All Chapters of เปรี้ยวใจสาวบ้านนา ซีรีส์ ขวัญใจสาวบ้านนา: Chapter 11 - Chapter 20

“ว่าไง เธอกล้าไหม”ชิษณุกรกดเสียงต่ำ ตาจ้องสบตาเธออย่างท้าทาย เมรีเองก็ไม่ยอมหลบตา เธอกล้าอยู่แล้ว ความจริงก็รู้อยู่เต็มอกแล้วจะกลัวอะไร เขาต่างหากที่ต้องกลัวความจริงมากกว่า แต่เธอไม่เห็นประโยชน์ที่จะทำแบบนั้นต่างหาก หากเขารู้แล้วมาพรากแก้วตาดวงใจไปจากเธอล่ะใครจะยอมได้“อย่ามาท้า...”“พี่จะท้า...บอกมาว่าน้องเวียงพิงค์เป็นลูกพี่ใช่ไหม...”“ก็บอกแล้วไงว่า...”“พี่ชิษคะ!” ยังไม่ทันที่จะได้ปะฉะดะต่อก็มีเสียงแทรกขัดจังหวะเสียก่อน สองหนุ่มสาวสะดุ้งนิดๆ เมรีรีบหันขวับไปมองที่ประตู ใจหายวาบ“อ้าว! มาอยู่ในครัวนี่เอง น้องเมรีก็อยู่ด้วย”เมรีรีบดึงสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว เธอไม่แน่ใจว่านันทิกาเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน และอีกฝ่ายทันเห็นช็อตเด็ด หรือได้ยินอะไรไปบ้าง ถึงจะโกรธน้องชายของพี่เขย แต่กับคู่หมั้นสาวของเขาไม่ใช่คู่กรณีของเธอ ไม่มีความแค้นใดต่อกัน และเธอไม่ต้องการทำร้ายใครโดยไม่จำเป็น“พี่แนน มาพอดีเลย” หญิงสาวส่งยิ้มหวานน่ารัก จนชิษณุกรแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับที่แยกเขี้ยวแทบจะกินหัวเขาเมื่อกี้“เห็นคุณชิษบอกว่าจะมาเอาน้ำส้มคั้นสดให้พี่แนน เมรีกำลังจะหยิบให้พอดี รอเดี๋ยวนะคะ”นันทิ

“งั้นเราไปกันหมดนี่เลยไหมคะ ไปหลายๆ คนสนุกดี” เมรีรีบเสนอทางออกอย่างน้อยไปกันหลายคนก็ดีกว่าไปเป็นกอขอคอคู่รักแหละวะ“วันนี้พี่กับพี่สาธุไปไม่ได้น่ะสิมีนัดช่วงบ่ายแล้ว แคนเซิลไม่ได้ด้วย ช่วงนี้มีคนนัดขอเข้ามาดูงานที่ไร่ทุกวัน ไหนจะเจ้าสองแฝดอีก”“งั้นคุณลุงกับคุณป้า...”เมรีกลั้นใจหันไปหาตัวช่วยสุดท้ายด้วยความหวัง“โอ๊ย...ไม่ไหวหรอกจ้า คนแก่แข้งขาไม่ดี เดินเยอะๆ ก็ปวดเข่าหนุ่มๆ สาวๆ ไปกันเถอะลูก แถวนี้พ่อสาธุกับแม่หนูรจเขาพาพ่อกับแม่ไปตระเวนจนทั่วแล้ว” คุณมาลินีรีบดับความหวังของคนชวน“พ่อกับแม่อยากอยู่เล่นกับเจ้าแฝดแล้วก็หนูเวียงพิงค์มากกว่า”ตึ้ง! เป็นอันว่าเธอโดนตัดหางปล่อยวัด จะปฏิเสธก็เกรงใจพ่อกับแม่สามีของพี่สาว เดี๋ยวจะหาว่าแล้งน้ำใจ“แต่วันนี้เมรียังไม่ได้เตรียมตัวเลย โปรแกรมเที่ยวก็ยังไม่ได้คิด แถมต้องไปช่วยแม่ทำของไปวัดพรุ่งนี้อีก งั้นขอเวลา...” หญิงสาวรีบหาข้ออ้าง“อ๋อ...เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่ให้คนไปช่วยก็ได้ แกน่ะอย่าโอ้เอ้ สายแดดจะร้อน วันนี้พาพวกพี่เขาไปใกล้ๆ บ้านก่อนก็ได้ พวกไร่ชา สวนดอกไม้ หรือไม่ก็วัดสวยๆ ไปทางเส้นแม่สายก่อนแล้วกัน หรือจะพาพี่ๆ เขาเลยไปทางเชียง

