All Chapters of บ่วงรักมาเฟียลวง: Chapter 51 - Chapter 58

“ไม่ได้ ผู้หญิงควรจะมีของพวกนี้เยอะๆ นะลูก อีกอย่างปฏิเสธแม่แบบนี้ก็เสียน้ำใจแย่น่ะสิ”“ไหมรับไว้ก็ได้ค่ะ” เจอคำพูดของพิมอักษรแบบนี้พราวไหมหรือจะปฏิเสธอะไรได้อีก“เอ่อ คุณแม่คะ คือไหมกับพี่มินทร์คุยกันไว้ว่าจะทำงานกันอีกสักพักใหญ่ๆ แล้วค่อยแต่งกันค่ะ ใช่ไหมคะพี่มินทร์” พราวไหมยืนมือไปเขย่าหน้าแขนของคนที่นั่งข้างๆ เบาๆ แต่ก็เป็นอีกครั้งที่เตมินทร์เอาแต่เงียบ“แต่แม่อยากอุ้มหลานไวๆ น่ะสิ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเวลาเลี้ยงนะ เอามาให้แม่เลี้ยงก็ได้ แล้วถ้านอนด้วยกันไม่ต้องคุมกำเนิดรู้ไหม”“เอ่อ” พราวไหมหน้าชา ด้วยไม่คิดว่าพิมอักษรจะเอ่นอะไรตรงไปตรงมาเช่นนี้“ครับ” เสียงทุ้มต่ำที่ตอบตกลงแม่ของเขาอย่างไม่คิดปฏิเสธ ทำพราวไหมนั่งอ้าปากค้างอีกครั้ง“อ่อ แล้วแม่ว่าหนูไหมลาออกจากที่ทำงานเดิมแล้วมาทำงานกับตามินทร์จะดีกว่านะ จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นไง ลองกลับไปคิดดูนะลูก”“ค่ะ” พราวไหมพยักหน้ารับช้าๆ เธอเห็นว่าจะปฏิเสธอะไรต่อไปคงไม่ได้ เพราะคิดว่าตอนนี้เตมินทร์คงตามใจแม่ตนทุกอย่าง ด้วยลอยตัวเรื่องการถูกจับคู่ไปแล้วส่วนปัญหาเรื่องความหนักใจเขาคงปล่อยให้เธอแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง อย่างว่าเธอก็จะหวังให้เขา

วันเวลาของความสุขพ้นผ่านนานจนคิมหันต์และเหมันต์ลูกชายฝาแฝดของพราวไหมกับเตมินทร์อายุได้เกือบสองขวบ ทุกวันนี้พราวไหมก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลลูกๆ ด้วยตัวเองไม่คิดจะมีพี่เลี้ยงเพราะเธอไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าตัวเองให้ความรักความเอาใจใส่ลูกไม่เต็มที่ส่วนเตมินทร์ช่วงนี้ก็ทำงานอย่างหนัก เพราะกำลังเร่งที่จะขยายกิจการในประเทศและต่างประเทศ เขาจึงไม่ค่อยได้อยู่บ้านบ่อยนัก“จะมาก็ไม่บอกกันก่อนจะได้เตรียมตัวต้อนรับ” พราวไหมบ่นอุกขณะอุ้มลูกชายลงเปล หากเธอรู้ว่าอลิสาจะมาหาที่บ้านวันนี้จะได้เตรียมตัวหาอะไรเอาไว้ต้อนรับ แต่เพื่อนเธอก็ไม่คิดจะโทรบอกกันก่อนที่จะมา“มาธุระที่นี่กะทันหันน่ะก็เลยแวะมาหาซะหน่อย...ทำไมโทรมแบบนี้ล่ะเพื่อนฉัน บอกให้หาพี่เลี้ยงช่วยเลี้ยงลูกก็ไม่ยอม” อลิสายกมือลูบหน้าลูบตาพราวไหมที่ดูซีดเผือดไร้เลือดฝาด ทั้งขอบตาที่เคยเป็นประกายสวยมีเสน่ห์ตอนนี้หมองคล้ำพาคนที่มองเห็นรู้สึกไม่สดใสไปด้วย“ก็บอกแล้วไงว่าอยากให้ลูกติดฉันคนเดียว”“ป้าจะช่วยเลี้ยงบ้างก็ไม่ยอมค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคนวางแก้วน้ำเย็นๆ ลงตรงหน้าของอลิสาได้ก็รีบประสมโรงกับเพื่อนของเจ้านายที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี“แค่ทำงานบ้านป้าสาว

