All Chapters of ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก: Chapter 51 - Chapter 60

คุณย่าอี้เอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “อาการหนักขนาดนี้เลยเหรอ? เสี่ยวซู่ ย่าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว หนูไปอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวเหย่ฉีดยาเถอะ”เจียงซู่ “เดี๋ยวหนูไปส่งคุณย่าที่ห้องพักผู้ป่วยก่อนก็ได้ค่ะ”คุณย่าอี้ปฏิเสธขึ้นมาว่า “ไม่ต้องหรอก แค่ไม่กี่ก้าวเอง ย่าเดินเองได้ หนูไปอยู่กับสามีของหนูเถอะ”เมื่อพูดจบ คุณย่าอี้ก็ดันตัวเธอออกเจียงซู่ “...”ณ ห้องให้น้ำเกลือ“การฉีดยาเข็มนี้อาจจะทำให้คนไข้มีอาการง่วงนะคะ ขอร่วมมือญาติดูแลอาการผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด หากมีปัญหาอะไรเรียกพยาบาลได้ตลอดเวลาค่ะ”พยาบาลมองมาทางผู้หญิงสองคนก่อนจะมองผู้ชายบนเตียงหนึ่งคน ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่‘ญาติ’ เวิงอี๋ตอบรับทันทีว่า “ได้ค่ะ เข้าใจแล้ว”ไม่ใช่แค่พยาบาลหรอกที่รู้สึกแปลก ๆ เจียงซู่เองก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังคงชัดเจนราวกับว่ามันยังคงเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า ทำให้ถึงตอนนี้เธอยังคงรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เจียงซู่พูดว่า “ในเมื่อมีคนอยู่เป็นเพื่อนแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ”เธอไม่อยากเห็นทั้งสองคนสวีตหวานกันต่อหน้าต่อตาเธอโจวซือเหย่เหลือบตาเผลอไปเห็นเข้ากับรอยแดงบนหลังใบหูของเธอ

37องศา คืออุณหภูมิที่ร่างกายสบายที่สุด แต่ไม่ใช่อุณหภูมิที่ดีที่สุดสำหรับความรู้สึกการแต่งงานที่ราบเรียบไร้คลื่นใด ๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำนิ่ง ที่มักจะซ่อนอัตรายบางอย่างไว้เช่นกัน...ในหนึ่งเดือนคุณหญิงย่ามักจะไปวัดเพื่อปฏิบัติธรรมสองวันสวนมนต์ ไหว้พระต่าง ๆ นับตั้งแต่การทำพิธีแต่งงานแก้เคล็ดสำเร็จ เธอก็ได้รับความโปรดปรานจากคุณหญิงย่าในฐานะ ‘ดาวนำโชค’ และกลายเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่มาวัดเป็นเพื่อนคุณย่าวันนี้ไม่มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่มา เวินเหยาฉินก็มาด้วยเช่นกันเมื่อมาถึงวัด เธอก็ถูกเวินเหยาฉินจัดการให้ไปคุกเข่าขอบุตรจากพระพุทธองค์ทุกครั้งที่มาจะต้องคุกเข่าแบบนี้ และครั้งนี้ก็เช่นกันเจียงซู่ไม่ได้ขัดขืนใด ๆ ทั้งสิ้น เธอทำตัวเหมือนเณรที่วัดที่ทำสิ่งต่าง ๆ ไปตามหน้าที่เท่านั้นเมื่อพิธีไหว้พระเสร็จ คุณหญิงย่ายังคงไหว้พระต่อไปส่วนเจียงซู่และคนอื่น ๆ ออกมาพักผ่อนเว่ยชิงหางส่งข้อความหาเธอเกี่ยวกับปัญหาในงานต่าง ๆ เธอจึงคุยกับเขาอยู่สักพักเมื่อบทสนทนาสิ้นสุดลง เจียงซู่เผลอกดเข้าไปดูหน้าฟีด เลื่อนดูโพสต์ต่าง ๆ ในหน้าฟีดของเธอ โพสต์สามอันแรกที่ปรากฏขึ้นมาก็คือเวิงอี๋ ซึ่ง

เมื่อเธอได้ยินคำพูดของอีกคนเช่นนั้น เจียงซู่จึงยกมุมปาก พยายามฉีกยิ้มออกมา “ฉันสบายดี? ”เว่ยชิงหาง “ถ้ามีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้นะ ไม่แน่ว่าผมอาจจะช่วยคุณได้ก็ได้”เจียงซู่เม้มปากแล้วถามขึ้นว่า “คุณรู้จักทนายสักคนไหม?”เว่ยชิงหางถามต่อว่า “คุณจะหาทนายไปทำไม?”เจียงซู่ตอบกลับอีกคน “ฉันอยากหย่า”เธอตระหนักได้แล้วว่า การพึ่งพาคนอื่นนั้นไม่มีประโยชน์เลย ไม่ว่าจะเป็นโจวหว่านซินหรือเวิงอี๋ ล้วนแล้วไม่ได้มีส่วนช่วยในการหย่าเลยแม้แต่น้อยหากสามารถแยกทางกันได้อย่างสันติก็คงดีที่สุด แต่ถ้าโจวซือเหย่ไม่ยอม เธอก็คงต้องฟ้องหย่าโจวซือเหย่ค่อนข้างหวงภาพลักษณ์ของตัวเอง เขาคงไม่ยอมให้เรื่องไปถึงขั้นนั้นอย่างแน่นอน และนั่นเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้เจรจาต่อรองนัยน์ตาของเว่ยชิงหางจู่ ๆ ก็เป็นประกายขึ้นมา “คุณอยากหย่าเหรอ? ”เจียงซู่ตอบกลับสั้น ๆ ว่า อืม“ทนายความในเมืองเป่ยเฉิงถูกโจวซือเหย่ดิวไว้หมดแล้ว ไม่มีใครรับทำคดีของฉันเลย ตอนนี้ฉันหาทนายที่รับทำคดีฉันไม่ได้”“ฉันก็แค่พูดให้ฟัง คุณไม่ต้องลำบากใจ...”เจียงซู่ยังไม่ทันได้พูดให้จบประโยค เว่ยชิงหางก็ตอบรับอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล “ผมช่วยคุณได้”เจ

