All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 71 - Chapter 80

เจียงซู่พักผ่อนอย่างสงบตลอดคืนในช่วงเวลาที่อยู่เมืองกั่งเฉิง อาจารย์เจิงไม่เพียงแต่มีงานที่ต้องยุ่งเท่านั้น แต่ยังมีเพื่อนเก่าที่ต้องไปพบเจอด้วย ระหว่างนั้นยังบังเอิญตรงกับวันเกิดของเพื่อนพอดี เธอและเว่ยชิงหางจึงได้ติดตามไปร่วมงานด้วยในงานเลี้ยงวันเกิด เธอได้เห็นโจวซือเหย่ที่ไม่ได้เจอมาหลายวันเธอรู้ว่าเมืองกั่งเฉิงไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่น่าจะเล็กขนาดถึงขั้นที่บังเอิญเจอกันบ่อยขนาดนี้ แม้แต่เจ้าของงานเลี้ยงเขาก็ยังรู้จักบังเอิญว่าพวกเขาอยู่ไม่ไกลกันนัก เธอจึงได้ยินบทสนทนาของพวกเขาพอดีเจ้าของงานเลี้ยงยิ้มและทักทายอย่างเป็นกันเองว่า “ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าคุณแต่งงานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เจอ เธอคือภรรยาของคุณใช่ไหม?”คำว่าเธอ ย่อมหมายถึงเวิงอี๋ที่ยืนอยู่ข้างกายโจวซือเหย่แน่นอนเธอได้ยินเวิงอี๋ทักทายและพูดคุยกับอีกฝ่าย แต่กลับไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากโจวซือเหย่ขนตาของเจียงซู่สั่นระริก เวลาเขาอยู่นอกบ้านมักจะแนะนำแบบนี้กับคนอื่นตลอดหรือเปล่า?เธอไม่อยากให้ตัวเองต้องขายหน้ามากไปกว่านี้ จึงเดินไปไกลหลายก้าวเพื่อรักษาระยะห่างจากพวกเขา ระหว่างนั้น พนักงานเสิร์ฟเดินผ่านมาพอดี เธอหยิบแก้วแชมเปญแ

ต่างก็บอกว่าสามีมีความลับซ่อนไว้ในใจ เมื่อกลับบ้านมาก็จะเอาอกเอาใจภรรยามากขึ้นเจียงซู่คิดว่าโจวซือเหย่ไม่ควรจะเป็นคนแบบนั้น แต่เขาดันทำสิ่งนั้นจริง ๆเขาหาหมอชื่อดังระดับนานาชาติมาให้คุณย่า บอกว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่เก่งกาจ รักษาโรคที่หายากและรักษายากต่าง ๆเจียงซู่ได้พบกับอีกฝ่าย ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนชื่อว่า ฮั่วเจิ้ง ซึ่งเป็นคนที่มีเชื้อสายจีนหลังจากตรวจอาการแล้ว ฮั่วเจิ้งก็บอกกับเจียงซู่ว่า “ผมรักษาให้หายขาดไม่ได้”แม้จะเป็นคำตอบที่เธอรู้อยู่แล้ว แต่ใจเธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกจมดิ่งนับตั้งแต่ที่คุณย่าป่วย เธอไปมาแล้วทั่วประเทศ หาหมอชื่อดังมาแล้วทุกแห่ง แต่ไม่มีใครสามารถรักษาได้ สถานการณ์ในตอนนี้คือการใช้เงินเพื่อซื้อเวลาในชีวิตแต่เงินที่จ่ายไปก็ไม่สามารถซื้อชีวิตที่เป็นอมตะได้ หมอบอกว่าย่าของเธอจะอยู่ได้อีกอย่างมากก็แค่สี่ปีจากวันที่หมอวินิจฉัยจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งปีแล้วคุณย่ามีชีวิตอยู่เพิ่มอีกหนึ่งวัน เจียงซู่ก็มีความสุขหนึ่งวัน แต่ในขณะเดียวกันก็มีความกังวลเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน การรอคอยความตายนั้น นอกจากตัวผู้ป่วยเองแล้ว ญาติที่ใกล้ชิดที่สุดก็เป็นคนที

เมื่อเจียงซู่อาบน้ำให้โจวซือเหย่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มาทำความสะอาดห้องน้ำอีก สุดท้ายถึงได้มาอาบน้ำให้ตัวเองพอจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอก็เหนื่อยแทบจะตายอยู่แล้วยิ่งเป็นแบบนี้ เจียงซู่ยิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองคาดเดาไว้มันถูกต้อง เขาก็แค่เป็นห่วงเวิงอี๋ ทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอต้องมาเหนื่อย!ทันทีที่เปิดผ้าห่มออกแล้วเอนตัวลงนอนบนเตียง โจวซือเหย่ก็เอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้ แล้วดึงร่างเธอเข้ามากอดแน่นในอ้อมอกเจียงซู่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา หูของเธอก็ได้ยินแต่เสียงหัวใจเต้นของเขาคางของโจวซือเหย่เกยอยู่บนศีรษะของเธอ มือลูบไล้ผมของเธอไปมาเบา ๆ “เนื้อมัน ๆ ที่พวกคุณอาสองเฝ้าคอยอยากกิน ถูกผมกินไปแล้ว”ท่าทางที่กำลังดิ้นหนีของเธอ ก็ต้องหยุดชะงักลงทันที ฟังจากน้ำเสียงเฉื่อยชาของเขาแล้ว เจียงซู่ฟังออกถึงความรู้สึกดีใจ “ผมใช้เวลาตั้งสามเดือน เพื่อที่จะทำให้พวกเขาสูญเปล่า”โจวซือเหย่จับหน้าของเธอไว้ แล้วก้มหน้าลงช้า ๆ ให้ปลายจมูกของทั้งคู่สัมผัสกัน พูดพลางลูบไล้เบา ๆ ว่า “วันนี้ผมมีความสุขมากเลยนะ” เนื้อแนบเนื้อ ลมหายใจรดกัน นี่คือสิ่งที่พวกเขาไม่เคยทำมาก่อน แม้ในช่วงเวลาที่ความต้องการ

