Share

Chapter 32

Author: SKYGOODNOVEL
last update Last Updated: 2025-09-01 22:07:17

Chapter 32

“Pero, sigurado ka na ba? I mean, hindi mo lubos kilala si Miss Lillian. Baka mapaano ka pa doon,” concern na sambit ni Carlo, halatang seryoso ang tono at nakakunot ang noo.

Napangiti ako kahit ramdam ko ang bigat ng sinabi niya. “Carlo, hindi naman ako basta sasama kung hindi ko pinag-isipan. Business ito, hindi laro. At isa pa…” saglit akong tumigil bago tumingin sa kanya. “…kailangan ko ring lumabas sa comfort zone ko kung gusto kong mas lumago ang bakeshop.”

Sumingit si Nene na nakataas ang kilay. “Oo nga, Carlo. Baka naman ikaw ang hindi makapagpigil dito kapag wala si Sol.”

Napairap ako sa kanila at tumawa ng mahina. “Kaya nga iniiwan ko muna sa inyo ‘to—pero sana huwag niyo akong ipahiya.”

“Mag-iingat kayong dalawa ni Julie doon,” ani nito, sabay tingin sa akin na parang gusto pang sabihin ang mga bagay na hindi niya mabigkas.

Ramdam ko ang pag-aalala niya, kaya ngumiti lang ako at tinapik siya sa balikat. “Don’t worry, Carlo. Hindi ko hahayaang may mangyaring masam
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 50

    Chapter 50Pagpasok namin sa kotse, agad sinabi ni Grandpa na dideretso kami sa Cavite—kung nasaan daw ang anak ni Solidad.Napailing ako. Alam ko kasi na wala naman talaga siyang anak… pero may bata raw doon.At nang marinig kong dalawang taong gulang ang bata, napahinto ang isip ko. Two years old?Mabilis kong binilang sa isip ang mga taon. Kung nabuo ang gabing iyon—ang gabing una ko siyang inangkin matapos kong bilhin ang kanyang puri…Sigurado akong… anak ko iyon.Pero hindi ko pa makita nang malinaw ang mukha ng bata. At isa pa, sinabi ni Lillian na anak iyon ng kaibigan ni Solidad.Tsk. Lillian… Solidad… alin ba ang totoo sa inyo?Habang tahimik ang biyahe, kumukulo ang dugo ko. Hindi ko alam kung mas galit ako sa posibilidad na niloko nila ako… o sa kaba na baka nga… ako ang ama ng batang iyon.“Apo, bakit ang tahimik mo yata?” tanong ni Grandpa habang nakatingin sa akin.“May iniisip lang akong trabaho, Grandpa,” mabilis kong palusot, pilit na pinapakalma ang sarili.Ngumiti

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 49

    Chapter 49Alessandro POVKahit galit na galit ako kay Solidad, wala akong magawa. Ang bawat titig ko sa kanya, gusto ko sanang lamunin siya ng lupa, para mawala na lang siya sa paningin ko.Pero… ayaw kong ma-stress si Grandpa. Kahit anong inis ko, hindi ko kayang isugal ang kalusugan niya. Kaya heto ako, ginagawa ang inuutos niya—binayaran ko ang bill sa ospital, inilakad lahat ng papeles, at tiniis ang init ng ulo ko.Habang pinipirmahan ko ang huling dokumento, napakuyom ang kamao ko. Kung hindi lang dahil kay Grandpa… matagal ko nang pinalayas ang babaeng ‘yon sa mansyon.Ngunit heto ako, parang aso na sumusunod sa utos. At siya? Nakikita kong nakadikit kay Grandpa, parang angel na malinis at mabait.Tsk. Hindi niya ako maloloko. Alam kong may tinatago ka, Solidad.Pagkatapos kong magbayad ay agad akong bumalik sa private yard kung saan nagpapahinga si Grandpa.Pagdating ko roon, agad akong napatigil. Kumunot ang noo ko nang makita ko silang dalawa—si Grandpa at si Solidad—na mas

