All Chapters of ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 101 - Chapter 110

           เมื่อเกาซูอวี้ได้ยินคำพูดของเขาที่ตอบออกมาเรื่องของการวิจัย....สมองของเธอก็เกิดมึนงงขึ้นมาชั่วขณะ...ทั้งนี้เพราะเธอไม่เคยคิดว่าจะมีคนแบบเขา...ที่เธอคิดแบบนี้ก็เพราะว่าก่อนที่เธอจะได้กลับมาเกิดใหม่ในร่างของตัวเองอีกครั้ง....เธอมักจะถูกเอาเปรียบอยู่บ่อยครั้งนั่นเอง            "ซูอวี้! เป็นอะไรไป" เสียงอันอ่อนโยนของเขาดังขึ้นอย่างกังวลเมื่อเห็นว่าจู่ ๆ เธอก็เงียบเสียงลง            "มะ...ไม่มีอะไรค่ะ" เกาซูอวี้รีบปฏิเสธ            "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว...ว่าแต่ยาที่ว่าล่ะอยู่ไหนพี่จะรีบนำไปดำเนินการ" แม้ว่าซ่งอวิ๋นเซิงจะยังคงรู้สึกกังขาในท่าทางของเธอ....กระนั้น....เขาก็ไม่คิดจะคาดคัดเนื่องจากเจ้าตัวรู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้...มีความคิดเป็นของตัวเอง            เกาซูอวี้ไม่ได้ตอบเป็นคำพูดในทันที...เธอนิ่งไป

            หลังจากที่เกาซูอวี้ได้เอ่ยคำมั่นสัญญาของตนออกไปแล้ว เธอก็ได้ขอปลีกตัวออกมาจากตรงนั้น และในระหว่างที่เธอกำลังเดินอยู่ตามทางเดินเรียบกับสวนของโรงพยาบาลเพื่อจะไปหาเพื่อน ๆ กับพ่อที่ไปรออยู่กันที่โรงอาหาร            สายตาของเธอก็พลันไปปะทะเข้ากับกล่องกระดาษใบใหญ่ที่ถูกนำมาวางทิ้งไว้ใต้โคนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง...ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ...ท่ามกลางสายฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมาเบา ๆ เด็กสาวรีบเดินเข้าไปหยิบร่มจากที่วางร่มสำหรับบริการเจ้าหน้าที่ที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะเดินตรงไปยังกล่องใบนั้นด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างประหลาด            และเมื่อเธอก้มลงมองเข้าไปด้านใน...ภาพที่เห็นก็ทำให้เธอถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่...ในนั้น...มีลูกแมวตัวสีขาวปลอดตัวหนึ่งกำลังนอนขดตัวสั่นเทาด้วยความหนาว...มันเหมือน...เหมือนกับเจ้าตัวนั้น...ลูกแมวตัวแรกและตัวสุดท้ายที่เธอตัดสินใจช่วยไว้ในชาติก่อน...ก่อนที่ทุกอย่างจะจบสิ้นลงและพาเธอมาเริ่มต้นใหม่ในร่างเดิม 

            หนึ่งเดือนต่อมา...หลังจากที่ความตื่นเต้นจากวันประกาศผลคะแนนได้จางลง และทุกคนต่างก็กลับมาใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนอย่างสงบสุข...            จดหมายที่ทุกคนรอคอย...ก็ได้เดินทางมาถึง...มันคือซองจดหมายสีน้ำตาลที่ประทับตราของ "Peking Union Medical College" อย่างชัดเจน จ่าหน้าซองถึงนักเรียนเกาซูอวี้ หวงจิง ถังเยว่ฉี และอู๋ถิง...มันคือจดหมายตอบรับเข้าศึกษาอย่างเป็นทางการนั่นเอง            ในขณะเดียวกันนั้น....พวกเขาก็มีข่าวดีจากกลุ่มของหลี่หู่ตามมาติด ๆ...เพราะกลุ่มของหลี่หู่ทุกคนสามารถผ่านการสอบภาคปฏิบัติและได้รับการตอบรับให้เข้าศึกษาต่อในโรงเรียนนายร้อยตำรวจและโรงเรียนดับเพลิงตามที่ตัวเองใฝ่ฝันได้สำเร็จ!            ค่ำคืนนั้น...ที่บ้านของครอบครัวเกาจึงได้มีการจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้นอีกครั้ง...แต่บรรยากาศในวันนี้กลับแตกต่างออกไปเพราะมันเจือปนไปด้วยความรู้สึกทั้งต

           หลังจากรถแล่นมาได้อีกประมาณยี่สิบนาที ในที่สุดรถซีดานของซ่งอวิ๋นเซิง...ก็ได้เลี้ยวเข้าสู่ประตูของมหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ปักกิ่ง (PUMC) ที่พวกเขาเคยมาอีกครั้ง แต่บรรยากาศในวันนี้ช่างแตกต่างจากก่อนหน้านั้นโดยสิ้นเชิง            เพราะวันนี้...ทั่วทั้งมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยความคึกคักและมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก จากกลุ่มนักศึกษาใหม่และผู้ปกครองที่เดินทางมาจากทั่วทุกสารทิศของประเทศที่กำลังเดินกันขวักไขว่            บนเหนือศีรษะของทุกคนมีป้ายต้อนรับนักศึกษาใหม่ที่ถูกแขวนไว้ตามอาคารต่าง ๆ และซุ้มของรุ่นพี่ที่คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือน้องใหม่อยู่เป็นจุด ๆ...และทั้งหมดนี้ก็คือบรรยากาศของการรายงานตัวที่แท้จริง            "คนเยอะมากเลย!"  หวงจิงอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น            "ทุกคนตามมาดี ๆ อย่าให้หลงกั

          เกมดำเนินมาถึงคะแนน 4 ต่อ 1...ทีมหนานจิงต้องการอีกเพียงคะแนนเดียวเพื่อปิดเกม หวงจิงเป็นฝ่ายส่งบอลให้เกาซูอวี้...เธอเผชิญหน้ากับหยางเทียนอีกครั้ง          'สหาย!' เสียงของเทพซูดังขึ้นในหัว 'คู่ต่อสู้ทั้งสองกำลังเหนื่อยและเสียสมาธิ! ให้สหายหวงจิงเคลื่อนที่ไปทางซ้ายเพื่อดึงตัวประกบ...จากนั้นให้สหายทำท่าจะชู้ตแต่เปลี่ยนเป็นท่า Pump Fake[1]แล้วใช้ Spin Move[2]เพื่อหลบเข้าใต้แป้น!'            เกาซูอวี้รีบทำตามคำแนะนำของคู่หูในหัวอย่างรวดเร็ว...เธอทำท่าจะชู้ตจนหยางเทียนกระโดดขึ้นบล็อก...และในเวลาเดียวกันเด็กสาวก็หมุนตัวหลบเขาไปอย่างสวยงามแล้วเลย์อัพลูกสุดท้ายลงห่วงไปอย่างง่ายดาย!          5 ต่อ 1! เกมจบแล้ว!            ทั้งสนามเงียบกริบไปชั่วขณะ...ก่อนที่เสียง