All Chapters of เปรี้ยวใจสาวบ้านนา ซีรีส์ ขวัญใจสาวบ้านนา: Chapter 51 - Chapter 60

“พุทโธ ธัมโม สังโฆ เกือบไปแล้วไหม ไอ้เมรีเอ๊ย...” หญิงสาวตบอกปุๆ หายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อระงับอาการให้เป็นปกติก่อนเข้าบ้าน หากตอนกำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั้นเอง จู่ๆ หางตาก็ดันเหลือบไปเห็นอะไรแวบๆ ที่พื้นหน้าประตูเสียก่อนรองเท้าแปลกตาคู่หนึ่งจอดอยู่หน้าประตูทางเข้าบ้านอย่างโดดเด่นเป็นสง่ารองเท้าใครวะ ใครกันมาเอาป่านนี้“กลับมาแล้วเหรอลูก” นางสีดาที่กำลังดูละครหลังข่าวหันไปร้องทักเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู หากพอหันไปเห็นลูกสาวเต็มๆ สองตา ก็เผลออุทานลั่น“แม่เจ้าโว้ย นี่มันลูกสาวฉันหรือนี่ นั่นแกไปทำอะไรมา ทำไมเป็นแบบนี้...”“เดี๋ยวนะแม่ ไอ้แบบนี้ของแม่นี่มันยังไง ดีหรือไม่ดีกันแน่ล่ะนี่” คนเป็นลูกชักไม่แน่ใจ“ก็ต้องดีสิยะ สวยเหมือนน้องญาญ่าเลย วันนี้ยัยรจพาแกไปทำอะไรมาเนี่ย”“แม่ก็เวอร์ไป” เมรีทั้งขำทั้งเขินเมื่อได้ยินคำชมที่น้อยครั้งจะออกจากปากแม่ผู้เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอมาตลอด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของวันนี้ที่มีคนชมตั้งแต่ที่พี่สาวสุดที่รักเกิดนึกสนุกอะไรไม่รู้ จู่ๆ ก็มาลากเธอไปเดินห้าง แถมพาเข้าร้านเสริมความงาม และพาซื้อเสื้อผ้าให้ตั้งหลายชุด ใครต่อใครที่เห็นเมรีเวอร์ชั่นนิวลุคก็เป็นต้อ

เมรีรู้สึกเย็นสันหลังวาบๆ ราวกับนั่งอยู่ต่อหน้าเพชฌฆาตที่เงื้อดาบรอเฉาะหัว สายตาที่มารดาจ้องมองมาไม่มีรอยขี้เล่นแม้แต่น้อย ครั้งสุดท้ายที่เห็นแม่ทำหน้าโหดแบบนี้เห็นจะเป็นตอนที่เธอเข้าไปสารภาพเรื่องท้องไม่มีพ่อในวันนั้น‘มันเป็นใคร ผู้ชายที่ทำแกท้อง บอกแม่มานะ!’ เด็กสาวในวันนั้นเม้มริมฝีปากแน่น ทั้งกลัวทั้งเสียใจเหลือคณา น้ำตาใสๆ ไหลนองอาบสองแก้มไม่หยุด ทั้งที่ปกติเป็นคนที่ร่าเริงมาตลอด‘ไอ้พ่อของเด็กในท้องแกมันเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ห๊ะ ยัยเมรี’‘ใจเย็นๆ ก่อนน่าแม่สีดา’‘นั่นสิจ๊ะแม่ ค่อยพูดค่อยจานะ’ เป็นบิดาและพี่สาวที่เข้ามาไกล่เกลี่ย สายตาที่มองมาแม้ไม่ได้เกรี้ยวกราดเท่าคนเป็นแม่ แต่ก็แฝงรอยผิดหวัง แต่นั่นก็เกินพอแล้วที่จะทำให้เธอปวดใจโดยไม่ต้องเฆี่ยนด้วยไม้เรียวด้วยซ้ำ‘พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่รจ...หนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว ถ้าแม่โกรธจะด่าจะตีหนูให้ตายก็ได้นะ หนูยอมทุกอย่าง...’สาวน้อยในวันนั้นกราบขอขมาทุกคนอย่างสำนึกเสียใจ นาทีนั้นเธอยอมทุกอย่าง แต่กลับไม่ยอมปริปากบอกว่าพ่อของลูกในท้องตัวเองเป็นใคร เธอสู้อุตส่าห์เก็บงำความลับนั่นมาจนถึงวันนี้ด้านนอกหน้าต่างฝนยังเทกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา แต่อากาศ

