All Chapters of ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ: Chapter 161 - Chapter 170

ผ่านไปราวสองชั่วยาม หนึ่งใบหน้างดงามหนึ่งหล่อเหลาเริ่มชื้นเหงื่อ พวกเขาสูญเสียพลังปราณไปมากในการฟักไข่ครั้งนี้ไข่ทั้งสองที่นิ่งเงียบมานานเริ่มมีปฏิกิริยา เยว่ฉีต้องดูดซับหยกวิญญาณไปพร้อมกับส่งผ่านพลังปราณเข้าสู่ไข่ ในขณะที่หานลั่วอี้ไม่ต้องทำและในจังหวะที่พลังในร่างกำลังจะหมดไป ไข่ของชายหนุ่มก็เริ่มมีปฏิกิริยา ประกายแสงสีเขียวส่องสว่างออกมาตามรอยแยก ก่อนจะตามาด้วยกรงเล็บอันแหลมคมยื่นออกมาเกาะเปลือกไข่ หัวเล็ก ๆ พร้อมจะงอยปากตามมาทีหลัง ดวงตากลมโตสีเงินงดงามจดจ้องเป้าหมาย ยามสิ่งตรงหน้าเหินขึ้นสู่อากาศพร้อมสยายปีกทั้งสองข้าง ความเป็นประกายสีเงินงดงามพลันสะท้อนเข้าสู่นัยน์ตาเจ้าสัตว์ร้ายบินร่อนลงมายืนบนฝ่ามือซึ่งยื่นออกมารองรับ‘เหยี่ยวเงินหรือ? สัตว์ร้ายระดับแม่ทัพ ไม่เลว ๆ ความสามารถคือเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว พลังโจมตีธาตุลม สายตาเฉียบคม เหมาะสำหรับผู้ฝึกปราณธาตุลมเช่นเจ้า’ผู้อาวุโสหมิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจชายชราพยักหน้าพึงพอใจ สัตว์อสูรตนแรกที่ฟักออกมาถือว่าดีไม่น้อย เขาคิดจะเอ่ยปากให้ชายหนุ่มฟักไข่ใบที่สองต่อ ทว่าเสียงปริแตกของไข่อีกใบดึงความสนใจไปเสียก่อนไข่ของเยว่ฉีฟักแล้วไข

สองสามีภรรยาเยว่หานมองหน้ากันด้วยความสงสัย ก่อนลมสายหนึ่งจะพาทั้งสองมายังบ่อน้ำหลังป่าไผ่พอเยว่ฉีกลายเป็นนักหลอมโอสถขั้นแปด มิติที่นางถือครองอยู่ก็กว้างกว่าครั้งแรกที่ได้มาถึงสี่เท่า พื้นดินกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา และภูเขาสูงใหญ่ซึ่งไม่รู้ว่าบนนั้นมีอะไรบ้างตอนนี้ในมิติไม่ต่างจากโลกขนาดย่อมเลย มีท้องฟ้า มีสายลม มีต้นไม้ ใบหญ้า ภูเขาติดอยู่อย่างเดียว ในมิติไม่มีดวงจันทร์และดวงตะวันการขึ้นเป็นนักหลอมโอสถขั้นแปด นอกจากพื้นนี้ในมิติจะกว้างขึ้นแล้ว จุดที่สามารถเข้าได้ก็มากขึ้นด้วย จากแต่ก่อนไม่สามารถเข้ามาในป่าไผ่หลังกระท่อม ตอนนี้กลับเข้ามาได้แล้วสองสามีภรรยาเยว่หานถูกผู้อาวุโสหมิงดึงมาหลังป่าไผ่ ซึ่งบริเวณนี้มีบ่อน้ำขนาดผู้ใหญ่สิบคนลงไปนอนได้สบายถูกสร้างเอาไว้ ด้านหนึ่งของบ่อน้ำมีรูปปั้นหัวกระต่าย? อ้าปากกว้าง ซึ่งปากที่อ้าออกนั้นมีน้ำสีฟ้ากระจ่างใสไหลลงสู่บ่อไม่รู้ว่าน้ำนี้มีต้นกำเนิดมาจากที่ใด แต่สายน้ำที่ไหลออกมากลับไม่เคยแห้งขอด‘เยว่ฉีเจ้าดู เจ้าดูไส้เดือนของเจ้า พวกมันกล้าลงไปนอนแช่ในน้ำวิเศษนี้ ทั้งที่ข้ายังไม่ได้อนุญาต!!’ท่านอาจารย์น้ำในบ่อนี้มีวันแห้งขอดหรือไม่เจ้าคะ “‘ไม

