All Chapters of จอมใจจอมมาร: Chapter 41 - Chapter 50

ชั่วครู่ต่อมา สาวใช้อีกนางหนึ่งนามว่าเพ่ยอิงพลันเดินเข้ามาแล้วคุกเข่ารายงานเสียงเบา “ทูลองค์หญิง ท่านแม่ทัพมานั่งรอในห้องชั้นนอกแล้วเจ้าค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น อารมณ์ขุ่นมัวของเหม่ยฮว๋าพลันมลายหายไปทันที “พวกเจ้ามาดูข้า ว่าเรียบร้อยดีหรือไม่”สาวใช้ทั้งสองรีบกระวีกระวาดลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เหม่ยฮว๋าเป็นการใหญ่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว นางจึงพิศมองตนเองในคันฉ่องอีกเล็กน้อย ก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้นไปหาหยวนจงอย่างมั่นใจในความงามของตน แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะลุกขึ้นไปหาสามีถึงในห้องที่เขารอ ชายหนุ่มร่างสูงในอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ก็เดินเข้ามา แล้วหยุดยืนมองนางจากหน้าประตูห้องแต่งตัว“เจ้าแต่งตัวนานเกินไปหรือไม่ เมียรัก” หยวนจงเอ่ยทักทายภรรยาพระราชทานของตนทันทีเมื่อเดินเข้ามา ถึงแม้ว่าเขาจะมิได้รักใคร่ภรรยาผู้นี้ หากแต่การปฏิเสธอาหารคาวหวานย่อมไม่ดีต่อสุขภาพ อีกทั้งในระหว่างที่ตนยังมิได้สตรีที่หมายปอง การกลืนกินสตรีตรงหน้าก็นับได้ว่าไม่เลวมิใช่หรือเหม่ยฮว๋าได้ยินคำของสามีที่เอ่ยออกมาอย่างไม่อายบ่าวไพร่เช่นนั้นก็ช้อนตามองเขาอย่างมีจริตมารยา นางคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนเดินนวยนาดเข้

หงซือกวนยังคงกวาดสายตาคมมองสำรวจรอบทิศ ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ยามนี้ดึกมากแล้ว อากาศค่อนข้างเย็นและมีน้ำค้างตกลงมา แต่ทว่าใกล้ๆ นี้ไม่มีถ้ำ ไกลออกไปก็ไม่มี แต่หากย้อนกลับไปคงมิใช่เรื่องดี เขาจึงนั่งอยู่ที่เดิมตั้งแต่ยามอู่ก็เพราะเท้าน้อยๆ ของนางข้างกายชั่วครู่ต่อมาสายตาเย็นชาบนใบหน้าคมคายหันมามองคนงามแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“เจ้ามีนามว่าอะไร?”ถึงแม้จะจำอันใดมิได้ หากแต่เขาก็รู้สึกได้ว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากทำความรู้จักสตรีสักคนเมื่อเหม่ยหลินได้ยินคำถามนั้น เรียวคิ้วงามพลันขมวดเป็นปม “ข้ายังมิได้บอกนามตนแก่ท่านหรือ?”อา...อันที่จริง องค์หญิงเช่นนาง ไหนเลยจักเคยแนะนำตนเองกับใคร เพราะส่วนใหญ่ยามที่ต้องเผยโฉมออกสู่ธารกำนัล นามของนางล้วนมีคนประกาศแทนเมื่อเป็นเช่นนั้น ใบหน้าขาวผ่องพลันแดงซ่านทันใด หญิงสาวรู้สึกขัดเขินขึ้นมาทันทียามที่ต้องเอ่ยแนะนำตนเอง“เอ่อ...ข้ามีนามว่าโจวเหม่ยหลิน พี่หงเรียกข้าว่าเหม่ยหลินก็ได้” กล่าวจบเลือดลมพลันสูบฉีด ทั้งพวงแก้ม ทั้งใบหู กระทั่งลำคอระหงแดงก่ำประหนึ่งดั่งผลอิงเถากระนั้น อันที่จริงนางอยากให้เขาเรียกนางว่า หลินเอ๋อร์“เหม่ยหลิน” หงซือกวนท

ยามสายของเช้าวันใหม่ ภายในเรือนของเหม่ยฮว๋าแห่งจวนแม่ทัพหยวนจงเจ้าของเรือนยังคงนอนหลับใหลอยู่บนเตียงใหญ่ ในสภาพเปลือยกายไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม กระทั่งผ้าห่มยังมิได้คลี่คลุมปิดบังเนื้อนวลที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งเพลิงพิศวาสแต่อย่างใดนางนอนหลับอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ลมหายใจอิดโรย อันเนื่องมาจากการร่วมรักเสพสมที่แสนจะเร่าร้อนกับสามีของตนเองแม่ทัพหนุ่มผละออกจากร่างเปล่าเปลือยบนเตียงนอนมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เขากำลังยืนจัดอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์อยู่ตรงหน้าเตียง หางตาเรียวคมเพียงปรายลงมองเสื้อผ้าเนื้อบางของสตรีบนเตียงที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องแวบหนึ่ง ก่อนจะหมุนกายสูงใหญ่เดินออกไปจากในห้องนางเดือนก่อนยามที่จำใจยอมจำนนต่อสมรสพระราชทาน หยวนจงก็คิดแล้วว่าจะเปิดใจให้สตรีผู้นี้ การแต่งงานกับองค์หญิงสูงศักดิ์แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดี นางทั้งสูงส่งและงดงาม เพียงแรกสบตาก็พาให้ใจเต้นระรัว เลือดลมในอกแกร่งพลันพลุ่งพล่านไปหมด ลีลารักของนางหรือก็ล้วนเลิศล้ำ ทำให้เขาลืมองค์หญิงเหม่ยหลินที่ปักใจได้ชั่วคราวหากแต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขายังไม่เห็นความดีส่วนใดนอกจากเรื่องบนเตียงของเหม่ยฮว๋าเลยสักนิดเดียวนางทั้งเกร