เครื่องบินที่จะบินไปฝรั่งเศส กำหนดการคือตอนแปดโมงเช้าของอีกสามวันข้างหน้าก่อนเดินทางหนึ่งคืนเจียงซู่ได้รับโทรศัพท์จากเว่ยชิงหาง เขาก็จะบินไปฝรั่งเศส แต่ไม่เหมือนกับของเธอ เขาไปเพื่อทำงานนอกสถานที่มีเพื่อนร่วมทางก็ดีเหมือนกัน เจียงซู่นัดกับเขาไว้เรียบร้อยแล้วว่า เจอกันในเวลาที่นัดไว้ของวันถัดไปที่สนามบินทั้งคู่ขึ้นเครื่องบินพร้อมกันและบังเอิญว่าที่นั่งของพวกเขาทั้งคู่ติดกันเจียงซู่พูดหยอกล้ออีกฝ่าย “คุณคงไม่ได้รู้ข้อมูลส่วนตัวของฉัน แล้วจงใจซื้อที่นั่งติดกับฉันเหรอกนะ”เว่ยชิงหางยกมุมปากขึ้น เขาก็เล่นตามน้ำ “ถูกคุณจับได้ซะแล้ว”เจียงซู่หัวเราะออกมาเบา ๆ “ดูเหมือนว่ารุ่นพี่เว่ยจะมีเส้นสายที่เก่งกาจอยู่มากนะ”เว่ยชิงหางยิ้มมุมปากเบา ๆ และแววตาเป็นประกาย “ถ้าคุณมาทำงานกับผม จะต้องดีกว่ากั่งรุ่ยอย่างแน่นอน”เจียงซู่หัวเราะพลางกล่าวขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอรุ่นพี่เว่ยพาฉันรวย พาฉันบินนะ”ตลอดการเดินทางสิบกว่าชั่วโมง เวลาส่วนใหญ่ของเจียงซู่ใช้หมดไปกับการนอนเมื่อนอนพอแล้ว ลืมตาขึ้นมาก็ยังพบว่าเว่ยชิงหางกำลังยุ่งอยู่กับงาน เจียงซู่รู้สึกรำพึงรำพันอยู่ในใจ มีเจ้านายที่ขยั

โจวซือเหย่เป็นพวกเผด็จการ เขาไม่ได้กำลังปรึกษาเธอ แต่กำลังแจ้งให้เธอทราบ แล้วพาเธอกลับโรมแรมทันทีทันทีที่ประตูเปิดออก เธอก็ถูกผลักเขาไปชิดติดกับกำแพง ก่อนที่จูบอันเร่าร้อนของเขาจะประทับลงไปที่หลังหูของเธออย่างถึงอกถึงใจโจวซือเหย่จับเธอหันกลับมา ยกสะโพกของเธอ แล้วอุ้มเธอขึ้น มือทั้งสองของเจียงซู่โอบกอดคอของเขาไว้โดยอัตโนมัติแสงไฟสลัวทำให้บรรยากาศภายในห้องยิ่งเย้ายวน อบอวลไปด้วยความคลุมเครือเจียงซู่ถูกโยนลงบนเตียง ท่าทางถอดเสื้อของโจวซือเหย่ค่อนข้างรีบร้อนทุกครั้งที่พวกเขามีอะไรกัน มันทำให้เจียงซู่รู้สึกว่าเขาชอบเธอ แต่ต่อให้ไม่ชอบเธอคนนี้ ก็ชอบในร่างกายของเธอหิวมาหลายวัน โจวซือเหย่มีความกระหายอย่างรุนแรง ราวกับว่าต้องการอยากจะกินเธอไปทั้งตัวต่างบ้านต่างเมือง ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่แปลกตา เจียงซู่ปล่อยใจไปตามความรู้สึกของตัวเอง และปล่อยตัวไปตามอารมณ์จนลืมทุกสิ่งรอบตัวไป แม้เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอก็ยังถูกละเลยผ่านไปเมื่อทุกอย่างจบลง เจียงซู่ก็เป็นเหมือนปลาตายที่นอนราบอยู่บนตียง นิ้วมือของเธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะขยับได้อีก ขณะที่โจวซือเหย่แสดงออกถึงความพึงพอใจเป็นอย่างม