“มากับ...”“มากับผมเอง!”ยังไม่ทันที่เมรีจะตอบก็พลันมีเสียงเข้มๆ ดังแทรกมาจากด้านหลังเสียก่อนคนหน้าดุปนหยิ่งที่ตอนนี้กำลังทำหน้ายักษ์เดินฉับๆ ตรงเข้ามา โดยมีคู่หมั้นสาวเกาะแขนตามมาติดๆ เมรีแอบมองบนอย่างเซ็งจิต แต่ด้วยมารยาททางสังคมหญิงสาวจึงต้องข่มใจไม่ให้มีน้ำโห หันมาแนะนำตามมารยาท“พ่อเลี้ยงภูคะ เมรีขอแนะนำให้รู้จักแขกของพี่สาธุค่ะ นี่คุณชิษณุกร น้องชายแท้ๆ ของพี่สาธุ แล้วนี่ก็คุณนันทิกา หรือพี่แนน เป็น ‘คู่หมั้นของเขา’ ค่ะ” เมรีแกล้งลงเสียงเน้นที่คำว่าคู่หมั้นของเขา ให้ใครบางคนไม่ลืมสถานะตัวเอง“แล้วนี่ก็พ่อเลี้ยงภูตะวัน เป็นเจ้าของไร่ชาที่นี่ค่ะ”“โธ่...พี่ก็นึกว่าน้องเมรีจะแนะนำพี่ว่าเป็นคนรู้ใจเสียอีก” คนหล่อแกล้งตัดพ้อเอ้า! หยอดเข้าไปพ่อ เห็นหน้ายักษ์ขมูขีนั่นไหม ดูเถอะ หน้าบึ้งแทบจะกินหัวกันอยู่แล้วเนี่ย แต่ใครสน!“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพ่อเลี้ยง ไร่ชาของคุณสวยมากๆ เลยค่ะ แนนเดินเซลฟี่เพลินเลย” นันทิกาส่งยิ้มทำหน้าที่นางงามมิตรภาพ ทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดคลี่คลายดีขึ้น“ยินดีเช่นกันครับ เชิญคุณแนนกับแฟนตามสบายเลยนะครับ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น ผมเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าสาธุรู้จักกัน

“โอ๊ะ!”ชิษณุกรเบี่ยงหน้าหลบอย่างว่องไว ตาจ้องมือที่กำขวดน้ำยายกขึ้นสูง ปริมาณน้ำในขวดหายไปกว่าครึ่งเพราะเจ้าตัวเทพรวดเดียว ดีที่หลบทันไม่งั้นมีหวังตาเขาได้บอดจริงแน่“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ พอดีมือมันลื่น ดูสิน้ำยาหกหมดเลย น่าเสียดาย”เสียดายที่พลาดเป้า! แต่ไม่เป็นไร พลาดแล้วก็เอาใหม่ได้“มาค่ะ เดี๋ยวเอาใหม่ คราวนี้รับรองว่าไม่มีพลาดแน่” ปลายเสียงลงหนักชอบกล ดวงตาคู่สวยก็วาววับชวนให้ขนลุกพิลึกเมื่อเห็นคนพูดเตรียมยกขวดขึ้นหมายจะแก้ตัวอีกครั้ง หากก่อนที่เธอจะเทราดมันลงบนดวงตาคมลึกของเขา จู่ๆ เขาก็ชิงรวบมือเธอไว้แน่น และดึงออกห่างจากดวงตาฉับพลัน“หายแล้ว”หายแล้วก็ปล่อยมือสิโว้ย มาจับมือฉันไว้ทำไมเนี่ย เมรีค่อนในใจ“หายจริงเหรอคะ เมรีว่าล้างตาอีกหน่อยดีกว่า ตาจะได้สะอาดๆ ไม่ต้องหาเรื่อง เอ๊ย! จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง”“นั่นสิคะ แนนว่าไปให้หมอดูอีกทีดีกว่า แถวนี้พอมีคลินิกใกล้ๆ ไหมคะพ่อเลี้ยงภู หรือโรงพยาบาลก็ได้”“ไม่ต้องไปหรอก พี่หายแล้ว เรารีบไปที่อื่นต่อดีกว่า เสียเวลามามากแล้ว อีกอย่างมากวนเจ้าของไร่เขานานแล้ว เกรงใจ”ภูตะวันเลิกคิ้วนิดๆ หากไม่ติดว่าผู้ชายตรงหน้ามีคู่หมั้นมาด้วยล่ะก็ เขา

เธอช่างมีรอยยิ้มแจกจ่ายให้ทุกคนบนโลก ยกเว้นเขาคนเดียว นอกจากไม่ยิ้ม ทุกครั้งที่มองมาดวงตาคู่สวยนั่นยังเต็มไปด้วยรอยขุ่นเคืองปนเยาะหยันอีกด้วย“เป็นเอามากนะแกนี่” คนเป็นพี่ชายส่ายหน้ายิ้มๆ “แต่คุณแนนคู่หมั้นของแกเขาก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ”“ครับ?” ชิษณุกรหันกลับมามองพี่ชายอย่างงุนงง “แล้วน้องแนนมาเกี่ยวอะไรด้วย”“อ้าว ก็แกไม่ได้นั่งแอบมองคู่หมั้นจนตาเยิ้มอยู่หรอกเหรอ” หนุ่มบ้านไร่เกาศีรษะงงๆ มองไปทางวงขันโตกเด็กที่ตอนนี้เหลือแต่สามสาวและเด็กน้อยสามคน เพราะผู้ใหญ่แยกย้ายเข้าบ้านไปแล้ว“แล้วแกมองใครอยู่ล่ะ”วัวสันหลังหวะอ้ำอึ้งไปชั่วขณะ“อย่าบอกนะว่าแกกำลังแอบมอง...เมียฉัน!”“เชี่ย!”ชิษณุกรถึงกับสบถแรง จนพี่ชายหัวเราะลั่น ที่นานๆ จะเห็นคนแสนขรึมหลุดคำหยาบ“คิดได้ไงเนี่ยพี่ ผมเนี่ยนะจะไปมองเมียพี่ทำไม มองเมียตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ”พอหลุดปากไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควร“คือ...ผมหมายถึงแค่เปรียบเทียบน่ะ เปรียบเทียบ เอาเป็นว่าพี่ไม่ต้องมาหาเรื่องหึงผมเลย คนอย่างผมไม่มีวันแย่งเมียพี่หรอก”“งั้นก็บอกมาสิว่าเมื่อกี้แกแอบมองใครเจ้าชิษ ฉันเห็นตั้งแต่กลับจากไปเที่ยววันนี้ แกก็ดูแปลกๆ ไป”จังหวะนั้นสอ