All Chapters of หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า: Chapter 31 - Chapter 40

ทั้งคู่หันมาพูดตรงกัน ยี่หวาเช็ดน้ำตาและเริ่มโกรธ เมื่อรู้ว่าก่อนหน้านั้น เคยถูกทำให้เข้าใจผิดไปหลายเรื่อง เพราะตอนนั้นเธอยังเด้กมาก และใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ และยังมีคนที่อยุ่เบื้องหลัง ซึ่งไม่คิดเลยว่า จะเป็นคนใกล้ตัวเขา“เธอบอกเพื่อนหวาว่า พี่ติณณ์สอบเสร็จก็ไปเมืองนอกเพื่อเรียนต่อเลย จะกลับอีกทีก็คงช่วงรับปริญญาปีหน้า”“ว่ายังไงนะ เธอพูดแบบนั้นจริงเหรอ แต่ว่าพี่ไม่เคยบอกใครเลยนะ หลังจากเรียนจบ พี่ก็แค่บินไปดูสถานที่เรียนแค่เดือนเดียว แล้วก็กลับมาที่เมืองไทย เพื่อกลับมาเตรียมเอกสารส่งตัว”“นี่มัน... อะไรกัน ทำไมเรื่องมันถึงได้ เป็นคนละอย่างกับที่รู้มาเลย เธอโกหกเหรอ แต่ทำไมตอนนั้น...” “ตอนที่กลับมาเป็นช่วงปิดเทอมพอดี หวาไม่ได้อยู่ที่มหาลัย ช่วงปิดเทอมพี่ก็รู้มาว่าหวาย้ายหอพักไปแล้ว เลยไม่รู้ว่าจะไปตามหาที่ไหน หลังจากนั้นพ่อของพี่ก็ให้ไปลองทำงานที่โรงพยาบาล เพื่อรอเวลาที่จะไปเรียนต่อ แต่พี่ยืนยันได้ว่า ไม่เคยคิดจะเลิกติดต่อกับหวาเลยนะ”“ทำไมกัน ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ เธอจงใจให้หวาเห็นคลิปอวยพรวันเกิด และยังบอกในคลิปว่า พี่ติณณ์จะไปเรียนต่อต่างประเทศ ซึ่งเรื่องนี้หวาไม่เคยรู้มาก่อน ก็เลยน

“ได้สิ นายสะดวกเมื่อไหร่ล่ะ”“พรุ่งนี้ช่วงบ่ายก็ได้”“ได้สิ เอาไว้ฉันจะจัดการให้ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะว่างหรือเปล่า ถ้าให้ฉันเดานะ แค่บอกว่านายอยากเจอ ถึงจะมีธุระด่วนแค่ไหน เธอก็ไม่พลาดแน่”“นั่นแหละที่ฉันต้องการ ฝากนายจัดการด้วยนะ แล้วก็... ไม่ต้องบอกเธอ เรื่องที่เราคุยกัน”“ได้สิ ฉันพึ่งจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ไม่คิดว่ามันจะเป็นต้นเหตุ ทำให้นายเลิกกับยี่หวา ฉันขอโทษนายด้วยนะหมอติณณ์”“ฉันไม่โทษนายหรอก ตอนนั้นไม่มีใครรู้ดีไปมากกว่าฉัน ยี่หวาและมีนา แต่ฉันจะไม่มีทางให้ใครมาทำร้ายยี่หวาได้อีกแล้ว ต่อให้ตอนนี้ไม่ทำ แต่เรื่องเก่าเมื่อห้าปีก่อน ฉันต้องการรู้จากปากเธอเอง”“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันจัดการให้ ได้เวลานัดที่แน่นอนแล้ว จะรีบส่งให้นายนะ แค่นี้ก่อน”หมอเจย์วางสายไปแล้ว เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า หมอติณณ์จะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นถึงขนาดนี้ แต่ก็นั่นแหละ ถ้าทำกับเขาก็คงจะไม่เป็นไร แต่มีนากลับไปยุ่งกับผู้หญิงที่หมอติณณ์รักมากที่สุด “เฮ้อ… หวังว่าคราวนี้ เธอจะคิดอะไรได้บ้างนะมีนา อย่าหาว่าฉันใจร้ายกับเธอเลย ได้เวลาทีเธอต้องรับผลจากสิ่งที่ตัวเองทำเอาไว้แล้ว”วันต่อมา / ห้องพักฟื้น“ไม่มีไข้แล้ว เอาล่ะ

มีนาตะเบ็งเสียงออกมาถามเขา จนโต๊ะข้าง ๆ หันมามอง แต่เขากลับมองเธอกลับ ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย และส่ายหัวเบา ๆ“ไม่เข้าใจเหรอมีนา เพื่อนก็คือเพื่อน แฟนก็คือแฟน ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อน เรื่องนี้เราคุยกันมานานแล้ว เธอบอกเองว่าเข้าใจ ถ้าฉันรู้ว่าเธอจะสร้างความเดือดร้อน ให้ฉันกับยี่หวามากขนาดนี้ ตอนนั้นฉันคงไม่ให้โอกาสเธอเข้าใกล้หรอก”“ติณณ์ภพ! นี่นาย….”“ตอนนั้นฉันเชื่อหมอเจย์กับคนอื่น ๆ ว่า เธอไม่ค่อยมีเพื่อน ก็เลยอยากจะช่วย ยอมให้เธอเข้ากลุ่มทำโปรเจคด้วย คิดไม่ถึงว่าความหวังดีในวันนั้น จะทำให้ฉันถึงกับเสียคนที่รักไปถึงห้าปี”“ฉันไม่ได้….”“เธอตั้งใจ ตอนนี้ยังมีอะไรจะแก้ตัวอีกงั้นเหรอมีนา หลังจากที่เธอทำสำเร็จแล้ว หลังจากยี่หวาทิ้งฉันไป ตามที่วางแผนเอาไว้ เธอก้รีบพาหมอเจย์ไปหาฉันที่ห้อง จนพบฉันในสภาพที่ใกล้ตาย และพาไปโรงพยาบาล จากนั้นหมอเจย์เลยบอกกับฉันว่า เธอเป็นห่วงฉันมาก และอยากให้ฉันลองมองเธอใหม่ คิดไม่ถึงเลยว่า ทุกอย่างมันจะเป็นแผนการที่เธอวางเอาไว้ทั้งหมด”"ไม่ใช่นะหมอติณณ์ เรื่องนี้ฉันอธิบายได้ นายก็รู้ว่าฉันเป็นห่วงนาย มากกว่าผู้หญิงคนนั้นเสียอีก นายโทรตามง้อเธอ แ

