All Chapters of หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า: Chapter 41 - Chapter 50

ยี่หวานอนไม่หลับ จึงตื่นขึ้นมาและหยิบมือถือขึ้นมา และคุยกับเพื่อนสนิทของเธอสมัยเรียน ใยไหม ทำงานอยู่ที่กระทรวงไอที เธอเป็นถึงลูกของผู้ช่วยรัฐมนตรีในกระทรวงนี้“หัวใจฉันเต้นแรงไม่หยุดเลย ให้ตายเถอะ นี่จะเป็นมีนาเวอร์ชั่นสองเหรอ พี่ติณณ์รู้ตัวหรือเปล่าเถอะ”เธอคุยกับเพื่อนสนิท และได้ข้อสรุปว่า เรื่องนี้ควรสังเกตไปอีกสักพัก แต่เท่าที่ยี่หวาเห็น หมอติณณ์ไม่ได้สนใจเธอเลย เวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน หมอติณณ์ก็ให้ความสำคัญกับยี่หวา แม้ว่าเพื่อนสาวจะดีใจ ที่เธอกับหมอติณณ์กลับมาคุยกันได้ แต่เรื่องรายละเอียด ยี่หวายังไม่ได้เล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เพราะคิดว่าน่าจะต้องนัดเจอกัน แล้วเล่าให้ฟังน่าจะดีกว่า“ฉันก็เห็นด้วย อย่าพึ่งกระโตกกระตากไป เดี๋ยวไก่ตื่น”“อืม… ไก่ตื่นเหรอ ไก่ที่ไหน"หมอติณณ์ตื่นแล้ว เขาหันมามองหน้าแฟนสาวที่ตื่นก่อนเขา พอได้งีบพัก หมอติณณ์ก็เริ่มมีแรงกลับมา“เปล่าค่ะ คุยเรื่องทั่วไปน่ะ”“คุยกับใครล่ะ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”“โธ่คุณหมอคะ อย่าทำตัวขี้หึงไปหน่อยเลยค่ะ เพื่อนค่ะ เพื่อนสนิท พี่ติณณ์จำไยไหมได้มั้ยคะ”“ไยไหม อ๋อ เพื่อนสนิทของหวาคนนั้น ที่หวาบอกว่า ตอนนี้เธอเป็นลูกนักการเมืองไม่ใช

“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นยี่หวา เอาไว้น้าจะแวะมาเยี่ยมใหม่นะคะ”“ไม่เป็นไรค่ะน้าสาย เอาไว้ไปเจอกันที่บ้านดีกว่าค่ะ อีกไม่กี่วัน หวาก็กลับบ้านได้แล้ว”สายใจหันมามองหน้าติณณ์ภพ ที่หันไปสั่งพยาบาลให้เตรียมอุปกรณ์ทำแผลให้เขา เธอรู้สึกว่า หมอคนนี้ดูใส่ใจยี่หวามากเป็นพิเศษ คณิตเองก็พูดไม่ออก เขามองออกตั้งแต่แรกแล้วว่า ติณณ์ภพคงจะไม่ใช่แค่รุ่นพี่ อย่างที่ยี่หวาเคยบอกเขาครั้งก่อน“ถ้าอย่างนั้นเรากลับกันก่อนดีกว่าครับแม่ ให้ยี่หวานอนพักผ่อนให้หายดี แล้วค่อยไปฉลองหลังจากที่ออกโรงพยาบาลไปแล้วก็ได้ พี่ไปก่อนนะยี่หวา”“ฝันไปเถอะ”เสียงพึมพำเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความโมโหของหมอติณณ์ ที่พูดระหว่างเดินมาข้างเตียงของยี่หวา ทำให้เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยม ขอบคุณนะคะน้าสาย”“จ้ะ ๆ น้าไปก่อนนะ”สองแม่ลูกเดินออกไปจากห้องแล้ว แมวก็เข็นรถเข้ามาในห้อง พร้อมกับอุปกรณ์ทำแผล “พี่ติณณ์คะ คือว่า…”“นอนลงไป พี่จะตรวจดูว่าแผลปริหรือเปล่า"ยี่หวาไม่กล้าเถียงเขาเลยในตอนนี้ เพราะสายตาของติณณ์ภพน่ากลัวมาก แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่มือที่แกะพลาสเตอร์กันน้ำ ที่เริ่มมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย กลับเบามือและไม่เจ็บเลย “ด

ฟางทำสีหน้าเลิกลัก และรีบหันไปทันที “บอกสิ แต่ตอนที่พวกเขามา เราคงติดคุยกับญาติผู้ป่วยอยู่ เลยไม่ทันเห็น แล้วพวกเขาก็ไม่ได้ถามด้วยว่า จะไปเยี่ยมใคร ก็เลยไม่ทันบอกน่ะ มีอะไรเหรอ”“คุณหมอสั่งห้ามเยี่ยม แต่พอสองแม่ลูกเข้าไป คุณรัตติกาลกำลังหัดเดินอยู่ เธอตกใจจนล้มลง แผลปริเกือบต้องเย็บใหม่ เราเลยต้องรีบแจ้งคุณหมอติณณ์ภพมาดูแผลให้เธออีกรอบ”“สมน้ำหน้า”“เธอว่าอะไรนะฟาง”“ฉันบอกว่ามิน่าล่ะ คุณหมอถึงได้วิ่งมาที่แผนกทั้งชุดแบบนั้น”"ก็นั่นแฟนเขาทั้งคน จะไม่ให้เขาห่วงได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่หมอสั่งเอาไว้แล้ว ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก พวกเราอาจจะจะถูกเรียกไปตักเตือนนะ"“ก็แค่ผ่าตัดนิดหน่อย อาการก็ไม่ได้หนักมากขนาดนั้น ทำเป็นสำออยไปได้ จะเรียกร้องความสนใจเหรอ”“ฟาง! พูดอะไรน่ะ เรื่องอะไรที่อยู่ในใจ บางทีก็เก็บเอาไว้บ้างก็ได้นะ แสดงออกเกินไปแบบนี้ กลัวใครมองไม่ออกเหรอ”“หมายความว่ายังไง เธออยากจะพูดอะไรกันแน่แมว ฉันก็แค่พูดเรื่องทั่ว ๆ ไป”แมวเริ่มจะหมดความอดทนกับฟาง เดิมทีฟางเป็นพยาบาลอาชีพที่มีฝีมือมาก ถึงได้มาอยู่แผนกนี้ แต่ตอนนี้เธอเหมือนกับคนบ้า ที่อยากจะแย่งผู้ชาย ที่ไม่คิดจะมองเธอเลย“ช่า

