All Chapters of ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ: Chapter 121 - Chapter 130

“หานลั่วอี้ระวังด้านหน้า ข้าว่ามีบางอย่างไม่ปกติ กับดักใต้พื้นหมดไปแล้ว อีกสามขั้นขึ้นไปสัมผัสได้ถึงพลังงานที่แตกต่างออกไป และพอถัดขึ้นไปอีกขั้นข้ากลับสัมผัสได้ถึงกำแพงสูงใหญ่” ชายหนุ่มเงยหน้ามองยังทิศที่ภรรยากล่าว ไม่เห็นมีกำแพงอย่างที่นางพูดเขาจึงเลือกที่จะเหยียบพื้นบนจุดปลอดภัย“ภรรยาด้านหน้าเกรงว่า ต้องระวังให้มากขึ้นแล้ว” หานลั่วอี้ปล่อยให้คนข้างกายยืน เยว่ฉีลืมตาขึ้น“ตรงนี้มีบางอย่าง” หญิงสาวชี้มือไปยังจุดที่ว่า จังหวะเดียวกันกับที่ด้านหลังเกิดเสียงขึ้น“ระ...รอข้าด้วย” พอหันกลับไปมองก็เห็นว่าเป็นเสินเทียนที่ตามหลังมา แต่สภาพเขาสะบักสะบอมราวกับถูกซ้อมมาไม่ใช่เพียงเสินเทียนผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ก็มีสภาพไม่ต่างกัน ทุกคนต้องหลบหลีกกับดัก ทั้งยังพยายามไม่ให้ตนเองถูกกับดักโจมตีใส่จนถูกดีดกลับไปยังบันไดขั้นแรกจากขั้นที่เจ็ดร้อยมาจนถึงขั้นเก้าร้อยเก้าสิบ เต็มไปด้วยกับดักมากมายที่สามารถทำให้หลายคนถอดใจได้เลยพอมาถึงขั้นที่เก้าร้อยเก้าสิบเอ็ดถึงขั้นที่เก้าร้อยเก้าสิบห้ากลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น“ชักช้าไม่สมเป็นเจ้า”“อึก...จะ....เจ้าลองมาเป็นข้าดูหรือไม่ จะได้รู้ว่า อึก...การที่ต้องหลบกับด

“ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ดูเหมือนจะมีเพียงกลุ่มแรกที่โดน” เสินเทียนกล่าว“ถือเป็นความโชคร้ายของคนพวกนั้นแล้ว ในเมื่อไม่โดน เช่นนั้นคงต้องลอยขึ้นไปดู”“เจ้าเอาจริงหรือ? สูงเพียงนี้ บางทีเราทั้งสามอาจจะลอยขึ้นไปไม่ถึง”“ไม่ลองก็ไม่รู้” เยว่ฉีหันไปหาคนข้างกาย ถือโอกาสโอบเอวสามี“ลั่วอี้ขึ้นไปเลย ข้าจะลองตรวจสอบดูเรื่อย ๆ”“ตามที่ภรรยาต้องการ” หานลั่วอี้โอบเอวภรรยา และพานางลอยขึ้นเหนือพื้นเสินเทียนที่เห็นดังนั้นก็ลอยตาไปมู่หลินและจูเฟยฮวาไม่รอช้าตามขึ้นไปด้วยเช่นกันตอนแรกก็คิดว่าคงง่ายกว่าที่ผ่านมาก แต่พอผ่านมาสักพักการลอยตัวขึ้นไปให้สูงกลับยากขึ้นเรื่อย ๆ หลังผ่านความสูงยี่สิบลี้แรงกดดันจากด้านบนพลันหล่นทับคนทั้งหมด นอกจากแรงกดดันที่ทำเอาหายใจไม่ออก ยังมีหินหล่นลงมาจากด้านบนเรื่อย ๆ คอยกีดขวางไม่ให้พวกเขาผ่านไปโดยง่าย“เยว่ฉีเจ้าหาทางไปเจอหรือยัง” เสินเทียนเร่งรัด เขาจะไม่ไหวแล้ว การลอยเหนือพื้นปกติแล้วไม่ใช่เรื่องยาก แต่เมื่อต้องรับมือกับแรงกดดันและหลบหลีกสิ่งกีดขวาง ทำให้การลอยตัวนั้นยากขึ้นอีกทั้งยังมองไม่เห็นว่าปลายทางอยู่ที่ใด“ลั่วอี้ เข้าไปใกล้อีกนิด” ชายหนุ่มพยักหน้า พาภรรยาเข้าไป

