All Chapters of ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : Chapter 151 - Chapter 160

คำพูดที่ตรงไปตรงมาและเย็นชาของหลิวหยุนจิงยิ่งกว่าน้ำแข็งเสียดแทงเข้ากลางใจหลี่จิ้งหยู นางผงะไปเล็กน้อยก่อนที่ความโกรธแค้นจะปะทุขึ้นมาอีกระลอก"เจ้าพูดง่ายนี่!" หลี่จิ้งหยูตวาดกลับ ดวงตาแข็งกร้าวอย่างไม่ยอมแพ้ "เจ้ากับมารดาแพศยาของเจ้าตีจากไปเสวยสุข ไม่เคยต้องเผชิญความอัปยศอดสู ไม่เคยต้องหวาดกลัว! พวกข้าต่างหากที่ต้องรับผลกรรม! ใช่! บางทีท่านพ่ออาจจะตัดสินใจผิดพลาดไปบ้าง แต่หากไม่มีพวกเจ้าคอยเสี้ยมสอนยุแยงหรือฉกฉวยโอกาสเรื่องมันคงไม่เลวร้ายถึงเพียงนี้!"นางหอบหายใจแรงจ้องมองหลิวหยุนจิงเขม็งอย่างเย้ยหยัน หลิวหยุนจิงทำเพียงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยแม้ว่ามือของตนจะกำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขาวผ่องเมื่อหญิงสาวในห้องขังนั้นกล้าดีกล่าววาจาต่ำช้าถึงมารดาอันเป็นที่รักและเคารพยิ่งของตน ไฟโทสะที่พยายามข่มไว้ลุกวาบขึ้นในดวงตา แต่เพียงชั่วครู่ก็ถูกกดลึกลงไปด้วยความอดทนอดกลั้นที่ฝึกฝนมา"กล่าวกับคนพาลก็เหมือนเอาหมัดกระทบนุ่น" นางเอ่ยเสียงเรียบเย็นชาตัดบทสนทนาอย่างไร้เยื่อใย "ข้าไม่เสียเวลาต่อปากต่อคำกับเจ้าอีกแล้ว ส่วนเรื่องที่เจ้าก่อไว้... ก็เตรียมตัวรอรับโทษทัณฑ์ตามกฎของบ้านเม

ข่าวสารจากเมืองหลวงฉางอันมาถึงค่ายชายแดนในวันเดียวกันทันที พระบรมราชานุญาตและคำสั่งให้ส่งตัวหลี่จิ้งหยูเข้าเมืองหลวงพร้อมการคุ้มกันอย่างแน่นหนาที่สุดถูกถ่ายทอดลงมายังฮั่วชวี่ปิ้งและฮั่วหยุนโดยตรงทว่า ข่าวกรองจากสายสืบที่แฝงตัวอยู่ภายในดินแดนของพวกซยงหนูก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกันยืนยันสิ่งที่พวกเขาหวั่นเกรงอีจือเสียฉานอวีได้ตั้งค่าหัวหลี่จิ้งหยูด้วยทองคำหนึ่งหีบเต็ม! ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วกองทัพซยงหนูปลุกเร้าความโลภและส่งสัญญาณว่าเส้นทางการเดินทางสู่ฉางอันจะต้องถูกซุ่มโจมตีอย่างหนักแน่นอนภายในกระโจมบัญชาการของฮั่วชวี่ปิ้งบรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด ฮั่วหยุน ซุนจิงหาว หานซิน และหลิวหยุนจิง กำลังประชุมหารือกันอย่างเคร่งเครียด"ส่งตัวนางไปตามเส้นทางปกติเท่ากับส่งนางไปตายพร้อมกับทหารคุ้มกันของเรา" ซุนจิงหาวกล่าวเสียงเรียบแต่แววตาฉายความกังวล "พวกซยงหนูต้องระดมกำลังมาขัดขวางทุกเส้นทางที่เป็นไปได้อย่างแน่นอน"ฮั่วหยุนขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากัน "เราต้องหาทาง... ทางที่พวกมันคาดไม่ถึงอีกทั้งจะต้องใช้หนทางในครั้งนี้สาวถึงผู้ที่อยู่เบื้องหลังของนางออกมาด้วยไป

