All Chapters of เปรี้ยวใจสาวบ้านนา ซีรีส์ ขวัญใจสาวบ้านนา: Chapter 21 - Chapter 30

“ถ้าจะทำอย่างนั้นฉันแนะนำว่าเลิกคิดเถอะ จะว่าไปที่จริงน้องเมรีเขาก็ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกอะไร ถึงไม่มีแก แต่เขาก็มีคนที่เข้ามาจีบ มา เสนอตัวเป็นพ่อให้เจ้าเวียงพิงค์อีกเพียบ แค่จะเลือกคนไหนเท่านั้น”ชิษณุกรเผลอเคี้ยวฟันกรอดๆ ไม่สบอารมณ์เมื่อได้ยินถ้อยคำแสลงหูจากพี่ชาย ใบหน้าไอ้พ่อเลี้ยงไร่ชานั่นลอยมาทันใด ไหนจะ ‘อีกเพียบ’ ที่ว่านั่นแค่ฟังก็หงุดหงิดเมื่อคิดว่าลูกเขาต้องเรียกคนอื่นว่า ‘พ่อ’“ฉันว่าถ้าแกไม่ชัดเจนก็ตัดใจจากน้องเขาเสีย ปล่อยให้เขาได้ดีกับคนที่พร้อมจะรักเขาจริงๆ ส่วนแกก็แต่งงานกับคุณแนนซะ แล้วก็ทำตัวให้ดีให้ซื่อสัตย์กับเมียแกไป ส่วนทางนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องห่วงหลานแค่คนเดียว ฉันเลี้ยงได้ ยิ่งมารู้ความจริงแบบนี้ ฉันยิ่งต้องดูแลเจ้าเวียงพิงค์ให้ดีที่สุด”“พี่สาธุ!”“เอาล่ะ อะไรที่ควรพูดฉันก็พูดแล้ว ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับแกเองว่าจะทำยังไง แต่ฉันแค่หวังว่าแกจะไม่เลือกทางที่ผิดอีกแล้วกัน” สาธุคุณยกเบียร์ขึ้นซดรวดเดียวหมดกระป๋อง ก่อนตบไหล่น้องชายหนักๆไปสองสามที แล้วเดินเข้าบ้านไป ทิ้งให้คนที่เหลือให้จมจ่อมกับความคิดที่วนเวียนสับสนเขาควรเลือกทางไหนดีล่ะ ระหว่างความรับผิดชอบ ความเ

“แหม ได้ลูกเขยดีๆ รวยๆ แบบนี้น่าอิจฉาจริงจริ๊ง...” จู่ๆ ก็มีเสียงสอดแทรกมาจากทางเก้าอี้ด้านหลัง“แก นังดาวเรือง ดูพี่รจเขาเป็นตัวอย่างไว้นะ จะหาผัวมันต้องให้ได้ดีๆ รวยๆ เข้าไว้แบบพ่อสาธุเขา ส่วนหล่อๆ แต่ไม่มีอันจะกินน่ะอย่าคิดเอามาทำพันธุ์เชียว ระวังจะลำบากไปทั้งชาติ”ดาวเรืองที่กำลังนั่งไถหน้าจอมือถือแอบเบ้ปากใส่ผู้เป็นมารดา“แล้วฉันจะไปหาที่ไหนล่ะแม่แบบพี่สาธุน่ะ แถวนี้ก็มีแต่พวกลุงแก่ๆ ไอ้ที่หนุ่มๆ รวยๆ น่ะคงไม่เหลือมาถึงมือหรอก”อันที่จริงดาวเรืองก็อยากโต้กลับแม่ว่า เธอทั้งจีบ ทั้งอ่อยพี่สาธุคนหล่อประจำตำบลแล้วเหมือนกัน แต่เขากลับไม่แลไม่สน ดันไปแต่งกับยัยรจนาลูกสาวแม่สีดานั่นไง จะให้ทำไง“แหม แกก็ลองมองดีๆ สิ เมื่อกี้แม่ได้ข่าวว่าวันนี้คุณนายผู้ว่าฯ กับคุณนายเมียนายอำเภอ เขาก็มาร่วมงานด้วยตอนนี้ก็คงฟังพระสวดบนวิหารโน้น เห็นชาวบ้านว่าเขามีลูกชายหล่อๆ ด้วยนะ แกทำไมไม่ไปเดินดูล่ะเผื่อเจอจะได้ทำความรู้จักกันไว้ เผื่อจะได้เป็นคุณน้ำคุณนายกับเขาบ้าง”นางสายหยุดผู้เป็นเจ้ากรมข่าวลือประจำหมู่บ้านบอกลูกสาว วันนี้นางและลูกไม่ได้มาทำบุญหรือออกโรงทานเหมือนชาวบ้าน แต่มาเพื่อรอกินฟรีและหอบหิ้ว