“หลานปู่ เก่งมากจริง ๆ” มู่เหยียนก้าวเร็ว ๆ เข้าไปรับหลานชายที่สภาพไม่สู้ดีเท่าใดนัก“ท่านปู่ หลานทำสำเร็จแล้วขอรับ” มู่หลินรีบยืดอกรับคำ กลบเกลื่อนความเหนื่อยล้าจากการทดสอบอันยาวนาน“นั่น..ไม่ใช่แม่นางจูหรือ? เหตุใดถึงมาพร้อมกันได้เล่า” มู่ เหยียนมีความรู้สึกดี ๆ ให้สตรีตรงหน้า หากตระกูลจูและตระกูลมู่สามารถเกี่ยวดองกันได้ สองตระกูลจะต้องแข็งแกร่งจนสามารถกดข่มตระกูลเสิน ซึ่งถือเป็นเสี้ยนตำใจของตระกูลมู่“ท่านปู่ ข้ากับน้องเฟยฮวาบังเอิญเจอกันขอรับ และได้มีโอกาสหาทางผ่านบททดสอบสุดท้ายมาด้วยกัน”“ดี ดี รุ่นราวคราวเดียวกันช่วยเหลือกัน ย่อมส่งผลให้สนิทสนม” มู่เหยียนอารมณ์ดีมาก พูดดีติดกันหลายครั้ง “พบเจอกันล้วนเป็นเรื่องของโชควาสนา พวกเจ้าสองคนทำความรู้จักกันไว้ย่อมถือเป็นเรื่องดี”“ฮวาเอ๋อร์ออกมาแล้วหรือลูก” เสียงหวานของสตรีดังขึ้นด้านหลัง จูเฟยฮวาที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดแทรกตอนไหนดี ฉีกยิ้มกว้างหลังได้ยินเสียงมารดา“ท่านแม่!!” นางแสดงออกว่าดีใจ ก่อนจะหันไปหาท่านผู้เฒ่ามู่“ข้าจูเฟยฮวาขอตัวไปหาครอบครัวก่อนนะเจ้าคะ” มู่เหยียนอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ แต่ก็ยอมพยักหน้า จะยึดลูกผู้อื่นที่กำลังเหนื่อย

จริงอยู่ที่สำนักศึกษาเต็มไปด้วยคนแข็งแกร่ง แต่ก่อนจะแข็งแกร่งก็ต้องรู้จักแย่งชิงผลประโยชน์มาไว้ในมือในมากที่สุดการที่ทางสำนักจัดการแข่งขันนี้ขึ้น มีจุดประสงค์อยู่“ข้าขอบอกให้ชัดเจนตรงนี้ การที่สำนักจัดการประลองระหว่างศิษย์ใหม่และศิษย์เก่ามีความหมายแน่ชัดอยู่หนึ่งอย่าง ตอนนี้ลำดับของพวกเจ้าถูกจัดลำดับตามการเข้ารอบจากการทดสอบเมื่อวาน และนั่นก็เป็นเพียงระดับล่างสุดของศิษย์ทั้งหมด และศิษย์พี่ที่จะมาประลองกับพวกเจ้าคือศิษย์ที่ลำดับต่ำสุดขึ้นไปในบรรดาศิษย์พี่ทั้งหมด ส่วนเรื่องการชิงแต้มใช่ว่าจะถูกชิงไปหมด แต้มของพวกเจ้าจะถูกดึงออกไปเพียงครึ่งเดียว เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสำนักได้ แต่พวกเจ้าสามารถเอาแต้มของศิษย์พี่ไปได้ทั้งหมด หากพวกเจ้าชนะ นอกจากจะได้รับแต้มจากศิษย์พี่ ลำดับของพวกเจ้าจะสูงขึ้น ลำดับสูงขึ้นหมายถึงประโยชน์ที่พวกเจ้าจะได้รับก็จะมากขึ้นตาม” เขาหยุดไปชั่วขณะหนึ่งแล้วเอ่ยต่อ“เคยได้ยินห้องพลังปราณหรือไม่?”คำพูดนี้ทำเอาความเงียบสงบจากบรรยากาศกดดันเปลี่ยนเป็นวุ่นวายห้องพลังปราณนั้นมีเส้นพลังปราณอยู่ด้านล่าง เส้นพลังปราณนี้เรียกว่า พลังปราณใต้ดินซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มี

การประมือระหว่างศิษย์ใหม่ศิษย์เก่ายังคงดำเนินต่อไป ผ่านไปสักพัก เสินเทียนที่ไม่รู้ว่าหายไปที่ไหนตั้งแต่แรก ก็มารวมกลุ่มกับสองสามีภรรยาเยว่หาน และได้ช่วยกันประมือกับเหล่าศิษย์พี่เยว่ฉี สตรีเพียงคนเดียวถูกปกป้องอยู่ตรงกลางการกระทำของบุรุษทั้งสองเรียกความสนใจจากผู้คนโดยรอบ ทำให้มีศิษย์พี่หลายคนพุ่งเป้ามาที่นาง“คิดว่าข้าเป็นเพียงลูกพลับนิ่มหรือไง” เยว่ฉีถอนหายใจ กระจายพลังจิตออกไปรอบกายประมาณหนึ่งจั้ง เมื่อใดก็ตามที่มีคนเหยียบลงบนพื้นที่ตรวจสอบ นางจะใช้พลังจิตเข้าไปรบกวนจิตของคนผู้นั้นและทำการโจมตีให้เสียหลัก ทำให้จังหวะการโจมตีผิดเพี้ยน หลังจากนั้นบุรุษทั้งสองจะเข้าจัดการต่อเริ่มแรกทั้งสามคนไม่ค่อยเข้าขากันเท่าใดนัก แต่พอเวลาผ่านไป ก็สามารถเคลื่อนไหวให้เข้ากับจังหวะจู่โจมของเยว่ฉีการที่นางเป็นจุดสนใจทำให้พวกเขาสามารถเก็บแต้มได้ไม่น้อย หลังผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม จำนวนคนในม่านพลังลดลง จนเหลือไม่ถึงยี่สิบคนแล้ว“พวกเจ้าถือว่ามีความสามารถไม่น้อยจริง ๆ ” ศิษย์พี่คนหนึ่งกล่าวเยินยอ สภาพเขาดูดีไม่น้อย ทั้งที่ผ่านการต่อสู้มาเนิ่นนานฝั่งศิษย์ใหม่เหลือเพียง เสินเทียน เยว่ฉี หานลั่วอี้ มู่ห