บททั้งหมดของ จอมใจจอมมาร: บทที่ 61 - บทที่ 70

เหม่ยหลินหาได้สนใจกิริยาจริตมารยาเหลือเกินนั่น “เจ้าเป็นใคร?” นางถามย้ำด้วยเสียงแว่วหวาน นึกระแวงขึ้นมาจับใจ ว่าสตรีนางนี้จะเกี่ยวข้องอันใดกับพี่หงของนาง ถึงแม้ว่านางจะเป็นถึงสตรีชั้นสูง แต่อารมณ์หึงหวงเช่นปุถุชนยังคงมี มันจึงมิใช่เรื่องแปลกอันใด หากนางจะรู้สึกเช่นนี้ “เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับพี่หง” เสียงคำรามช่างอ่อนโยนนัก“ข้ามีนามว่าโหยวฟางหลัน คนงามแห่งพงไพร แล้วท่านเล่ามีนามว่าอย่างไร” ฟางหลันตอบคำพร้อมถามกลับ“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า” องค์หญิงเช่นนางย่อมถามนามผู้อื่นได้ โดยมิต้องแนะนำตนเองกลับแต่อย่างใดฟางหลันหาได้สะทกสะท้านในท่าทางหยิ่งทะนงถือตัวเยี่ยงนั้นของสตรีตรงหน้าไม่ นางเพียงเอ่ยออกไป “ให้ข้าเดานะ ท่านต้องเป็นองค์หญิงแน่ๆ รูปลักษณ์ของท่านบ่งบอกเช่นนั้น ถึงแม้จะอยู่ในอาภรณ์สีขาวขมุกขมัว แต่กลิ่นอายสูงศักดิ์ของท่านมิอาจซ่อนเร้น ยิ่งได้เห็นยามเปลือยกายอย่างนี้ ยิ่งมิต้องอธิบายขยายความ ใช่หรือไม่?”เหม่ยหลินได้ฟังยิ่งขมวดคิ้วมุ่น “เจ้ากำลังนอกเรื่อง” นางยืดตัวเชิดหน้าเผยความสูงส่งให้ได้เห็น อำนาจมากบารมีเฉกเช่นชนชั้นสูงแผ่กำจายออกมา มิให้ผู้ใดกล้าล่วงเกินกัน แน่นอนว่ากิริยาอย่

ภายในครัวที่พังยับของบ้านหลังน้อยทรุดโทรมเสียงร้องไห้โฮของฟางหลันดังเล็ดลอดออกมาให้เหม่ยหลินที่ยืนนิ่งในห้องโถงได้ยินชัดเจน แน่นอนว่านางรู้สึกผิดยิ่งนักที่ทำบ้านของฟางหลันเสียหาย นางจึงคิดจะพาฟางหลันกลับเมืองหลวงเสียด้วยกัน หากฟางหลันไม่ต้องการเข้าไปอยู่ในวัง นางก็จะหาซื้อบ้านใหญ่ๆ ให้สักหลัง เพื่อเป็นการชดใช้เมื่อเสียงร่ำไห้เริ่มเงียบลง เหม่ยหลินจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาฟางหลันในทันที“เจ้าพูดถูกต้อง ข้าเป็นองค์หญิงจริงดั่งเจ้าว่ามา” เสียงแว่วหวานเอ่ยเนิบช้าเพื่อเสวนากับสตรีที่กำลังสูญเสียห้องครัว “หากเจ้าไม่คิดรังเกียจกัน ข้าพร้อมชดเชยให้ทุกอย่าง”ใบหน้าที่มีหยาดน้ำตาเกาะพร่างพราวอย่างสวยงามของฟางหลันหันมาทางเหม่ยหลินในทันที“คนที่พังครัวของข้าคือท่านหรือ?” นางถามเสียงสั่นเครืออย่างน่าสงสารเหม่ยหลินพยักหน้าน้อยๆ ยอมรับด้วยแววตาสวยหวานที่แสนใสซื่อฟางหลันถึงกับยกมือขึ้นปิดหน้าร้องให้โฮในอีกครา สมแล้วที่องค์หญิงผู้นี้จักเป็นคนรักของท่านประมุขหงซือกวน องค์หญิงช่างโหดเหี้ยมนัก ทำร้ายครัวอันเป็นที่รักของนาง ฮือ...“เอาเถิด ฟางหลัน” เหม่ยหลินเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น “เพื่อทดแทนครัวของ

