All Chapters of ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ: Chapter 131 - Chapter 140

“นี่มันบ้าไปแล้ว เจ้าพวกนั้นเอาชนะศิษย์พี่ได้จริง ๆ !!”“การโจมตีสุดท้ายของชายผู้นั้นยอดเยี่ยมมาก ไม่คิดว่าจะใช้ตนเป็นตัวล่อดึงความสนใจแล้วพลิกกลับมาชนะได้!”“ชายที่คอยปกป้องสตรีผู้นั้นก็เก่งกาจไม่แพ้กัน ไม่คิดว่าสตรีผู้นั้นจะเป็นนักหลอมโอสถ!!”“ข้าอยากสนิทสนมกับนักหลอมโอสถบ้าง เผื่อนางจะขายโอสถให้ข้าในราคาถูก!!”“เจ้าต้องดูว่านางจะยอมขายให้เจ้าหรือไม่? ไม่เห็นหรือว่านางดูสนิทสนมกับคุณชายเสิน”“ใช่ พอข้าออกมาด้านนอกและได้มองดูการต่อสู้ ก็เห็นว่านางถูกปกป้องโดยคุณชายเสินและบุรุษอีกคน”“คนที่เก่งกาจจนสามารถล้มศิษย์พี่คนนั้นใช่หรือไม่? ดูเหมือนนางจะได้รับความสำคัญจากบุรุษผู้นั้นไม่น้อย”“สตรีผู้นั้นเป็นภรรยาบุรุษผู้นั้น!!”“การจับคู่ระหว่างผู้ฝึกปราณกับนักหลอมโอสถหรือ? นี่มันสุดยอดไปเลยไม่ใช่หรือ!! ข้าก็อยากมีภรรยาเป็นนักหลอมโอสถ”“ฝันไปเถิด!”เสียงเยินยอ อิจฉาริษยาของผู้คนโดยรอบ ทำมู่หลินใบหน้าบิดเบี้ยว ทั้งที่ตนต้องเป็นตัวเอกในการประลองครั้งนี้ แต่เพราะมีพวกมัน ความโดดเด่นของเขาจึงถูกบดบัง หากไม่มีเสินเทียน ไม่มีสองสามีภรรยารกหูรกตานั่น!!นางเป็นนักหลอมโอสถ คนแบบนี้ท่านพ่อไม่มีทางคิดจะ

ในที่สุดชีวิตในรั่วสำนักของเยว่ฉีก็เริ่มขึ้น หญิงสาวมีความตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นไปเสียทุกอย่าง อยากรู้ว่าภายในสำนักจะมีความสนุกสนานมากมายแค่ไหนให้ค้นหา แม้บางอย่างอาจจะไม่เป็นไปตามที่หวังก็ตามใบหน้างดงามกวาดตามองซ้ายมองขวา เหนือสำนักขึ้นไปบนท้องฟ้ามีสัตว์อสูรบินได้บินไปมา ดูตื่นตาไม่น้อย รวมไปถึงสัตว์อสูรที่เดินไปมาบนพื้น“ดูเจ้าจะชื่นชอบสัตว์อสูร” เสินเทียนเอ่ยถาม ตอนนี้ศิษย์ใหม่ทุกคนกำลังเดินตามศิษย์พี่ ซึ่งทำหน้าที่เป็นคนนำทางไปยังที่พักศิษย์ใหม่“ข้าอยากได้สักตัวเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหรือไม่?”“ศิษย์น้องหากเจ้าต้องการสัตว์อสูรสามารถซื้อได้ ในสำนักมีหอค้าสัตว์อสูร ไว้หลังได้ห้องแล้วเจ้าสามารถไปดูได้ แต่ภายในหอค้าสัตว์อสูรไม่สามารถใช้แต้มซื้อได้ ต้องใช้เงินตำลึงเท่านั้น”เยว่ฉีพยักหน้าเข้าใจ “ขอบคุณศิษย์พี่ที่บอกกล่าว”“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย เอาละถึงห้องพักของพวกเจ้าแล้ว”ห้องพักของศิษย์ใหม่จะเหมือนกันหมด เป็นห้องชั้นเดียวเรียงติดกันเป็นแถวยาว แบ่งออกเป็นสองฝั่งหันหน้าเข้าหากัน ภายในห้องไม่กว้าง มีขนาดกว้างหนึ่งจั้ง ยาวสองจั้ง มีหน้าต่างฝั่งเดียวซึ่งตรงข้ามกับประตู

