All Chapters of หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า: Chapter 51 - Chapter 60

ฟางถึงกับตกใจ เมื่อยิปซีหยิบมือถือขึ้นมา เพื่อโชว์รูปที่เธอถ่าย ซึ่งเป็นรูปถ้วยยาที่กินในทุก ๆ วัน แต่วันนี้กลับมีชุดที่ฟางจัดมาให้เธอ ที่มียาเกินมาสองเม็ดจริง ๆ“นี่มัน…. รูปนี้มียาเกินมาจริงด้วย คุณฟางมีอะไรจะอธิบายมั้ย”ฟางยืนนิ่งไปทันที ทุกคนหันมามองหน้าเธอ แต่ฟางกลับหันไปมองหน้าหมอติณณ์กับยี่หวา ที่ยืนอยู่ด้วยกัน“แค่รูปที่ถ่ายมาแบบนี้ พวกคุณก็เชื่อแล้วเหรอคะ แบบนี้ฉันก็สามารถบอกได้ว่า เธอวางแผนเอายามาใส่ และถ่ายรูปเก็บไว้เองก็ได้นี่คะ เรื่องแค่นี้ไม่ได้ทำยากเลยสักนิด”ยี่หวามองฟาง แทบไม่เชื่อว่าขนาดมีหลักฐานแบบนี้ เธอก็ยังไม่ยอมรับผิด และคิดว่ายี่หวาใส่ร้ายเธอ โดยการเอายามาใส่เองอีกด้วย“เหลือเชื่อเลย ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ตกลงคุณจะไม่ยอมรับสินะคะว่า ตั้งใจจะเอายามาใส่เพิ่ม”“คุณรัตติกาล คุณนี่ชอบหาเรื่องจริง ๆ ฉันไปทำอะไรให้คุณเหรอคะ ถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้ หรือแค่เพราะฉันปล่อยให้คนเข้ามาเยี่ยม จนทำให้คุณทะเลาะกับหมอติณณ์ภพ ก็เลยไม่พอใจ จนต้องใส่ร้ายฉันถึงขนาดนี้ เรื่องที่ฉันไม่ผิด ฉันไม่มีทางยอมรับหรอกค่ะ”ฟางยืนยันเสียงแข็ง ไม่ยอมรับผิดและเริ่มร้องไห้ ทำเอาหมอธนิตตกใจไปไม่น้อย

ฟางถึงกับทรุดตัวลงไปทันที เมื่อรู้ว่าในห้องถูกซ่อนกล้องเอาไว้ ซึ่งเรื่องนี้ ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเลยว่า ยี่หวาจะทำได้ และไม่มีใครรู้ว่า เธอลงมือทำตอนไหน “ว่ายังไงนะ กล้องสอดแนมเหรอ”“เฮือก!!! พี่ตาลคะ รอบนี้ฟางเจอหมัดน็อคของแท้เลย มีอยู่ทุกมุมด้วย คุณยี่หวาฝีมือสุดยอดมาก”“เงียบ… ไม่งั้นจะให้ออกไปเฝ้าแทนบีกับกลอยนะ สองคนนั้นจะได้ไม่ต้องอยู่ทำโอที”“เงียบแล้วค่ะพี่ตาล แต่เรื่องนี้เกินความคิดแมวไปจริง ๆ นะคะ”ตาลเองก็แทบจะไม่เชื่อเหมือนกันว่า ยี่หวาแฟนของหมอติณณ์ ที่เห็นหน้าหวาน ๆ ยิ้มและเป็นมิตรกับทุกคน จะทำเรื่องที่เด็ดขาดแบบนี้ได้“คุณอยากจะเห็นบ้างมั้ยคะ เริ่มจากตรงไหนดี อ้อ ตั้งแต่ที่คุณเริ่มคิดที่จะทำร้ายฉันเลยดีกว่า”“ไม่นะ! อย่านะ”แต่ยี่หวาไม่คิดจะสงสารเธออีกต่อไปแล้ว เพราะก่อนหน้านี้เคยให้โอกาสฟาง ถ้ากล้ายอมรับแต่โดยดี เรื่องก็คงไม่มาถึงตรงนี้“ไม่นะ อย่าเปิดนะ กรี๊ดดดดดดดด!!”“เรียก รปภ. มาจับเธอไว้เร็วเข้า”"ค่ะคุณหมอ"รปภ. มารออยู่หน้าห้องแล้ว แค่แมวเดินไปตาม พวกเขาก็เข้ามาจับตัวฟางในชุดเครื่องแบบไว้ทันที ระหว่างนั้นทุกคนก็ได้เห็นว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง จากภาพกล้อง ซึ่งเป็นช่ว