ยอดหน้าผาที่เดิม ยังคงมีป้ายศพตั้งอยู่หน้ากองหินที่วางเรียงรายยกสูงคล้ายหลุมศพสามศพเหมือนเดิม โดยมีเฟิงหลิวนั่งนิ่งอยู่บนต้นไม้ด้วยโรคสุ่ยหลินอยู่ที่เดิมเพียงครู่ต่อมาตรงริมหน้าผา พลันมีกลุ่มชายฉกรรจ์มากมายปรากฏกายวูบไหวจนพุ่มไม้กระเพื่อมรุนแรง พวกเขาเป็นชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าคนทั่วไป ลำตัวเต็มไปด้วยมัดกล้ามตึงแน่นใหญ่โต ใบหน้าดำทะมึนคล้ายเมฆฝนก่อนพายุโหมกระหน่ำ นัยน์ตาของพวกเขาล้วนแวววาวกราดเกรี้ยวประหนึ่งเสือสิงห์กระหายเลือดกระหายเนื้อ รอบเรือนกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความโหดเหี้ยมเหนือสามัญ ดุจโผล่ออกมาจากห้วงอเวจี สองมือของพวกเขาล้วนพกพาอาวุธหน้าตาแปลกประหลาด มิใช่กระบี่หรือหอกธรรมดา อาวุธของพวกเขาทั้งใหญ่ทั้งยาว บางอันแหลมเล็กมีคมเขี้ยวรอบด้าน บางอันหนาหนักประหนึ่งภูเขาไท่ซาน บางคนพกตุ้มเหล็กที่วางลงบนพื้นดินก็เกิดเป็นหลุมลึก บางคนพกอาวุธประหนึ่งเครื่องประดับ คล้ายสร้อยไข่มุกเรียงตัวสวยงามเป็นเส้นเป็นสาย แต่หากมองดูดีๆ จะพบว่าเป็นโซ่ตรวนลูกเหล็กที่มีหนามรอบด้านซ่อนอยู่ บางคนพกมีดดาบที่คล้ายกับเคียวเกี่ยวข้าว มิรู้ได้ว่าจะทำนาที่ใด แต่ที่แน่ใจ อาวุธชนิดนี้เมื่อเหวี่ยงออกไปล

ริมลำธารจากปลายน้ำตกห่างออกมาจากก้นเหวลึกลับไกลหลายลี้ ซึ่งคาดว่าอาจจะเป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อจากป่ารกทึบไปยังหมู่บ้านได้สองชายหญิงกับหนึ่งนกประหลาดตัวใหญ่บนบ่ากว้างกำลังเคลื่อนกายมาเรื่อยๆ ตามแนวคดเคี้ยวของริมธารครานี้หงซือกวนมิได้กลั่นแกล้งนางข้างกายให้รีบเดินตามอย่างทุลักทุเลแต่อย่างใด ทั้งยังใจดีหยุดพักหลายครั้งนอกจากนั้นยังเริ่มมีแผนการชั่วร้ายกับคนงามในแบบที่ไม่เคยเป็น นั่นก็คือแสดงปฏิกิริยาบางอย่างให้นางเข้าใจว่า นางควรอาบน้ำ...แน่นอนว่าเหม่ยหลินไม่อาจล่วงรู้ ว่าเขาได้เห็นนางหมดแล้วทุกสัดส่วนตั้งแต่คืนแรกยามตกหน้าผาจนมาในถ้ำแห่งนั้น เขาก็เห็นนางหมดแล้วจนสิ้น เนื้อนวลของนางนุ่มนิ่มปานใด เขาย่อมรู้ดี แม้กระทั่งยามที่นางได้อาบน้ำชำระล้างคราบเหงื่อไคล เขาก็ยลโฉมนางได้ไม่ยากเย็น ภาพลำคอระหง ช่วงไหล่กลมมน เนินเนื้อกลมกลึงของดอกบัวตูมสีชมพูสดที่ชูช่องดงาม เขาล้วนจำได้ดี เรือนผมสีดำขลับที่ลู่ลงแนบสนิทกับส่วนเว้าส่วนโค้งละมุน ผิวขาวผ่องเนียนละเอียดลออในน้ำที่สะท้อนกับแสงตะวันทุกสิ่งล้วนตรึงสายตาเขาให้จ้องมองได้ทุกคราสายตาคมเฉี่ยวของหงซือกวนเรียบเฉยแต่ทว่าดุดันทรงพลังร้ายกาจ บุคลิก