พักเรื่องรายชื่อผู้แข็งแกร่งเอาไว้ก่อน ตอนนี้ทั้งสี่คนกำลังเดินดูรอบ ๆ สำนักว่ามีสถานที่ใดเหมาะแก่การไปหมกตัวฝึกวิชาบ้างและได้รู้ว่าแต้มสำคัญมากจริง ๆ ต่อการใช้ชีวิตในสถานศึกษา แค่ค่าเข้าใช้หอหนังสือยังต้องใช้ถึงสองแต้มต่อวัน แถมหนังสือด้านในหากเกี่ยวกับวิชาฝึกปราณขั้นสูง พืชวิญญาณระดับสูง วิธีหลอมโอสถระดับสูงก็ต้องใช้แต้มในการซื้อมาอ่าน เรียกได้ว่าทุกอย่างในสำนักต้องใช้แต้ม จึงสรุปได้ว่าการมีแต้มมากหมายถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีและพอเดินมาถึงห้องแรงโน้มถ่วงก็ต้องตกใจ เพราะค่าเข้าห้องแรงโน้มถ่วงอยู่ที่สี่แต้มต่อวัน แพงกว่าหอหนังสือถึงเท่าตัว หลังสอบถามศิษย์แถวนั้นดูก็ได้รู้ว่า ห้องแรงโน้มถ่วงจะช่วยฝึกความแข็งแกร่งของร่างกาย รวมถึงสามารถทำให้ฝึกปราณได้เร็วขึ้นแม้จะไม่เท่าห้องพลังปราณก็ตามเดินดูมาหลายที่ เยว่ฉีบอกได้คำเดียวว่า สุดยอด การใช้ชีวิตในสถานศึกษาคงไม่มีทางน่าเบื่อ ยกเว้นก็แต่ว่าจะไม่สามารถหาแต้มมาสนองความสุรุ่ยสุร่ายของตนเองได้“เจ้าอยากไปดูหอค้าสัตว์อสูรก่อนใช่หรือไม่?” เสินเทียนเอ่ยถาม“ใช่ ข้าอยากจะรู้ว่ามีสัตว์อสูรมากน้อยแค่ไหนให้เลือกซื้อ”“เจ้ามีเงินหรือ?” เสินเทียนเอ่

เสินเทียนถือไข่ไว้ในมือ พลังปราณในร่างเริ่มถูกถ่ายโอนเข้าไปในไข่ การจะฟักไข่สัตว์อสูรต้องใช้พลังปราณของผู้เป็นเจ้าของ หากพลังปราณไม่เพียงพอไข่ก็จะไม่ฟักออกมาด้วยเหตุนี้ไข่ของหานลั่วซานจึงยังไม่ถูกฟัก ส่วนเรื่องที่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้ ถือเป็นความพิเศษของไข่ใบนั้นพลังปราณมากมายของเขาถูกดึงเข้าไปในไข่เรื่อย ๆ สีหน้าตื่นเต้นเมื่อเริ่มต้นเริ่มชื้นเหงื่อขามุงทั้งหลายยังคงเฝ้ามองดู อยากรู้ว่าจะฟักออกมาเป็นสัตว์อสูรชนิดใด ผ่านไปหนึ่งเค่อไข่ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะฟักการฟักไข่สามารถหยุดฟักแล้วกลับมาฟักใหม่ได้ หากไม่รีบก็แค่ค่อย ๆ เติมพลังปราณของผู้เป็นเจ้าของลงไป พอถึงจุดที่ไข่สัตว์อสูรพร้อมก็จะฟักออกมาเอง แต่หากรีบร้อน ระหว่างที่พลังปราณเริ่มเหือดแห้งก็ต้องกลืนโอสถหรือดูดซับหยกวิญญาณเพื่อเพิ่มพลังปราณเสินเทียนไม่คิดจะยอมแพ้ เจ้าสิ่งนี้อาจจะไม่ธรรมดาก็ได้ ในเมื่อกินพลังปราณเขาไปมากขนาดนี้ จะต้องเป็นสัตว์อสูรที่ดี!!“อย่าทำให้ข้าผิดหวังเสียละ” ชายหนุ่มเอ่ยปาก หยิบหยกวิญญาณระดับสูงออกมา ดูดซับพลังจากหยกไปพร้อม ๆ กับถ่ายโอนพลังปราณเข้าไปในไข่ผ่านไปครึ่งชั่วยาม กับหยกระดับสูงห้าก้อน ในที่สุดไ

“เสินเทียนนางกำลังโมโหใช่หรือไม่?” สองคนที่เดินตามหลังมากระซิบกระซาบกัน คนถูกถามเหลือบตามองก่อนจะพยักหน้า“เยว่ฉีไม่ชอบให้ใครมาว่านางสวมหมวกเขียวให้สามี เพราะกลัวสามีรู้สึกไม่ดี”“เป็นข้าก็ไม่ชอบ ต่อหน้าสามีคนอื่นยังกล้าพูดว่า เมียท่านชอบสหายท่าน ดีที่นางไม่กระโดดซัดสักหมัด เป็นข้าคงได้เปิดกันสักยก”เสินเทียนถึงกับหันหน้าไปมอง ยามเอ่ยประโยคนี้นางดูจริงจังมาก จนเขาเชื่อว่าหากเกิดขึ้นจริงหวานเว่ยคงกระโดดเข้าใส่“หากนางทำจริง ตระกูลเสินคงได้ปะทะตระกูลจู”“เจ้ากลัวตระกูลจูหรือ?”“ตระกูลข้าเนี้ยนะจะกลัว เจ้าล้อข้าเล่นแล้ว”“ข้าไม่ได้ล้อเล่น ข้าถามจริง ๆ ” ชายหนุ่มถึงกับพูดไม่ออก ส่ายหัวไม่พูดอะไรอีก“หงุดหงิด คิดได้ยังไงว่าข้าจะสวมหมวกเขียวให้ท่าน กับเสินเทียนเนี่ยนะ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว!” เยว่ฉีถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หากไม่ติดว่าเรื่องน่ารำคาญอาจจะตามมาไม่จบไม่สิ้น นางอยากกระโดดขาคู่ใส่สักที ตบกบาลอีกสองที จะได้เรียกสตินางคืนมาได้บ้าง“ข้ากำลังโมโหอยู่ เหตุใดท่านถึงได้ยิ้มไม่หยุด”“ภรรยา ข้ามีความสุขที่เจ้าไม่พอใจแทนข้า” คำพูดหานลั่วอี้ช่วยคลายอารมณ์โมโหได้เป็นอย่างดี เยว่ฉีขยับเข้าไปกอดสามี