“งั้นคุณก็คงต้องเลือกสักทางว่าจะทำยังไง ทำทุกอย่างให้ชัดเจนไม่ใช่เหยียบเรือสองแคม หรือไม่ก็รอให้ยัยเมรีเขาอารมณ์เย็นก่อนค่อยพูดค่อยจาตกลงกันอีกทีว่าจะทำยังไง ส่วนคืนนี้ดึกมากแล้วคุณก็พักผ่อนเถอะ รอฝนหยุดค่อยกลับแล้วกัน”ถึงจะยังขุ่นเคืองใจ แต่นางสีดาก็ดูออกว่าอีกฝ่ายยังพอมีความรับผิดชอบในฐานะลูกผู้ชายอยู่บ้าง ไม่ได้เลวเกวเสียหมด ปัญหาก็คงติดที่แม่ลูกสาวของเธอนี่เอง ถึงปกติจะร่าเริงและว่าง่าย แต่บทจะหัวแข็งพยศขึ้นมาล่ะก็ เกรงว่าพ่อหนุ่มตรงหน้าจะรับมือไม่ง่ายเลยเถอะ หากจะเป็นเนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันหรอก แต่ถ้าไม่ใช่คู่กันจะฝืนชะตายังไงได้อีกด้านหนึ่ง คนที่หนีขึ้นไปบนห้องนอนก็ไม่อาจสะกดกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป หญิงสาวเดินไปที่เตียงนอนซึ่งมีลูกสาวตัวน้อยหลับปุ๋ยอยู่ โดยไม่รู้เลยว่าแม่เพิ่งเจอกับอะไรมาใบหน้าเล็กๆ ที่มีเค้าโครงละม้ายกับพ่อมากกว่าแม่ เขาว่าลูกสาวหน้าคล้ายพ่อจะไม่อาภัพ ทว่าคงใช้ไม่ได้กับลูกสาวเธอ เมรียื่นมือไปลูบที่ศีรษะคนขี้เซาเบาๆ“พ่อจ๋า...”เสียงละเมอนั่นทำเอาหญิงสาวสะเทือนใจจนน้ำตารินไหลอาบแก้ม“แม่ขอโทษนะลูก ที่ทำให้ลูกไม่มีพ่อ แต่เราก็อยู่ด้วยกันสองคนก็ได้นี่เ

“ดูน้องชายพี่สิคะ จะรีบวิ่งหน้าตั้งไปไหน รจยังพูดไม่จบเลย” สาธุคุณส่ายหน้าขำๆ ปนระอาในความแสบของเมียรัก แต่ก็พอเข้าใจความรู้สึกของคนรักน้องของอีกฝ่าย“จะไปไหนได้ นู่นวิ่งไปทางคาเฟ่นั่นแล้ว สมใจหรือยังล่ะแม่ตัวแสบของพี่”“สมใจอะไรคะ อย่ามาใส่ความรจนะ ไปดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทันดูมวยคู่เอก”แล้วคนที่บอกจะไปเดินเล่นก็มาหยุดอยู่ที่หน้าคาเฟ่จนได้ ตอนนี้ในร้านเริ่มมีลูกค้ามากขึ้น และมีไทยมุงขนาดย่อมๆ ดูการถ่ายทำรายการช่วงสัมภาษณ์ผู้จัดการคนสวยของไร่ชิษณุกรบดสันกรามแน่นโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้เห็นหญิงสาวคนเดียวที่นั่งหน้าระรื่นอยู่กลางวงอย่างโดดเด่น วันนี้เธอแต่งตัวแต่งหน้าสวยกว่าเมื่อวานเสียอีก หากบอกว่าเป็นพิธีกรอีกคนเขาก็คงเชื่อมันน่าโมโหนัก มาทำให้เขากลุ้มใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน แต่ตัวเองกลับมานั่งหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายอื่นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แวบหนึ่งคนที่เขานินทาในใจก็มองมาทางนี้พอดีชิษณุกรจึงส่งสายตาปรามในที แทนที่อีกฝ่ายจะรู้สึกอะไรบ้างสักนิด แต่ก็เปล่า ดวงตาคู่งามของเธอกลับแลเลยไปทางอื่นเสียนี่ราวกับเขาเป็นอากาศไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้นมันใช่หรือไง ผัวยืนหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน เห็นแล้ว

ตูม!ดึงเขาไม่ขึ้นไม่ว่า แต่ตัวเธอดันเซถลาหน้าทิ่มลงไปในแปลงนาด้วยอีกคนแทน หญิงสาวยักแย่ยักยันลุกขึ้น ตัวจมเปียกน้ำเปื้อนดินโคลนแฉะๆ เลอะเทอะยิ่งกว่าคนที่ลงไปรอก่อนหน้าเสียอีก“ฮ่าๆ”ถึงทีหนุ่มชาวกรุงได้หัวเราะสภาพของแม่สาวบ้านนาที่ลงมาจับกบข้างๆ ตัวเขาอีกคนอย่างกลั้นไม่อยู่“คนบ้า! คุณจงใจแกล้งฉันใช่ไหม” เมรีแหวใส่อย่างลืมตัว เจ็บใจนัก เธอไม่ควรยื่นมือช่วยเขาเลย ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ดูสิ อุตส่าห์แต่งตัวเสียสวยเช้ง แต่ตอนนี้น่ะเหรอ อย่าว่าแต่ความสวย เอาแค่พอดูได้ยังยากฮือ...หมดกัน“อย่ามาใส่ความกันสิ พี่ก็อยู่ของพี่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย เธอต่างหากล้มลงมาหาพี่เองนะ เอาน่า...ทีนี้เราก็เป็นพวกเดียวกันแล้วไง อย่าโกรธเลยนะ”คำนั้นทำให้คนฟังปรี๊ดแตก เหลียวซ้ายแลขวาหาอาวุธ แต่ไม่เจอ เลยขยุ้มดินเหนียวเละๆ ได้ก็ปาใส่อีกฝ่าย แต่โชคดีที่เขาหลบทันดินนั่นเลยไปเข้าเบ้าหน้าของคนดวงซวยที่กำลังขี่ควายผ่านเข้ามาพอดีพลั่ก!“ว้ายยย แม่แหก!” เสียงร้องลั่นสะท้านทุ่ง ทำสองหนุ่มสาวตกใจหันไปมองด้านหลังพร้อมกันว้าย! แม่แหก...งั้นเหรอ!เมรีเบิกตาค้างมองใบหน้าอันหล่อเหลาของพระเอกในดวงใจเปื้อนโคลนเละไปแถบหนึ่ง