พยาบาลสาวยืนนิ่งไปนิดหน่อย และรีบถอยออกมาทันที ฟางหันมามองหน้ายี่หวา ซึ่งกำลังมองเธออยู่เหมือนกัน พยาบาลสาวรีบหลบตา และเดินถอยออกไปทันที“ได้ค่ะคุณหมอ”เมื่อเธอเดินออกไปแล้ว ก็ยังแอบหันกลับมามองทั้งคู่ เธอไม่เคยเห็นหมอติณณ์ ดูแลผู้ป่วยคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน เธอทำเป็นจัดยาที่ตู้หน้าห้อง และยังไม่ยอมออกไป ยี่หวาเองก็เห็นอาการผิดปกตินั้นแล้วเหมือนกัน“มาแล้วครับเกี๊ยวน้ำ พี่ไม่ได้ให้เขาปรุงมาเลย ช่วงนี้งดใส่เครื่องปรุงทุกอย่าง พอกินได้มั้ย จืดเกินไปหรือเปล่า”“กินได้ค่ะ ร้านนี้ไม่ต้องปรุงก็อร่อย ปกติหวาก็ไม่ปรุงเพิ่มค่ะ”“ระวัง มันร้อนนะ เดี๋ยวพี่เป่าให้ ค่อย ๆ กิน วางไอแพดก่อน เก็บไปเลยได้มั้ยเนี่ย ยังจะทำงานอีกเหรอ กินข้าวก่อน”“เก็บก็ได้ค่ะ ไม่ได้ทำแล้ว เอ่อ... พี่ติณณ์ หวากินเองก็ได้ค่ะ”“อย่าดื้อสิ ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ เป็นคนป่วยก็อยู่เฉย ๆ เถอะน่า อ้าปากสิ”หมอติณณ์ป้อนเกี๊ยวเธอคำแรก ก็ทำเอาพยาบาลสาวเกือบทำกล่องยาหก เธอรีบเก็บยาในกล่อง ปิดกุญแจ และรีบออกไปทันที ยี่หวามองเห็นทุกอย่าง แต่หมอติณณ์กลับไม่ได้สนใจรอบข้างเลย เขาแค่หันไปมองประตู และหันมาเป่าเกี๊ยวน้ำให้เธอต่อ“ให้หวากินเอง

ฟางได้แต่มองอยู่ข้างหลังกับแมว เมื่อหมอติณณ์เริ่มฉีดยาใส่ไปที่สายน้ำเกลือของยี่หวา ไม่นานผู้ช่วยพยาบาลอีกชุด ก็เข้ามาเพื่อเตรียมเช็ดตัว“ยี่หวา เดี๋ยวเช็ดตัวหน่อยนะครับ”“พี่ติณณ์…หวาเจ็บ พี่ติณณ์”“ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่นี่แล้ว พวกคุณเช็ดตัวให้เธอ ระวังแผลหน่อยนะครับ พึ่งจะฉีดยาไป คงยังไม่หายเจ็บตอนนี้”“ได้ค่ะคุณหมอ”เขาเดินออกมา และยื่นถาดเข็มฉีดยากลับไปให้ฟาง ซึ่งมองเขาอยู่ เธอยังไม่ได้ออกจากห้องไปพร้อมกับแมว “คุณฟาง มีอะไรหรือเปล่าครับ”“เอ่อ… ไม่มีแล้วค่ะคุณหมอ ขอตัวก่อนนะคะ”“ครับ”หมอติณณ์หันไปมองผ้าม่าน เมื่อได้ยินเสียงของยี่หวาเรียกชื่อเขาเพราะฤทธิ์ไข้ เดิมทีเขาก็คิดเอาไว้อยู่แล้วว่า เธอน่าจะต้องมีไข้ แต่ไม่คิดว่าจะมีไข้สูงแบบนี้ โชคดีที่อยู่เฝ้า จึงจัดการทุกอย่างได้ เมื่อเสียงยี่หวาเงียบไปแล้ว พยาบาลที่มาเช็ดตัวให้ก็กลับไป เขาจึงรูดม่านให้เธอ แต่ไฟในห้องยังปิดอยู่“เป็นยังไงบ้าง”“เริ่ม...ดีขึ้นแล้ว ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่หนาว”“นอนพักหน่อยนะ เดี๋ยวก็ไม่ปวดแล้ว พี่เบาแอร์ให้นะ”"ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ติณณ์ หวา… ยังไม่อยากให้ใครมาเยี่ยม ช่วงนี้พี่ติณณ์ช่วย…."“ได้สิ พี่จะสั่งให้พยาบาลทำ