All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 32“Pero, sigurado ka na ba? I mean, hindi mo lubos kilala si Miss Lillian. Baka mapaano ka pa doon,” concern na sambit ni Carlo, halatang seryoso ang tono at nakakunot ang noo.Napangiti ako kahit ramdam ko ang bigat ng sinabi niya. “Carlo, hindi naman ako basta sasama kung hindi ko pinag-isipan. Business ito, hindi laro. At isa pa…” saglit akong tumigil bago tumingin sa kanya. “…kailangan ko ring lumabas sa comfort zone ko kung gusto kong mas lumago ang bakeshop.”Sumingit si Nene na nakataas ang kilay. “Oo nga, Carlo. Baka naman ikaw ang hindi makapagpigil dito kapag wala si Sol.”Napairap ako sa kanila at tumawa ng mahina. “Kaya nga iniiwan ko muna sa inyo ‘to—pero sana huwag niyo akong ipahiya.”“Mag-iingat kayong dalawa ni Julie doon,” ani nito, sabay tingin sa akin na parang gusto pang sabihin ang mga bagay na hindi niya mabigkas.Ramdam ko ang pag-aalala niya, kaya ngumiti lang ako at tinapik siya sa balikat. “Don’t worry, Carlo. Hindi ko hahayaang may mangyaring masam

Chapter 34 “Tumahimik ka, Carlo,” wika ko, sabay dukot ng bride sa makintab na sobre. Pag-abot niya, muntik pa akong matulala. “Fifteen thousand pesos po, full payment. At sobra-sobra pa sa effort ninyo,” nakangiting sabi ng groom. Para akong nanalo sa lotto—pero syempre, poker face lang ako. “Salamat po. Sana magustuhan ninyo hanggang sa huli ang cake.” Sa gilid, si Carlo naman, halos mapunit ang labi sa ngiti. “Boss Sol is smiling right now from Manila,” bulong niya sa akin na parang commercial. Pinandilatan ko siya at siniko ng mahina. “Sabi ko ngang tumahimik ka, Carlo.” Pagkatapos ng ilang saglit na kwentuhan at pasasalamat, agad na kaming nagpaalam. Kinuha ni Carlo ang kahon ng resibo at inalalayan ako palabas, parang bodyguard kuno. Pagkasakay namin sa kotse, hindi na nakatiis si Carlo. “Grabe, Nene. Fifteen thousand pesos! Feeling ko may bonus tayo dito.” “Feeling mo lang ‘yon,” balik ko sa kanya, sabay hawak ng sobre. “Ito, diretso kay Sol. Huwag kang mangarap.” Napa

Chapter 36Solidad POVLabis akong natakot sa inasta ng lalaki, pero kailangan kong maging matapang para sa aking anak.Pagpasok nila ako sa kanyang kotse pero nakagapos pa rin. "Anong kasalanan ng magulang ko? Kung pero ay babayaran ko paunti-unti," sambit ko dito."Hahaha," tanging tawa nito. "Hindi mababayaran kahit anong Pera Ang kasalanan ng iyong magulang. Alam mo ba kung bakit? Dahil Buhay ng magulang ko ang kinuha nila. Pinatay nila ang aking magulang kaya Ikaw ang kabayaran." Malamig nitong sabi.Nanginginig ang buo kong katawan habang nakaupo sa malamig na upuan ng kotse. Ang hirap huminga, lalo na nang marinig ko ang sinabi niya.“P-pinatay?!” halos hindi lumabas ang boses ko. “Hindi… imposibleng gawin ng mga magulang ko ’yon. Hindi sila gano’n!”Ngumiti siya—ngiting puno ng sakit at poot. “Lahat ng anak ang tingin sa magulang nila ay mabuti. Pero sa mata ko, sila ang halimaw na pumatay sa pamilya ko. Kaya ngayon…” tumingin siya diretso sa mga mata ko, parang binabaon ang k

Chapter 38 Lumipas ang mga buwan… dito ako, parang isang aliping parausan lamang sa mansyon ni Alessandro. Wala akong karapatang tumanggi, wala akong karapatang magreklamo. Bawat gabi, ako ang kanyang laruan, ang kanyang parausan. Naalala ko pa ang unang gabi—ang lamig ng kanyang mga mata habang iniaabot sa akin ang maliit na tableta. “Lulunukin mo ‘to. Birth control. Ayokong magkaroon ng anak sa’yo,” madiin niyang sabi, halos dumurog sa pagkatao ko. Pinilit kong ngumiti noon, kahit sa loob ko ay parang may kumikirot na sugat na hindi na muling gagaling. Hindi mo ako gustong maging ina ng anak mo… pero darating ang araw, Alessandro… hindi ako mananatiling alipin. Kahit na dinudurog niya ako gabi-gabi, pinanghahawakan ko pa rin ang plano ko. Kung hindi ko siya matatakasan ngayon, gagawin ko ang lahat para siya naman ang mahulog—hindi sa kama, kundi sa bitag ng sariling damdamin. At sa bawat halik na walang init, sa bawat yakap na puno ng galit, lihim akong nagbibilang ng oras.

Chapter 40Hindi ko na kinaya ang torture niya. Bawat segundo ng mapanukso niyang laro ay parang apoy na sumusunog sa buong katawan ko.“Alessandro… enough!” halos pasigaw kong sabi.Bago pa siya makareact, mabilis akong bumangon mula sa ilalim niya, hinawakan ang kanyang balikat at mariin siyang itinulak pababa sa kama. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat, pero wala siyang nasabi dahil agad ko siyang sinakyan.“Solidad—” hindi niya natapos ang salita nang maramdaman niyang kusa kong ipinasok ang kanyang pagkalalaki sa aking nag-aapoy na gitna.“Uhhhhh…” napalabas sa bibig ko ang malalim na ungol habang nagsimula akong gumalaw, mabagal sa una, pero unti-unting bumibilis. Ang mga kuko ko’y kumakapit sa kanyang dibdib, habang siya nama’y napahawak ng mahigpit sa aking bewang.“You—little temptress…” bulong niya, nanginginig ang boses sa halong gulat at libog.Pero hindi ko siya hinayaang kontrolin ang sitwasyon. Ako ang nagdesisyon ng ritmo, ako ang nagdikta ng bilis. Ang init ng katawan