All Chapters of เปรี้ยวใจสาวบ้านนา ซีรีส์ ขวัญใจสาวบ้านนา: Chapter 41 - Chapter 50

“พ่อเลี้ยงภู!”เจ้าของชื่อหันไปมองน้องภรรยาเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มที่ทำให้สาวๆ แถวนั้นต้องกุมอกใจละลายไปตามๆ กัน“ลมอะไรหอบมาคะวันนี้ ทำไมไม่เห็นโทรบอกเมรีก่อนล่ะคะว่าจะมา”“ลมคิดถึงมั้งครับ มีคนแถวนี้บอกว่าจะเลี้ยงข้าวพี่วันก่อน แต่ก็ลืมนัดปล่อยให้พี่รอเก้อไปทั้งวัน”เมรีเผลอยิ้มขำกับคารมของพ่อเลี้ยงไร่ชารูปงาม“เมรีขอโทษพ่อเลี้ยงภูด้วยนะคะ พอดีวันนั้นเจ้าเวียงพิงค์เข้าโรงพยาบาลกะทันหันพอดี แล้วช่วงนี้เมรีก็มัวแต่ยุ่งๆ เรื่องงานของที่ร้านแล้วก็งานแต่งของน้องชายพี่สาธุเขา”ภูตะวันพยักหน้าเพราะเขาก็ได้ยินข่าวเรื่องน้องชายเพื่อนสนิทจะจัดงานแต่งงานที่ไร่มาบ้าง ยังแอบโล่งใจลึกๆ เพราะตอนที่เห็นชิษณุกรที่ไร่วันนั้น เขายังคิดว่าอีกฝ่ายจะเหยียบเรือสองแคม แย่งคนที่หมายตาไปด้วยซ้ำ “ถ้างั้นวันนี้น้องเมรีพอจะว่างนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่สักมื้อได้ไหมครับ ถือว่าชดเชยนัดของเราที่ล่มไปคราวก่อนก็ได้”เมรีกำลังคิดจะปฏิเสธ แต่สมองกลับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“งั้นก็ได้คะ เดี๋ยวมื้อนี้เมรีเป็นเจ้ามือเองแล้วกันถือว่าขอไถ่โทษ พ่อเลี้ยงภูอยากทานอะไรสั่งมาได้เลยนะคะ”“พี่ภู”เมรีเงยหน้าขึ้นก็พบดวงตาที่ทอดมอ

“อ้าว ฝนตกจนได้ แล้วนี่ฉันจะกลับบ้านยังไงล่ะนี่”เมรีมองไปนอกกระจกหน้าต่างร้านพลางถอนใจ ดูท่าจะไม่ใช่แค่ฝนธรรมดา แต่เหมือนจะมีพายุลมแรงเสียด้วย ป่านนี้ยัยหนูจะนอนหลับหรือยังนะ ฝนตกฟ้าร้องแบบนี้ลูกสาวเธอยิ่งขี้กลัวอยู่ด้วย ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง แต่จะให้วิ่งฝ่าฝนไปตอนนี้น่ากลัวถ้าไม่เปียกซ่ก ก็คงโดนฟ้าผ่าหัวตายเสียก่อนถึงบ้านหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องเก็บไวน์อีกครั้ง และกลับออกมาพร้อมกับไวน์แดงในมือขวดหนึ่ง เป็นไวน์ที่ต้องเทสอยู่แล้ว ในเมื่อตอนนี้ก็ว่างไม่มีอะไรทำต้องรอฝนที่ไม่รู้จะหยุดเมื่อไหร่ ก็เทสมันตอนนี้เลยแล้วกัน ถือเสียว่าฆ่าเวลาไวน์แดงถูกเปิดจุกออก พร้อมรินใส่แก้วก้านทรงสูงเพียงเล็กน้อยก่อนค่อยๆ ยกแก้วขึ้นและเอียงแก้วเล็กน้อยเพื่อดูสีของไวน์ จากนั้นก็ค่อยๆ จับก้านแก้วและแกว่งให้ไวน์หมุนวนไปรอบๆ เพื่อให้ไวน์ได้หายใจ กลิ่นหอมยั่วยวนของมันเตะจมูกราวกับเชิญชวนให้เธอดื่มมัน เมรีดึงแก้วไวน์มาจรดที่ริมฝีปากเพื่อดื่มเพียงอึกเล็กๆ และอมไว้ในปากไม่กี่วินาทีก่อนกลืนลงไปในลำคอ ทั้งกลิ่นหอมและรสชาตินุ่มละมุนไม่ฝาดยังกรุ่นในลมหายใจและลำคอไวน์ชั้นเยี่ยม!เมื่อก่อนตอนเพิ่งเข้าวัยสาวน้อยแรกรุ่น