“มาแล้ว ๆ พวกเขามาแล้ว!!”น้ำเสียงตื่นเต้นยินดี ประหม่า และวุ่นวายของเหล่าศิษย์ทำเอาอาจารย์ทั้งหลายต้องเอ่ยห้ามปรามให้สงบเสงี่ยมและอย่าส่งเสียงวุ่นวายมากเกินไปเหนือท้องฟ้าของสำนัก บนอากาศไร้ซึ่งสิ่งใด มองขึ้นไปเห็นเพียงท้องฟ้าสดใส ก้อนเมฆสีขาวลอยละล่อง พลันปรากฏรอยแยก ก่อนจะตามาด้วยเรือลำใหญ่โตมโหฬารแหวกว่ายผ่านช่องว่างออกมาด้านนอกเรือด้านบนมีทั้งสิ้นสิบสองลำ มีคนใหญ่คนโตจากดินแดนระดับสูงอยู่เพียงสี่คน ที่เหลือล้วนเป็นคนคุ้มกัน และของที่นำติดไม้ติดมือมาเพื่อมอบให้ศิษย์ที่ยอมเข้ามาอยู่ในการดูแลของตระกูลสี่ตระกูลสูงสุดจะผลัดเปลี่ยนกันเป็นผู้นำในการเดินทางมายังดินแดนระดับกลาง คนเป็นผู้นำจะได้รับสิทธิ์ออกคำสั่งและดูแลอีกสามตระกูลที่เหลือ ทั้งยังได้รับสิทธิ์เลือกศิษย์มีความสามารถเข้าร่วมตระกูลได้ก่อนมีสิทธิ์เลือกแต่ไม่มีสิทธิ์บังคับ ผู้ถูกเลือกมีสิทธิ์ปฏิเสธคนที่เลือกตนได้ อีกทั้งหากมีการเลือกศิษย์คนเดียวกันหลายตระกูล ผู้ถูกเลือกจะได้รับสิทธิ์ในการตัดสินใจว่าจะไปอยู่ตระกูลใดการทำเช่นนี้นอกจากเพื่อดึงคนมีความสามารถเข้าสู่ตระกูลของพวกเขาแล้ว ยังเป็นการป้องกันการคุกคามจากดินแดนระดับกลางอ

“เสินเทียนระวังด้านหลัง ห่างออกไปสองจั้ง หนึ่งจั้ง ตอนนี้แหละ!!”“ลั่วอี้ ใต้ดินใกล้เข้ามาแล้ว!! กระโดดเลย!!”“หวานเว่ยยกพื้นขึ้น ใช่แล้ว อย่าปล่อยให้พวกมันล้อมพวกเรา!!”เยว่ฉีสั่งการคนนั้นทีคนนี้ที หญิงสาวปล่อยพลังจิตขยายออกไปไกลเต็มที่ ใช้ความสามารถที่มีทั้งหมดตรวจจับการเคลื่อนไหวพลังจิตของนักหลอมโอสถขั้นแปดเรียกได้ว่า ขี้โกง นอกจากสามารถตรวจจับสิ่งที่ห่างออกไปได้ยังสามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวเล็กน้อยใต้ดินได้ด้วย ทำให้นางสามารถรู้ได้ว่ามีอะไรกำลังใกล้เข้ามาแน่นอนว่าจิตมุ่งร้ายเหล่านี้ผู้ฝึกปราณข้างกายนางล้วนสามารถสัมผัสได้ แต่ในกรณีที่สัตว์ร้ายปิดบังจิตมุ่งร้ายเอาไว้จะสัมผัสได้ยากกว่าเล็กน้อยการต่อสู้ระหว่างพวกเขากับสัตว์อสูรเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น เยว่ฉีก้าวเข้าไปช่วยเหลือเป็นบางครั้ง หลังใช้พลังไปจนหมดนางจะหยิบพืชวิญญาณกัดกร่อนวิญญาณออกมา ใช้ขับไล่สัตว์อสูรที่ต้องการเข้ามาทำร้ายหลังฟื้นฟูพลังจนกลับมาเต็มที่แล้วก็จะเก็บเข้าไปในมิติดังเดิม จากนั้นเริ่มต้นต่อสู้อีกครั้งการต่อสู้เช่นนี้ดำเนินต่อไปนานหลายวัน บางครั้งหลังเหนื่อยจากการต่อสู้ก็จะหยุดพัก มองหาพืชวิญญาณ สิ่งวิเศษซึ่งอา

“ลั่วอี้พวกเราเรียกได้ว่าเป็นที่ชื่นชอบหรือไม่?” เยว่ฉียืนนิ่งอยู่ด้านหลังหานลั่วอี้ ใช้พลังจิตตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ ชายหนุ่มสกัดการโจมตีที่พุ่งมาจากทุกทิศทาง สีหน้าเรียบเฉย“ภรรยาพวกเขาคงหมายตาเจ้ากระมัง”“ระหว่างการแข่งขันเนี่ยนะ?! เสียสติไปแล้วหรือ” หญิงสาวส่ายหัว เอ่ยเสียงเรียบ“ท่านจัดการได้หรือไม่? ข้ายังไม่อยากเผยความสามารถเท่าใดนัก”“ภรรยาเจ้าสามารถยืนนิ่งปล่อยให้สามีปกป้อง” เยว่ฉีถึงกับหลุดขำให้ประโยคหวานพูดออกมาด้วยหน้านิ่ง ๆ ได้ยังไงกันนะ เป็นบุรุษที่มีความสามารถเสียจริง“เชิญสามีปกป้องข้า” ว่าจบก็หย่อนตัวลงนั่งบนโขดหินที่ยืนเมื่อสักครู่ คนมาล้อมจู่โจมถึงกับงงงวย ทว่าไม่นานพวกเขาก็เข้าใจแม้จะบอกว่านั่งนิ่งให้ปกป้อง แต่ความจริงแล้วเยว่ฉีกำลังนั่งตรวจสอบว่าพวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวอยู่ที่ใด จากนั้นส่งที่อยู่ทั้งหมดเข้าไปในหัวหานลั่วอี้เพื่อยืนยันว่าจุดที่ชายหนุ่มสัมผัสได้กับจุดที่นางเห็นตรงกันจากนั้นลมสายหนึ่งก็พุ่งเข้าจู่โจมคนทั้งสี่จนหมดสติในการโจมตีเดียว“ง่ายกว่าที่คิดเสียอีก” หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง ปัด ๆ เศษดินออกจากมือ ยื่นมือออกไปรับป้ายหยกที่หานลั่วอี้ใช้พลังยึดมาทั้งสองคนแ