พยาบาลลูกตาล ที่ยืนอยู่หลังคุณหมอ ถึงกับหลุดยิ้มออกมา ยี่หวาเองก็รีบเอามือปิดปากเพื่อกลั้นขำ ส่วนไยไหมเพื่อของเธอ ยืนยิ้มค้างไปแล้ว และไม่รู้ว่า ควรจะตอบเขาไปยังไงดี"เอ่อ ค่ะคุณหมอ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อไยไหมค่ะ เรียกว่า ไหม เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ"“ครับคุณไหม ไม่คิดเลยว่าคุณยี่หวาจะมีเพื่อนสนิทสวยแบบนี้”“ชมเกินไปแล้วค่ะ”“คุณหมอคะ ต้องไปแล้วค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย เอาไว้ค่อยคุยกันนะครับคุณยี่หวา ไปก่อนนะครับคุณไหม”“ขอบคุณนะคะคุณหมอธนิต”หมอธนิตเดินออกไปแล้ว ไยไหมหันมายิ้มกับยี่หวา และหลุดขำออกมา หลังจากประตูปิดไปแล้ว“ตายจริงไหม นี่เธอถึงกับทำให้ศัลยแพทย์เพื่อนแฟนของฉัน ตกตะลึงในความสวยของเธอเลยเหรอ ไม่ธรรมดาจริง ๆ”“อะไรของแกล่ะ เขาคงบ้าไปแล้วมั้ง ถ้าเห็นฉันสวยน่ะ ชอบของแปลกก็ว่าไปอย่าง”“แหม เพื่อนสาวของฉัน ออกจะสวยแปลกและแหวกแนวขนาดนี้ ใครบ้างจะไม่ชอบ”“พอได้แล้ว เข้าเรื่องเลยเถอะ ว่าแต่พยาบาลคนเมื่อกี้”“ไม่ใช่ ๆ นั่นคุณลูกตาล เป็นพี่ใหญ่ของแผนกนี้ เธอโอเคมาก ๆ ไม่มีปัญหา อีกคนก็พี่แมว ที่ช่วยฉันเอาไว้เมื่อวาน”“อืม แสดงว่าคู่กรณีไม่มาสินะ”“มาสิ แต่เข้ากะบ่าย ฉันถามพี่แมวไว้แล้ว”

วันต่อมาหมอติณณ์ไปทำงาน ส่วนยี่หวาเริ่มเดินคล่องขึ้นแล้ว แผลก็เริ่มปิดสนิท พรุ่งนี้หมอติณณ์บอกว่า เธอจะกลับบ้านได้แล้ว เขาเดินมาหาเธออีกครั้งช่วงบ่าย ก่อนที่จะไปห้องผ่าตัด“เป็นยังไงบ้าง เดินคล่องขึ้นแล้วเหรอ ไม่เจ็บแล้วสินะ”“ค่ะ สบายมากแล้ว แผลหายเร็วจริงด้วยค่ะ พอจะหายก็หายเลย ไม่เจ็บแล้วด้วยค่ะ”“เวลาไอหรือจาม ยังรู้สึกเจ็บอยู่มั้ย”“ไม่แล้วค่ะ ถึงตึงก็รู้สึกน้อยมากค่ะ ไม่ต้องห่วง”เขาแกล้งลูบไปที่หน้าท้องของเธอ ยี่หวาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บ เหมือนกับวันแรกที่หมอติณณ์เคยแกล้งเธอที่ดาดฟ้า“อืม ใช้ได้ แผลน่าจะปิดสนิทแล้ว พรุ่งนี้พี่จะเปลี่ยนพลาสเตอร์ให้ก่อนกลับบ้าน”“ได้ค่ะ พี่ติณณ์คะ จะต้องมาตรวจหลังจากผ่าตัดอีกเหรอคะ”"ใช่ แต่หวาทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แล้วนี่ กลัวอะไรล่ะ"“แต่ทำคนละชั้นกันนี่คะ”“ไม่ต้องกลัว พี่ไปหาเวลาไปได้ตลอด กลับไปที่ห้องพี่กันนะ”“รีบเลยนะคะ ไม่คิดจะให้หวากลับไปดูห้องตัวเองสักหน่อยเหรอ มานอนที่นี่ตั้งหลายวัน”“พี่แวะไปดูมาให้แล้วไง เมื่อวานก็แวะไปดู”“เชอะ”เขาหยิกแก้มเธอ และดึงขึ้นมาจะหอมแก้ม แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน ฟางเดินเข้ามาจัดยา ทั้งคู่เลยไม่ได้