All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 51 - Chapter 60

Chapter 52 “Hello, baby girl,” nakangiting bati ni Grandpa habang yumuko para maglevel sa mata ng bata. “Alam mo ba na kamukha mo ang ugok na ito?” sabay turo niya sa akin. Natawa si Julie, pero agad ding nagtaka. “Ugok?” Tumawa si Grandpa. “Oo, apo ko ’yan. Alam mo ba kung ano ang ibig sabihin nun?” Kibit-balikat lang ang bata, inosenteng umikot ang mga mata niya kay Mommy. “Hindi po,” sagot niya habang nakangiti. Nagtawanan sina Nene at Solidad, pero ako? Nanatili lang akong tahimik, pilit pinapakalma ang sarili. Damn it, Grandpa. Bakit mo pa kailangang sabihin yun? Hindi ko alam kung matatawa ako o madudurog. Ang inosenteng kibit-balikat ng batang iyon ay parang sampal. Wala siyang kamuwang-muwang, pero bawat ngiti niya, bawat tingin, ay lalong nag-uukit ng tanong sa utak ko. Kung anak ko nga siya… paano ko haharapin ang katotohanang ako ang halimaw na nagbunga ng inosenteng buhay na ito? “Alam mo bang siya ang ama mo?” diretsong sabi ni Grandpa sa bata. Natahimik ang pa

Chapter 54“Nais ko mang magpaliwanag, pero sa susunod na,” wika ni Zeon, malamig ngunit tiyak. “Ang mahalaga, andito kami, Sol. Kahit matalik naming kaibigan si Sandro, ipagtatanggol ka namin—kayo ni Julie.”Ramdam ko ang bigat ng mga salita niya. Para bang sa wakas, may panig ako. May kakampi.Napakagat-labi si Lillian at tumango. “Hindi ka nag-iisa, Sol. Huwag kang matakot.”“Tsk!” singhal bigla ni Alessandro, halos mabasag ang panga sa pagkuyom nito. “Pinagkaisahan ninyo ako!”Naramdaman ko ang galit na kumukulo sa boses niya. Matindi ang titig niya kay Zeon at Lillian—parang anumang oras, puputok na ang lahat ng galit at selos na kinikimkim niya.Napatingin ako kay Julie na mahigpit pa ring nakakapit sa akin. Paano kung lalo lang siyang masaktan dahil sa gulong ito?“Iha,” mariing sabi ni Don Ernesto, nakatingin diretso sa akin. “Ngayon ay nasa panig mo kami. Kaya huwag kang matakot. Kahit paghirapan mo ang apo kong si Alessandro, hindi kami makikialam.”Humugot siya ng malalim n

Chapter 56Hindi ko namalayan na may nakatayo pala sa aking likuran. Nang lingunin ko, si Don Ernesto pala iyon— tahimik lang na nakikinig sa amin mula pa kanina.Nakakunot ang noo ko sa gulat. “D-Don Ernesto…”Ngumiti lang siya, malumanay ngunit bakas ang emosyon sa kanyang mga mata.“Hindi ko akalaing maririnig ko ‘yon mula sa apo ko sa tuhod,” mahinahon niyang sabi, sabay lapit sa kama.Agad namang tumakbo si Julie papunta sa kanya.“Lolo!” masigla niyang sigaw, walang pagdadalawang-isip na yumakap sa binti ni Don Ernesto.Napangiti si Don Ernesto, saka yumuko para salubungin ang bata. Hinaplos niya ang buhok ni Julie, at sa unang pagkakataon mula nang makilala ko siya, nakita kong naging malambot at mapagmahal ang kanyang mga mata.“Julie… apo… hindi mo alam kung gaano kalaking tuwa ang dala mo sa puso ng matandang ito.”Napaluha ako sa eksenang iyon. Isang sandali ng katahimikan at lambing, sa kabila ng lahat ng gulo at kasunduan.Kung sana ganito lang lagi. Kung sana hindi kompl

Chapter 58“But… how? Saan ako magsisimula, Grandpa?” litong sambit ko, halos mawalan ng direksyon ang utak ko.Huminto siya, tumingin sa malayo na para bang binabalikan ang nakaraan. “Unahin mo ang paghahanap ng ebedensya,” mariin niyang sagot. “Kung sino talaga ang utak sa pagpatay sa mga magulang mo. Dahil malakas ang kutob ko… na hindi ang magulang ni Solidad ang may gawa.”Napakunot ang noo ko.“Anong ibig mong sabihin?” tanong ko, ramdam ang biglang pag-ikot ng mundo ko.“Ang ibig kong sabihin, apo…” sagot niya, mabigat ang boses, “…mas malalim at mas malaki ang kalaban mo kaysa sa inaakala mo. At habang mali ang pinagbubuntunan mo ng galit, mas lalo silang nagtatago.”Nanlamig ako. Kung totoo ang sinasabi ni Grandpa, ibig sabihin… lahat ng galit at sakit na binuhos ko kay Solidad ay… pagkakamali.“Sa pamamagitan nito,” patuloy ni Grandpa, mababa pero buo ang boses, “unting-unti mong buksan ang puso mong bato.”Napatingin ako sa kanya. May kakaibang bigat sa mga salita niya, par

Chapter 60Chapter 60Khanna POVIlang araw na ang lumipas at wala pa rin akong balita tungkol sa fiancé ko na si Alessandro.Pero isang umaga, habang nakaupo ako sa harap ng TV, biglang bumungad ang isang balita na halos ikabaliw ko.“Villaceran heir, Alessandro Villaceran, rumored to be preparing for marriage soon…”Napatayo ako, nanlalaki ang mga mata.“F*ck you, Alessandro!” sigaw ko, galit na galit. “How dare you… you changed me for another woman?!”Bumagsak ang remote sa sahig mula sa mahigpit kong pagkakahagis. Ramdam ko ang apoy ng selos at galit na unti-unting kumukulo sa dibdib ko.“I want to go back to Philippines…” bulong ko, mariin at puno ng determinasyon.Kung totoo man ang balitang ito, ako mismo ang sisira sa kasal na ‘yon.Kaya agad akong nagpaalam sa manager ko.Isa akong model dito sa Italy — sikat, hinahangaan, at halos lahat ng magazine covers ay na-feature na ako. Pero kahit anong kintab ng career ko, wala itong silbi kapag si Alessandro na ang usapan.“Khanna,