All Chapters of ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ: Chapter 141 - Chapter 150

เยว่ฉีไม่ได้สนใจว่าตอนนี้อาจารย์จะรู้สึกเช่นไร รีบเอ่ยกับสามีว่า“ลั่วอี้อาจารย์บอกว่าหัวใจกบทลายผาขายได้ไม่ต่ำกว่าสิบล้านตำลึง พวกเราต้องการเงินในมือพอดี ท่านคิดว่าจะสามารถจัดการได้หรือไม่?”“อาจารย์บอกเช่นนั้นเพราะรู้ว่าสามารถจัดการเช่นไรใช่หรือไม่?” เขาไม่ตอบแต่เลือกจะเอ่ยถาม“ใช่ ท่านอาจารย์บอกว่า จุดอ่อนของกบทลายผาอยู่ใต้ท้อง”“เข้าใจแล้ว”ทั้งสองคนพูดคุยกันและหลบการโจมตีจากด้านหลังไปด้วย ลิ้นยาวขนาดใหญ่ตวัดออกมาจากปาก มันมักจะใช้ลิ้นโจมตีศัตรู และหากร่างกายสัมผัสหนามแหลมคมบนลิ้น พิษที่เคลือบอยู่บนหนามแหลมจะทำให้เป้าหมายเป็นอัมพาตชั่วขณะ“ให้ตายเถอะ มันจะตามพวกเราไปถึงเมื่อไหร่” เสินเทียนเริ่มสบถด่า ใบหน้าเขามีเหงื่อผุดผายจากการวิ่งหนี ทั้งต้องกระโดดหลบต้นไม้ที่ถูกโยนมา ฝ่ามือที่ตะปบลงมา ไหนจะลิ้นของเจ้ายักษ์ด้านหลังอีกตอนนี้สถานการณ์เรียกได้ว่าวิกฤติสุด ๆ“เสินเทียนจัดการเจ้ายักษ์นั่นซะ ข้าจะแบ่งเงินให้เจ้า!!” เสียงเยว่ฉี ทำชายหนุ่มตกตะลึง“หา!! เจ้าคิดว่าพวกเราจะจัดการมันได้จริง ๆ หรือ? ”“เชื่อข้า”มองสายตาแน่วแน่ของนาง ก็ได้แต่ต้องพยักหน้าตกลง “เอาวะ เป็นไงเป็นกัน หากท่าไม่ด

อสรพิษสองหัวเห็นว่าเป้าหมายกำลังจะหนีไปได้ก็พิโรธ มันส่งเสียงร้องแสบแก้วหูออกมา เร่งจังหวะเลื้อยคลานให้เร็วขึ้นหวังจัดการทั้งสี่คนนั่นคืออาหาร อาหารที่มันบ่มเพาะมาอย่างดี และกำลังจะอร่อยได้ที่ !!อีกแค่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้นสิ่งที่อสรพิษสองหัวใจวัดว่าอาหารจะอร่อยที่สุดเมื่อใดนั้น ขึ้นอยู่กับจังหวะการเต้นของหัวใจยิ่งหัวใจเต้นแรงอาหารก็จะยิ่งอร่อยมากขึ้น และเมื่อหัวใจของอาหารเต้นเร็วจนถึงขีดสุด รสชาติของอาหารจะอร่อยที่สุดแต่ตอนนี้มันกลับทำอย่างใจนึกไม่ได้ เมื่ออาหารกำลังเข้าไปใกล้ตำแหน่งที่มันไม่อาจย่างกรายเข้าไปเสียงร้องโมโหของสัตว์ร้ายระดับแม่ทัพ สร้างความวุ่นวายภายในป่าได้มากกว่ากบทลายผาหลายเท่า สัตว์อสูรตัวเล็กตัวน้อยร้องแรกแหกกระเชอวิ่งหนีกันให้วุ่นวายทั้งสามคนเคลื่อนไหวเข้าใกล้ถ้ำเข้าไปทุกทีแล้ว ยมทูตที่ชื่อว่าสัตว์อสูรก็ไล่หลังตามมาติด ๆและเมื่อเข้าใกล้มากพอ ปากใหญ่พร้อมฟันแหลมคมสองเล่มอ้าออก หวังจะงับชายหนุ่มเข้าไปหานลั่วอี้ใช้วิชาก้าวสายลมหลบการโจมตี และก่อนที่จะถูกงับเข้าไปในปาก ร่างกายก็เข้าสู่เขตที่สัตว์ร้ายเข้ามาไม่ได้ ส่วนปากที่สัมผัสถูกอาณาเขตอันตรายกัดกินวิญญา