“ว่าไงนะ...”คำนั้นทำเอาคนฟังผงะนิ่งไปชั่วขณะ ตากลมโตกะพริบปริบๆ สมองทำงานช้าลง ยังไม่ทันได้คำตอบเสียงฟ้าคำรามสนั่นจากด้านนอกอีกหน พร้อมกับริมฝีปากร้อนระอุที่แนบลงมาบนกลีบปากนุ่มหวานของเธออีกหน คราวนี้ปราศจากความดุดันก้าวร้าวเหมือนครั้งที่แล้ว แต่กลับนุ่มนวลอ่อนหวานจนทำให้เธอมึนงงกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้แล้วใครบอกว่าพี่ไม่รัก...นั่นหมายความว่าเขารักเธองั้นเหรอเพียงคิดหัวใจก็เต้นโครมคราม กำแพงหัวใจที่เคยตั้งสูงว่าจะไม่หวั่นไหวให้กับผู้ชายหน้าไหนอีก ถูกจูบอันวาบหวามของเขากัดเซาะจนใกล้พังทลาย ความโหยหาที่ซ่อนลึกในใจนำพาความรู้สึกลึกซึ้งในวันวานกลับคืนมา จากมือที่คิดผลักไสแปรเปลี่ยนเป็นโอบรั้งรอบต้นคอแกร่งของเขาให้โน้มลงมาใกล้ชิดมากขึ้นปฏิกิริยาที่โต้ตอบกลับมาของเธอทำให้ชิษณุกรไม่อาจสะกดกลั้นความต้องการของหัวใจได้ หางตาเหลือบไปเห็นประตูบานหนึ่งเปิดแง้มไว้จึงอุ้มเธอขึ้นทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ละจากกันแล้วตรงเข้าไปไม่รั้งรอมันคือห้องเก็บไวน์ที่เมรีปิดประตูไม่สนิทนั่นเอง พื้นที่ว่างกลางห้องเพียงน้อยนิดถูกเปลี่ยนให้เป็นสมรภูมิรักในบัดดล ที่แคบไม่ใช่ปัญหา เพราะขนาดห้างนากลางท้องทุ่งเขาและเธอก

สาธุคุณต้องขยี้ตาถี่ๆ เมื่อมองเห็นคนที่เดินหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับตรงเข้ามาในสภาพที่เรียกว่าหากพบกลางคืนคงมีขวัญกระเจิงวิ่งหนีป่าราบกันบ้างล่ะ“เจ้าชิษ! แกมาได้ไงเนี่ย แล้วนั่นไปทำอะไรมาวะ ทำไมสารรูปดูไม่จืดแบบนั้น”คำถามนั้นทำให้ชิษณุกรบดกรามเข้าหากันแน่นอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อนึกถึงตัวการที่ทำให้ค่ำคืนที่ผ่านมาของเขาเร่าร้อนจนแทบสำลักความสุข แต่พอลืมตาตื่นขึ้น ความสุขที่ว่าก็อันตธานหายไปราวกับหมอกควันเมรีหายไปทิ้งให้เขานอนตัวเปล่าเปลือยล่อนจ้อนอาบย้อมด้วยสีแดงฉานของไวน์ที่ราดลงมาบนกายราวกับหยาดโลหิตนองพื้น พร้อมเงินในมือห้าร้อยบาทถ้วนเป็นค่าตัว ยังดีที่วันนี้เป็นวันหยุดของคาเฟ่บ้านนา หาไม่หากมีพนักงานคนไหนเปิดประตูเข้ามาพบเขาในสภาพอล่างฉ่างแบบนั้น คงได้ตกใจจนช็อกตาตั้ง คิดว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในห้องนั้นนักธุรกิจหนุ่มเนื้อหอมนอนเปลือยกายล่อนจ้อนในห้องเก็บไวน์หลังจากโดนสาวเผด็จศึกอย่างหมดสภาพ และราดฆ่าเชื้อให้ด้วยไวน์แดงราคาแพงสม! ชีวิตเขาคงดับอนาจก็คราวนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห คนอย่างชิษณุกรเพิ่งรู้รสชาติของการถูกผู้หญิงฟันแล้วทิ้งก็คราวนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ยัยนั่นทำให้เขารู้สึกเหมือน

“โฮ่งๆ!”“เห็นไหม ขนาดหมามันยังเข้าใจ ถ้าเจ้าชิษมันยังโง่บัดซบอีก เราก็ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมละกัน”รจนาถอนหายใจ ก่อนเอนศีรษะพิงอกของสามี เธอเห็นด้วยกับสาธุคุณทุกประการ แต่อีกใจก็ยังแอบคาดหวังลึกๆ อยากให้น้องสาวและหลานตัวน้อยมีความสุขได้ครอบครัวคืนกลับมาอีกครั้ง“ค่ะ หวังว่าน้องของพี่จะฉลาด รู้ใจตัวเองไวๆ เหมือนพี่สาจ๋าของรจนะคะ” คำพูดน่ารักนั่นถูกตอบกลับมาด้วยจูบหวานๆ ที่แก้มทั้งสอง และริมฝีปากนุ่มอีกจุ๊บฝ่ายคนที่บอกว่าจะออกมาสูดอากาศก็เดินเรื่อยเปื่อยจนรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่หน้าบ้านใครบางคนเสียแล้ว ชิษณุกรเงยหน้ามองบ้านหลังน้อยที่ปิดเงียบเชียบ มีแสงสว่างจากด้านในบ้านเป็นบางส่วน แต่ส่วนที่เป็นหน้าต่างห้องนอนบนชั้นสองของบ้านนั่นยังคงปิดอยู่ตอนนี้เธอคงลัลล้าไปดินเนอร์สวีตกับเจ้าปลัดหนุ่มคนใหม่นั่นสบายใจเฉิบสินะ ลูกเต้าก็ทิ้งให้ตากับยายเขาเลี้ยงไม่สนใจ ทีเมื่อคืนยังโซโล่กับเขาทั้งคืนยังไม่อิ่มหนำอีกหรือไง พอฟันเขาเสร็จก็ทิ้งไปหาคนใหม่ไวขนาดนี้ ยัยนั่นอยากตายนักใช่ไหมคอยดูเถอะ หากกลับมาเมื่อไหร่เขาจะสั่งสอนให้หลาบจำเลย ทีนี้จะไม่ปล่อยให้มีแรงไปอ้อล้อกับไอ้หนุ่มหน้าไหนเมรีต้องเป็นเมียเข