“คุณทั้งสองคนอย่าเพิ่งเข้าใจคุณมินทร์ผิดนะคะ คือเมื่อวานที่คุณมินทร์ไม่บอกความจริงกับคุณไหม เพราะเค้าแค่ให้โรสไปช่วยเลือกของขวัญเซอร์ไพรซ์ให้กับคุณไหมค่ะ”“อย่างนี้นี่เอง” เมื่อเข้าใจทุกอย่างพราวไหมจึงรีบค้อมหัวให้รสรินทร์เล็กน้อย ที่เข้าใจผิดไปกันใหญ่ว่าสามีของเธอกับเลขาสนิทสนมกับผิดปกติ ส่วนคนต้นเรื่องที่อยากจะให้เธอมาคุยกับรสรินทร์นั่งเงียบกริบพูดอะไรไม่ออกเพราะกำลังรู้สึกผิดเช่นเดียวกับพราวไหม“แต่โรสขอไม่บอกนะคะว่าเป็นอะไร”“ฉันเข้าใจค่ะ ต้องขอโทษคุณโรสด้วยนะคะ”“ถ้าไม่มีอะไรแล้วโรสขอตัวก่อนนะคะ วันนี้นัดกินข้าวกับเพื่อนเอาไว้ค่ะ”“ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ”หลังจากเลขาสาวสวยของเตมินทร์เดินออกไปจากโต๊ะอาหารได้สองสาวอย่างพราวไหมและอลิสาก็มองหน้ากันด้วยสายตารู้สึกผิดกับรสรินทร์“เธอคงจะรู้สึกไม่ดีกับฉันแน่ๆ”“ช่างมันเถอะ อย่างน้อยเราก็ได้รู้ความจริงไงว่ามันเป็นมายังไง หลังจากนี้ก็สบายใจแล้ว”พราวไหมยังคงนั่งหน้าห่อเหี่ยวไม่หาย ไม่ใช่แค่รู้สึกผิดกับรสรินทร์ตอนนี้ยังรู้สึกผิดกับสามีของเธอด้วย เพราะหัวใจของเธอดันเริ่มมีอาการไม่ไว้ใจเขาไปแล้วทั้งที่ยังไม่รู้ความจริงแน่

“แค่ไม่อยากเห็นมันได้ดีไปกว่าฉัน ขำๆ น่า”“โอนเงินให้ฉันด้วย ฉันจะบินไปต่างประเทศพรุ่งนี้”“อืม...ทำเป็นทวง”“แน่นอน ฉันทำงานก็ต้องได้เงิน”“โอนเรียบร้อย” วิรินดาโชว์สลิปโอนเงินให้กับรสรินทร์“ขอบใจ อ่อ... ฉันอยากเตือนแกด้วยความหวังดี เงินที่ถลุงจากไอ้แก่นั่นได้ก็เก็บเอาไว้สร้างเนื้อสร้างตัวบ้าง เผื่อวันนึงมันเฉดหัวแกทิ้งแกจะได้ไม่อดตาย อีกอย่างฉันก็ได้ข่าวว่าเมียมันโหดมากระวังตัวเอาไว้ล่ะ”“รู้แล้วย่ะ แม่ฉันยังไม่พูดมากเหมือนแกเลย”“อันนี้ฉันหวังดีจริงๆ ถึงได้พูดนี่ไง” ถึงจะไม่ได้ชอบนิสัยของวิรินดานัก แต่ด้วยความที่รู้จักกันมานานเธอก็อยากจะเตือนวิริดาในการใช้ชีวิต เธอเองได้เงินก้อนโตจากวิรินดารวมกับเงินเก็บที่หามาทั้งชีวิตก็จะหาธุรกิจเล็กๆ ทำที่ต่างประเทศแล้ว ไม่อยากเหนื่อยใช้เสน่ห์ปอกลอกเงินใครเหมือนที่ผ่านมาพราวไหมเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของพิมอักษรที่เขาใหญ่ตั้งแต่กลางดึกเมื่อคืน มาถึงก็ยังไมได้นอนเพราะเอาแต่นั่งร้องห่มร้องให้เสียใจเพราะความรู้สึกถูกทำลายจนใจแทบสลาย“คุณไหมอิ่มแล้วเหรอคะ”พราวไหมพยักหน้าตอบป้าสาวช้าๆ หลังจากตักข้าวเข้าปากได้สองสามคำ แม้ท้องจะหิวมากจนส่งเสียงร้