ประโยชน์และโทษที่กล่าวมา ส่งผลเฉพาะสัตว์อสูรเท่านั้น สำหรับมนุษย์แล้วพืชกัดกร่อนวิญญาณที่ยังโตไม่เต็มที่ไม่มีประโยชน์ต่อผู้ฝึกปราณ แต่เมื่อโตเต็มที่กลับเหมาะจะนำมาทำเป็นเครื่องช่วยชีวิต“มีมากหรือไม่?”หานลั่วอี้ส่ายหน้า“เพียงต้นเดียวเท่านั้น” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ“ก่อนออกจากป่าข้าจะนำไปด้วย พืชชนิดนี้มีประโยชน์มาก!!” ดวงตางดงามเปล่งประกาย“ตามที่ภรรยาต้องการ”“ท่านยังคงตามใจข้า อีกไม่นานข้าคงเสียคน” ไม่ว่าเปล่า เยว่ฉีโน้มศีรษะพิงหน้าอกสามี หานลั่วอี้ยกมือขึ้นลูบผมภรรยา สายตารักใคร่ก้มมองนาง“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นเช่นไร ข้ายังคงรักเจ้า”ไข่ทั้งสองใบคล้ายไม่พอใจการกระทำของคนทั้งคู่ มันกระโดดขึ้นมาในระดับสายตาอยู่หลายครั้ง ทำลายบรรยากาศอบอุ่นจนหมดสิ้นสองสามีภรรยาขมวดคิ้วมองการกระทำนั้น ก่อนหญิงสาวจะเป็นฝ่ายหัวเราะออกมา“ทำอะไรของพวกเจ้า” เยว่ฉียื่นมือออกไป ไข่สีทองก็รีบกระโดดเข้ามาในมืออย่างง่ายดาย ราวกับรออยู่ก่อนแล้ว ส่วนไข่ใบสีดำก็รีบเข้าไปใกล้หานลั่วอี้ ใช้เปลือกไข่ถู ๆ ขาชายหนุ่มกำลังออดอ้อนให้ถูกอุ้มบ้าง ทว่าเขากลับใช้นิ้วดันเปลือกไข่ออกไปไกล“อย่าเข้ามายุ่ง” เสียงนิ่ง ๆ ติดไม่พอใจ

“ข้าเห็นด้วยกับความคิดเจ้า” เสินเทียนกล่าว“ข้าด้วย” หวานเว่ยกล่าว“เช่นนั้นก็รีบลงมือเถิด พวกเราหายไปนานเช่นนี้บางทีทางสำนักอาจมีการเคลื่อนไหว หรือสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น” เยว่ฉีเอ่ยพร้อมมองหน้าสามีหานลั่วอี้พยักหน้า แล้วหันหลังเดินไปยังหน้าปากถ้ำ ผู้ฝึกปราณขั้นเก้าเพียงคนเดียวในที่แห่งนี้ จัดการสร้างม่านพลังมาปิดปากถ้ำให้เหมือนเป็นภูเขาลูกเล็กธรรมดาเสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับเข้ามาจัดการสร้างม่านปกคลุมรอบแผ่นหิน ป้องกันไม่ให้กลิ่นอายของพลังแน่นหนากระจายออกไปด้านนอกชายหนุ่มหันมาส่งสัญญาณให้คนทั้งสาม พวกเขาถึงพยักหน้าตอบรับและเดินถอยห่างออกมาหานลั่วอี้เริ่มร่ายคาถา วางมือเหนือแผ่นหิน แผ่นหินขนาดใหญ่ไร้ความเสียหาย ทว่าพื้นดินใต้แผ่นหินกลับแยกตัวออก เผยแสงสีเหลืองส้มใต้พื้นดินลึกลงไปประมาณสิบจั้งคาดคิดเอาไว้แล้วว่า สิ่งที่ถูกฝังอยู่คงไม่ธรรมดา แต่เมื่อเห็นกับตาว่ามากมายมหาศาลแค่ไหน พลันระงับความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ดวงตาสุกสกาวเป็นประกายระยิบระยับ จ้องมองศิลาวิญญาณมากมายกองพะเนินอยู่ด้านล่าง จนมีขนาดเท่าภูเขาลูกเล็ก“ภรรยาลงไปได้แล้ว” เยว่ฉีพยักหน้า หานลั่วอี้โอบเอวคนเข้าหาแล้ว

ข่าวที่ว่ามีศิษย์เข้าไปในหุบเขาหลังสำนักเกือบสี่เดือนแล้ว แต่ยังไม่มีการยืนยันว่ากลับออกมา กลายเป็นสิ่งที่ศิษย์ในสำนักหลายคนยกขึ้นมาถกเถียงกันบ้างออกความเห็นว่าพวกเขาอาจจะตายไปแล้ว บ้างก็ออกความเห็นว่า บางทีพวกเขาอาจจะพบโชควาสนาใหญ่จึงยังไม่ออกมาจริงอยู่ที่ทางสำนักมีกฎอนุญาตให้ศิษย์ออกนอกสำนักได้เพียงเดือนละครั้ง แต่ด้วยหุบเขาหลังสำนักนั้นถูกยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของสำนักอยู่กลาย ๆ การกระทำของพวกเขาจึงไม่ถือว่าผิดกฎความจริงเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ใด ๆ มีศิษย์หลายคนในสำนักหายเข้าไปในหุบเขานานหลายเดือนก่อนจะกลับออกมาแต่ที่ครั้งนี้มีการพูดกันอย่างคึกคัก เพราะหนึ่งในสี่คนที่หายเข้าไปเป็นถึงคุณชายตระกูลเสิน อีกทั้งสามคนที่เหลือยังเป็นศิษย์ใหม่มีชื่อหลังสามตระกูลใหญ่รู้เรื่อง เสินฟู่หมิง รวมถึงบิดามารดาเสินเทียนรีบเดินทางมายังสำนักเซียนหลงเพื่อสอบถามความจริง และต้องการให้ทางสำนักเซียนหลงอนุญาตให้พวกเขาส่งคนเข้าไปตามหาเสินเทียนตระกูลมู่ที่ไม่ลงรอยกับตระกูลเสินรู้เรื่องนี้เข้า รีบมาแสดงตน ทั้งยังบอกกล่าวว่าการให้ตระกูลเสินเข้าไปในเขตสำนักเป็นเรื่องไม่เหมาะสม เพราะตั้งแต่ที่ก่อตั้งส