เวลาหนึ่งชั่วยามผ่านไปหงซือกวนผู้ทนทานกระทั่งหมื่นพิษยังมิอาจแทรกซึม ไหนเลยจะสยบให้กับเหล้าไหนี้ได้ เขาจึงมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนทุกอย่าง หากแต่เหม่ยหลินนั้นแตกต่าง นางเริ่มมึนเมาอย่างมิอาจฝืนทน เนื่องจากถูกใครบางคนตลบหลังมอมเหล้านางเสียอย่างนั้น ทั้งๆ ที่นางมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ในการมอมเหล้าใครคนนั้นแท้ๆ “หากพี่หงยอมดื่มก่อนสามจอก ข้าจะยอมดื่มจอกนี้” เสียงแว่วหวานของเหม่ยหลินเอ่ยขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับ ตั้งแต่นางมีสติแจ่มชัดทุกประการ กระทั่งในยามนี้ที่พวงแก้มนวลเนียนแดงซ่านไปหมด ลำคอระหงยิ่งแดงก่ำไปทั่ว นัยน์ตาสวยหวานก็ฉ่ำน้ำหรี่ปรือเหลือเกิน ถึงแม้จะเมาเหล้าแล้วแต่นางก็ยังแน่วแน่ในเป้าหมายและยังบอกกล่าวให้ชายหนุ่มข้างกายดื่มเหล้าก่อนถึงสามจอกแลกกับนางเพียงหนึ่งจอกมาโดยตลอด“ข้าดื่มไปแล้วหลายจอก” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยคำเบาๆ พ่มลมหายใจอุ่นๆ ใส่ใบหน้างาม เขานั่งดื่มเรื่อยๆ ไปแล้วกี่จอกก็มิอาจนับ แต่ใครบางคนดื่มไปไม่กี่จอกเท่านั้นกลับเมาเสียแล้วสายตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่พวงแก้มนางมิอาจละได้ “ดื่ม” กล่าวจบก็ยื่นจอกเหล้าประชิดริมฝีปากสีแดงฉ่ำวาวของนางเพื่อกดดันให้นางดื่มเหล้าต่อไปเ

สัมผัสอุ่นชื้นที่แนบชิดระหว่างกัน ให้ความรู้สึกลุ่มลึกและโหยหา สัมผัสจูบละมุนละไมบรรเลงไปตามครรลองอารมณ์ของคนทั้งสอง สัมผัสดุดันผสานความอ่อนโยนอย่างลงตัว ทำให้พวกเขาคล้ายกับล่องลอยอยู่บนปุยเมฆที่อ่อนนุ่ม ท่ามกลางความร้อนรุ่มที่เริ่มก่อตัวตามการเต้นของหัวใจลมร้อนอุ่นรินรดข้างแก้มกันและกันยามริมฝีปากแนบประสาน ทำให้ฝ่ายหนึ่งเริ่มอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงแต่อีกฝ่ายหนึ่งกลับแข็งเกร็งและเริ่มเอาแต่ใจความหอมหวานจากริมฝีปากนุ่มของคนตัวนิ่มทำหงซือกวนมิอาจห้ามใจตนอีกต่อไป รสสัมผัสพิเศษจากกายสาวทำกายชายเริ่มตื่นตัวมิอาจควบคุม ความหวานล้ำของนางตราตรึงเขาได้ไม่ยากเย็น ยิ่งนางตรงไปตรงมากับความรู้สึกของนาง ยิ่งผูกมัดเขาให้ติดบ่วง มิคาดว่าบุรุษเช่นเขาจักแพ้ราบคาบให้แก่สตรีเช่นนางความนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาของหงซือกวนสร้างความตื่นเต้นแก่เหม่ยหลิน นางมีความสุขล้นจนมิอาจห้ามใจ รสสัมผัสอบอุ่นจากเขาที่มอบให้นางทำให้นางไม่อาจปฏิเสธเขาได้ มิคาดว่าชายเคร่งขรึมดุดันและเย็นชาผู้นี้ ยามสัมผัสนางแบบนี้ เขาจะอ่อนโยนได้มากมายนัก เขาทำให้นางไม่ต้องการพรากจากมากยิ่งขึ้นเข้าไปทุกทีริมฝีปากอุ่นชื้นของคนตัวโตทำเ

เห็นได้ชัดว่าผู้สังหารมีฝีมือสูงส่งปานใด แต่เหตุใดผู้เยี่ยมยุทธ์ถึงได้มาลงมือที่นี่กัน หรือว่าองค์หญิงเหม่ยหลินถูกคนผู้นี้จับตัวไป เป็นไปได้ว่ารูปโฉมขององค์หญิงเกิดต้องตาใครเข้าเสียแล้วเมื่อคิดได้เช่นนั้นภายในใจของหยวนจงพลันรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมา อารมณ์หึงหวงพลันบังเกิดด้วยนางคือสตรีในดวงใจ แม่ทัพหนุ่มจึงรีบรุดไปตามร่องรอยที่เหลือในทันทีช่วงนี้เป็นปลายสารทต้นเหมันต์จึงไร้น้ำฝนชะล้างร่องรอยอันใด ทำให้การติดตามเป็นเรื่องง่าย ตั้งแต่รอยล้อรถม้าที่เคลื่อนที่จากปลายบันไดวัดมาจนถึงปากเหวลึกแห่งหนึ่งก่อนจะคดเคี้ยวลดเลี้ยวจากปากเหวไปยังทิศทางหนึ่งเมื่อเดินทางมาถึงยังป่ารกทึบก็เจอกับซากรถม้าคันหนึ่งที่พังยับไม่มีชิ้นดี เมื่อสังเกตให้ถ้วนถี่จึงรับรู้ได้ว่าเกิดจากคมเขี้ยวของสัตว์ป่า สายตาคมหรี่ลงพิจารณาโดยรอบรถม้าเห็นมีเศษเสื้อผ้าของบุรุษหาใช่สตรี เขาเก็บรายละเอียดของเสื้อผ้านั้นเอาไว้ก่อนจะละความสนใจแล้วเดินเท้าเข้าป่าไปเรื่อยๆกระทั่งได้เห็นซากสัตว์ตายเกลื่อนอยู่ไกลๆ เขาจึงเดินเข้าใกล้อีกหน่อย ก็ได้เห็นเป็นซากศพของหมาป่าชนิดหนึ่ง หมาป่าหลายตัวเหลือเพียงกระดูกเพราะถูกสัตว์ใหญ่กว่าแทะกินไปแล้ว