All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 21 Kaya napasilip ako. Pero nakita kong pusa lang pala, kaya bumalik ako sa pagkahiga sa kama. Napailing ako at napatawa nang mahina. “Ako lang din pala ang nagpapakaba sa sarili,” bulong ko. Paglingon ko, mahimbing pa ring natutulog si Julie, yakap-yakap ang teddy bear niya. Lumapit ako, inayos ang kumot at marahan siyang hinalikan sa noo. “Goodnight, baby. Mommy’s always here,” mahinang wika ko. Habang nakahiga na ako, naririnig ko mula sa kabilang kwarto si Nene na mahina pang kumakanta, wari’y naglalaro sa cellphone niya bago matulog. Napangiti ako. Kahit anong pasaway at prangka niya, siya ang isa sa pinakamahalagang taong nandito sa buhay ko. Dahan-dahan kong ipinikit ang aking mga mata, sabay dama ng malamig na simoy ng hangin mula sa bintana. Unti-unti akong dinala ng antok, hanggang sa tuluyan akong nakatulog na may ngiti sa labi. Napapikit ako, hindi ko alam kung panaginip lang ba ito o totoo. Ramdam ko ang mainit na hininga na dumadampi sa balat ko, ang

Chapter 23“Pero, maganda din naman ang kanyang offer sayo, ang partnership at mag-branch kayo ng bakeshop sa Maynila nga lang,” ani ni Nene sa akin habang patuloy na naghalo sa kawali.Napahinto ako sa paghiwa ng sibuyas. Maynila… ibang level na ’yon. Hindi lang basta negosyo, kundi malaking hakbang palayo sa tahimik naming buhay dito.“Nene, hindi ko alam kung ready ako. Ang daming aalalahanin… si Julie, itong bakeshop dito, tapos yung bagong buhay na pinipilit kong ayusin,” mahina kong sagot habang tinitignan ang kutsilyo kong may bahid pa ng sibuyas.Ngumiti siya pero seryoso ang tingin. “Kaya nga may partnership, Sol. Hindi mo kakayanin mag-isa, pero hindi ka rin mag-isa. At saka… minsan, kailangan din nating sumugal para sa mas magandang kinabukasan.”“Para sa future ni Julie,” dagdag nitong sabi sa akin.Parang biglang may kumalabit sa puso ko. Tama si Nene. Hindi lang sarili ko ang iniisip ko ngayon, kundi ang anak kong si Julie—ang kinabukasan niya, ang mga oportunidad na pwe

Chapter 25 Lillian POV Napangiti ako, dahil alam kong siguradong magiging malaking dagok ito sa pagkatao ng aking kaibigan—si Alessandro, na puro paghihiganti lamang ang laman ng puso. "Tingnan natin kung kaya mo pa ring maghiganti kapag nalaman mong may anak ka sa babaeng kinamumuhian mo, Alessandro," bulong ko sa aking sarili. Dahan-dahan kong tiningnan ang kamay kong nakahawak sa isang hibla ng buhok. Isang hibla lang, ngunit sapat na para mapatunayan ang lahat. Pa-simple ko lang itong kinuha kanina nang haplusin ko ang buhok ng anak ni Solidad. Ngayon, nasa akin ang susi… at oras na lang ang hinihintay para mabasag ang lahat ng lihim. Pero biglang may nagsalita sa aking likuran. Pamilyar ang tinig, malamig ngunit may halong pang-uuyam. Paglingon ko, naroon ang isa kong kaibigan—si Zeon, o mas kilala ng lahat bilang Carlo. Nagpapanggap siyang isang simpleng lalaki, mahirap at walang dating, para sa babaeng matagal na niyang pinupusuan—si Nene, ang kaibigan ni Solidad. "Sigu

Chapter 27Agad ko binigay Ang phone sa tauhan ni Mommy at kinausap nito."Yes, madam," Saka binulsa Ang phone. "Aalis na kami young Master. Lets go men!"Saka sili umalis. Kaya nakahinga ako ng maluwag Saka nagpapatuloy maghatid sa cookies ni Mayor.Habang minamaneho ko muli ang motor, ramdam ko pa rin ang kaba sa dibdib ko. Buti na lang at hindi pinilit ni Mommy na sumama ako agad. Ayaw ko munang mabisto ni Nene ang tunay kong pagkatao.Pagdating ko sa munisipyo, agad akong sinalubong ng secretary ni Mayor.“Ah, ikaw ba yung taga-bakeshop? Naghihintay na si Mayor sa loob. Personal niyang gustong tanggapin ang cookies.”Napakamot ako sa batok. Mayor mismo? Aba, espesyal pala itong delivery na ito.Pagpasok ko sa opisina, tumama agad ang tingin sa akin ni Mayor—at ang ngiti niya, parang may alam siyang hindi ko pa dapat malaman."Zeon Santilian. Ang isang business tycoon na naging delivery boy. So Anong pakana ito?"Napatigil ako at halos mabitawan ko ang box ng cookies.“P-paano mo n

Chapter 29Nene POVNais ko sanang batukan itong tao na ’to, pero syempre kinilig din naman ako. Kilig na may kasamang libog! Pero hindi ko pinahalata, baka lalo pa siyang umepal at isipin niyang may pag-asa siya.“Hoy, Carlo, baka nakakalimutan mo—whisk lang ang hawak ko, pero kaya kong ipalo ’to sa mukha mo hanggang maging pancake ka,” biro ko sabay hampas ng mahina sa balikat niya.Ngumisi siya, yung tipong ngisi na parang gusto mong dakmain ng rolling pin at ipalo sa ulo niya. “Sige lang, babe… basta ikaw ang gagawa sa’kin ng pancake, ready akong iprito anytime.”Pucha, eto na naman. Ang dumi ng utak ng gagong ’to. Napakagat-labi ako para pigilan ang tawa ko. Pero imbes na matahimik, lalo siyang lumapit. Amoy na amoy ko yung aftershave niya na parang galing pa sa commercial ng pogi pero pilyo edition.“Alam mo, Nens,” bulong niya habang nilalaro yung icing sa daliri niya, “masarap sigurong ipahid ’to sa labi mo, tapos…” bigla niyang dinilaan yung daliri niya.Tangina, Carlo! Ang u