“ไม่นะคะ ไม่!!”รปภ. พาฟางเดินออกไปจากห้องของยี่หวาแล้ว หมอติณณ์ถึงเดินกลับมาหายี่หวาอีกครั้ง“ไม่เป็นไรแล้วนะ"“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาช่วยหวา"“หมอติณณ์ คุณอยู่กับคุณยี่หวาเถอะ เรื่องที่เหลือผมจัดการเอง ถ้าตำรวจถาม คุณค่อยไปให้ปากคำทีหลัง”“แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน ขอบคุณมากนะครับหมอธนิต”“ฉันไปด้วยค่ะคุณหมอ ฉันไปเป็นพยานให้เอง”“ขอบคุณครับคุณตาล ไปกันเถอะ”ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องพักทันที ปล่อยให้ยี่หวากับหมอติณณ์ นั่งอยู่ในห้อง“ตกใจมากมั้ย หวาเก่งมากเลยนะ ถ้าเธอมีอาวุธจะทำยังไง แผลก็ยังไม่หายดี”“หวาเชื่อใจว่า พี่ติณณ์จะมาช่วยหวาทันค่ะ และเชื่อว่าเธอไม่กล้าทำร้ายหวาหรอก เพราะถ้าพี่ติณณ์เห็นว่าหวาบาดเจ็บอีก เธอก็ไม่พ้นความผิด”“ไม่คิดเลยว่า เวลาที่ผู้หญิงแค้นขึ้นมา จะน่ากลัวแบบนี้ เจอเรื่องแบบนี้สองครั้ง มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้วมั้ง”“สองครั้งเหรอคะ พี่ติณณ์หมายความว่ายังไงคะ”หมอติณณ์หันมายิ้มและดึงเธอมากอด ตอนนี้ยี่หวาหายสนิทแล้ว เหลือแค่รอเขาแกพลาสเตอร์ให้เท่านั้นเอง“เอาไว้จบเรื่องนี้แล้ว พี่ค่อยเล่าให้ฟังนะ”ยี่หวาไม่บังคับเขา เพราะเธอเองก็อยากให้เรื่องนี้จบไปเหมือนกัน

ความคับแน่นที่ตอดรับเขาตอนนี้ ทำให้หมอติณณ์แทบจะทนไม่ไหว เขาเริ่มขยับสะโพก กระแทกเข้าไปถี่ ๆ ยี่หวาถึงกับครางระบายความเสียว เธอเซ็กซี่มากเวลาอยู่บนเตียง ผ่านไปห้าปีเขาไม่คิดเลยว่า ยี่หวาของเขสจะสวยขึ้นถึงขนาดนี้“ยี่หวาของพี่ หวานมากจริง ๆ สวยมาก อาา…หวา พี่ทนไม่ไหว ขอแตกก่อน อาา….”ฉิบหายละ! ไม่ถึงสิบนาที เขาก็เสร็จก่อนเสียแล้ว นี่มันดูกระจอกเกินไปจริง ๆ เขากระแทกเข้าไปและกดแช่ จังหวะนั้นยี่หวาก็รับรู้ถึงน้ำรักของเขา ที่พุ่งเข้ามาสุดแรงด้วยความอัดอั้น เธอเข้าใจว่าเขาคงอัดอั้นมานาน ถึงได้ทนไม่ไหวแบบนี้“พี่ติณณ์”“พี่ขอโทษนะ แต่ว่า…พี่ตื่นเต้นก็เลย...”“ไม่เป็นไรค่ะ หวาเข้าใจ อ๊ะ!”“หวาเข้าใจพี่ก็ดีแล้ว เพราะว่าพี่จะเสร็จเร็วแค่รอบแรกเท่านั้น ของจริงน่ะ มันหลังจากนี้ต่างหาก”“อะไรนะคะ อ๊าา พี่ติณณ์! เข้ามาต่อเลย…เหรอ อ๊าา อูยย เบาหน่อยค่ะ มันเสียว พี่ติณณ์ อ๊าา”เธอร้องลั่นห้อง เมื่อติณณ์ภพสอดเข้ามาจนสุดลำ เมื่อเห็นเธอยิ้มให้ หลังจากนั้นกลายเป็นยี่หวา ที่แทบจะต้องร้องขอให้เขาหยุดพัก หมอติณณ์ไม่ได้ทำท่ายาก เขาเลี่ยงท่าที่ทำให้เธอกระทบกระเทือน แต่ก็ไม่ได้ลดละความเร่าร้อนลง ไฟราคะที่ท่วม

ยี่หวากดโทรออก แต่ก็โทรไม่ติดแล้ว เธอเลยเดาเอาเองว่า...“สงสัยมือถือแบตหมดแน่ ๆ เลย งั้นก็รีบกินรีบกลับดีกว่า จะได้ไม่ต้องมีปัญหาอีก”เธอกลับเข้าไปในร้าน ระหว่างนั้นก็ทานข้าว และคุยเรื่องทั่ว ๆ ไป น้าสายทำทีว่าสั่งของหวานมา และหันไปรับโทรศัพท์เพื่อน “อ้าวตายจริง ฉันลืมสนิทเลย งั้นเดี๋ยวฉันเดินกลับไปนะ แค่นี้แหละ นี่หนูยี่หวา เดี๋ยวน้าต้องขอตัวกลับก่อนนะ พอดีแววลืมของเอาไว้ที่ห้องน่ะ”“แต่เราก็อิ่มพอดีนะคะ กลับพร้อมกันเลยก็ได้ค่ะ”“ไม่ได้ ๆ น้าสั่งของหวานเอาไว้แล้ว หนูกับตาต้อมนั่งกินกันไปก่อน ป้าจะกลับก่อน ขอตัวนะจ๊ะ”“เอ่อ…”น้าสายลุกขึ้นไปแล้ว ยี่หวาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ เธอจึงนั่งกับเขาแค่สองคน ของหวานออกมาเสิร์ฟวางให้ทั้งคู่แล้ว แต่ยี่หวากลับกินไม่ลง เธอรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อคณิตเริ่มชวนเธอคุย“ทำไมหวาดูเกร็ง ๆ จังเลยล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่ต้อม คือช่วงนี้หวาทานอะไรได้ไม่มาก ยังมีอาหารบางอย่าง ที่หมอยังสั่งห้ามอยู่”“แย่ล่ะสิพี่ลืมไปเลยว่า หวาพึ่งผ่าตัดกะเพราะมา ว่าแต่หวา…”“ไม่เป็นไรค่ะ อาหารร้านนี้พอกินได้ค่ะ เพราะไม่ได้รสจัดอะไร แค่รู้สึกอิ่มแ