“พี่เหลียง คุยอะไรกับพี่เจียงคะ? ”เหลียงจินฮั่นเมื่อเห็นเวิงอี๋จู่ ๆ เข้ามาใกล้ ก็ตกใจจนรีบถอยหลังออกทันที“...” เวิงอี๋ได้แต่กระพริบมองอีกคน พูดอย่างน้อยอกน้อยใจว่า “พี่เหลียง เป็นอะไรไป? ฉันดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะ? ”เหลียงจินฮั่นลูบจมูกตัวเองก่อนจะทำเป็นไอเบา ๆ พร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ “เปล่า ไม่ได้เกี่ยวกับเธอ”บ้าเอ๊ย เป็นเพราะเจียงซู่นางผู้หญิงบ้านั่นทั้งนั้น ที่พูดจาเหลวไหลอะไรก็ไม่รู้เมียเพื่อนไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว เขาไม่ได้เป็นคนเลวขนาดนั้นสักหน่อย“คนอื่น ๆ กำลังเรียกพี่แล้ว เดี๋ยวพี่ขอตัวไปก่อนนะ”เมื่อเห็นคนอีกคนที่พยายามหลีกเลี่ยงเธอราวกับกำลังเจองูพิษ เวิงอี๋ก็เต็มไปด้วยความสงสัย ขณะเดียวกันก็เริ่มระแวงเจียงซู่ขึ้นมาสรุปแล้วเธอพูดอะไรกับเหลียงจินฮั่นกันแน่? หรือว่านินทาเธองั้นเหรอ?เจียงซู่ผู้ไม่รู้เลยว่า การที่เธอทำตัวผิดเพี้ยนไปจากเดิมครั้งนี้ จะส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่เช่นนี้เมื่อก่อน เธอเต็มใจมากที่จะเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับชีวิตสังสรรค์งานเลี้ยงกับเพื่อน ๆ ของโจวซือเหย่ เพราะนั่นเป็นเหมือนกับเครื่องหมายการยอมรับในตัวเธอ แต่เธอไม่ค่อยได้รับโอกาสนั่นเสียเท่า

ในครั้งนี้โจวซือเหย่ไม่ได้พาอีกคนกลับมาด้วยกันที่คฤหาสน์จิ่งหยวน แต่เขาส่งคนนั้นกลับบ้านตัวเองที่คฤหาสน์จิ่งหยวนเมื่อถึงที่หมาย เจียงซู่ลงจากรถกลับเข้าห้องนอนแขกทันที จากนั้นก็พุ่งตรงไปที่ห้องน้ำเธอถอดเสื้อผ้าออกพร้อมยืนอยู่ใต้ฝักบัว ปล่อยให้น้ำอุ่น ๆ ค่อย ๆ ไหลชะโลมทั่วเลือนร่างเพื่อชำระล้างร่างกาย จากนั้นเธอใช้แรงทั้งหมดที่มีขัดผิวตัวเองราวกับกำลังขัดคราบสกปรกที่ปนเปื้อนบนผิวของเธอ ผ่านไปไม่นาน ผิวขาวเนียนของเธอก็กลายเป็นรอยแดงก่ำเต็มไปหมดทั่วเลือนร่างภาพความทรงจำที่มีพวกเหล่าคนเหยียดหยามเธอฉายวับเข้ามา ซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุดราวกับภาพยนต์ความทรงจำกับความเป็นจริงที่ตีกันไม่หยุดในหัวเธอ ทำให้ร่างกายของเจียงซู่ในตอนนี้สั่นเทาไปหมด เธอจมดิ่งลงไปสู่ความมืดมิดเธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไปกว่าสองชั่วโมง เมื่อออกมา ทั่วเลือนร่างของเธอก็แดงก่ำจากการแช่ในน้ำร้อน และรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอ ที่ใครเห็นเป็นอันต้องสะดุ้งตกใจโจวซือเหย่ที่กำลังยืนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ในห้องของเธอ เจียงซู่จึงรู้สึกแปลกใจขึ้นมาโจวซือเหย่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อว่า “คุณคิดจะนอนในห้องน้ำหรือไง?”ในตอนนั้นเจียงซู