“เอ่อ...พี่ขอโทษนะครับที่ถามซอกแซก”“ขอโทษทำไมคะ พี่ต้นไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”“น้องเมรีคะ” นันทิกาเดินเข้ามาร่วมวงด้วยรอยยิ้ม“พี่แนน”“พี่งอนแล้ว จะมาเที่ยวงานวัดสนุกๆ ไม่เห็นชวนกันบ้างเลย” ต้นน้ำหันไปมองคนมาใหม่ ทำให้เมรีต้องแนะนำ“พี่ต้นคะ นี่คือพี่แนน ส่วนคนนั้นก็คุณชิษ น้องชายพี่สาธุ ทั้งสองเป็นคู่หมั้นกันค่ะ พี่แนนคะ นี่พี่ต้นน้ำเป็นปลัดอำเภอคนใหม่ของที่นี่ แล้วก็เป็นเพื่อนรุ่นพี่สมัยเรียนของเมรีเอง”“อ๋อ เพื่อนคนนี้ที่ว่าเคยจีบน้องเมรีตอนม.ปลายใช่ไหมคะ” เมรีชะงักกึก หันขวับ“เดี๋ยวนะคะ พี่แนนไปเอาข่าวมาจากไหนคะ” ถามพลางเมินใส่สายตาขุ่นขวางจับผิดของคนที่เดินมาด้านหลังนันทิกา“พี่รจเล่าให้ฟังน่ะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณปลัด”“ยินดีเช่นกันครับ”ต้นน้ำยิ้มรับ ก่อนส่งสายตาหวานๆ ให้หญิงสาวที่เขาแอบชอบมานาน แม้จะแอบตกใจที่สาวเจ้าบอกว่ามีลูกแล้ว แต่ทว่าเมื่อเธอยังไม่มีสามีหรือพ่อของลูกเป็นตัวเป็นตนและบอกเองว่าโสด เขาก็ถือว่าตัวเองยังมีสิทธิ์เพราะโสดเหมือนกัน“เราไปเดินเที่ยวกันไหมคะ เห็นแม่น้องเมรีบอกว่าทางนั้นมีให้ปิดทองยอดฉัตรด้วย พี่ยังไม่เคยเห็นเลย” หากเป็นนันทิกาคนเดียว เมรีค

ชิษณุกรมองใบหน้าอัดอั้นของหญิงสาวที่กำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุมด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม ความสำนึกผิดชอบชั่วดีกำลังบดขยี้ภายในใจของเขาอย่างหนักหน่วง แล้วอะไรบางอย่างในหัวใจผลักให้เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเธอเพราะอยากปกป้อง แต่กลับต้องชะงักเสียก่อนเมื่อได้ยินคำต่อมาของเธอ“ไม่มีหรอกจ้ะ!”เมรีโพล่งตอบเสียงแข็ง ปากแต้มรอยยิ้มหวานราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หางตามองไปทางพ่อของลูกตัวจริงอย่างเย็นชา“ลูกฉันมีแต่แม่ก็พอแล้ว นี่จ้ะขนมจีนแกงเขียวหวานของป้า กินซะสิจ๊ะ...” จะได้รีบหุบปาก“มีแต่แม่คนเดียวจะพอจริงเรอะ”ยัง! อิป้ามหาภัยนี่จะหาเรื่องเธอให้ได้ใช่ไหม“ป้าสายหยุดหมายความว่ายังไง”“เปล๊า...ก็แค่ถามเฉยๆ ถ้าไม่มีอะไรก็อย่าร้อนตัวไปสิจ๊ะ”บรรยากาศรอบกายเริ่มมาคุขึ้นเรื่อยๆ เมรีหรี่ตามองอีกฝ่ายที่ทำหน้าเหมือนเป็นต่ออย่างไม่ไว้ใจ“โธ่...เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วจ้ะ คนนี้คุณปลัดต้นน้ำ เขาเป็นเพื่อนเก่าสมัยเรียนกับยัยเมรีเขาน่ะ” นางสีดารีบออกหน้าแก้ข่าวให้ลูกสาว“เพื่อน! เพื่อนกิน หรือเพื่อนนอนล่ะจ๊ะแม่สีดา”“แม่สายหยุด จะพูดจะจาอะไรเกรงใจสถานที่ด้วย นี่มันในวัดในวา จะมุสาก็ช่วยกลัวบาปกลัวกรรมหน่อย” นางสีดาชักจะเ

ไร่สาธุคุณยามพลบค่ำอากาศเย็นสบาย น่าเสียดายที่สายลมของปลายฤดูหนาวไม่ได้ช่วยทำให้ความร้อนรุ่มในหัวใจของชิษณุกรยามนี้ให้บรรเทาเบาบางลงได้แม้แต่น้อยเขากำลังโกรธ ทั้งโกรธ ทั้งปวดใจ ทั้งว้าวุ่นกระวนกระวายในอกจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะคลายความรู้สึกที่อัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออกนี้ลงได้เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต แม้แต่ช่วงที่ยากลำบากที่สุดก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ ทุกอย่างมีต้นเหตุมาจากเธอคนนั้นหลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่วัด ชายหนุ่มก็ไม่อาจสลัดใบหน้าของเมรีในตอนนั้นออกไปจากสมองได้ พร้อมกับคำถามที่คอยวนเวียนรบกวนหัวใจที่ผ่านมาเธอต้องเจอกับเรื่องแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว เธอผ่านมันมาได้ยังไง ต้องเจ็บปวดมากแค่ไหนกว่าจะผ่านมันมาได้ เขาไม่เคยรู้ ไม่รู้อะไรเลยสักอย่างแต่ที่รู้คือสิ่งที่ผ่านมาคงหนักหนาสาหัสมากพอที่จะเปลี่ยนเด็กสาวคนหนึ่งที่เคยสดใสร่าเริงให้กลายเป็นคนแข็งกร้าวเย็นชาพร้อมลุยเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก เหมือนที่เขาเห็นที่วัด‘ลูกฉันมีแต่แม่ก็พอแล้ว’คำนี้มันก้องในหูเขาซ้ำๆ จนน่าหงุดหงิดหัวใจน่าเสียดาย หากเขาได้รู้เร็วกว่านี้ ไม่ทอดทิ้งเวลาระหว่างกันไปนานจนต่อไม่ติด เมรีและลูกคงไม่ต้