ในเวลาใกล้เคียงกันบนกำแพงป้อมอวี้เหมินกวนที่ยังคงคุกรุ่นไปด้วยกลิ่นอายการต่อสู้จากการปะทะระลอกแรก ฮั่วชวี่ปิ้งยืนนิ่งสงบราวขุนเขาสายตาคมกล้าดุจเหยี่ยวจับจ้องไปยังกองทัพม้าซยงหนูขนาดใหญ่ที่เคลื่อนพลเข้ามาเป็นระลอกใหม่ บดบังทัศนียภาพเบื้องหน้าจนสุดสายตาธงรูปหมาป่าของพวกมันโบกสะบัดท่ามกลางเสียงโห่ร้องที่ดังมาแต่ไกล แม้การโจมตีฉับพลันระลอกแรกจะถูกตีแตกไป  แต่เห็นได้ชัดว่าอีจือเสียได้ทุ่มกำลังหลักมาที่นี่จริง ๆ ทว่าแม่ทัพหนุ่มแห่งต้าฮั่นหาได้มีความหวั่นเกรงไม่ เขากลับยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยราวกับรอคอยเวลานี้มาเนิ่นนาน"จางหยาง!" ฮั่วชวี่ปิ้งหันไปออกคำสั่งแก่รองแม่ทัพนายหนึ่งที่ยืนรออยู่ด้านหลังซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยพิเศษหน่วยเพลิงสวรรค์ที่ถูกตั้งขึ้นมาเป็นพิเศษเมื่อนานมาแล้วตามความต้องการของหลิวหยุนจิง"ขอรับ ท่านแม่ทัพ!" จางหยางขานรับเสียงดัง"เตรียมไข่ลูกมังกรเพลิงให้พร้อม! รอสัญญาณจากข้า ส่งมันไปต้อนรับแขกจากทุ่งหญ้าของเราเสียหน่อย!""ขอรับ!" จางหยางรับคำสั่งก่อนจะรีบไปควบคุมการเตรียมอาวุธพิเศษ เป็นกระสุนดินเผาขนาดใหญ่ที่ภายในบรรจุเชื้อเพลิง

พวกเขาเดินจับมือกันท่ามกลางฝูงชนที่ขวักไขว่ ชื่นชมความงามของโคมไฟหลากรูปแบบ พูดคุยหยอกล้อกันเบา ๆ ถึงเรื่องราวสัพเพเหระความรู้สึกคุ้นเคยที่ยาวนานผสมผสานกับความรู้สึกใหม่ที่เริ่มก่อตัวขึ้นทำให้บรรยากาศรอบตัวของคนทั้งคู่อบอวลไปด้วยความสุขและความอบอุ่นอย่างน่าประหลาด แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายแต่คล้ายกับว่าโลกของพวกเขามีเพียงกันและกันเดินเล่นกันมาได้ชั่วครู่ใหญ่ฮั่วหยุนก็จูงมือนางมาหยุดอยู่ที่สะพานไม้โค้งแห่งหนึ่งซึ่งทอดข้ามคูน้ำในย่านที่ไม่พลุกพล่านนัก บนราวสะพานมีโคมไฟรูปดอกบัวสีสดแขวนประดับไว้เป็นระยะแสงไฟนวลสะท้อนลงบนผิวน้ำที่จับตัวเป็นน้ำแข็งแผ่นบางและเกล็ดหิมะที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ทิวทัศน์รอบด้านดูงดงามราวกับภาพวาดจากฝีมือของจิตรกรเอกทั้งสองหยุดยืนพิงราวสะพานมองดูแสงไฟและเงาสะท้อนในน้ำเงียบ ๆ มือยังคงกุมกันไว้แน่นโดยมีบ่าวรับใช้และองครักษ์ยืนอยู่ห่างออกไปพอสมควร"มองจากตรงนี้ยิ่งสวยไปอีกแบบนะ" ฮั่วหยุนเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบแต่สายตากลับไม่ได้มองทิวทัศน์ทว่าจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าด้านข้างของหลิวหยุนจิง"ทั้งโคมไฟทั้งหิม

ห้าปีผ่านไปไวราวสายลมพัด... ฤดูใบไม้ผลิอีกคราได้เวียนมาเยือน ทุ่งหญ้าชายแดนเริ่มผลิดอกออกใบขับไล่ความแห้งแล้งของฤดูหนาวให้จางหายไปขบวนเดินทางขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ประกอบด้วยทหารคุ้มกันหลายสิบนายและรถม้าขนสัมภาระกำลังเคลื่อนตัวออกจากประตูเมืองนอกด่านของเมืองเตี้ยนหวงมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเส้นทางเบื้องหน้าคือทะเลทรายอันกว้างใหญ่และเทือกเขาสลับซับซ้อนเป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่หลิวหยุนจิง เรียกว่าเส้นทางสายไหมแห่งอนาคตบนหลังม้าศึกที่ควบตีคู่กันมา หลิวซูเหยาหญิงสาวผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายหลิวหยุนจิงผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องหันมามองสหายร่วมทางด้วยแววตากังวล"เยว่ฮวา! พวกเราทิ้งเจ้าตัวเล็กพวกนั้นไว้กับซูอันที่ค่ายจะดีจริงหรือ? ข้ายังอดห่วงไม่ได้ โดยเฉพาะเจ้าลูกลิงของข้าเขาช่างแสบทรวงนัก" นางหมายถึงบุตรชายวัยสี่ขวบของตนและฝาแฝดชายหญิงวัยสามขวบของหลิวหยุนจิงกับฮั่วหยุนหลิวหยุนจิงหัวเราะในลำคอหันไปมองญาติผู้พี่ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน"ถังเจี่ยเจ้าคะ ท่านอย่ากังวลไปเลยน่า ซูอันตอนนี้นะโตแล้วฝากผีฝากไข้ได้ อีกอย่างที่ค่ายก็ยังมีท่านพี่เจิ้นฟง ท่านแม่ไหนจะท่านพ่