้ว่าในใจผู้ที่อยู่ด้านหลังจะไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก แต่ยังคงทำตามคำสั่งแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะ”เวิงอี๋ที่เพิ่งผ่านการผ่าตัดไป สีหน้าซีดจาง เต็มไปด้วยความงงงวย แล้วกล่าวไปว่า “ทำไมต้องขอโทษฉั

“เปล่าค่ะ”เธอมีเหตุผลอะไรที่โทษเขาล่ะ?เธอไม่ใช่คนที่เขาอยากจะแต่งงานด้วยจริง ๆ สักหน่อย สำหรับเขาแล้ว ก็เป็นเพียงแค่การทำธุรกิจร่วมกัน เป็นเธอเองที่คิดมากเกินไปไม่เพียงแค่ต้องการหน้าตาทางสังคม แต่ยังจะอยากได้ความรักด้วยโจวซือเหย่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น จึงเปลี่ยนเรื่องคุยว่า “เวิงอี๋ขอร้องแทนน้องสาวคุณ เธอไม่ถือสาเอาความ นี่เป็นครั้งสุดท้าย”ทั้ง ๆ ที่เป็นสิ่งที่เธออยากได้ แต่ในตอนนี้ ภายในใจของเธอกลับรู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกสมเพชตัวเอง“ฉันขอบคุณเวิงอี๋แทนเจียงเจียเหวินด้วยค่ะ”โจวซือเหย่ “ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณเห็นแก่ผู้อื่นมากกว่าตัวเองขนาดนี้”เขาเจตนาประชดประชันอย่างชัดเจนเธอก็อยากจะเห็นแก่ตัวบ้าง แต่เธอทำไม่ได้ เธอทิ้งคุณย่าที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กไม่ได้เจียงซู่ถามเขาว่า “วันที่ 26 นี้ คุณว่างมั้ยคะ?”โจวซือเหย่ถามกลับว่า “ทำไม?”เจียงซู่ตอบว่า “วันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดเจ็ดสิบปีของคุณย่าฉัน คุณไปกับฉันได้มั๊ยคะ?”โจวซือเหย่เผยเสียงอืมออกมา ไม่ได้พูดว่าจะไป แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไป แต่เธอรู้ดีว่านี่เป็นการตอบตกลงมองไปยังคนที่จะเดินออกไปจากบ้าน เจียงซู่ถามไ

ที่จริงโจวซือเหย่รู้อยู่แก่ใจ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทิ้งเธอไปหาเวิงอี๋ อุตส่าห์มาถึงหน้าบ้านแล้ว แต่กลับไม่อาจอยู่กับเธอต่อได้แม้เพียงสักนาทีเมื่อกลับไปแล้ว โจวซือเหย่ก็ไม่กลับมาอีกแล้ว จนกระทั่งงานวันเกิดของคุณย่าเลิก ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาบทสรุปนี้ เป็นไปตามที่เธอคาดการณ์เอาไว้ทุกประการระหว่างทางกลับบ้าน เจียงซู่ได้รับข่าวล่าสุดของโจวซือเหย่เป็นเวิงอี๋ที่ส่งข้อความมาให้เป็นรูปโจวซือเหย่ที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวของบ้านเวิงอี๋[พี่ซือเหย่กำลังทำอาหารเย็นให้ฉัน]เมื่อปิดโทรศัพท์ น้ำตาหนึ่งหยดก็ไหลออกมาจากหางตาเธอ ก่อนจะหายไปกับสายลมในยามค่ำคืนโจวซือเหย่หายไปทั้งคืน จนเช้าวันรุ่งขึ้นถึงจะกลับมาเปลี่ยนชุดที่บ้าน“ขอโทษนะ”การขอโทษสำหรับเธอแล้วไม่เคยมีความหมายใด ๆ เลยเจียงซู่ถามเขาไปว่า “ต่อไปถ้าฉันกับเวิงอี๋เกิดเรื่องพร้อมกัน คุณจะรีบไปหาเธอเป็นคนแรกใช่มั๊ย?”โจวซือเหย่ไม่ได้ตอบคำถามเธอ แต่พูดว่า “ผมไม่เอาเรื่องสมมติที่ไร้เหตุผลมาคิด”เจียงซู่หัวเราะเยาะตัวเอง ดูสิ คนที่เขาไม่รัก แม้แต่เรื่องสมมติก็ไม่ยอมที่จะหลอกเธอสักนิด……วันที่ต้องไปเยี่ยมอาจารย์เจิงมาถึงแล้ว ค