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 48

    Chapter 48Paglabas ng apo ko, matalim pa ang tinging iniwan niya kay Solidad—parang espada na dumikit sa kanya bago siya tuluyang umalis. Halos maramdaman ko ang init ng kanyang galit kahit ako’y nakaupo lang dito.Napailing na lamang ako sa kanyang inasta.Palibhasa’y bata pa at puno ng yabang. Hindi alam kung alin ang mas mabigat: ang pag-ibig o ang pride. Tsk, tsk.Ngumisi ako nang lihim. Para bang mas lalo lang akong naaliw sa nakikita kong tensyon.“Apo…” bulong ko kahit wala na siya roon, “kahit anong pag-irap o matalim na titig ang ibato mo… sa huli, ikaw rin ang susuko.”Saka ako tumingin kay Solidad na nananatiling tahimik, halatang hindi alam kung siya ba’y kaalyado o sakripisyo sa plano ko.“Wag kang matakot, iha,” sambit ko na may halong biro at seryoso. “Kung gaano siya katigas, ganoon din siya kasimple bumigay. Hehe.”“Pero Don Ernesto… ayaw kong madamay ang aking anak,” mahinang sambit ni Solidad, halos nanginginig ang boses. Kita ko sa kanyang mga mata ang pangamba, a

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 47

    Chapter 47Don Ernesto POVNapangisi ako ng lihim sa sinagot ng aking apo. Ayun! Kumagat ka rin, Alessandro.Sa totoo lang, wala naman akong iniindang sakit. Oo, medyo sumasakit ang mga buto ko paminsan-minsan, pero hindi pa ako tatapusin ng langit! Hindi ako basta-bastang matitibag ng simpleng hika-hika. Pero, syempre, kailangan ng konting drama para gumana ang plano.“Ahhh… hindi ako makahinga…” sabi ko kanina. Kung nakita mo lang ang mukha ng apo ko—para siyang batang nawalan ng kendi! Kung hindi lang seryoso ang sitwasyon, baka natawa na ako nang malakas.Pero seryoso ako sa isang bagay: kailangan na niyang tumino. Kailangan niyang makita kung ano ang tunay na halaga ng buhay—hindi puro negosyo, hindi puro babae, at lalong hindi puro pride.At ano ang pinakamabisang paraan? Simple. Itulak siya sa direksyon na hindi niya inaasahan. Si Solidad.Alam kong magagalit siya, baka nga kamuhian pa ako. Pero ayos lang. Ang galit ay lumilipas, pero ang leksyon… nananatili.Napatingin ako sa

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 46

    Chapter 46Solidad POV“Don Ernesto, sigurado po ba kayo sa ginagawa ninyong pagkukunwaring may sakit?” ani ko, halos pabulong, habang nililinisan ng nars ang swero niya. Kinakabahan ako, dahil alam kong kapag nalaman ni Alessandro ang totoo… ako ang unang pagbubuntunan niya ng galit. “Baka po ako ang pag-initan ng apo ninyo.”Mahina pero malinaw ang tawa ni Don Ernesto. “Hija, sanay na ako sa kanyang galit. At kung sakaling ikaw ang pag-initan niya, mas mabuti iyon… dahil mas matututo siyang pahalagahan ka.”Napakurap ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o lalong kabahan. “Pero Don Ernesto, paano kung hindi siya mahulog sa akin… paano kung lalo lang niya akong kamuhian?”Ngumiti si Don Ernesto, mahina ngunit matalim ang kanyang mga mata, puno ng tiwala. “Hindi lahat ng sugat ay nakikita, hija. Ang puso ng apo ko ay sugatan na matagal na. At ikaw lang ang nakikita kong may kakayahang magpagaling.”Natigilan ako. Ako? Isang babaeng alipin sa mansyong ito?“Basta tandaan mo,” d

  • Isang Mainit Na Gabi (SSPG)   Chapter 45

    Chapter 45 Alessandro POVNagpatuloy si Lolo, malamig ang tinig ngunit matalim. “Sa loob ng isang linggo, kung hindi mawawala ang ugaling iyon na parang hayop sa loob mo…” tumigil siya saglit at tumingin kay Solidad, “…ibibigay ko sa babaeng ito ang lahat ng taglay ng Villaceran.”Napakuyom ko ang kamao, ramdam ko ang tensyon sa aking panga na halos mabasag sa gigil.“Grandpa!” halos pasigaw kong sambit. “Hindi mo alam ang sinasabi mo!”Ngunit si Lolo ay hindi natinag. Diretso pa rin ang kanyang titig, parang kutsilyong tumatarak sa dibdib ko. “Alam na alam ko, apo. At mas kilala ko ang sarili kong dugo kaysa sa iyo. Kaya simula ngayon, titignan ko kung mas mahalaga ba sa’yo ang kapangyarihan… o ang babae.”Nanigas ako. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko inaakala na hahantong ito sa ganitong pagbabanta.Hanggang bigla na lang niyang hinawakan ang kanyang dibdib, nanlalaki ang mga mata. Nataranta ako.“Grandpa!” sigaw ko.“Hi-hindi ako makahinga…” halos pabulong niyang wika, namumutla

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status