ครั้งแรกที่เจอโจวซือเหย่ เป็นตอนที่เธออายุสิบห้าปี นั่นเป็นวันเลิกเรียนธรรมดาวันหนึ่งในฐานะคนที่โดนกลั่นแกล้งในโรงเรียนมานานหลายปีแล้ว สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเธอแล้วกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเพราะช่วงเวลาเลิกเรียน เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมในการกลั่นแกล้ง ดังนั้น เธอจึงโดนขังในตรอกและถูกทำให้อับอายอีกครั้งพฤติกรรมที่เลวร้ายของเด็ก บางครั้งรุนแรงกว่าผู้ใหญ่เสียอีกการถูกตีถือเป็นเรื่องเล็ก แต่การโดนถอดชุด ถูกฉี่ราดหัว ถ่ายภาพเปลือยเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยการโดนกลั่นแกล้งตลอดหลายปี ร่างกายและจิตใจของเจียงซู่ได้รับความทรมานอย่างถึงที่สุด จิตใจของเธอก็พังทลายไปนานแล้วโจวซือเหย่ปรากฏตัวขึ้นก่อนที่หัวใจเธอจะแตกสลายเขาใช้เสื้อร่างคลุมร่างที่เปลือยของเธอ ใช้มือเช็ดสิ่งสกปรกออกจากหน้าเธอโดยไม่รังเกียจสักนิด และรู้สึกสงสารเธอ“เด็กน้อยที่น่าสงสาร”บางทีเขาอาจจะดูออกว่าเธอคิดสั้น เขาลูบหัวเธอเบา ๆ แล้วพูดว่า “จงมีชีวิตอยู่ให้ดีนะ มีชีวิตที่เหนือกว่าพวกเขา นั่นแหละจะเป็นการแก้แค้นที่ดีที่สุด”โจวซือเหย่เหมือนกับแสงไฟดวงหนึ่งบนเส้นทางอันมืดมิดของเธอ ที่ได้มอบแสงสว่า

เจียงซู่ที่จิตใจหนักอึ้ง เกือบจะโดนประโยคเมื่อครู่ทำให้หลุดขำซะแล้วเธอจึงพูดหยอกล้อไปว่า “หนูคิดว่าอาจารย์จะเป็นคนประเภทที่ต่อให้ตายก็ไม่หย่าซะอีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะหัวสมัยใหม่ด้วย”อาจารย์เจิงจ้องเขม็งแล้วพูดว่า “นี่ฉันเป็นคนหัวโบราณอย่างนั้นเรอะ? อีกอย่างการแต่งงานก็ไม่ใช่โทษประหารซะหน่อย โทษประหารยังผ่อนผันได้เลย”“ที่เธอไม่ยอมหย่า หรือว่าเสียดายลาภยศเหล่านั้น?”เจียงซู่ยังคงพูดติดตลกต่อว่า “จะว่าไป ก็ใช่ค่ะ หนูเสียดายจริง ๆ ยังไงซะก็ไม่เคยเห็นใครที่รวยขนาดนี้มาก่อน”อาจารย์เจิงถึงกับโกรธจัดเจียงซู่จึงรีบรินชาให้อาจารย์เพื่อขอโทษ“เรื่องการหย่า อาจารย์ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจัดการเองได้ค่ะ”เรื่องหย่า ยังไงเธอก็หย่าแน่ แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เรื่องที่เธอจะทำตามอำเภอใจได้เว่ยชิงหางก็พูดแทนเจียงซู่ในเวลาที่เหมาะสมว่า “ตระกูลโจวครอบครัวแบบนั้น เทียบกับครอบครัวธรรมดาไม่ได้นะครับ ต่อให้หย่าแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะจัดการให้เสร็จได้ในทันที อาจารย์ก็ให้ซู่ซู่แก้ไขปัญหาเองดีกว่านะครับ”อาจารย์เจิง “ฮึ”ออกมาเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเจียงซู่มองอาจารย์ด้วยความซาบซึ้งถ้าตัดเรื่องหย่าออกไป อาห